Search results

1

Likwidacja Małych Seminariów Duchownych w Polsce prowadzonych przez Towarzystwo św. Franciszka Salezego

100%

Pietrzykowski J.

Roczniki Teologiczne

|

2014

|

vol. 61

|

issue 4: Historia Kościoła

201-225

EN

The so-called Lower Seminars were male secondary boarding schools of a humanist profile, aiming to prepare the youth for their final exams (matura) and for their candidacy for priesthood. The Salesians in Poland ran schools from their earliest days: vocational, secondary schools and the above-mentioned seminars in: Daszawa (near Stryj), Ląd nad Wartą, Pogrzebień, Jaciążek (near Maków Mazowiecki), Reginów (near Baranovichi). These educational institutions were liquidated under the Soviet and Nazi occupation. In a new, post-war reality, it was only the Seminar in Ląd that was revived. The Salesians launched a new seminar in Marszałki (near Kępno). In the „new” northern and western lands, they opened seminars in Frombork and Środa Śląska. After the monastic mid-level secondary schools had been liquidates by the Communist regime (1948-1949), the Salesians safeguarded the continuity of education for their boys by running private Lower Seminars of: Sokołów Podlaski, Twardogóra, Oświęcim and Różanystok (near Dąbrowa Białostocka). These latter institutions were ruthlessly liquidated in the year 1952 and 1954. The Communists also used the opportunity to take over the Salesians’ premises and equipment (apart from the school in L ˛ ad), and they expelled the Salesians of their estate. During a short-term October thaw, a new Communist government permitted the Salesians to open two Little Seminars in 1957, but they rejected granting them the status of public schools. Until July 1962, the schools of Sokołów Podlaski (with its branch in Czerwińsk) and in Kopiec (near Częstochowa) had been functional.

PL

Małe Seminaria Duchowne - były to męskie szkoły średnie o profilu humanistycznym z internatami i miały za cel przygotować do matury kandydatów do kapłaństwa. Na ziemiach polskich salezjanie od początku prowadzili szkoły zawodowe, średnie, a w tym także niższe seminaria w: Daszawie koło Stryja, Lądzie nad Wartą, Pogrzebieniu, Jaciążku koło Makowa Mazowieckiego, Reginowie koło Baranowicz. Te instytucje dydaktyczno-wychowawcze zostały zlikwidowane podczas okupacji niemieckiej i sowieckiej. W nowej powojennej rzeczywistości działalność wznowiło tylko małe seminarium w Lądzie. Salezjanie uruchomili niższe seminarium w Marszałkach koło Kępna, a na Ziemiach Zachodnich i Północnych we Fromborku i Środzie Śląskiej. Po zlikwidowaniu gimnazjów zakonnych (1948-1949) przez władze komunistyczne, salezjanie zapewnili chłopcom ciągłość nauki przez prowadzenie prywatnych małych seminariów w: Sokołowie Podlaskim, Twardogórze, Oświęcimiu i Różanymstoku koło Dąbrowy Białostockiej. Instytucje te zostały brutalnie zlikwidowane w roku 1952 i 1954. Przy tej okazji władze komunistyczne zabrały budynki z wyposażeniem (poza Lądem), a salezjanów eksmitowali z ich własności. Podczas krótkotrwałej tzw. odwilży październikowej nowe władze komunistyczne w 1957 r. pozwoliły salezjanom otworzyć dwa małe seminaria, ale bez uprawnień szkół publicznych. Do lipca 1962 r. funkcjonowały te instytucje: w Sokołowie Podlaskim z filią w Czerwińsku i w Kopcu koło Częstochowy.

2

Salezjanie polscy – kapelani wojskowi i duszpasterze na obczyźnie

100%

Pietrzykowski J.

Studia Polonijne

|

2020

|

vol. 41

179-195

EN

Polish Salesians regarded field priesthood as a seasonal charitable activity performed for the sake of neighbours. It was mostly a rank-and-file initiative of particular priests, which was tolerated by monastic superiors. During the First World War the work of the Salesians staying in Western Europe basically consisted in taking care of their compatriots in POW’s camps or hospitals. During the Second World War the priests staying away from Poland already worked as army chaplains both among the interned Polish people in Hungary and on a wandering and combat trail leading from the Soviet Union through Italy to Great Britain. Most of those priests stayed among combatant soldiers in England or the United States.

PL

Salezjanie polscy duszpasterstwo polowe traktowali jako sezonową działalność dobroczynną świadczoną bliźnim. W zdecydowanej większości była to inicjatywa oddolna poszczególnych księży, którą tolerowali przełożeni zakonni. Podczas pierwszej wojny światowej praca salezjanów przebywających w Europie Zachodniej ograniczała się zasadniczo do opieki nad rodakami przebywającymi w obozach jenieckich czy szpitalach. W czasie drugiej wojny światowej księża poza krajem byli już na etatach kapelanów wojskowych zarówno wśród internowanych Polaków na Węgrzech, jak i na bojowym i tułaczym szlaku od Związku Sowieckiego, poprzez Włochy, do Wielkiej Brytanii. Większość z tych księży pozostała wśród żołnierzy kombatantów: w Anglii i w Stanach Zjednoczonych.

3

Współtwórcy „salezjańskiego Przemyśla”

100%

Pietrzykowski J.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2008

|

vol. 25

457-469

EN

Bishop Józef Sebastian Pelczar was the first co-originator of the salesian educational and pastoral establishment in Przemyśl. He was at the same time a great benefactor of the Salesians. He donated 33 thousand of krones, then the vicar of the Przemyśl cathedral – father canon Karol Krementowski – offered 15 thousand krones, for which a plot of 5 hectares land with a bungalow and agricultural property were bought on the left-hand side riverbank part of Przemyśl. This landed property gave the above mentioned bishop to the Salesians settling on the River San in Przemyśl in the year 1907. Father August Hlond was the first promoter and director of the place for the youth, he became later provincial of the Polish Salesians in Vienna. He was also the Apostolic Administrator and Bishop of Katowice Diocese, the Archbishop of Gniezno and Poznań, the Primate of Poland, the Cardinal and Archbishop of Gniezno and Warsaw. Some distinguished salesian confreres were linked with the house in Przemyśl like: provincial Fr Antoni Hlond (Chlondowski) and Fr Adam Cieślar; martyrs of Auschwitz: venerable Fr Józef Kowalski and Fr Jan Świerc, director of the “House of Care of St. Joseph” Fr Wiktor Zdrzałek, founders of new churches and organizers of new salesian establishments – Fr Walenty Kozak and Fr Jan Symior, chaplain to the Forces Fr Władysław Dec, and distinguished musicians, teachers in the School for Organists Fr Zdzisław Kasprzak (Idzi Mański) and Fr Jan Bednarz. Therefore within the hundred-year presence of the Salesians in Przemyśl, many eminent and distinguished priests from different orders and the diocese of Przemyśl were connected with the place.

4

Zakony i zgromadzenia męskie w XX wieku w (Archi)Diecezji Łódzkiej

100%

Pietrzykowski J.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2020

|

vol. 113

301-323

EN

In the territory of the diocese of Łódź, which was established in 1920, both newly and previously formed monastic congregations undertook their activities. There were also some unprecedented appearances like those of third orders existing temporarily (Dolorist Brothers, Albertine Brothers, Sacred Heart Brothers) and permanently (Brothers of Mercy, Christian Brothers). As far as the traditional ‘’first’’ orders and monastic congregations existing in the Old Polish period, the first ones that appeared in the 20th century in the diocese of Łódź were Vincentians who came to Pabianice in 1919. In turn, after the Second World War Carmelites of the Ancient Observance and Oratorians settled in Łódź and Tomaszów Mazowiecki respectively. What is more, during the interwar period 3 centres were founded by Salesians: a didactic centre in Łódź, a priesthood centre in Łódź and a care centre in Lutomiersk. The remaining monastic congregations are in charge of one parish both in Łódź and in the territory of the archdiocese: Oblates (Grotniki), Passionists, Claretians, Dehonians (Bełchatów) and Pallottines. Dominicans arrived as the last ones, moving into a 3-storey tenement house in Łódź in 2004. Monks conduct their activities in various social environments and attempt to fulfil their mission in the local Church.

PL

Na terytorium powstałej w 1920 roku diecezji łódzkiej podejmowały pracę zarówno nowe zgromadzenia zakonne, jak i zakony o starej metryce powstania. Pewną nowość stanowią zakony laickie działające okresowo: bracia doloryści, albertyni, Bracia Serca Jezusowego oraz posługujący ciągle: bonifratrzy i bracia szkolni. Z zakonów kleryckich i zgromadzeń zakonnych działających w czasach staropolskich jako pierwsi w 1919 roku przybyli do Pabianic Misjonarze św. Wincentego à Paulo. Po II wojnie światowej osiedlili się karmelici trzewiczkowi w Łodzi i filipini w Tomaszowie Mazowieckim. W okresie międzywojennym salezjanie zorganizowali trzy placówki: szkolno-wychowawczą w Łodzi, duszpasterską w Łodzi i opiekuńczą w Lutomiersku. Pozostałe zgromadzenia zakonne mają po jednej parafii w Łodzi i na terenie archidiecezji: oblaci (Grotniki), pasjoniści, klaretyni, sercanie (Bełchatów) i pallotyni. Jako ostatni w 2004 roku w trzypiętrowej kamienicy w Łodzi zamieszkali dominikanie. Duszpasterze zakonni swoją działalnością obejmują różne środowiska społeczne i usiłują realizować swoje posłannictwo w Kościele lokalnym.

5

Rozwój polskojęzycznej historiografii salezjańskiej

100%

Pietrzykowski J.

Seminare. Poszukiwania naukowe

|

2013

|

vol. 33

299-318

EN

It the interwar period, priests and seminarians were educated at universities and other colleges to become teaching staff at Salesian-run schools and Salesian formation houses. After World War 2, Salesians working in university towns took extension or even full-time courses in history. After private education was abolished, a small number of priests studied the history of the Church at the Catholic University of Lublin or the Academy of Theology in Warsaw. The fact that several priests went on to become researchers and academic teachers shows that this kind of work is not marginal but is part of the Salesian youth ministry in Poland.

6

Zakony i zgromadzenia zakonne męskie na ziemiach polskich na przełomie XIX i XX wieku z uwzględnieniem diecezji janowskiej, czyli podlaskiej

100%

Pietrzykowski J.

Roczniki Historii Kosciola (Annals of Church History)

|

2012

|

vol. 4(59)

85-100

EN

This paper is an attempt to illustrate the massive destruction of male religious orders perpetuated by the Partitioners of Poland, and to show how monastic life was reactivated in the early 20th century. These issues are presented in the background of historical events taking place in the Diocese of Janów (that is the Diocese of Podlasie). This is because the history of this diocese serves as a good illustration of the processes in question. On the one hand, the Diocese of Podlasie experienced extremely difficult and painful history. On the other, it was home to the most significant modern Polish promoter of monastic life – the Blessed Father Honorat Koźmiński. On regaining independence by Poland, some monks moved back to their pre-Partition monasteries, which was possible thanks to considerable support on behalf of Bishop Henryk Przeździecki. However, most monks at that time represented newly formed religious orders. Some of them were created in the territories of Poland, others were “imported” to Poland from Western Europe through the region of Borderland Galicia. Male religious orders have always been central to the structure and religious life of the Catholic Church. Monastic life mirrored the patterns of religious life and spirituality, typical of the particular epoch, period and century. Monks-priests were in charge of Marian shrines, parishes, schools. Many were preachers, engaging in numerous missions and religious retreats.

7

Polskie publikacje o św. Janie Bosko

100%

Pietrzykowski J.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2013

|

vol. 99

193-208

EN

The author of this article showed the positive role of the religious book and press informing the Polish society of the life and activity of the founder of the Society of Saint Francis de Sales. Even in the lifespan of St. John Bosco, his biographies were translated into Polish and printed in Cracow, Lvov, Poznan and Warsaw. Since 1898, the Polish edition of the Salesian Bulletin entitled „Wiadomości Salezjańskie”, which soon became „Pokłosie Salezjańskie” (in 1916). Between the two world wars, the most publications about St. John Bosco came out owing to his beatification and canonization (1929, 1934). After the War II „Pokłosie Salezjańskie” was being edited until the close-down of the publishing office (1949). The Salesians revived Salesian Publications during the time of the communist censorship (1976), they managed to publish several biographies of St. John Bosco, and two books dedicated to him bring from abroad ( Italy, the UK). Articles on the subject of the Great Educator of the young were published in the internal periodical – „Nostra”, and in the annual „Seminare” which was not coming out on a regular basis in 1975-1988. After having initiated cooperation with the publication Elle Di Ci in Turin, the Polish reader has access to a wide spectrum of books edited in the Salesian Society worldwide.

8

Misje salezjańskie w latach 1875-1995

100%

Pietrzykowski J.

Roczniki Historii Kosciola (Annals of Church History)

|

2009

|

vol. 1(56)

163-176

EN

Saint John Bosco founded The Society of Saint Francis de Sales in 1859 in Turin, whose Constitutions were finally accepted by The Holy See on 3rd April 1874. The first group of Salesian missionaries left for Argentine on 11th November 1875. For a start they began working among the Italian emigrants, and then initiated evangelization of the local inhabitants. After the first expedition, Salesians made their way to other countries of South and Middle America. The Vatican Congregation of Faith recommended Salesians to take over further work in some Apostolic Prefectures and vicarages. Due to lack of Salesian personnel, Salesian missions in India started in 1905, and the year after in China as well. During the first Salesian mission expedition to China, two Salesian priest were killed by bandits on 2nd March 1930: Bishop Aloysius Versiglia and Father Callistus Caravario; who were canonized on 1st October 2000. The first Salesians were sent to Australia in 1922. First Salesian establishments for educating the young in Africa were opened in the year 1891. In fact, they were meant for the European citizens but later also for the African people. After the pilgrimage of the pope John Paul II onto the African continent in 1980, Salesians went ahead with the project called „Project Africa”.

9

Klasztory rewindykowane i nowe zakonów męskich okresu staropolskiego w diecezji łódzkiej

100%

Pietrzykowski J.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2019

|

vol. 112

297-315

EN

The activities of orders in Poland are closely connected with the functioning of the Catholic Church and the history of our homeland. The aim of this article is to present the history of old orders in the diocese of Łódź. Initially, it focuses on those orders which after the period of dissolutions not only returned to some of their monasteries but also organised new monastic communities. Before the collapse of the First Polish Republic, in the territory of the future diocese of Łódź, there were 8 male orders which altogether owned 13 monasteries: Dominicans (Łęczyca, Piotrków Trybunalski), Conventual Franciscans (Łagiewniki, Piotrków Trybunalski), Bernardines (Piotrków Trybunalski, Łęczyca), Franciscans of the Strict Observance (Brzeziny, Lutomiersk), Canons Regular of the Lateran (Kłodawa), Carmelites of the Ancient Observance (Kłodawa), Jesuits (Piotrków Trybunalski, Łęczyca), and Piarists (Piotrków Trybunalski). However, in 1918, when Poland regained its independence, none of the male monastic communities were still in existence. The orders which did not return to their monasteries in the period of the Second Polish Republic were Canons Regular of the Lateran, Carmelites of the Ancient Observance, Piarists and Dominicans.

PL

Działalność zakonów w Polsce jest ściśle związana z życiem Kościoła katolickiego i dziejami naszej Ojczyzny. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie dziejów starych zakonów na terenie diecezji łódzkiej. Najpierw ukazano te zakony, które po okresie kasat nie tylko wróciły do swoich niektórych klasztorów, ale i organizowały nowe placówki zakonne. Przed upadkiem I Rzeczypospolitej na terenie przyszłej diecezji łódzkiej działało 8 zakonów męskich, posiadających łącznie 13 klasztorów: dominikanie (Łęczyca, Piotrków Trybunalski), Franciszkanie konwentualni (Łagiewniki, Piotrków Trybunalski), franciszkanie bernardyni (Piotrków Trybunalski Łęczyca), franciszkanie reformaci (Brzeziny, Lutomiersk), kanonicy regularni laterańscy (Kłodawa), karmelici trzewiczkowi (Kłodawa), jezuici (Piotrków Trybunalski, Łęczyca), pijarzy (Piotrków Trybunalski). Do odzyskania przez Polskę niepodległości w roku 1918 nie przetrwała żadna męska wspólnota zakonna. W II Rzeczypospolitej nie wrócili do swoich klasztorów: kanonicy regularni laterańscy, karmelici trzewiczkowi, pijarzy i dominikanie.

10

[Recenzja]: "Dusza Wybrana : salezjański rodowód Kardynała Augusta Hlonda Prymasa Polski", Stanisław Zimniak SDB, Warszawa - Rzym 2003

100%

Pietrzykowski J.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2003

|

vol. 80

411-413

11

Źródła do początków dziejów salezjanów na ziemiach polskich

100%

Pietrzykowski J.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2001

|

vol. 76

239-267

DE

Die Gesellschaft des Hl. Franz von Sales (Salesianer) wurde 1859 in Turin von dem Hl. Don Bosko gegründet. In den von Österreich annektierten polnischen Gebieten konnten Klosterorden und Ordensgemeinschaften legal ihre Tätigkeit ausüben. 1892 hatte Pfarrer Bronislaw Markiewicz in Miejsce Piastowe ein Haus für arme Jungen eröffnet. Nach seinem Austritt aus dem Orden (1897) gründeten polnische Salesianer 1898 eine neue Niederlassung in Auschwitz, die zu ihrem Mutterhaus in Polen wurde. Weitere soziale Einrichtungen wurden in Daszawa (1904 - Erzbistum Lemberg) und Przemysl (1907) eröffnet. Salesianer übernahmen auch die Leitung einer Stiftung von Fürst A. Lubomirski in Krakau (1911). Chronologische Rahmen des Themas umfassen den Zeitraum zwischen der Ankunft der Salesianer in Auschwitz und dem Ausbruch des Ersten Weltkrieges. Einer Analyse wurden die in „Salesianischen Nachrichten“ und anderen Zeitschriften publizierte Informationsbearbeitungen aus dieser Zeit sowie Bücher und Artikel aus der bahnbrechenden Periode unterzogen. Gewisse Angaben über Anfänge der Salesianerarbeit in Galizien liefern die im Druck vorliegenden Nekrologien der Mitbrüder. Von anderen gedruckten Quellen wurden hier Ordensregeln und Beschlüsse des Generalkapitels, Regierungsfachblätter der Kurie berücksichtigt, sowie Schematismen des Ordens und der Diözesen, auf deren Gebiet Schul- und Erziehungshäuser entstanden waren. Der grundlegende, die Entstehung und Anfänge der Salesianertätigkeit in Polen betreffende Quellenbestand befindet sich in kirchlichen Archiven (Diözesan- und Salesianerarchive). Die Rundfrage wurde im Zentralarchiv des Ordens (ASC) in Rom, im Salesianerarchiv der Krakauer Inspektorie (ASIK) und dem Anstaltsarchiv in Przemysl durchgeführt. Es ist eine Seltenheit, dass die ersten Chroniken dieser bahnbrechenden Arbeitsstätten erhalten geblieben sind. In die Suche nach notwendigen Materialien wurden das Archiv der Krakauer Metropolitankurie (AKMK), das in Krakau aufgehobene Archiv der Lemberger Kirchenprovinz des lateinischen Ritus (AML) und Kurienarchiv des Erzbistums Przemysl (AKAP) einbezogen. Ein wesentlicher Bestand der Dokumente und Akten hat sich in Salesianerarchiven erhalten. Von den Diözesanarchiven hat nur das AKMK einen kompletten Bestand. Die übrigen, und zwar AML und AKAP weisen hohe Verluste auf, die durch die Ereignisse des zweiten Weltkrieges verursacht worden sind. Quellencharakter haben außerdem zwei private Sammlungen, die in der Bibliothek des Salesianer Priesterseminars (WSDTS) in Ląd an der Warthe aufbewahrt sind. Sie betreffen Kardinal August Hlond und Pfarrer Antoni Hlond.

PL

-

12

[Recenzja]: "Żwirowisko oświęcimskie : męczeństwo salezjanów polskich", Waldemar Witold Żurek SDB, Lublin 2000

100%

Pietrzykowski J.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2001

|

vol. 76

444-446

PL

-

13

[Recenzja]: "Salezjańscy męczennicy Wschodu", Waldemar Witold Żurek, Lublin 2003

100%

Pietrzykowski J.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2003

|

vol. 80

413-416

Refine search results

7 Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

2 Roczniki Historii Kosciola (Annals of Church History)

2 Seminare. Poszukiwania naukowe

1 Roczniki Teologiczne

1 Studia Polonijne

13 Pietrzykowski J.

2 2020

1 2019

1 2014

2 2013

1 2012

1 2009

1 2008

2 2003

2 2001

Likwidacja Małych Seminariów Duchownych w Polsce prowadzonych przez Towarzystwo św. Franciszka Salezego

Salezjanie polscy – kapelani wojskowi i duszpasterze na obczyźnie

Współtwórcy „salezjańskiego Przemyśla”

Zakony i zgromadzenia męskie w XX wieku w (Archi)Diecezji Łódzkiej

Rozwój polskojęzycznej historiografii salezjańskiej

Zakony i zgromadzenia zakonne męskie na ziemiach polskich na przełomie XIX i XX wieku z uwzględnieniem diecezji janowskiej, czyli podlaskiej

Polskie publikacje o św. Janie Bosko

Misje salezjańskie w latach 1875-1995

Klasztory rewindykowane i nowe zakonów męskich okresu staropolskiego w diecezji łódzkiej

[Recenzja]: "Dusza Wybrana : salezjański rodowód Kardynała Augusta Hlonda Prymasa Polski", Stanisław Zimniak SDB, Warszawa - Rzym 2003

Źródła do początków dziejów salezjanów na ziemiach polskich

[Recenzja]: "Żwirowisko oświęcimskie : męczeństwo salezjanów polskich", Waldemar Witold Żurek SDB, Lublin 2000

[Recenzja]: "Salezjańscy męczennicy Wschodu", Waldemar Witold Żurek, Lublin 2003