Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 23

first rewind previous Page / 2 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
1

„Jedes Wort ist eine Übersetzung“: Zsuzsanna Gahses experimentelle Vermittlungen zwischen Sprachen, Medien, Gattungen und Kulturen

100%
Sośnicka D.
Rocznik Komparatystyczny
|
2014
|
vol. 5
p. 173-193
EN
This essay sketches in broad outline the literary work of the German-language author Zsuzsanna Gahse, which is characterized by a variety of linguistic and formal experiments, particular attention being paid to her activity as a translator of Hungarian literature. At the centre of the discussion is Gahse’s literary portrait Translated. A Disunity, in which she reflects on writing and translating, but also takes as a theme her ‘disunity’ between literature and the graphic arts. Gahse found a way out of this ‘disunity’ by blurring the distinctions between different languages, media, genres and cultures in her works, by mediating in various ways between them and by ‘transferring’ them, for translating – as she always emphasizes – means very much more than simply mediating between two languages.
2
Content available remote

Der ‘weibliche Blick’ auf die Geschichte des 20. Jahrhunderts: Die Erinnerungsromane „Engste Heimat“ von Erica Pedretti und „Nichts ist Wie“ von Zsuzsanna Gahse

100%
Sośnicka D.
Colloquia Germanica Stetinensia
|
2012
|
issue 20
155-173
EN
The paper presents an analysis of two autobiographical novels by contemporary Swiss female writers. The novels address similar issues and are also connected by similar mode of narration. The authors namely describe the loss of their fatherland – Erica Pedretti as a result of the forced expulsion action aimed at the Sudeten Germans after the World War II, Zsuzsanna Gahse as a result of escape from Hungary after the uprising of the 1956 – and the ensuing consequences. The central topic of both novels are memories: their emergence, functioning and meaning as well as the processes of their verbalization in order to accept one’s own painful experiences. The characteristic feature of narration in both novels is a strongly emphasized ‘feminine look’ at the history of the 20th century combined with a typical ‘feminine style’, whose chief qualities are, according to Hélène Cixous, among others abandonment of coherence, fragmentariness and unpredictability, multiplicity of synchronised images as well as acceptance of otherness. These ‘feminine style’ and ‘feminine look’ at the history of the 20th century serve above all to deconstruct the widely accepted perceptions and standards, which eventually lead to sanguinary wars, incessant political and ethnic conflicts as well as expulsions and escapes.
3
Content available remote

Kleine Teppiche von Geschichten: Ein Gespräch mit Zsuzsanna Gahse über ihr neuestes Buch „Oh, Roman“ und über ihre Literaturkonzeption

100%
Sośnicka D.
Colloquia Germanica Stetinensia
|
2010
|
issue 18
75-84
PL
Rozmowa z niemieckojęzyczną awangardową pisarką Zsuzsanną Gahse o jej najnowszej książce Oh, Roman, której tytuł jest swoistą zabawą językową, odczytać go bowiem można w dwojaki sposób: jako imię mężczyzny, o którym opowiada narratorka w powieści, ale także jako powieść o powieści (‚Roman’ oznacza po niemiecku ‚powieść’). Autorka opowiada o problematyce i strukturze swego utworu, nawiązującego do kompozycji Györgia Ligetiego, którego zamierzeniem było stworzenie hologramu umieszczonego w szumie różnych głosów. Także w jej książce powstaje w zgiełku różnych opowieści obraz-hologram mężczyzny niegdyś bardzo ważnego w życiu narratorki. Jednocześnie pisarka opowiada o swojej koncepcji literatury oraz o swych fascynacjach literackich, m. in. sposobem narracji praktykowanym przez Witolda Gombrowicza.
EN
A conversation with an avant-garde writer Zsuzsanną Gahse about her latest book “Oh, Roman, whose title is a certain language game as it can be interpreted in two ways: as a name of a man about whom the narrator of the novel talks or as a novel about the novel (‘Roman’ in German means ‘novel’). The writer talks about the issues addressed in and the structure of her novel, which intentionally resembles the works of Györgio Ligeti, who aimed at creating a hologram placed in the aggregate of sounds. In Gahse’s novel the reader also finds a hologram-image of a man who used to be very important in the narrator’s life. At the same time the writer talks about her conception of literature and her literary inspirations, e.g. the mode of narration used by Witold Gombrowicz.
4
Content available remote

DER ‘ANDERE’ IN MEINEM KOPF: ZU DEN STRUKTURMERKMALEN IM ERZÄHLEN HUGO LOETSCHERS AM BEISPIEL SEINER POLYPHONEN IMMUNEN-ROMANE

100%
Sośnicka D.
Colloquia Germanica Stetinensia
|
2009
|
issue 17
93-112
PL
Hugo Loetscher, jeden z najbardziej znanych i uznanych pisarzy szwajcarskich, był równocześnie autorem niezwykle wszechstronnym. Oprócz powieści, opowiadań, słuchowisk, sztuk teatralnych, esejów o sztuce, literaturze i kulturze zasłynął również jako nadzwyczaj płodny publicysta i autor reportaży z najodleglejszych części świata. Charakterystyczną właściwością jego pisarstwa, nacechowanego zarazem bardzo krytycznym stosunkiem do Szwajcarii, jest próba zrozumienia innych kultur i narodów i spojrzenia na problemy własnego kraju z odległej, ‘obcej’ perspektywy. Takie ‘inne’ spojrzenie na siebie samego i swój kraj cechuje również jego powieści. W artykule opisano charakterystyczne elementy strukturalne narracji szwajcarskiego pisarza, do których zaliczyć należy przede wszystkim niezwykle ważną rolę ściśle określonych pojęć przy jednoczesnym nadawaniu im funkcji wieloznacznych metafor oraz ironię, która wraz ze znaczeniami metaforycznymi zapobiega powstawaniu uproszczonego obrazu świata, dopuszczając różne interpretacje. Jako dzieła otwarte potraktować należy przede wszystkim dwie powieści pisarza o ‘Nietykalnym’: Der Immune (1975) i Die Papiere des Immunen (1986). Są to powieś ci składające się z wielu różnorodnych tematycznie i stylistycznie tekstów, czerpią ce równocześnie – jak zresztą większość utworów Loetschera – z bogactwa znaczeń intertekstualnych i opisujące różne możliwości bycia człowiekiem. Artykuł skupia się na analizie strukturalnej tych właśnie powieści, należących niewątpliwie do najważniejszych utworów współczesnej prozy niemieckojęzycznej.
5
Content available remote

Der Schweizer Literaturnobelpreisträger Carl Spitteler – ein Epigone oder Bahnbrecher der modernen Erzählkunst in der Deutschschweizer Literatur?

100%
Sośnicka D.
Colloquia Germanica Stetinensia
|
2011
|
issue 19
37-55
EN
In the paper the author sketches a portrait of Carl Spitteler, who as the author of the epic poem “Der olympische Frühling” [Olympic Spring] became the sole Swiss Nobel laureate in literature and who with his writing inspired not only Friedrich Nietzsche but also psychoanalysis emerging at the beginning of the 20th century. In spite of the above his work was forgotten after World War II. On the basis of the analysis of the afore-mentioned epic poem as well as of Spitteler’s debut work “Prometheus and Epimetheus” and particularly of his autobiographical novel “Imago” the author of the paper attempts to show that despite the widespread opinion Spitteler did not follow the beaten literary track but his texts reveal that he can be considered a pioneer of the modern art of narration in Swiss literature. The writer in full consciousness made references to the forms and themes of the European modernist prose but was also able to look at himself and his works with tongue in cheek despite the fact that the Swiss ‘anointed’ him as the national poet and the ‘father’ of the Swiss idea of neutrality.
6
Content available remote

Tucholsky in Szczecin. Eine Tagung der Kurt Tucholsky-Gesellschaft und des Instituts für Germanistik der Universität Szczecin: „Tucholsky, Stettin/Szczecin, Polen, die Ostsee“, Szczecin, 28.-30.10.2016

100%
Sośnicka D.
Colloquia Germanica Stetinensia
|
2017
|
issue 26
331-335
7
Publication available in full text mode
Content available

„Sonata niemożliwa”? „Eine kleine” w przekładzie na język niemiecki

100%
Sośnicka D.
Autobiografia. Literatura. Kultura. Media
|
2021
|
vol. 17
101-117
EN
The article constitutes a comparative analysis of a German translation of Artur Daniel Liskowacki’s Eine kleine (2000), which was published under a new title Sonate für S. (2003). Based on an examination of the musical composition of this work, but also in relation to Friedrich Ernst Daniel Schleiermacher’s concept of two methods of literary translation, that is – according to contemporary terminology – an adaptation or an exoticisation of a literary text, some shortcomings of this translation are revealed. As a result, the music of Liskowacki’s original Polish sentences is unfortunately lost in the translation into German. This situation is caused by the marketing decisions made by the German publisher, as well as an attempt made by the translator to adjust (adapt) the work to the tastes of the readers of German sentimental memoir literature, and thus impose on Liskowacki’s novel a meaning of a sentimental journey into a lost land of childhood and youth. Above all, this is indicated by acomplete omission of the Polish subtitle „quasi una allemanda”, which is a significant clue on how this work should be read, as only a quasi-German story; in fact, it is an attempt to perceive the history of S. (Stettin-Szczecin) through the eyes of its contemporary, Polish citizen, who tries to recreate the picture of the city as it was seen by its German inhabitants of the past.
PL
Artykuł poświęcony jest analizie porównawczej przekładu powieści Eine kleine (2000) Artura Daniela Liskowackiego na język niemiecki pod zmienionym tytułem Sonate für S. (2003). Wychodząc od rozważań na temat muzycznej kompozycji utworu, ale także w nawiązaniu do przemyśleń Friedricha Ernsta Daniela Schleiermachera na temat dwóch możliwych metod przekładu tekstów literackich, tzn. – w dzisiejszej terminologii – jego adaptacji lub egzotyzacji, wykazano pewne mankamenty przekładu, które spowodowały, że muzyka rozbrzmiewająca w zdaniach Liskowackiego w polskim oryginale w przekładzie na język niemiecki niestety bezpowrotnie zanikła. Głównymi tego przyczynami wydają się względy marketingowe niemieckiego wydawcy oraz podjęta z tego powodu przez tłumaczkę próba dostosowania (adaptacji) utworu do gustów czytelników niemieckiej sentymentalnej literatury wspomnieniowej i w związku z tym narzucenie powieści Liskowackiego znaczenia podróży sentymentalnej do utraconej krainy dzieciństwa lub młodości. Wskazuje na to przede wszystkim pominięcie w przekładzie niemieckim podtytułu polskiego oryginału „quasi una allemanda”, a więc kluczowej wskazówki dla właściwego odczytania utworu, będącego przecież jedynie „poniekąd historią niemiecką”, gdyż w rzeczywistości jest on próbą spojrzenia na historię miasta S. (Stettin – Szczecin) przez jego polskiego współczesnego mieszkańca, który stara się odtworzyć jego obraz widziany oczami dawnych niemieckich mieszkańców.
8
Content available remote

„Dazwischen innendrin“ – Zu Zsuzsanna Gahses literarischem Schaffen

100%
Sośnicka D.
Colloquia Germanica Stetinensia
|
2010
|
issue 18
85-103
PL
Zsuzsanna Gahse nie bez racji zaliczana jest do czołówki niemieckojęzycznej awangardy literackiej, charakterystycznymi bowiem wyróżnikami jej twórczości są: niezwykle kreatywne podejście do języka i podejmowanie różnych gier językowych, sytuowanie tekstów na granicy gatunków literackich oraz komponowanie ich według zasad przejętych z muzyki, malarstwa i architektury, czy też z tekstów literackich innych autorów. Zamierzeniem pisarki jest przy tym zniesienie linearności narracji i wywoływanie u czytelnika różnych skojarzeń oraz w efekcie zachęcenie go do podjęcia dialogu z tekstem. W artykule omówiono w ogólnych zarysach poetycki program Zsuzsanny Gahse, będący świadomą kontynuacją europejskiego modernizmu; wskazano zarazem na różne koncepcje jej tekstów, koncentrując się jednak przede wszystkim na jej dwóch ostatnich utworach „Instabile Texte” i „Oh, Roman”.
EN
Zsuzsanna Gahse is rightly ranked among the top German-language avant-garde authors since characteristic features of her works are a highly creative approach to language and employment of various language games, placing her texts on the borderline of literary genres as well as structuring them according to the rules of composition pertinent to music, painting and architecture or taken from texts by other authors. The aim of the author is to do away with linear narration and to evoke various associations in the reader and consequently to encourage him/her to enter into a dialogue with the text. The paper contains an overview of Zsuzsanna Gahse’s poetic programme, which is a continuation of the European modernism; various conceptions of her texts are pointed out with the emphasis, above all, on her two latest works: “Instabile Texte” and “Oh, Roman”.
9
Content available remote

Die Logik des literarischen Einfalls: Ein Gespräch mit Hugo Loetscher über sein Schreiben und die Literatur

100%
Sośnicka D.
Colloquia Germanica Stetinensia
|
2010
|
issue 18
21-39
EN
An interview with Hugo Loetscher about Swiss literature and his own literary output. The writer talks, among others, about autobiographical elements in his works, his friendship with Friedrich Dürrenmatt, the moral responsibility of a writer and his involvement in social issues, about literary exactness and inquisitiveness, the possibilities of language and the role of literature, literary ideas, their inherent logic and their surprising consequences, as well as about his latest novel describing the processes of globalization in the modern world.
PL
Wywiad ze szwajcarskim pisarzem Hugo Loetscherem na temat literatury szwajcarskiej i jego własnej twórczości. Pisarz opowiada m. in. o elementach autobiograficznych w swych utworach i swej przyjaźni z Friedrichem Dürrenmattem, o moralnej odpowiedzialności pisarza i jego zaangażowaniu w życie społeczne, o literackiej dokładności i dociekliwości, o możliwościach języka i roli literatury, o literackich pomysłach, ich immanentnej logice i ich zaskakujących konsekwencjach oraz o swej najnowszej powieści opisującej procesy globalizacji we współczesnym świecie.
10
Publication available in full text mode
Content available

Schreiben im Versuch, "Schönheit" und „Glück herzustellen“: Die Sehnsucht als zentrales Motiv des Erzählens von Urs Widmer

100%
Sośnicka D.
Transfer. Reception studies
|
2022
|
vol. 7
147-167
PL
W utworach Ursa Widmera, szkicujących w najróżniejszych wariantach pozbawione złudzeń utopie, nieustannie zaznacza się antagonizm między światem rzeczywistym a tęsknotą za światem barwniejszym i lepszym, między poetycką wizją a rzeczywistością społeczną. O kluczowym znaczeniu motywu tęsknoty w twórczości Widmera świadczy już sam tytuł jego eseju Das Normale und die Sehnsucht (1972) [Normalność i tęsknota], w którym pisarz sformułował swą poetykę w formie pytań o to, co najbardziej go zajmuje i co stara się wyrazić w swych utworach. Artykuł omawia centralne pytania postawione w tym eseju, odwołując się równocześnie do wybranych utworów szwajcarskiego pisarza, szczególnie do opowiadania Liebesbrief für Mary (1993) [List miłosny do Mary]. Celem rozważań jest odpowiedź na pytanie, w jakim stopniu i w jakiej formie literatura może wyrażać tęsknoty.
EN
The work of Urs Widmer creates in the most diverse variations Utopias devoid of illusions – the contrast between reality and yearning for a better and brighter world, between poetic vision and social reality are his constant themes. The title of his programmatic essay Das Normale und die Sehnsucht (1972) [Normality and Longing] testifies to the fact that longing is the constituent element of his narratives. In this essay, the writer discusses in the form of questions what his main preoccupations are and what he was actually attempting to achieve with his tales. Accordingly, this article considers the central questions posed in the essay and demonstrates in selected works of the Swiss author – especially in the story Liebesbrief für Mary (1993) [Love-letter for Mary] – to what extent and in what form literature can be considered as an expression of yearnings.
DE
In Urs Widmers Werk, das in den unterschiedlichsten Varianten illusionslose Utopien ‚in die Luft‘ entwirft, wird dauernd der Gegensatz zwischen Wirklichkeit und der Sehnsucht nach einer besseren und bunteren Welt, zwischen poetischer Vision und gesellschaftlicher Realität thematisiert. Dass die Sehnsucht das konstituierende Element seines Erzählens bildet, bezeugt bereits der Titel seines programmatischen Essays Das Normale und die Sehnsucht (1972), in dem der Schriftsteller in Form von Fragen dies diskutierte, was ihn vordergründig beschäftigte und was er mit seinem Erzählen eigentlich zu erreichen suchte. Der Beitrag geht demzufolge den zentralen, in diesem Essay formulierten Fragen nach und präsentiert an einigen ausgewählten Werken des Schweizer Autors – insbesondere an der Erzählung Liebesbrief für Mary (1993) –, inwiefern und in welcher Gestalt Literatur als Ausdruck der Sehnsüchte betrachtet werden kann.
11

Niemożność życia: Tractatus logico-suicidalis Hermanna Burgera

100%
Sośnicka D.
Roczniki Humanistyczne
|
2016
|
vol. 64
|
issue 5: Neofilologia
161-175
PL
Artykuł szkicuje poetykę Hermanna Burgera (1942-1989), jednego z najbardziej oryginalnych i kontrowersyjnych pisarzy szwajcarskich, koncentruje się jednak przede wszystkim na jego szeroko dyskutowanym utworze Tractatus logico-suicidalis (1988), którym pisarz zapowiedział swoje samobójstwo, wywołując wśród krytyków powszechne oburzenie. Tractatus Burgera analizowany jest szczególnie w odniesieniu do eseju Jeana Améry’ego Podnieść na siebie rękę, ale uwzględniono także kontekst autobiograficzny tego — mimo wszystko — dogłębnie egzystencjalnego utworu.
DE
Der Beitrag entwirft in Kürze die Poetik Hermann Burgers (1942–1989), eines der originalsten und kontroversesten Deutschschweizer Schriftsteller, und konzentriert sich auf seinen vieldiskutierten Tractatus logico-suicidalis (1988), mit dem der Schriftsteller ein Jahr zuvor seinen Selbstmord angekündigt hat, wodurch er unter Literaturkritikern für die größte Empörung sorgte. Burgers Tractatus wird insbesondere in Anknüpfung an Jean Amérys Essay Hand an sich legen analysiert, verwiesen wird jedoch zugleich auf den autobiografischen Hintergrund dieses — trotz allem — zutiefst existenziellen Werkes.
EN
This article briefly sketches the literary art of Hermann Burger (1942–1989), one of the most original and controversial German-Swiss writers. It then goes on to focus on his much-discussed Tractatus logico-suicidalis (1988) in which, a year in advance, the writer announced his suicide; this provoked extreme outrage amongst literary critics. Burger’s Tractatus is analysed with particular reference to Jean Améry’s essay Hand an sich legen but at the same time draws attention to the autobiographical background to this work which, in spite of everything, is intensely human.
12
Content available remote

‚Gahseleien’ – Einige Überlegungen zu Zsuzsanna Gahses Bamberger Poetikvorlesungen „Wie geht es dem Text?“

63%
Niećko A., Sośnicka D.
Colloquia Germanica Stetinensia
|
2010
|
issue 18
105-114
PL
Artykuł dotyczy zbioru wykładów pisarki Zsuzsanny Gahse, które autorka wygłosiła w 1997 roku w Bambergu i które ukazały się pod tytułem „Wie geht es dem Text?” Na przykładzie własnych tekstów Gahse opisuje tam m. in. relacje zachodzące między autorem, tekstem i czytelnikiem, uwidaczniając zarazem swój nietypowy sposób postrzegania języka i literatury. W ten sposób autorka pokazuje, z jaką łatwością można opisywać rzeczywistość i przekazywać swe własne przemyślenia, czerpiąc przy tym jednocześnie z twórczości innych autorów. Opisując jej różne rozważania na temat tekstu literackiego, uwidoczniono w artykule przede wszystkim, jak oryginalna jest twórczość Zsuzsanny Gahse i w jaki sposób autorka potrafi zachęcić swych czytelników do udziału w zabawie, którą może być literatura.
EN
The paper concerns the selection of lectures held by Zsuzsanna Gahse in Bamberg in 1997 and which were published with the title “Wie geht es dem Text?”. Taking her own text as examples Gahse describes, among others, relations between the author, the text and the reader, by this revealing her atypical perception of language and literature. In this way the author shows how simple one can describe the reality and convey one’s own reflections, at the same time drawing from the output of other authors. Providing her various reflections on the topic of literary texts the paper emphasises above all the originality of Zsuzsanna Gahse’s works and the way in which the author can invite her readers to take part in a game of literature.
13
Content available remote

Kunde von wunderbarem Hund: Zsuzsanna Gahses Erzählung „Berganza“

63%
Lipińska M., Sośnicka D.
Colloquia Germanica Stetinensia
|
2010
|
issue 18
115-125
PL
W opowiadaniu „Berganza” Zsuzsanna Gahse zabiera swych czytelników w piękny i zmysłowy świat mowy poetyckiej. Poznajemy tu świat widziany oczami nieśmiertelnego psa Berganzy, który jest stworzeniem magicznym, gdyż opanował zdolność mowy i niejednokrotnie już odgrywał w literaturze rolę nauczyciela i moralisty. W opowiadaniu dzieli się swoimi przemyśleniami o świecie, zdobytymi w ciągu swego długiego życia, a także – bawiąc się słowem – wciąga nas w świat fantazji i zapoznaje z tajnikami mowy poetyckiej. Berganza zachęca czytelnika do myślenia i współtworzenia dalszej historii nieśmiertelnego psa, charakteryzuje się także mnogością interpretacji. Albowiem – jak stwierdza sama autorka – opowiadanie to czytelnik może interpretować jako historię miłosną, jako prawie biografię lub też jako opowieść o narodzinach nowej poetki. Uwzględniając te różne możliwości interpretacji, w artykule poruszono kilka najważniejszych aspektów opowiadania niemieckojęzycznej pisarki.
EN
In her short story “Berganza” Zsuzsanna Gahse takes her readers to a beautiful and sensual world of poetic speech. Here we get to know the world seen with the eyes of the immortal dog Berganza, who is a magical creature as he learned to speak and many times before in the literature played the role of a teacher and moralist. In the story he shares with his reflections about the world which he formulates on the basis of his long life and – playing with words – draws us into the world of fantasy as well as makes us familiar with the arcane poetic speech. “Berganza” encourages the reader to think and to collaborate on the continuation of the story of the immortal dog, it is also possible to be interpreted in various ways. It can, namely, be interpreted, according to the writer herself, as a love story, an almost biography or as a story of the birth of a new poet. Taking these various possibilities of interpretation into consideration, the authors of the paper elaborate upon a few, most important, aspects of the short story by the German-language writer.
14
Content available remote

Einsamkeit und Vereinzelung in der Gesellschaft als Thema von Zsuzsanna Gahses „Abendgesellschaft“

63%
Dobierska I., Sośnicka D.
Colloquia Germanica Stetinensia
|
2010
|
issue 18
127-136
PL
„Abendgesellschaft” Zsuzsanny Gahse jest rodzajem reportażu ze spotkania autorskiego, podczas którego uczestnicy wygłaszają w swych umysłach monologi wewnętrzne, dotyczące ich życia. Głównym ich tematem jest smutek i samotność w tłumie. Bohaterowie są pełni sprzeczności: Z jednej strony cierpią z powodu samotności i chcą od niej uciec, z drugiej natomiast świadomie izolują się od innych ludzi i od świata realnego, uciekając w świat iluzji i sztuki. Zapominają przy tym o pielęgnowaniu wzajemnych relacji międzyludzkich, które stają się jedynie powierzchowne i wymuszone. Autorka stale zmienia perspektywę narracji: albo znajdujemy się na spotkaniu autorskim, albo w umyśle jednej z trzynastu postaci. Dzięki temu zabiegowi czytelnik ma wrażenie, że bohaterowie zwracają się bezpośrednio do niego ze swoimi problemami, spostrzeżeniami i komentarzami. Poprzez analizę wybranych monologów podjęto w artykule próbę odpowiedzi na pytanie, czym jest w istocie samotność jednostki w tłumie.
EN
“Abendgesellschaft” by Zsuzsanna Gahse is a type of a reportage from a meeting with an author, during which the participants in their minds hold interior monologues about their lives. The main topic is sadness and loneliness in the crowd. The figures are full of contradictions: at the one hand, they suffer because of loneliness and want to escape from it; yet at the other hand, they consciously separate themselves from other people and from the real world by escaping into the world of illusion and art. They forget to foster interpersonal relations, which in turn become superficial and forced. The author of the book constantly changes the narrative perspective: we are either placed in the meeting with an author or in the mind of one of the thirteen figures. Thanks to this manoeuvre the reader is under the impression that the characters turn to him/her directly with their problems, reflections and comments. The paper presents an attempt to – by means of an analysis of selected monologues – answer the question about the essence of loneliness of an individual in the crowd.
15
Content available remote

„Die Schweiz – ein Gefängnis“? Zeit- und Gesellschaftskritik in den Kriminalromanen Wachtmeister Studer von Friedrich Glauser und Der Richter und sein Henker von Friedrich Dürrenmatt

63%
Przytocka M., Sośnicka D.
Colloquia Germanica Stetinensia
|
2014
|
issue 23
73-99
DE
In Anknüpfung an die Rede Friedrich Dürrenmatts Die Schweiz – ein Gefängnis sowie dessen in anderen Reden und Essays formulierte Kritik der Eidgenossenschaft analysiert der Beitrag die zeit- und gesellschaftskritischen Aspekte der Kriminalromane Wachtmeister Studer (1936) von Friedrich Glauser und Der Richter und sein Henker (1952) von Friedrich Dürrenmatt. Es wird dabei darauf hingewiesen, dass der heute immer noch nur wenig bekannte Friedrich Glauser, der in seinen Kriminalromanen die eigenen schwierigen Erfahrungen mit seiner Familie und seinem Heimatland verarbeitet hat, offensichtlich einen großen Einfluss auf die Konzeption der Kriminalromane bei Dürrenmatt ausübte, auch wenn dieser selbst dies geleugnet hat. Doch mehrere auffällige Parallelitäten in den beiden analysierten Romanen zeigen eher das Gegenteil. Allerdings werden diese in dem Beitrag nur signalisiert, während das Hauptgewicht auf die grundsätzlich übereinstimmende Kritik der Schweiz in den beiden Kriminalromanen gelegt wird.
EN
This essay analyses, with particular reference to Friedrich Dürrenmatt’s speech Die Schweiz – ein Gefängnis [Switzerland – a Prison] and also to his criticism of the Swiss Confederation expressed in other speeches and essays, aspects of the detective novels Thumbprint (Wachtmeister Studer, 1936) by Friedrich Glauser and The Judge and his Hangman (Der Richter und sein Henker, 1952) by Friedrich Dürrenmatt which deal critically with contemporary social issues. The essay points out that Glauser, who is little known even today and who, in his detective novels, made use of his own difficult experiences with his family and with his country, had an obvious influence on the conception of Dürrenmatt’s detective novels, even though the latter denied this. Yet several striking parallels between the novels under discussion tend to demonstrate the contrary. These parallels are merely flagged up in this essay, however, whilst the main emphasis is on the criticism of Switzerland which, in both novels, basically concurs.
PL
W nawiązaniu do słynnej mowy Friedricha Dürrenmatta Die Schweiz – ein Gefängnis [Szwajcaria – więzieniem] oraz jego innych mów i esejów krytykujących Szwajcarię, artykuł analizuje historyczno-, polityczno- i społeczno-krytyczne aspekty powieści kryminalnych Wachmistrz Studer (Wachtmeister Studer, 1936) Friedricha Glausera i Sędzia i jego kat (Der Richter und sein Henker, 1952) Friedricha Dürrenmatta. Wykazano równocześnie, iż wciąż jeszcze mało znany Friedrich Glauser, który w swych powieściach kryminalnych poruszał wątki autobiograficzne i własne doświadczenia w kraju ojczystym, wywarł istotny wpływ na koncepcję powieści kryminalnej u Dürrenmatta, chociaż ten zasadniczo go negował. Jednakże szereg podobieństw w analizowanych utworach zdaje się temu zaprzeczać. Wątek ten został jedynie zasygnalizowany w artykule, który koncentruje się przede wszystkim na wykazującej duże podobieństwa krytyce Szwajcarii w obydwu powieściach kryminalnych.
16
Content available remote

„Mit dem Spiele spielen“: Zum Erzähldiskurs in Adolf Muschgs Roman "Der Rote Ritter"

63%
Sośnicka D., Mutzbauer S.
Colloquia Germanica Stetinensia
|
2013
|
issue 22
141-160
EN
Muschg’s novel "Der Rote Ritter", which the author expressly described as a ‘play’ on Wolfram’s von Eschenbach verse-novel "Parzival". Thus Muschg, in his gigantic, emphatically post-modern novel, not only plays with the traditional medieval subject-matter by amusingly linking past and contemporary, archaic and modern – first and foremost he enhances his depiction of the Parzival story with reflections, which are both witty yet intended to be taken seriously, on narrative and its various possibilities, on reading and the role of the reader, and on the significance of literature in our contemporary world which is dominated by a variety of media.
PL
Artykuł analizuje różnorodne sposoby narracji i instancje narracyjne występujące w powieści Adolfa Muschga "Der Rote Ritter" (Czerwony Rycerz), którą sam autor określił mianem ‘gry’ ze słynnym rycerskim eposem "Parzival" Wolframa von Eschenbach. Bowiem w swym monumentalnym, postmodernistycznym dziele Muschg nie tylko doskonale bawi się średniowiecznym eposem, łącząc w dowcipny sposób przeszłość z teraźniejszością i archaiczność z nowoczesnością, lecz równocześnie wzbogaca swoją wersję historii Parsifala zabawnymi, choć niebłahymi refleksjami na temat narracji i jej wielorakich możliwości, a także na temat czytania i roli czytelnika, czy też ogólnie na temat roli literatury w dzisiejszym świecie, zdominowanym przez różne media.
17
Content available remote

Das ‘Prinzip Erinnerung’ in internationaler Diskussion. Konferenz „‘Das Prinzip Erinnerung’ in der deutschsprachigen Gegenwartsliteratur nach 1989“. Zielona Góra, 15.–17.11.2007

63%
Kamińska E., Sośnicka D.
Colloquia Germanica Stetinensia
|
2009
|
issue 17
218-220
18
Content available remote

Die verschiedenen Gesichter von Christian Morgenstern: Einige Bemerkungen zu seinem Schaffen und zur Rezeption seiner Werke

63%
Sośnicka D., Nyczka-Pisarski M.
Colloquia Germanica Stetinensia
|
2018
|
issue 27
5-32
PL
Christian Morgenstern zasłynął w literaturze niemieckojęzycznej przede wszystkim jako autor humorystyczno-groteskowych ‘Pieśni szubienicznych’. Jednakże jego twórczość literacka obejmuje także poezję melancholijno-refleksyjną, subtelne wiersze o przyrodzie, mistyczną lirykę, czy też zabawne i rytmiczne wierszyki dla dzieci, które są niemal nieznane szerszemu gronu czytelników. Dlatego też artykuł omawia te różne formy twórczości Morgensterna, która niestety powoli popada w zapomnienie, aby uwypuklić jej wielobarwną różnorodność, równocześnie wskazuje w zarysie na recepcję jego utworów.
EN
Christian Morgenstern figures in literary history primarily as the author of the humorous-grotesque “Gallows Songs”. But his literary work includes melancholy poetry, subtle nature poems, mystical lyrics and amusing and rhythmic nursery rhymes, which are almost unknown to the reading public. This article therefore focusses on outlining briefly the differing forms and areas of Morgenstern’s writings in order to provide an overview of the rich diversity of a work which, unfortunately, is gradually becoming forgotten. The article also contains a short account of the reception of Morgenstern’s work.
DE
Christian Morgenstern ist in die Literaturgeschichte vor allem als Verfasser der humoristisch-grotesken „Galgenlieder“ eingegangen. Doch sein literarisches Schaffen umfasst auch melancholische Gedankenpoesie, zarte Naturgedichte, grüblerisch-mystische Lyrik sowie amüsante und rhythmische Kinderreime, die dem Lesepublikum kaum bekannt sind. Daher konzentriert sich der Beitrag darauf, die unterschiedlichen Formen und Bereiche seines Schaffens kurz zu umreißen, um das facettenreiche Werk des leider allmählich in Vergessenheit geratenden Dichters ganzheitlich zu erfassen. Der Beitrag bezieht sich auch kurz auf die Rezeption von Morgensterns Werken.
19
Content available remote

„Hausierer im Interieur“: Außenseiterfiguren in Hermann Burgers Erzählungen

63%
Sośnicka D., Lisiecka I.
Colloquia Germanica Stetinensia
|
2016
|
issue 25
41-65
DE
Hermann Burger, ein virtuoser ‚Sprachartist‘, der in seiner Prosa in schwindelerregenden, von allerlei Fremdwörtern und Neologismen strotzenden, labyrinthischen Riesensätzen die existenziellen Nöte sonderbarer Exzentriker beschreibt, gilt als einer der originellsten und kontroversesten Schriftsteller der Deutschschweizer Gegenwartsliteratur. Der Beitrag konzentriert sich auf ausgewählte Erzählungen Burgers und charakterisiert ihre Protagonisten, die entweder als geistig oder körperlich behinderte, oder aber als hochbegabte, schrullenhafte Außenseiter auftreten und in orgiastischen Worttiraden von ihrer Existenz berichten. Ihre Versuche, die sie von der Außenwelt trennende Barriere zu überwinden, scheitern, was schließlich zu ihrem psychischen oder physischen Tod führt. Berücksichtigt werden bei der Analyse zugleich die sprachlich-stilistischen Besonderheiten sowie einige autobiographische Elemente der Prosa Hermann Burgers, der wie seine Protagonisten an seinem psychischen Leiden zugrunde gegangen ist, so dass er sich 1989 für den Tod von eigener Hand entschieden hat.
EN
Hermann Burger, a consummate ‘artist with language’, chronicles the existential troubles of strange eccentrics in dizzyingly, labyrinthine lengthy sentences which are crammed with foreign words and neologisms. Burger is considered to be one of the most original and most controversial writers in contemporary German-Swiss literature. This essay focuses on selected stories of Burger and characterises their protagonists, who are either mentally or physically handicapped or else highly gifted and cranky and who tell of their lives in orgiastic verbal tirades. Their attempts to overcome the barriers separating them from the external world fail and this eventually leads to their mental or physical death. This analysis emphasises both the linguistic and stylistic peculiarities of Hermann Burger’s prose as well as certain autobiographical elements in it. Burger was overcome by own mental suffering to the extent that in 1989 he took his own life.
PL
Hermann Burger, ‘wirtuoz języka’, który – tworząc karkołomne zdania skrzące się mnóstwem obco brzmiących pojęć fachowych i neologizmów – opisywał w swej prozie egzystencjalne cierpienia osobliwych ekscentryków, uznawany jest za jednego z najbardziej oryginalnych i kontrowersyjnych pisarzy niemieckojęzycznej literatury szwajcarskiej. Artykuł koncentruje się na kilku wybranych opowiadaniach Burgera, charakteryzując ich protagonistów, którzy jako psychicznie lub fizycznie niepełnosprawni, albo też jako niezwykle uzdolnieni, lecz zdziwaczali outsiderzy opisują swą egzystencję w orgiastycznych tyradach słownych. Wszelkie próby przełamania bariery dzielącej ich od innych ludzi są jednak z góry skazane na porażkę, co w końcu prowadzi do ich fizycznej bądź duchowej śmierci. Oprócz charakterystyki tych postaci analiza uwzględnia także językowo-stylistyczną specyfikę oraz niektóre elementy autobiograficzne prozy Hermanna Burgera, który – podobnie jak jego protagoniści – wskutek własnych cierpień doszedł do kresu, decydując się w 1989 roku na śmierć z własnej ręki.
20
Content available remote

Das Frauenbild in Schweizer 'Frauenbüchern'

63%
Muzyka J., Sośnicka D.
Colloquia Germanica Stetinensia
|
2013
|
issue 21
33-52
EN
The paper describes the changes in the literary portrayal of women which have taken place from the 70s onwards in the Swiss literature on the basis of the works of three female authors, i.e. "Häutungen" [Shedding] (1975) by Verena Stefan, "Die Wachsflügelfrau" [Flying with wings of wax: The story of Emily Kempin-Spyri] (1991) by Eveline Hasler, "Erdnüsse. Totschlagen" [Peanuts. Killings] (1994) by Ruth Schweikert. The analysis of the works of the three female writers representing three consecutive generations allows to present the main tendencies in the development of the Swiss women’s literature from the moment of its heyday until the currently dominating trends.
first rewind previous Page / 2 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.