Search results

1

The Decline of State Politics

100%

Rokita J.

Horyzonty Polityki

|

2015

|

vol. 6

|

issue 17

151-163

2

Atak, który nie nastąpił

100%

Rokita J.

Horyzonty Polityki

|

2013

|

vol. 4

|

issue 8

171-199

PL

Wojna domowa w Syrii znalazła się w centrum uwagi mediów i polityków za sprawą wykorzystania w czasie walk broni chemicznej. Prowadzona przez Baracka Obamę polityka zagraniczna zdecydowanie unikała poważniejszego zaangażowania w tamtejszy konflikt, choć prezydent Obama wyraźnie wskazywał, że reżim Asada nie może przekroczyć „czerwonej linii”, którą było właśnie wykorzystanie broni chemicznej. Mało zdecydowana reakcja Stanów Zjednoczonych, pomimo wcześniejszych deklaracji tak prezydenta, jak i sekretarz stanu, Johna Kerry’ego, doskonale ilustruje słabość amerykańskiej wizji polityki zagranicznej. Przy tym zaniechaniu aktywności przez Stany Zjednoczone na znaczeniu zyskuje Rosja, która w bardziej realny sposób może przeciwdziałać umocnieniu sojuszu między Syrią i Iranem.

3

Wirus rozchwiania (czyli kilka uwag o politycznych konsekwencjach zarazy)

100%

Rokita J.

Horyzonty Polityki

|

2020

|

vol. 11

|

issue 36

25-41

EN

RESEARCH OBJECTIVE: The aim of this paper is an analysis of the consequences, which can be foreseen and are visible just now during the crisis of the pandemic in the sphere of politics, economy, social life and religion. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The author uses the rich spectrum of the statements formulated by the present-day analysts of the COVID-19; he analyses theirs opinions and estimates its real grounds. He points at the views and prognoses formulated by the politicians, scientists and hierarchy of the Church. THE PROCESS OF ARGUMENTATION: The process of argumentation consists in an analysis of the present-day problems related to the pestilence in Europe and USA. The second step of analysis is the presentation of the supposed consequences of the crisis. RESEARCH RESULTS: The most important conclusion of the research is an attempt to recognize the consequences of crisis in the pivotal spheres of the life in western democracies. In the author’s opinion, the present situation increases the distrust of the western societies towards the demo-liberal State, which in the present situation of pandemic is trying to bring into relief its inclination for the authoritarian and even tyrannical activity. It deals first of all with the activities connected with the politics of economic restrictions, centralization and protectionism. CONCLUSIONS, INNOVATIONS AND RECOMMENDATIONS: The author comes to the conclusion that the present-day crisis causes the radicalization of the ideas, which have been existed before. In his opinion, neither political elites nor the hierarchies of the Church are able to keep a rational balance in the time of Covis-19 crisis, which he calls the crisis of „swinging”. The future is unknown. As long as we are in crisis we could be instructed about future neither by the present-day science nor – still less – by any political elites.

PL

CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest analiza przewidywanych i widocznych już dzisiaj konsekwencji kryzysu pandemii w wymiarze politycznym, gospodarczym, społecznym i religijnym. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Autor korzysta z bogatego spektrum wypowiedzi współczesnych analityków kryzysu COVID-19, dokonując przeglądu ich opinii oraz oceniając ich rzeczywiste podstawy. Przywołuje poglądy i prognozy formułowane w świecie zachodnich demokracji przez polityków, naukowców, hierarchów Kościoła. PROCES WYWODU: Proces wywodu polega na analizie współczesnych problemów związanych z zarazą w Europie i USA. Drugim stopniem analiz jest sformułowanie domniemań co do przyszłych konsekwencji kryzysu. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Najistotniejszą konkluzją artykułu jest próba rozpoznania konsekwencji kryzysu w kluczowych dziedzinach życia zachodnich demokracji. Zdaniem autora obecny kryzys przyczynia się do wzrostu podejrzliwości społeczeństw zachodnich wobec państwa demoliberalnego, które w sytuacji pandemii stara się uwypuklić swoją skłonność do działań autorytarnych. Chodzi tu przede wszystkim o oddziaływanie w duchu interwencjonizmu gospodarczego, centralizmu, protekcjonizmu. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Autor dochodzi do wniosku, iż obecny kryzys powoduje radykalizację istniejących już wcześniej idei. Jego zdaniem ani elity polityczne, ani też hierarchowie Kościoła nie są w stanie zachować równowagi intelektualnej wobec kryzysu COVID-19, który nazywa on kryzysem „rozchwiania”. Ostatecznie nie wiadomo, jaka czeka nas przyszłość. Póki co nie mogą nas o tym pouczyć ani współczesna nauka, ani też – tym bardziej – żadne elity polityczne.

4

Błąd Izokratesa (czyli o konserwatywnej polityce kulturalnej)

100%

Rokita J.

Horyzonty Polityki

|

2020

|

vol. 11

|

issue 35

147-164

EN

RESEARCH OBJECTIVE: The aim of the article below is an idea of the policy of culture, free both from the excessive intervention of the bureaucratic state and from the influence of the cultural coteries. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The research problem is to call an idea of the “cultural etatism” formulated by an ancient rhetorician Isocrates. The author speaks about an “error of Isocrates”, which – in his opinion – relied on the postulate of shaping the political and spiritual life of Greeks by the intervention of the polis. He applies this idea to an analysis of the policy of culture in the contemporary bureaucratic States. He carries out his argumentation on the ground of this analogy. THE PROCESS OF ARGUMENTATION: In the beginning the argument refers to the protectionism in the politics of the contemporary States. Then the object of examination is the notion of the political humanism, used by Werner Jaeger in his “Paideia”. The next step is a critique of the constructivism of Iso‑ crates, who was guided by the idea of reconstructing Areopag as an educator of people in polis. Those two ideas will be handled as of no use in the context of the present time. RESEARCH RESULTS: The crucial conclusion of the argumentation is the thesis that the present-day processes of globalization of culture debase the standards of education, whereas the suitable aims of cultural policy should be an integration of the community and also the reproduction of elites. The author argues that neither the political humanism nor the “cultural etatism are able to realize properly these aims. The first has been devastated by the present-day bureaucratic policy of culture, whereas the “error of Isocrates” makes impossible nowadays the realization of neoisocratic idea. CONCLUSIONS, INNOVATIONS AND RECOMMENDATIONS: Therefore the only reasonable way out of this situation seems to be the intentional activity of State, which aims its cultural policy to the specific objects, that is to say, which avoids cultural etatism and has its support in the free market. The author calls this strategy a “pseudo-paideia”.

PL

CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest zaprezentowanie idei polityki kulturalnej, wolnej zarówno od nadmiernej interwencji zbiurokratyzowanego państwa, jak też – z drugiej strony – od wpływów koterii kulturalnych. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Metoda badawcza polega na odwołaniu się do idei „etatyzmu kulturalnego”, sformułowanej przez starożytnego retora Izokratesa. Autor mówi o „błędzie Izokratesa”, który jego zdaniem polegał na postulacie interwencji polis w kształtowanie politycznego i duchowego życia Greków. Odnosi tę ideę do analizy polityki kulturalnej w świecie zbiurokratyzowanych demokracji współczesnych. Na podstawie tej analogii przeprowadza swój krytyczny wywód. PROCES WYWODU: Początek wywodu nawiązuje do protekcjonizmu kulturalnego w polityce państw współczesnych. Następnie analizie zostaje pod‑ dane pojęcie politycznego humanizmu, zaczerpnięte z Paidei Wernera Jaegera. Kolejnym krokiem jest krytyka konstruktywizmu Izokratesa, któremu przyświecała idea odnowienia Areopagu jako wychowawcy ludu w politei. Te dwie idee potraktowane zostaną w tekście jako niemożliwe do urzeczywistnienia we współczesności. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Zasadniczym wnioskiem płynącym z przeprowadzonych analiz jest teza, iż współczesne procesy globalizacji kul‑ tury obniżają standardy edukacyjne. Tymczasem właściwymi celami polityki kulturalnej państwa powinna być integracja wspólnoty, a także reprodukcja elit. Sugerowane cytowanie: Osowski, S. (2020). Autor twierdzi, że ani „polityczny humanizm”, ani też „kulturalny etatyzm” nie mogą tych celów właściwie realizować. Pierwszy uległ bowiem współczesnej zbiurokratyzowanej polityce kulturalnej, a „błąd Izokratesa” nie daje współcześnie nadziei na urzeczywistnienie idei neoizokratejskiej. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Z powyższego wynika, iż jedynym rozsądnym wyjściem z sytuacji wydaje się celowa działalność państwa, które swą politykę kulturalną ukierunkowuje na konkretne cele, wystrzegając się etatyzmu kulturalnego, w czym może go wesprzeć wolny rynek. Autor nazywa taką strategię pseudo-paideią.

5

Budapeszt: rok niebezpiecznych zmian (analiza polityczna)

100%

Rokita J.

Horyzonty Polityki

|

2011

|

vol. 2

|

issue 3

249-290

PL

Premier Viktor Orban z rzadką w dzisiejszej Europieodwagą i dynamiką przeprowadza całościową reformękraju, pod hasłem „narodzin Węgier na nowo”.Obejmuje ona nadanie nowego ustroju republice,rekonstrukcję niemal wszystkich instytucji publicznych,odbudowę podmiotowości politycznej państwa,naprawę finansów publicznych oraz wzmocnieniewspólnoty narodowej. Reformie państwa towarzyszykonserwatywna ideologia wychowawcza, idąca podprąd niektórych trendów współczesności. Ceną reformyjest brutalizacja i gwałtowność wewnętrznegokonfliktu politycznego, oraz fala krytyki Węgier zagranicą.Na krótką metę poważnym zagrożeniem dlaambitnego planu jest europejski kryzys fiskalny, ale poodejściu Orbana od władzy Węgry mogą stanąć przedniebezpieczeństwem puczu konstytucyjnego, dla któregoideologię przygotowuje już dzisiaj liberalno--lewicowa opozycja.

6

Przegrana wojna, wygrana rewolucja

100%

Rokita J.

Horyzonty Polityki

|

2014

|

vol. 5

|

issue 12

149-164

PL

Autor definiuje dwie odmienne interpretacje konfliktu ukraińsko-rosyjskiego, które nazywa: perspektywą Kryształowego Pałacu oraz perspektywą geopolityczną. Każda z nich pozwala zupełnie odmiennie spojrzeć na dotychczasowy bilans strat i zysków Rosji oraz Zachodu w tym konflikcie. Na tym tle autor analizuje sens i skutki polityczne postanowień rozejmu mińskiego i ustaleń szczytu NATO w Newport, zapadłych 5 września 2014 roku.

7

Polska po Smoleńsku (analiza polityczna)

100%

Rokita J.

Horyzonty Polityki

|

2010

|

vol. 1

|

issue 1

319-335

PL

Katastrofa smoleńska przewróciła do góry nogamiporządek na scenie polskiej polityki. Rozsypałysię mało poważne wodewilowe dekoracje,zastąpione romantyczną scenografią z krzyżemw tle...

8

Uwagi ikonograficzne na temat medalu upamiętniającego zwycięstwo wiedeńskie autorstwa Hansa Jacoba Wolraba z 1683 roku

100%

Rokita J.

Przegląd Nauk Historycznych

|

2019

|

vol. 18

|

issue 2

39-56

EN

The author described four examples of works of art (medallions, graphics and paintings) related to the medal from 1683. The iconographic analysis of the title numismat in comparison with selected examples of works of art authorizes us to state that the imperial dispatcher immediately after September 12, 1683, in a similar manner, commemorated the war struggle at Vienna. Both on the reverse of the medal, by Wolrab of 1683 and on the copperplate drawn by an unknown from the second half of the seventeenth century and the painting Geffels painted after September 12, 1683, the same elements of the battle landscape as the Turkish tents and Vienna’s fortifications seen from a distance are an integral part. On the basis of the above analogies, however, it is impossible to determine which of the mentioned examples of works of art was created first and constituted an inspiration for the next ones. On the other hand, the form of glorification of the participating Christian rulers (with the exception of Leopold I Habsburg) in the war struggle near Vienna was later borrowed by Ermenegildo Hamerani. Undoubtedly, this proves that the Wolrab concept was very successful.

PL

Autor opisał cztery przykłady dzieł sztuki (medalierstwa, grafiki i malarstwa) mających związek z medalem pochodzącym z roku 1683. Analiza ikonograficzna tytułowego numizmatu w zestawieniu z wybranymi przykładami dzieł sztuki uprawnia do stwierdzenia, że dysponent cesarski bezpośrednio po 12 września 1683 r. w zbliżony do siebie sposób upamiętniał zmagania wojenne pod Wiedniem. Zarówno na rewersie medalu autorstwa Wolraba z 1683 r., jak i na miedziorycie sporządzonym przez nieznanego autora z drugiej połowy XVII w. oraz obrazie Geffelsa namalowanym po 12 września 1683 r. integralną część stanowią te same elementy krajobrazu bitewnego jak namioty tureckie i widziane z oddali fortyfikacje Wiednia. Na podstawie powyższych analogii nie sposób jednak rozstrzygnąć, które z wymienionych przykładów dzieł sztuki powstało jako pierwsze i stanowiło wzorzec dla kolejnych. Natomiast forma gloryfikacji władców chrześcijańskich uczestniczących (z wyjątkiem Leopolda I Habsburga) w zmaganiach wojennych pod Wiedniem została w późniejszym okresie zapożyczona przez Ermenegilda Hameraniego. Bez wątpienia świadczy to o tym, że koncepcja Wolraba cieszyła się sporym powodzeniem.

9

Patos nowości (kilka uwag o rewolucji kijowskiej)

100%

Rokita J.

Horyzonty Polityki

|

2014

|

vol. 5

|

issue 10

193-208

PL

Autor analizuje kolejne fazy protestów w Kijowie, śledząc mechanizm przekształcania się obywatelskiego ruchu protestu w polityczną rewolucję. Następnie rozważa skutki rewolucyjnego przełomu dla nowego państwa ukraińskiego i jego polityki, a także stara się ustalić wpływ porozumienia wynegocjowanego przez unijnych ministrów na wynik rewolucji. W dalszej części artykułu autor poddaje analizie i ocenie kolejne fazy polityki, jaką wobec ukraińskiej rewolucji prowadził prezydent i rząd polski.

10

Lista Obamy, czyli o kłopotach polityki celowanych zabójstw

100%

Rokita J.

Horyzonty Polityki

|

2013

|

vol. 4

|

issue 6

155-189

PL

Senackiej debacie nad zatwierdzeniem kandydaturyJohna Brennana na szefa CIA towarzyszyła obstrukcjaparlamentarna prowadzona przez Randala Paula, znanegoz libertariańskich przekonań. Paul chciał zaprotestowaćprzeciwko procedurze rozpoczętej za prezydenturyGeorge’a W. Busha i kontynuowanej przezBaracka Obamę „celowanych zabójstw” osób oskarżonycho działalność terrorystyczną lub wspieranieterroryzmu, przeprowadzanych z wykorzystaniemdronów. Pytanie, które wymaga odpowiedzi, a wobecktórego obecna administracja nie jest wcale przekonująca,brzmi: czy można bez procesu zabić w kraju lubpoza jego granicami obywatela będącego zagrożeniemdla narodowego bezpieczeństwa? Działania prowadzonew ramach „wojny z terroryzmem” niekonieczniedają prezydentowi uprawnienia do podejmowaniasamodzielnych decyzji, bo wkraczają w uprawnieniawładzy sądowniczej. Problemem poruszanym w artykulesą także prawne uzasadnienia dla takich działań,podawane przez Departament Sprawiedliwości orazofiary cywilne w czasie przeprowadzania ataków.

11

Pięć wizji wroga

100%

Rokita J.

Horyzonty Polityki

|

2015

|

vol. 6

|

issue 15

25-44

EN

The author reconstructs the concept of the public enemy, which has manifested itself in the political practices of five elected leaders of Polish politics parties in the last quarter of a century. It is argued that these have most fully introduced the notion of the enemy into Polish politics, and the final part presents a short commentary.

PL

Autor rekonstruuje koncepcje wroga publicznego, przejawiające się w praktyce politycznej pięciu wybranych przywódców polskich partii politycznych z ostatniego ćwierćwiecza, którzy w jego opinii najpełniej wprowadzili ideę wroga do polskiej polityki, a w finale uzupełnia te charakterystyki krótkim komentarzem.

12

Rewolucja arabska: przekroczenie granicy chaosu (analiza polityczna)

100%

Rokita J.

Horyzonty Polityki

|

2011

|

vol. 2

|

issue 2

371-393

PL

Czwartkowy wieczór 17 marca otworzył nową fazę arabskiej rewolucji. Krótko po wpół do dwunastej polskiego czasu telewizja Al Jazeera transmitowała na żywo dwa jednoczesne obrazy: po lewej stronie ekranu chińskiego ambasadora Li Baodonga odczytującego w Nowym Jorku wyniki głosowania w Radzie Bezpieczeństwa nad rezolucją 1973, po prawej – liczne zgromadzenie powstańcze w Benghazi wybuchające euforią w chwili oznajmienia przez Chińczyka, iż żaden z krajów nie zagłosował przeciw. Krótko potem na tle okrzyków „Libia! Libia!”...

13

Tusk’s system, or are we facing the end of the Polish postpolitics?

100%

Rokita J.

Horyzonty Polityki

|

2013

|

vol. 4

|

issue 9

153-167

PL

Based on his own previous publications and on the publications of several other authors (e.g. professor Paweł Śpiewak, Rafał Matyja, PhD, professor Jadwiga Staniszkis) the author develops a model of a peculiar system of government, created in Poland by the Prime Minister, Donald Tusk, after winning the parliamentary elections in 2007, and he reflects on the social and political conditions of the possibilities of this system and finds certain signs of its instability.

Refine search results

12 Horyzonty Polityki

1 Przegląd Nauk Historycznych

13 Rokita J.

2 2020

1 2019

2 2015

2 2014

3 2013

2 2011

1 2010

The Decline of State Politics

Atak, który nie nastąpił

Wirus rozchwiania (czyli kilka uwag o politycznych konsekwencjach zarazy)

Błąd Izokratesa (czyli o konserwatywnej polityce kulturalnej)

Budapeszt: rok niebezpiecznych zmian (analiza polityczna)

Przegrana wojna, wygrana rewolucja

Polska po Smoleńsku (analiza polityczna)

Uwagi ikonograficzne na temat medalu upamiętniającego zwycięstwo wiedeńskie autorstwa Hansa Jacoba Wolraba z 1683 roku

Patos nowości (kilka uwag o rewolucji kijowskiej)

Lista Obamy, czyli o kłopotach polityki celowanych zabójstw

Pięć wizji wroga

Rewolucja arabska: przekroczenie granicy chaosu (analiza polityczna)

Tusk’s system, or are we facing the end of the Polish postpolitics?