Search results

1

(review) A. V. Gudkova, E. Schultze, Gräberfeld und Siedlung Nagornoe 2. Ein Fundplatz der Sântana Mureş-Černjachov-Kultur an der Unteren Donau (= Archäologie in Eurasien 35). Bonn 2017: Deutsches Archäologisches Institut, Eurasien-Abteilung, Verlag Dr Rudolf Habelt.

100%

Bochnak T.

Sprawozdania Archeologiczne

|

2017

|

vol. 69

457-432

2

The Phenomenon of Burying Women with Weapons in Iron Age Poland: Tactical, social and funerary considerations

100%

Bochnak T.

Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

|

2020

|

vol. 20

|

issue 1

1-13

EN

Aim. This article focuses on the phenomenon of military items buried with individuals anthropologically identified as female. While the body of sources informing the analysis of this archaeological phenomenon have already been presented in a separate article [Bochnak 2010], this publication will discuss the possible lines of interpretation for such finds and attempt to explain them. Is the presence of military items in the graves of women enough to posit that warrior-women did exist in the Iron Age? Or perhaps, should it perhaps be viewed as an expression of other customs, not necessarily indicative of women actually wielding arms, barring exceptional cases? Methods. The article discusses both ancient and early mediaeval written sources mentioning women taking part in combat in the context of Central Europe [Cassius Dio, Vita Aureliani, Jordanes, Getica , Isidore of Seville, Etymologiæ, Paul the Deacon, Historia Langobardorum and Liutprandi Leges]. It is possible that at least some of these mentions pertain to extraordinary situationsrequiring all members of a local community capable of bearing arms to fight. For the Germanic peoples, the idea of armed women would not have been improper or offensive. The figure of the Valkyries – the fierce mythical daughters of Odin – should be testament enough. Nevertheless, all the above sources speak of territories which were either close to the borders of the Roman Empire or the location of which are not strictly defined. Sadly, we do not possess any similar sources confirming the existence of female fighters north of the Carpathians in the younger pre-Roman and Roman period. To demonstrate warrior women did exist, we first need to consider the social implications of the phenomenon, as well as the tactical advantages this may have entailed. Accounts of female warriors mainly describe communities which preferred ranged weapons over hand-to-hand combat, as was often the case among nomadic peoples. Cavalry formations were especially common in the steppes of Eurasia or America but both Central and Western Europe lacked the swathes of open space for such tactics to take hold. While the Germanic social order did allow women to assume prestigious functions, for example as envoys, it does not necessarily follow that these women would have enjoyed the privilege of carrying arms. Results & Conclusions. It seems more likely that the weapons discovered in graves did not belong to the deceased as such but were a form of funerary offerings or gifts. They may have served a magical purpose of some sort or were perhaps an expression of respect for the buried women. And even though women of the Przeworsk culture may have occasionally participated in armed combat, there is little evidence that they may be called warrior- women in the proper sense.

PL

Cel. Tematem artykułu jest fenomen składania militariów do grobów, w których, według wyników analiz antropologicznych, złożono kobiety. Baza źródłowa wraz z archeologiczną analizą tego zjawiska została omówiona w odrębnym artykule [Bochnak 2010]. W niniejszym tekście przestawiono możliwe interpretacje samej natury tego zjawiska. Czy militaria w grobach kobiecych rzeczywiście mogą być traktowane jako dowód istnienia kobiet- wojowniczek? A może występowanie broni w grobach jest odbiciem innych zwyczajów, a kobiety – poza zupełnie wyjątkowymi przypadkami – nie posługiwały się bronią? Metoda. W artykule omówiono antyczne i wczesnośredniowieczne źródła pisane wzmiankujące walczące kobiety w Europie Środkowej [Kasjusz Dion, Vita Aureliani, Jordanes, Izydor z Sewilli, Paweł Diakon, oraz Liutprandi Leges]. Być może część wzmianek dotyczy wyjątkowych sytuacji, kiedy do boju stawali wszyscy zdolni do walki członkowie lokalnej społeczności. Dla samych Germanów obraz zbrojnej kobiety nie był czymś nieprzyzwoitym lub bluźnierczym – świadczy o tym koncepcja walkirii – mitologicznych zbrojnych córek Odyna. Tym niemniej, wszystkie wymienione źródła dotyczą terenów bliższych granicom Imperium Romanum lub nie są dokładnie lokalizowane i nie dysponujemy żadnymi źródłami pisanymi potwierdzającymi obecność uzbrojonych kobiet w młodszym okresie przedrzymskim i w okresie wpływów rzymskich na terenach położonych na północ od Karpat. Aby wykazać istnienie kobiet-wojowniczek należy w pierwszym rzędzie uwzględnić względy taktyczne przemawiającymi za udziałem kobiet w walce oraz uwarunkowania społeczne. Fenomen kobiet- wojowniczek jest spotykany przede wszystkim w społeczeństwach preferujących walkę na dystans – tak jak często ma to miejsce u koczowników. Formacje konnych jeźdźców są typowe dla obszarów stepowych – Eurazji lub Ameryki, natomiast w Europie Środkowej i Zachodniej, gdzie brak było szerokich, otwartych przestrzeni, taki sposób walki nigdy nie był popularny. Uwarunkowania społeczne u Germanów dopuszczały wysoką pozycję kobiet; były one np. członkiniami poselstw, jednak nie musiało się to łączyć z przywilejem noszenia broni. Wnioski i podsumowanie. Prawdopodobnie broń w pochówkach kobiet nie była ich własnością prywatną, a została dodana jako dar grobowy. Motywem mogło być zarówno działanie magiczne, jak i przekonanie, że z jakiegoś powodu zmarła jest godna takiego daru. W niektórych przypadkach kobiety kultury przeworskiej mogły doraźnie posługiwać się bronią, lecz nie możemy nazywać ich wojowniczkami.

3

Zubowice, pow. zamojski, stan. 1 – brązowa situla z grobu kultury przeworskiej świadectwem kontaktów wzdłuż tzw. „szlaku bastarneńskiego”?

63%

Bochnak T., Opielowska-Nowak Z.

Materiały i Sprawozdania Rzeszowskiego Ośrodka Archeologicznego

|

2017

|

vol. 38

155-184

EN

In the spring of 1975, a bronze vessel covered with a clay bowl, an example of Przeworsk culture crematory burial, was found north of the town of Zubowice. The burial also contained fragments of a K-type fibula (according to J. Kostrzewski’s classification), three rivets resembling those of shield umbo, the shaft of the pole spear, and possibly the spearhead, which is missing. Bronze situla from Zubowice belongs to a group of hybrids combining the traditions of La Tène and Roman cultures. Such hybrids probably originated in the newly established Roman provinces. However, it cannot be ruled out that some of them were imitations made outside the Roman territories. It is possible that the Zubowice situla authenticates the influx of bronze vessels from the Romanised Celtic environment through the areas occupied by the Poieneşti-Lucăşeuca culture, associated with the ancient people of Bastarnae.

4

Bibracte – współczesna historia celtyckiego oppidum

63%

Skowron K., Bochnak T.

UR Journal of Humanities and Social Sciences

|

2017

|

issue 2(3)

5-33

EN

Bibracte-Centre archéologique Européen is a complex comprising of an archaeological site, Research Centre and Museum, located in the Morvan Regional Park (France). Location of the complex is determined by the fortified Celtic settlement, identified with oppidum Bibracte, located on Mont Beuvray. The inauguration of Bibracte-Centre archéologique européen took place in 1995. The Research Centre ensures a high level of field work on the oppidum, is responsible for the storage of artifacts and creates space for archaeological research. Bibracte is a place of scientific meetings and cooperation for European researchers. Over the years, archaeologists from Austria, Belgium, the Czech Republic, France, Spain, Germany, Poland, Switzerland, Hungary, Great Britain, Italy, and the United States have worked there. Bibracte-centre archéologique européen is also prepared for cooperation with university institutions. Excavations carried out on Bibracte constitute a convenient opportunity to organise field practice for students of archaeology. Open internships are a complement of summer excavations. The educational packet dedicated to children is also noteworthy. During the summer season, there are two-week excavation camps for teens. Young people, under the tutelage of the qualified archaeologists, lead archaeological research on the site. The Museum of Celtic Civilization is aimed at the dissemination and popularisation of the knowledge of the oppidum. The exhibition, renovated during the years 2011-2013, is divided into two parts. The first one shows the Celtic culture in Europe with the presentation of methods used by archaeologists, while the second is focused on the oppidum Bibracte.

PL

Bibracte – Centre Archéologique Européen to kompleks obejmujący stanowisko archeologiczne, centrum badawcze oraz muzeum, położony w Parku Regionalnym Morvan (Parc Régional du Morvan). Powodem powstania i zarazem trzonem kompleksu jest zlokalizowana na Mont Beuvray ufortyfikowana osada celtycka identyfikowana ze znanym ze źródeł pisanych oppidum Bibracte. Inauguracja Bibracte – Centre Archéologique Européen miała miejsce w 1995 r. Centrum badawcze zapewnia odpowiedni poziom prac archeologicznych na oppidum, odpowiada za przechowywanie pozyskanego materiału archeologicznego oraz umożliwia naukowe opracowanie znalezisk. Bibracte stanowi miejsce spotkań i pole współpracy dla badaczy europejskich. Na oppidum pracowali lub nadal pracują archeolodzy z Austrii, Belgii, Czech, Francji, Hiszpanii, Niemiec, Polski, Szwajcarii, Węgier, Wielkiej Brytanii, Włoch oraz Stanów Zjednoczonych. Bibracte – Centre Archéologique Européen to także ośrodek nastawiony na współpracę z placówkami uniwersyteckimi. Prowadzone tam wykopaliska stanowią dogodną okazję do organizowania praktyk terenowych dla studentów archeologii. Uzupełnieniem letnich prac wykopaliskowych są otwarte staże. Na uwagę zasługuje oferta edukacyjna kierowana do dzieci. W sezonie letnim organizowane są dwutygodniowe obozy wykopaliskowe dla nastolatków, podczas których młodzi ludzie pod opieką wykwalifikowanych archeologów prowadzą badania archeologiczne na Mont Beuvray. Muzeum Cywilizacji Celtyckiej natomiast ma na celu upowszechnianie wiedzy na temat prowadzonych na stanowisku wykopalisk. Ekspozycja, odnowiona w latach 2011–2013, jest podzielona na dwie części. Pierwsza przedstawia kulturę celtycką na terenie Europy, przy okazji prezentując metody stosowane przez archeologów, natomiast druga koncentruje się na celtyckim oppidum Bibracte.

Refine search results

1 Ido Movement for Culture. Journal of Martial Arts Anthropology

1 Materiały i Sprawozdania Rzeszowskiego Ośrodka Archeologicznego

1 Sprawozdania Archeologiczne

1 UR Journal of Humanities and Social Sciences

1 2020

3 2017

4 Bochnak T.

1 Opielowska-Nowak Z.

1 Skowron K.

(review) A. V. Gudkova, E. Schultze, Gräberfeld und Siedlung Nagornoe 2. Ein Fundplatz der Sântana Mureş-Černjachov-Kultur an der Unteren Donau (= Archäologie in Eurasien 35). Bonn 2017: Deutsches Archäologisches Institut, Eurasien-Abteilung, Verlag Dr Rudolf Habelt.

The Phenomenon of Burying Women with Weapons in Iron Age Poland: Tactical, social and funerary considerations

Zubowice, pow. zamojski, stan. 1 – brązowa situla z grobu kultury przeworskiej świadectwem kontaktów wzdłuż tzw. „szlaku bastarneńskiego”?

Bibracte – współczesna historia celtyckiego oppidum