Results found: 1

Search results

Sort By:

Limit search:

Tożsamość chrześcijańska wobec kultury współczesnej

100%

GIELAROWSKI A.

Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

2016

vol. 29

issue 3 (115)

The article considers the issue of how to define the Christian identity in modern culture. Due to the cultural transformations characteristic of modernity it is no longer justifiable to refer in the debates to the traditional concept of Christian identity, around which the social as well as individual life in the medieval Europe was organized. The social and political order established in the Middle Ages (the Christianitas), as well as the inherent concept of Christian identity, have been questioned with the advent of the modern times and the subsequent transformations of the notion of identity as such. However, the new concept of identity which has thus emerged precludes an adequate description of the Christian identity. Despite its appreciation of human individuality and freedom, the modern concept of identity fails to grasp the marks which are emblematic of Christianity, namely, openness to another human being and openness to God. The construction of ‘modern’ identity entails, inevitably, a relativist attitude which may lead to the loss of the meaning of life, the process which is most radically manifested in the modern idea of the ‘death of man.’ A response to the crisis of traditional and modern identities (the former, however, must not be identified with a crisis of Christianity) is the proposed concept of dialogical identity, which not only takes into consideration the contemporary cultural reality, but also incorporates the essence of the Christian message, namely the attitude of being-for-another to the extent of offering one’s life for another, which, in the Biblical sense, is considered as the fulfillment of the commandment of love. Translated by Dorota Chabrajska

Artykuł podejmuje kwestię określenia tożsamości chrześcijańskiej w kulturze współczesnej. Wobec kulturowych przemian nowożytności nie możemy już odwoływać się do tradycyjnego rozumienia tożsamości chrześcijańskiej, które organizowało życie społeczne i jednostkowe w średniowiecznej Europie. Porządek społeczno-polityczny tego okresu, Christianitas, a razem z nim obowiązujące wówczas rozumienie tożsamości, zostało bowiem zakwestionowane wraz z nadejściem nowożytności i przekształceniem sensu pojęcia tożsamości. Nowa koncepcja tożsamości, którą możemy określić jako tożsamość nowoczesną, nie pozwala jednak na opis tożsamości chrześcijańskiej w sposób adekwatny. Gubi ona bowiem, mimo pozytywnego dowartościowania jednostkowości i wolności człowieka, to, co dla chrześcijaństwa istotne, a mianowicie otwarcie na drugiego człowieka i Boga. Konstruowanie tej tożsamości zawsze narażone jest na relatywizm, a ostatecznie na utratę sensu życia, która przejawia się, w najradykalniejszej formie, w nowożytnej idei „śmierci człowieka”. Odpowiedzią na kryzys tradycyjnej tożsamości (którego nie należy uznawać za kryzys chrześcijaństwa), jak również tożsamości nowoczesnej, jest propozycja tożsamości dialogicznej, która nie tylko uwzględnia sytuację kulturową współczesności, lecz także jest zgodna z istotą przesłania chrześcijańskiego wyrażającą się w byciu-dla-innego, aż po ofiarę z życia za niego, co w języku biblijnym ma sens przykazania miłości bliźniego.

Refine search results

1 Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

1 GIELAROWSKI A.

1 2016

Search results

Tożsamość chrześcijańska wobec kultury współczesnej