Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
The Revised Minimum Standard Model (RMSM) became an important analytical tool for the World Bank’s financing projects in the 1970s. Since that time, the model and its sequential extensions (the RMSM-X and the RMSM-XX) have been used to forecast economic growth and development in developing countries, despite their numerous limitations. The RMSM model can be solved in the positive mode and in the programming mode without or with limits on foreign flows. The model estimates the levels of investment and foreign financing that are needed to achieve a target for economic growth if it is solved in the positive mode or in the programming mode without constrains on foreign financing. If the RMSM model is solved in the programming mode with constrains on foreign financing then it gives us a feasible level of output growth for available levels of investment and foreign financing. The extended Bank’s models incorporate more complex economic structure. The RMSM-XX model more completely specifies the behavioural links among economic variables.
PL
Od początku XXI wieku obserwuje się szybki wzrost wymiany towarowej między gospodarkami wschodzącymi i najsłabiej rozwiniętymi krajami świata. W latach 2012-2014 Chiny i Indie stały się ważniejszymi partnerami handlowymi dla tej grupy krajów niż gospodarki wysoko rozwinięte. Ekspansja handlowa Chin i Indii osłabiła przede wszystkim pozycję Unii Europejskiej jako głównego partnera handlowego dla tej grupy państw. Gospodarki wschodzące wprowadziły specjalne systemy umożliwiające preferencyjny dostęp do ich rynków dla produktów pochodzących z najsłabiej rozwiniętych krajów świata. Poza tym efektywnie połączyły politykę handlową z pomocową. Celem artykułu jest przedstawienie wzajemnych stosunków handlowych Chin i Indii z 48 najsłabiej rozwiniętymi krajami świata w latach 2000-2014. Analizy dokonano na podstawie danych UN Comtrade Database. W artykule porównano skalę i dynamikę wymiany towarowej Chin i Indii z najsłabiej rozwiniętymi krajami świata, a także poziom handlu azjatyckich gospodarek wschodzących z grupą najsłabiej rozwiniętych krajów z poziomem handlu Unii Europejskiej, Stanów Zjednoczonych i Japonii z tymi krajami
EN
Since the beginning of the1960s, developed countries have spent over USD 3 trillion on offi-cial development assistance to promote economic growth and development in developing coun-tries. Over the last few decades not only major donors but also aid objectives have been changing. The aid objectives reflected changes in geopolitics, the development objectives and views on the development process. Foreign aid very often was treated as an important tool of donors’ foreign and commercial policies. Theoretical studies developed in the sixties support the positive relationship between the foreign aid and economic growth. Two-gap model was used as the basis for calculation of aid requirements. The empirical research on the effectiveness of development aid are extensive and multidimension-al. However, their results and conclusions are ambiguous. Principally there are two main strands of the literature on the relationship between foreign aid and economic growth. One group of studies claims that there is the positive aid-growth correlation, the second argues that this correlation is negative. Positive correlation between the foreign aid and economic growth can be either unconditional or conditional. In the second case the aid effectiveness depends on many different factors. The most important are specific conditions in the recipient countries, macroeconomic policy, geograph-ical location, levels of aid allocation and aid modalities.
PL
Od początku lat 60. ubiegłego wieku kraje wysoko rozwinięte przeznaczyły ponad 3 biliony dolarów amerykańskich na oficjalną pomoc rozwojową dla krajów słabo rozwiniętych. W ciągu ostatnich kilku dekad nie tylko zmieniali się główni donatorzy, ale także cele, na które przezna-czana była pomoc. Cele, którymi kierowali się darczyńcy, zależały od rozwoju sytuacji geopoli-tycznej, obowiązującej w danym czasie doktryny rozwoju gospodarczego oraz poglądów dotyczą-cych właściwych celów rozwojowych. Pomoc zagraniczna często była traktowana przez donato-rów jako ważne narzędzie polityki zagranicznej i handlowej. Rozwinięte w latach 60. XX w. modele ukazywały pozytywny związek między pomocą za-graniczną a wzrostem gospodarczym. Model dwóch-luk wykorzystywano w celu ustalenia pozio-mu pomocy niezbędnego dla danego kraju. Badania empiryczne dotyczące efektywności wykorzystania pomocy zagranicznej na cele rozwojowe są obszerne i wielowymiarowe. Jednak uzyskane wyniki nie są jednoznaczne. Zasadniczo, w literaturze przedmiotu można znaleźć dwie wykluczające się odpowiedzi na pytanie dotyczące wpły-wu pomocy zagranicznej na wzrost gospodarczy. Według jednej grupy badaczy istnieje pozytywna korelacja między pomocą zagraniczną a wzrostem gospodarczym, a według drugiej – negatywna. Korelacja pozytywna może być bezwarunkowa lub warunkowa. W drugim przypadku, efek-tywność wykorzystania pomocy zagranicznej na cele rozwojowe zależy od wielu różnych czynni-ków. Wśród nich za najważniejsze uważa się: warunki społeczno-gospodarcze panujące w kraju otrzymującym pomoc, prowadzoną przez niego politykę makroekonomiczną, jego położenie geo-graficzne, a także poziom oraz formę pomocy zagranicznej.
EN
The primary role of the IMF is to support the members when they have problems with bal-ance of payments disequilibrium. For this purpose IMF developed various stabilization pro-grammes that are based on the monetary approach to the balance of payments. A country can participate in IMF loan when it realizes tight monetary and fiscal policies. During period 1953–2011 a lot of countries participated in IMF programmes and the amount of approved IMF loans increased exponentially. There are a lot of empirical studies that focus on the effect of IMF’s stabilization programmes on output growth in supported countries. Most of them show that the participation in IMF loan programmes reduce or have negative impact on the output growth at least in short-run.
PL
Kraje, które mają zachwianą równowagę bilansu płatniczego mogą skorzystać z pomocy fi-nansowej Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW). W tym celu MFW uruchomił różne programy stabilizacyjne, których podstawę stanowi monetarystyczny model bilansu płatniczego. Kraje, które uzyskują finansowe wsparcie od MFW zobowiązują się realizować restrykcyjną poli-tykę fiskalną i pieniężną w trakcie trwania kredytu. W latach 1953–2011 bardzo dużo krajów uczestniczyło w programach stabilizacyjnych MFW, a kwota udzielonych pożyczek rosła w sposób wykładniczy. Wielu ekonomistów badało wpływ programów stabilizacyjnych na wzrost gospodarczy krajów, które korzystają ze wsparcia MFW. Z większości badań empirycznych wynika, że przynajmniej w krótkim okresie uczestnictwo w programie stabilizacyjnym ma niekorzystny wpływ na stopę wzrostu gospodarczego. Następuje spowolnienie wzrostu lub wręcz jego zahamowanie.
6
100%
PL
Od początku XXI wieku obserwuje się wzrost poziomu pomocy rozwojowej. W udzielanie pomocy krajom rozwijającym się są zaangażowane nie tylko najbardziej rozwinięte gospodarki świata, ale także arabskie kraje naftowe i gospodarki wschodzące. Każda grupa donatorów kieruje się własnymi zasadami udzielania pomocy. Obecnie do najważniejszych azjatyckich donatorów należą Japonia i Chiny. Kraje te wraz z Koreą Południową stosują bardzo zbliżone strategie udzielania pomocy rozwojowej. Przede wszystkim, politykę pomocy rozwojowej podporządkowały osiąganiu korzyści narodowych. Japonia, Chiny i Korea Południowa pomoc rozwojową zastąpiły współpracą rozwojową. Unikają hierarchicznej relacji donator – odbiorca i nie interweniują w sprawy wewnętrze krajów beneficjentów. Często udzielają pomocy w celu zwiększenia siły nabywczej krajów odbiorców i zapewnienia sobie dostępu do nowych rynków zbytu. Pomoc azjatyckich donatorów nie zastępuje inwestycji zagranicznych w krajach – odbiorcach, ale ułatwia ich napływ. Często jest skutecznym narzędziem dyplomacji surowcowej. Według Japonii, Chin i Korei pomoc ma wzmacniać postawę samopomocy w krajach odbiorcach, a nie ją zastępować. W związku z tym, najczęściej ma formę pożyczek, które trzeba spłacać. Perspektywa spłaty wymusza bardziej przemyślane inwestycje rozwojowe oraz wzrost dyscypliny fiskalnej w krajach odbiorcach. Pomoc jest przeznaczana głównie na realizację określonych projektów mających na celu poprawę infrastruktury. Polityka pomocy azjatyckich donatorów skupia się na osiąganiu wzajemnych korzyści wynikających z połączenia pomocy rozwojowej, inwestycji i handlu.
XX
Since the beginning of the twenty-first century a huge increase in the level of development assistance has been observed. Development assistance is provided not only by developed countries but also by oil Arab countries and emerging economies. Each group of donors uses its own rules of providing foreign aid. Now, Japan and China are the most important Asian donors. The mentioned countries together with South Korea use very similar development assistance strategies. First of all, their policies of development assistance are subordinated to achieving national benefits. Japan, China and South Korea replaced development assistance with development cooperation. They try to avoid the hierarchical relation donor-recipient country and do not interfere in the inner affairs of their recipients. They often provide foreign aid to increase a purchasing power of recipients and to secure an access to new markets. Asian development assistance does not replace foreign investments but facilitates their inflow to recipient countries. It is also an effective tool of the resource diplomacy. Japan, China and South Korea claim that development assistance should support self-help efforts of recipients not replace them. As a result, Asian foreign aid is mainly provided in form of loans which must be repaid. The perspective of repayment forces more thoughtful development investments and increases fiscal discipline in recipient countries. Asian aid is primarily directed to infrastructure projects. Development assistance policy of Asian donors focuses on mutual benefits that result from the combination of aid, investments and trade.
EN
In Lower Silesian Voivodeship the structure of employment, measured by a percentage share of employed persons in sections of an economy, has been evolved in 1999- 2010 years. The main changes took place after 2001 year. The application of Wroclaw taxonomy to the analysis of the structure of employment in Lower Silesian Voivodeship shows two homogenous sets of objects during period 1999-2008. First set covers period 1999-2001 and second covers period 2002-2008. Changes in the second set were smaller than in the first one. Structures of employment in Lower Silesian Voivodeship and Poland in 1999-2010 are not similar. Only a similar tendencies of changes in both cases are observed
Horyzonty Polityki
|
2017
|
vol. 8
|
issue 24
123-139
PL
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest przedstawienie skali i form współpracy rozwojowej Kuby z krajami rozwijającymi się. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Podstawowym problemem artykułu jest ilościowa i jakościowa analiza współpracy rozwojowej Kuby z krajami Południa. W artykule wykorzystuje się dwa główne narzędzia badawcze: badania literaturowe oraz analizę statystyczną danych dostępnych na stronach internetowych UNESCO i ELAM. PROCES WYWODU: Wywód składa się z trzech części. W pierwszej pokazano osiągnięcia Kuby w sferze edukacji i zdrowia. Następnie przedstawiono skalę i formy kubańskiej współpracy z krajami Południa w obszarze edukacji oraz kubański program współpracy medycznej dla krajów rozwijających się. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Kubańska pomoc rozwojowa koncentruje się głównie w obszarze edukacji i zdrowia. Głównymi beneficjentami są kraje Ameryki Łacińskiej, Karaibów, Afryki i Pacyfiku. Kuba kieruje się zasadą solidarności między biednymi społeczeństwami. Współfinansuje projekty w sferze edukacji i zdrowia, gdy dany kraj jest w stanie partycypować w kosztach. Jeśli kraju beneficjenta nie stać na częściowe sfinansowanie realizowanego projektu, wtedy sama pokrywa koszty. Ponadto przekazuje nieodpłatnie technologie i know-how. Nie ingeruje w sprawy wewnętrzne krajów, z którymi współpracuje. Kuba, mimo trudnej sytuacji ekonomicznej, przyczyniła się do poprawy stanu zdrowia i wykształcenia wielu milionów ludzi w krajach Południa. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Kubański model pomocy/ współpracy w zakresie edukacji i opieki zdrowotnej może stanowić wzór dla zachodnich donatorów.  
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.