Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 6

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

The pattern of facial preferences in boys at early adolescence

100%
Kościński K.
Anthropological Review
|
2010
|
vol. 73
|
issue 1
3-19
EN
Despite numerous studies on perception of facial attractiveness in adults, preferences in adolescents remain poorly characterized. The aim of present study was to explore facial preferences in boys at early adolescence (11-13 years old) and compare them with preferences of men. All males evaluated the same 30 female faces, which were also assessed by independent judges for several perceived features. Regardless of age, boys assessed attractiveness much the same as men, and the strengths of their preferences for specific facial features were similar to those of men. The pubertal maturity (calculated on the basis of the presence of pubic hair at two sessions spaced ten months apart) correlated positively with strength of preference for several facial features (specifically: maturity, sexiness, marital appearance and friendly appearance). This remained true even after controlling for age and psychosexual development, suggesting that sex hormones are involved in the development of facial preferences in pubescent boys.
PL
Zagadnienie postrzegania atrakcyjności twarzy było już wielokrotnie podejmowane, jednak zdecydowaną większość badań przeprowadzono na osobach dorosłych. W rezultacie, o preferencjach dzieci wiadomo niewiele więcej ponad to, że oceniają atrakcyjność twarzy podobnie jak dorośli, i że stopień tego podobieństwa zwiększa się z wiekiem dziecka. Celem niniejszego badania było sprawdzenie, jakimi kryteriami oceny twarzy posługują się chłopcy na początku okresu pokwitania oraz czy kryteria te zmieniają się wraz z ich rozwojem biologicznym. Na gruncie psychologii ewolucyjnej, oczekiwano, że chłopcy bardziej zaawansowani w rozwoju biologicznym odznaczać się będą dojrzalszą percepcją atrakcyjności twarzy niż ich rówieśnicy.Pięćdziesięciu trzech chłopców wzięło udział w dwóch identycznych sesjach badawczych w odstępie dziesięciu miesięcy. Ich średni wiek wynosił 11,7 lat podczas pierwszego badania i 12,5 lat podczas drugiego. W czasie badania, chłopcy rangowali zdjęcia twarzy 30 młodych kobiet według postrzeganej atrakcyjności oraz wypełniali ankietę diagnozującą poziom ich rozwoju biologicznego oraz psychoseksualnego. Zdjęcia przedstawiały twarze w widokuen face, bez ekspresji mimicznej, z nałożoną elipsoidalną maską, która zakrywała włosy i ubranie. Ze względu na wiek badanych, w ankiecie zapytano tylko o jedną cechę biologiczną - obecność owłosienia łonowego, ponieważ pojawia się ona na samym początku pokwitania. Sześć pytań dotyczyło rozwoju psychoseksualnego: dbanie o wygląd, by podobać się dziewczynom, zwracanie uwagi na wygląd dziewczyn, lubienie dziewczyn, chęć chodzenia z dziewczyną, chodzenie z dziewczyną w przeszłości oraz aktualne chodzenie z dziewczyną. W celach porównawczych, atrakcyjność tych samych twarzy kobiet została oceniona przez stu mężczyzn (18-26 lat). Ponadto, osobne grupy mężczyzn oceniały te twarze pod względem kilku innych cech: młodzieńczość wyglądu, zdrowie skóry, pozytywny wyraz ust, seksowny wygląd, przyjacielski wygląd oraz "małżeński" wygląd (na jak dobrą kandydatkę na żonę wygląda dana kobieta).Oceny atrakcyjności dokonane przez chłopców były wysoce zgodne z ocenami dorosłych mężczyzn (w każdej sesjiR= 0,95). Co więcej, hierarchia ważności cech twarzy była u chłopców taka sama jak u mężczyzn: największy (choć nie tak duży jak u mężczyzn) wpływ na ocenę atrakcyjności miał seksowny wygląd, natomiast pozytywny wyraz ust (oznaka pozytywnego nastawienia i gotowości niesienia pomocy) miał niewielkie znaczenie (Fig. 1). Zaskakujący może wydawać się fakt, że biologicznie niedojrzałe osoby, w niemałym stopniu zależne bytowo od rodziców, posiadają tak dorosły sposób postrzegania atrakcyjności fizycznej. Obserwacja ta pozostaje jednak w zgodzie z wynikami innych badań, które pokazują, że rozwój psychoseksualny rozpoczyna się wcześniej niż morfologiczny i gonadalny (np. pociąg płciowy pojawia się u chłopców w wieku ok. 10 lat) i przygotowuje osobnika do zachowań partnerskich w dalszym życiu.Dalsze analizy pokazały, że siła preferowania niektórych cech twarzy (seksownego, "małżeńskiego" i przyjacielskiego wyglądu) zależy od wieku biologicznego (oszacowanego na podstawie obecności owłosienia łonowego w dwóch sesjach badawczych) przy statystycznej kontroli wieku kalendarzowego oraz miar rozwoju psychoseksualnego (Tab. 1, Fig. 2). Sugeruje to, że rozwój percepcji atrakcyjności przynajmniej częściowo jest uwarunkowany czynnikami czysto biologicznymi. Czynnikami tymi najprawdopodobniej są hormony płciowe (androgeny i estrogeny), ponieważ wiadomo, że podczas pokwitania ich stężenie znacznie wzrasta, co powoduje nasilenie popędu płciowego oraz dojrzewanie kory mózgowej, w tym również ośrodków związanych z analizą twarzy. Ponadto, badania na osobach dorosłych dowiodły wpływu hormonów płciowych na preferencje dla twarzy. Wiadomo też, że reorganizacja kory mózgowej na początku pokwitania (w wieku 11-12 lat) prowadzi do czasowego spadku sprawności analizy twarzy, zatem zaobserwowane w niniejszym badaniu nasilenie preferencji dla niektórych cech twarzy należy uznać za objaw zmiany kryteriów preferencji, a nie skutek rozwoju zdolności poznawczych.Niezależnie od wpływu wieku biologicznego, siła preferowania twarzy o seksownym, "małżeńskim" i przyjacielskim wyglądzie korelowała dodatnio również z doświadczeniem romantycznym chłopca (czy chodził lub aktualnie chodzi z dziewczyną; Fig. 3, 4). Przyczyna tej zależności nie jest jasna, można jedynie podejrzewać, że chłopcy, którzy są lub byli blisko związani z dziewczyną, byli przez nią informowani o standardach kobiecej urody, albo że chłopcy, którzy są towarzyscy i/lub sprawni społecznie stosunkowo często tworzą związki z dziewczętami, a także uczą się standardów atrakcyjności od społeczeństwa.Podsumowując, rozwój dorosłego sposobu oceny atrakcyjności twarzy już na początku okresu pokwitania wydaje się adaptacyjny, ponieważ przygotowuje osobnika do zachowań partnerskich w dalszym życiu. Z kolei związek rozwoju owłosienia łonowego z preferencjami dla twarzy jest niezależny od wieku i czynników psychoseksualnych, co wskazuje na jego biologiczne (prawdopodobnie hormonalne) podłoże. Wyniki te wspierają więc psychoewolucyjne ujęcie preferencji głoszące, że sposób postrzegania atrakcyjności twarzy został, do pewnego stopnia, ukształtowany na drodze ewolucji biologicznej.
2
Content available remote

Current status and future directions of research on facial attractiveness

100%
Kościński K.
Anthropological Review
|
2009
|
vol. 72
|
issue 1
45-65
EN
The aim of the present paper was to evaluate the current state of knowledge on the perception of facial attractiveness and to assess the opportunity for research on poorly explored issues regarding facial preferences. A theoretical framework of research problems was proposed, within which the current state of knowledge on each topic was estimated. The analysis proved that a disproportional amount of research concerned several topics, while many other topics were addressed by few studies, the results of which being sometimes contradictory. Next, possible obstacles to more comprehensive research are discussed. This leads to the conclusion that the obstacles do not severely hinder investigations of most poorly studied problems. The results of the author's recent studies on some of these topics are also briefly reported. In spite of thousands of studies conducted, facial attractiveness research may be regarded as rather poorly progressed, although prospects for it are good.
PL
Badania atrakcyjności fizycznej przeprowadzone w latach 60. ubiegłego wieku wykazały dużą zgodność w ocenie atrakcyjności twarzy przez osoby pochodzące z tej samej lub z różnych populacji. Wynikało z nich również, że cecha ta ma znaczenie dla łączenia się ludzi w pary. Od tego czasu nastąpił lawinowy wzrost liczby badań nad atrakcyjnością fizyczną. Opublikowano tysiące prac o atrakcyjności twarzy, a każdego roku pojawia się kilkadziesiąt nowych. Może to sugerować, że tematyka ta została już dobrze zbadana. W przedstawianej pracy podjęto próbę (1) oszacowania aktualnego stanu wiedzy na temat postrzegania atrakcyjności twarzy, (2) wskazania zagadnień niewystarczająco zbadanych oraz (3) ocenę możliwości i kierunków dalszych badań.Wynik oceny atrakcyjności zależy od sposobu rozumienia przez osobę oceniającą (sędziego) pojęcia "atrakcyjność". Badania nad atrakcyjnością powinny więc dotyczyć nie tylko cech osób ocenianych, lecz również różnorakich cech sędziego oraz sposobu, w jaki pojmuje on pojęcie atrakcyjności. Opis preferencji dla twarzy powinien obejmować nie tylko ich typowy charakter, ale także ich międzyosobnicze i międzypopulacyjne zróżnicowanie, wewnątrzosobniczą i wewnątrzpopulacyjną zmienność w czasie, oraz ich nietypowe formy. Wyjaśnienia preferencji dla twarzy powinny być dokonywane na kilku płaszczyznach: fizjologicznej, ontogenetycznej, filogenetycznej i funkcjonalnej. Należy uwzględnić konsekwencje postrzegania atrakcyjności twarzy, zarówno biologiczne (sukces reprodukcyjny), jak i społeczne (dotyczące nie-reprodukcyjnych aspektów relacji międzyludzkich).Oceny poziomu aktualnego stanu wiedzy o każdym z powyższych zagadnień dokonywano na podstawie trzech kryteriów: liczby badań dotyczących danego problemu, zgodności wyników między tymi badaniami oraz zgodności wyników empirycznych z teoretycznymi przewidywaniami. Analiza wykazała, że nieproporcjonalnie duża liczba badań dotyczyła kilku zagadnień, podczas gdy wiele innych poruszono w nielicznych pracach, których wyniki są czasami sprzeczne. Trzy zagadnienia można uznać za dobrze zbadane: ocenę atrakcyjności w kontekście partnerskim, preferencje młodych osób dorosłych (studentów) oraz krótkotrwałe skutki społeczne atrakcyjności (tab. 1). Wśród słabo zbadanych kwestii, za najważniejsze trzeba uznać: wyjaśnienia filogenetyczne preferencji, zmienność międzypopulacyjną preferencji, odziedziczalność atrakcyjności twarzy oraz preferencji, ekologiczne i psychologiczne uwarunkowania zmienności preferencji, przyczyny wewnątrzosobniczej zmienności preferencji, długotrwałe konsekwencje społeczne atrakcyjności, nietypowe formy preferencji, preferencje dla twarzy w kontekstach nie-reprodukcyjnych, zmiany ontogenetyczne preferencji oraz względne znaczenie cech twarzy dla jej atrakcyjności (tab. 1).Warto zwrócić uwagę na kilka czynników potencjalnie ograniczających możliwości badań nad powyższymi zagadnieniami. Istnieją przeszkody natury zasadniczej (związane z "nieuchwytnością" samego zjawiska), etycznej, czasowej, finansowej oraz metodologicznej. Analiza doprowadziła do wniosku, że badania nad większością słabo poznanych, jak dotąd, zagadnień nie są poważnie ograniczane przez żadną z tych przeszkód. Ograniczenia natury czasowej, finansowej oraz etycznej mają znaczenie dla badań preferencji w populacjach odizolowanych od kultury zachodniej oraz badań długotrwałych konsekwencji społecznych atrakcyjności. Ograniczenia te nie są jednak na tyle poważne, by wykluczały tego rodzaju badania. Jedynie wyjaśnienia filogenetyczne atrakcyjności twarzy oraz preferencji dla twarzy, z przyczyn zasadniczych, muszą pozostać spekulatywne. Zatem, pomimo tysięcy opublikowanych prac, badania nad atrakcyjnością twarzy należy uznać za dość słabo zaawansowane, natomiast perspektywy dalszego rozwoju tej dziedziny wydają się dobre.
3
Content available remote

Facial attractiveness: Variation, adaptiveness and consequences of facial preferences

100%
Kościński K.
Anthropological Review
|
2008
|
vol. 71
|
issue 1
77-105
EN
This review embraces the following topics: intra- and inter-populational variation of facial preferences, relationship between facial attractiveness and mate value, biological and social effects of the perception of facial attractiveness, credibility of the adaptive perspective on facial preferences, and the phylogeny of facial attractiveness. Its main conclusions are as follows: (1) Many sources of inter-individual variation in assessments of facial attractiveness have been identified, e.g., the age, sex, biological quality, physiological state, personality, and living situation of the judge, as well as previously observed faces, physical similarity of the focal face to the judge's face, and acquaintance with and knowledge of the face owner. (2) Inter-populational consistency in perception of facial attractiveness is substantial and possesses both a biological and a cultural basis. (3) Facial attractiveness is a reliable cue to biological quality of the face owner, e.g., better parasite resistance, physical fitness, reproductive fitness, longevity, less mutational load, higher intelligence and better mental health. (4) Facially attractive people have more sexual partners, marry at a younger age, and remain single less frequently. Thereby, they have higher reproductive success than unattractive individuals. (5) As a whole, research supports the thesis that facial preferences are adaptive, that is, they evolved during the course of biological evolution because they assisted an individual in choosing a mate with good genes or a good personality.
PL
Takie kryteria atrakcyjności twarzy jak symetria, proporcjonalność, wyrazistość cech płciowych czy gładkość skóry opisują przeciętne preferencje w populacji, ale nie oznacza to, że wszyscy oceniają twarze tak samo i według tych samych kryteriów. Wewnątrzpopulacyjne zróżnicowanie gustu jest równie duże jak stopień zgodności sędziów w ocenie atrakcyjności twarzy. Co więcej, różnice pomiędzy dwoma ocenami atrakcyjności danej twarzy dokonanymi przez jedną osobę w jakimś odstępie czasu są również bardzo duże. Ocena atrakcyjności twarzy zależy od: 1) kontekstu, np. erotyczny, małżeński, społeczny; 2) właściwości biologicznych i psychicznych sędziego, np. wiek, płeć, jakość biologiczna, faza cyklu miesiączkowego, osobowość i stan psychiczny; 3) szeroko pojętych czynników ekologicznych, np. sytuacja życiowa, wygląd uprzednio oglądanych twarzy, podobieństwo ocenianej twarzy do twarzy sędziego, znajomość ocenianego.Istnieje znaczna zgodność w ocenie atrakcyjności twarzy między sędziami z różnych populacji. Jej przyczynami są: (1) jednolity dla wszystkich populacji ludzkich związek cech twarzy z pożądanymi cechami, np. gładka skóra sygnalizuje młodość, symetria - dobre geny, a wydatne usta kobiet - wysoki poziom estrogenu, a zatem płodność; (2) nie-zachodnie populacje pod wpływem zachodnich mediów przejmują zachodni standard atrakcyjności. Niektóre międzypopulacyjne różnice w preferencjach dla twarzy mają biologiczne wyjaśnienie, np. w populacjach silnie zapasożyconych i ze słabą opieką medyczną przykłada się większą wagę do wyglądu partnera, a kobiety preferują silniej zmaskulinizowane twarze mężczyzn (oznaka dobrych genów) niż w populacjach o ogólnie lepszej kondycji zdrowotnej.Przynajmniej niektóre kryteria oceny atrakcyjności twarzy są wrodzone, gdyż już kilkudniowe noworodki dłużej patrzą na te zdjęcia twarzy, które przez dorosłych są uważane za atrakcyjne. Odziedziczalność atrakcyjności twarzy jest wysoka, nie badano natomiast odziedziczalności preferencji dla twarzy. Atrakcyjność twarzy jest rzetelnym sygnałem jakości osobnika, a zatem i jego wartości partnerskiej dla obserwatora. Niska atrakcyjność twarzy związana jest z występowaniem szkodliwych mutacji, niską heterozygotycznością (mniejszą stabilnością rozwoju i odpornością), niższą długością życia i sprawnością fizyczną, oraz z wyższym ryzykiem problemów związanych z reprodukcją). Widok atrakcyjnej twarzy jest dla mózgu bodźcem nagradzającym i powoduje aktywację układu nagrody. Wartość nagradzającą mają tylko atrakcyjne twarze płci przeciwnej. Prezentacja twarzy przez 100 ms wystarcza do rzetelnej oceny jej atrakcyjności, a odróżnienie twarzy atrakcyjnej od nieatrakcyjnej jest możliwe nawet przy prezentacji podprogowej (13ms).Osobom o atrakcyjnych twarzach mimowolnie przypisuje się wiele pożądanych społecznie cech i niewiele cech negatywnych (próżność). Osoby te są generalnie lepiej traktowane niż osoby o mniej atrakcyjnych twarzach w rozmaitych sytuacjach prywatnych i zawodowych, przez znajomych i obcych. Jednak bycie atrakcyjnym ma też niepożądane następstwa (np. częstsze molestowanie seksualne, mniej przyjaciół swojej płci). To zróżnicowanie ocen i traktowania ma złożoną etiologię, na którą składają się mechanizmy biologiczne (np. nadmierna generalizacja) i społeczne (np. samospełniające się proroctwo). Konsekwencją tych faworyzujących i dyskryminujących postaw są zmiany osobowości ocenianych osób (uleganie stereotypom lub przeciwnie - ich kompensacja) oraz, głównie u kobiet, nieinwazyjne i inwazyjne modyfikacje twarzy podnoszące jej atrakcyjność.Osoby o wysokiej atrakcyjności twarzy mają więcej partnerów seksualnych, w młodszym wieku biorą ślub i rzadziej pozostają samotne. Konsekwencją tych zależności jest wyższy sukces reprodukcyjny osób atrakcyjnych niż nieatrakcyjnych. Taka selekcja płciowa mogła odegrać pewną rolę w ewolucji ludzkiej twarzy. W przypadku niektórych kryteriów preferencji dla twarzy (np. stopień maskulinizacji) przekonująco wykazano ich adaptacyjny charakter, co oznacza, że kryteria te zostały ukształtowane w procesie ewolucji i są korzystne (z reprodukcyjnego punktu widzenia) dla osób stosujących je przy ocenie atrakcyjności twarzy. W odniesieniu do innych kryteriów postrzegania atrakcyjności twarzy (np. przeciętność proporcji) sprawą otwartą pozostaje czy mają one wartość przystosowawczą czy też są jedynie objawem tendencyjności percepcyjnej. Wydaje się, że czynniki kulturowe mają znacznie mniejszy wpływ na postrzeganie atrakcyjności twarzy niż się powszechnie uważa. Nawet to co wydaje się przypadkową modą często daje się wyjaśnić zmianą sytuacji ekologicznej danej populacji. Preferencje dla twarzy symetrycznych, o typowych proporcjach, widocznych cechach płciowych i zdrowo wyglądającej skórze rodzaj ludzki przypuszczalnie odziedziczył po swych małpich przodkach. Natomiast preferencja mężczyzn dla bardzo młodo wyglądających kobiet oraz rezerwa kobiet w stosunku do mężczyzn o silnie zmaskulinizowanych twarzach to najprawdopodobniej już ludzkie nabytki ewolucyjne.
4
Content available remote

Facial attractiveness: General patterns of facial preferences

100%
Kościński K.
Anthropological Review
|
2007
|
vol. 70
|
issue 1
45-79
EN
This review covers universal patterns in facial preferences. Facial attractiveness has fascinated thinkers since antiquity, but has been the subject of intense scientific study for only the last quarter of a century. Many facial features contribute to facial attractiveness: Averageness and symmetry are preferred by males and females, probably because they signal genetic quality and developmental stability. Men prefer highly feminized female faces because they reflect high estrogen levels and low testosterone levels. This indicates that the woman is reproductively healthy. Women, on the other hand, prefer a moderate level of male facial masculinity, since facial masculinity that is too pronounced signals high level of testosterone and, thereby, a poorly developed pro-family personality. In women, facial hair is detrimental to facial attractiveness. In men, the effect is not consistent. Faces with a clear complexion are attractive to both men and women. Men prefer light and smooth skin in women. Positive facial expressions also enhance facial attractiveness. Many factors, in particular skin condition and facial proportions, affect perceived age, which is an important component of facial attractiveness. Men in particular strongly prefer youthful-looking female faces. Facial preferences enable an individual to recognize reproductively fit mates. Therefore, facial preferences are adaptive, although non-adaptive mechanisms related to general brain function also play a role.
PL
Praca omawia ogólnoludzkie wzorce postrzegania atrakcyjności twarzy. Atrakcyjność twa- rzy jest tematem rozważań od tysięcy lat, jednak dopiero kilkadziesiąt lat temu stała się przedmiotem badań naukowych. Już w starożytnej Grecji istniały koncepcje łączące piękno ludzkiej twarzy z tzw. złotą proporcją jej odcinków (tzn. stosunek ich długości miał być równy 1,618) lub równą długością określonych jej wymiarów. Poglądy te pochodziły z roz- ważań geometrycznych, nic więc dziwnego, że nie znalazły uzasadnienia we współczesnych badaniach nad postrzeganiem atrakcyjności twarzy.Dzisiejsze, ewolucyjne podejście do zagadnienia atrakcyjności twarzy zakłada, że dostrze- ganie piękna lub brzydoty twarzy jest adaptacją osoby postrzegającej. Adaptacja ta polega napozytywnym odbiorze tych twarzy, których wygląd sugeruje (sygnalizuje) obecność pożąda- nych cech u ich właścicieli, np. zdrowia lub "dobrych genów". Istnieją także alternatywne, nieadaptacyjne próby wyjaśnienia fenomenu atrakcyjności fizycznej, odwołujące się do ogólnych mechanizmów funkcjonowania mózgu. Badania empiryczne pokazują, że ludzkie preferencje w stosunku do pewnych twarzy są wynikiem działania zarówno mechanizmów adaptacyjnych jak i nieadaptacyjnych.Wyróżniono wiele czynników, które wpływają na atrakcyjność twarzy. Jednym z ważniej- szych jest wiek, wyraźnie związany z cechami uznawanymi za atrakcyjne. Okazało się na przykład, że mężczyźni wykazują tak silną preferencję dla oznak młodości na twarzy kobiet, że za najatrakcyjniejsze uważają proporcje twarzy typowe dla 11-14-letnich dziewcząt. Oprócz dziecięcych proporcji większości cech, atrakcyjna kobieta powinna jednak posiadać też cechy świadczące o jej dojrzałości. Takie preferencje u mężczyzn zapewne zostały ukształtowane ewolucyjnie, w związku z wysokim potencjałem reprodukcyjnym oraz wyso- ką zdolnością rozrodczą młodych kobiet. Z kolei kobiety nie wykazują wyraźnych preferen- cji dla oznak wieku na twarzach mężczyzn, choć nisko oceniają obie skrajności: twarze bardzo młode oraz twarze starców. Istnieją doniesienia, że u dzieci (a przynajmniej u nie- mowląt) młody wygląd podnosi atrakcyjność twarzy.Już w XIX w. zauważono, że twarze o przeciętnych proporcjach cechują się ponadprze- ciętną atrakcyjnością. Nowoczesne techniki komputerowej obróbki obrazu twarzy (tzw. warping i morfing) pokazały, że korzystny wpływ przeciętności proporcji na atrakcyjność twarzy ma miejsce zarówno dla widoku z przodu jak i z profilu, dla twarzy obu płci oraz według sędziów obu płci. Do dziś nie rozstrzygnięto czy preferencja dla przeciętnych twarzy jest adaptacją pozwalającą wybrać dobrego partnera (przeciętność proporcji miałaby tu być oznaką zdrowia somatycznego i genetycznego) czy też skutkiem sposobu funkcjonowania mózgu (atrakcyjność form przeciętnych znaleziono dla wielu innych typów bodźców, np. psów, samochodów itd.).Różnice pomiędzy twarzą mężczyzny a twarzą kobiety w dużym stopniu pokrywają się z różnicami pomiędzy twarzą osoby dorosłej a twarzą dziecka. Nic więc dziwnego, że męż- czyźni za atrakcyjniejsze uznają silnie sfeminizowane twarze kobiet. Twarze takie wydają się młodsze, co sugeruje wysoki potencjał reprodukcyjny, a ponadto sygnalizują też wysoki poziom estrogenu, a zatem zdrowie reprodukcyjne. Kobiety preferują twarze mężczyzn o umiarkowanym stopniu maskulinizacji. Powiązania atrakcyjności twarzy mężczyzny z jej stopniem maskulinizacji są bardziej złożone: maskulinizacja oznacza wysoki poziom testo- steronu, a to, z jednej strony sygnalizuje posiadanie przez mężczyznę "dobrych genów", a z drugiej może oznaczać zmniejszoną wierność mężczyzny i jego chęć inwestowania w potomstwo.W kilku pracach z lat 1990. wykazano ujemny związek między symetrią twarzy a jej atrakcyjnością, jednak wkrótce okazało się, że były to artefakty wynikające z zastosowania wadliwych metod cyfrowej obróbki twarzy. Nowsze badania, przeprowadzone z użyciem techniki warpingu, wykazały, że wzrost symetrii twarzy zwiększa jej atrakcyjność. Istnieje hipoteza, że symetryczna twarz, podobnie jak wszelkie inne symetryczne obiekty, jest uwa- żana za atrakcyjną dlatego, że neuronowa obróbka obiektów symetrycznych jest szybka i mniej zawodna niż obiektów niesymetrycznych. Bardziej prawdopodobne wydaje się jednak wyjaśnienie adaptacyjne: asymetria twarzy jest oznaką niezdolności organizmu do precyzyjnego wytwarzania struktur fenotypowych na podstawie genotypu. Wybór twarzy symetrycznej oznacza więc wybór osobnika o wysokiej stabilności rozwojowej, a zatem o dobrych genachGeneralnie, mężczyźni preferują jasny odcień skóry u kobiet, co wydaje się być formą pre- ferencji w stosunku do młodego wieku (ponieważ dzieci mają jaśniejszą skórę niż dorośli) oraz wysokiego poziomu estrogenu (estrogen rozjaśnia skórę). Preferencje mężczyzn ze względu na kolor włosów i oczu są urozmaicone, co próbuje się tłumaczyć działaniem dobo- ru zależnego od częstości. Mężczyźni są wrażliwi na jakość włosów, która jest wskaźnikiem ogólnego zdrowia kobiety. Owłosienie twarzy (zarost) jest cechą typowo męską, dlatego jego obecność u kobiety obniża jej atrakcyjność. Broda u mężczyzn jest odbierana przez kobiety równie dwuznacznie jak silnie zmaskulinizowana twarz, dlatego kobiety, na ogół, pozytyw- nie oceniają obecność cienia po zgolonej brodzie (oznaka męskości), ale już nie obecność brody.Czysta (tzn. wolna od brodawek itp.) i zdrowo wyglądająca skóra pozytywnie wpływa na atrakcyjność twarzy obu płci. Ponadto u kobiet atrakcyjność twarzy jest obniżana przez oznaki zaawansowania wieku (zmarszczki) lub względnie wysokiego poziomu androgenów (np. trądzik młodzieńczy). Wyraz twarzy sugerujący pozytywne nastawienie podnosi atrak- cyjność tej twarzy. Znaczenie ma tu uśmiech, rozszerzone źrenice, wzrok skierowany na patrzącego, a także "odczytywana" z twarzy uprzejmość i lubienie dzieci.Podsumowując, wyniki badań dowodzą, że istnieją pewne ogólne wzorce preferencji w stosunku do twarzy, które w dużej mierze są kryteriami rozpoznawania wartościowych, z reprodukcyjnego punktu widzenia, partnerów. Preferencje w stosunku do twarzy mają zatem charakter adaptacji, choć w niektórych przypadkach istotną rolę mogą odgrywać nie-adaptacyjne mechanizmy związane z ogólnymi zasadami funkcjonowania mózgu.
5
Content available remote

How do pairs matched in physical attractiveness form if people are unaware of their own attractiveness?

100%
Kościński K.
Anthropological Review
|
2011
|
vol. 74
|
issue 1
69-85
EN
The correlation of physical attractiveness in romantic partners has been widely documented. However, it has also repeatedly been demonstrated that people are largely unaware of their own attractiveness, which raises the question about the mechanism responsible for the within-pair matching. One hitherto unexplored possibility is that low accuracy in attractiveness self-assessments results from methodological drawbacks. Participants were usually asked to rate their attractiveness on a numeric scale, and independent judges evaluated them on the basis of facial photographs. We hypothesized that the accuracy of self-assessment may be increased if (1) participants and judges evaluate the same characteristic, e.g., both groups assess facial attractiveness, (2) own attractiveness is estimated in a comparative manner (with reference to attractiveness of other individuals) rather than by abstract numbers, (3) judges rate attractiveness of people as seen in video clips rather than in photographs. To test these hypotheses we photographed and videotaped faces of 96 women and 78 men. Independent judges rated attractiveness from these photographs and video clips, and the participants assessed own attractiveness in several ways. None of the above hypotheses was confirmed by statistical analysis. We discuss how the within-pair matching in attractiveness can arise, given such poor awareness of own appeal.
PL
Partnerzy romantyczni częściej są podobni niż niepodobni do siebie pod względem atrakcyjności fizycznej. Pary dobrane pod tym względem są trwalsze i odnoszą statystycznie większy sukces reprodukcyjny. Skłonność do wiązania się z osobami o podobnej atrakcyjności jest więc przystosowawcza i powinna była powstać w toku ewolucji. Znajomość swojej atrakcyjności w oczywisty sposób ułatwia wybór partnera o atrakcyjności podobnej do własnej, dlatego zaskakujący jest fakt, że ludzie zwykle postrzegają swoją atrakcyjność fizyczną inaczej niż jest ona postrzegana przez osoby postronne (zazwyczaj ją zawyżają).Przyczyną słabej korelacji pomiędzy samooceną atrakcyjności a oceną przez niezależnych obserwatorów może być niedoskonałość metodyczna dotychczasowych badań. Po pierwsze, badani zwykle szacowali swoją ogólną atrakcyjność, a sędziowie oceniali ich atrakcyjność na podstawie zdjęcia samej twarzy. Po drugie, badane osoby określały swoją atrakcyjność fizyczną na skali liczbowej, więc ich odpowiedzi mogły być wypaczone przez różną interpretację wartości tej skali. Po trzecie, sędziowie najczęściej oceniali atrakcyjność na podstawie statycznych zdjęć, natomiast oceniane osoby znają wygląd swojej twarzy w ruchu.Można więc przypuszczać, że trafność samooceny atrakcyjności będzie wyższa, jeżeli: (1) uczestnicy i sędziowie będą oceniać atrakcyjność tej samej cechy, na przykład twarzy, (2) ocena własnej twarzy będzie dokonywana w odniesieniu do twarzy innych osób, (3) sędziowie będą oceniać atrakcyjność twarzy widzianej w ruchu. W celu weryfikacji tych hipotez sfotografowano i sfilmowano twarze 96 kobiet i 78 mężczyzn, którzy ponadto oceniali swoją atrakcyjność fizyczną na kilka sposobów. Niezależni sędziowie oceniali atrakcyjność zdjęć i filmów tych osób (Tab. 1). Korelacje pomiędzy samooceną atrakcyjności a jej niezależnymi ocenami wynosiły ok. 0,25-0,35. Nie potwierdzono żadnej z powyższych hipotez (Tab. 2), co oznacza, że niska trafność samooceny atrakcyjności wynika z innych przyczyn niż niedoskonałość dotychczas stosowanych metod.W celu wyjaśnienia zaskakująco niskiej trafności samooceny atrakcyjności zaproponowano mechanizm wyboru partnera, który może prowadzić do znacznego podobieństwa partnerów pod względem atrakcyjności nawet przy całkowitym braku znajomości własnej atrakcyjności (Fig. 1). Mechanizm ten zakłada, że atrakcyjność fizyczna osobnika wpływa, wraz z innymi jego cechami, na zachowania partnerskie (zaloty i reakcje na zaloty) potencjalnych partnerów, które to z kolei zwrotnie i regulacyjnie wpływają na przyszłe zachowania partnerskie tego osobnika, ale nie na jego postrzeganie własnej atrakcyjności fizycznej. Zachowania potencjalnych partnerów wykorzystywane są więc przez osobnika, by uczyć się, do kogo można skutecznie kierować swoje zaloty oraz czyje zaloty opłaca się odrzucić w nadziei na utworzenie w przyszłości związku z lepszym kandydatem.
6
Publication available in full text mode
Content available

Nauczanie i uczenie się polskiego języka migowego metodą Vision Virtuelle

63%
Kościński K., Orłowska A.
Forum Oświatowe
|
2017
|
vol. 29
|
issue 2(58)
221-225
EN
This paper presents the application of the Vision Virtuelle method ininstruction within the scope of the fluency and expressiveness of communicating inPolish Sign Language. It also presents the advantages resulting from the fluent useof the sign language and situations in which such a communication style is crucialto the quality of communication.
PL
W artykule omówione zostało zastosowanie metody Vision Virtuelle w nauczaniu płynności i ekspresywności przekazywania komunikatu w języku migowym. Przedstawione zostały również korzyści płynące z płynnego migania oraz sytuacje, w których taki styl komunikowania się jest kluczowy dla jakości porozumiewania się.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.