Celem niniejszego artykułu jest weryfikacja hipotezy o możliwości wykorzystywania umów cPPA jako instrumentu promowania energetyki lokalnej. Autor podejmuje próbę zdefiniowania tego pojęcia oraz przybliżenia najważniejszych cech takiego modelu rynku. Następnie przedstawione zostaną najważniejsze bariery prawne, które przesądzają o ograniczonym wpływie umów cPPA na promowanie lokalizowania źródeł wytwórczych w niewielkiej odległości od odbiorców. Rozważania będą odnosiły się zarówno do wariantu cPPA jako umowy dwustronnej – wyłącznie pomiędzy wytwórcą i odbiorcą, jak i umowy trójstronnej – z udziałem przedsiębiorstwa obrotu. W wyniku przeprowadzonych analiz autor stawia tezę o ograniczonym wpływie tej instytucji na promowanie energetyki lokalnej.
Artykuł opisuje zasady rozliczania obowiązku efektywności energetycznej poprzez uiszczenie opłaty zastępczej po 2018 roku. Z uwagi na wysokie, utrzymujące się ceny białych certyfikatów w latach 2021 i 2022 podmioty zobowiązane do uzyskania oszczędności energii są zainteresowane właśnie takim sposobem rozliczeń. Przepisy ustawy o efektywności energetycznej dotyczące opłaty zastępczej sformułowano jednak w sposób nieprecyzyjny, jeżeli nie powiedzieć wadliwy. Powoduje to poważne wątpliwości praktyczne. W szczególności interesujące jest pytanie czy skuteczne, nawet jednorazowe nabycie białych certyfikatów wyłącza możliwość uiszczenia opłaty zastępczej.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.