Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 5

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Pełnomocnik Rządu do spraw Repatriacji

100%
Princ M.
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
|
2018
|
vol. 16
|
issue 1 (1)
127-139
EN
The position of the Government Plenipotentiary for Repatriation, as an organ of the state administration, is rather specific and untypical. The function of the Plenipotentiary ought to be situated somewhere between a political post and an administrative one. Analyses of the legal solution in this respect lead to the conclusion that the organ in question is invested with the majority of characteristics attributed to central organs of state administration. It does, however, in view of the fact that this function is presently held by a secretary of state, possess a political character. What was decisive about the establishment of the post of Government Plenipotentiary for Repatriation was obviously the criteria related to increasing effectiveness and effectivity of actions, as well as the wish to accentuate the significance of repatriation among priorities of the immigration policy.
2
Content available remote

Sprawozdanie z jubileuszowej konferencji naukowej Koła Naukowego Administratywistów „Ad rem”, Kierunki zmian sądownictwa administracyjnego w Polsce, Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 24 maja 2013 r.

100%
Princ M.
Studia Prawa Publicznego
|
2013
|
issue 3
217-220
3
Content available remote

Komentarz do Rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 15 stycznia 2013 r. zawierającej zalecenia dla Komisji w sprawie prawodawstwa dotyczącego postępowania administracyjnego w Unii Europejskiej

100%
Princ M.
Studia Prawa Publicznego
|
2013
|
issue 4
175-188
4
Content available remote

Zezwolenie na osiedlenie się w związku z uprawnieniem wynikającym z art. 52 ust. 5 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej

100%
Princ M.
Studia Prawa Publicznego
|
2013
|
issue 3
109-134
EN
Poland is a participant in the ongoing process of globalisation, of which one of the characteristic features is a greater movement of people. Also, Poland's accession to the European Union has brought about a trend called Europeanisation, currently being observed in the administrative law as well. This, in turn, has resulted in a growing number of related legislative acts that govern the administrative and legal status of foreigners. And yet, despite this extensive legislation on the subject, not all procedural questions have now been answered. The core of the analysis presented in this paper is the decision on the permit to settle, delivered in the context of constitutional rights provided for in Article 52 Paragraph 5 of the Constitution of the Republic of Poland. Pursuant to its provisions, a person whose Polish origin has been confirmed in accordance with applicable law may settle permanently in Poland. However, an analysis of substantive administrative law suggests that in the current legal system there is no specific regulation upon which a public body could base its decision in the above matter. Thus, unless the Constitution provides otherwise, its provisions will be directly applicable. Consequently, a decision permitting settlement will be an example of a unique, direct application of constitutional provisions. In practice, this means that both, individuals and administrative bodies, find themselves in a difficult legal position. The main purpose of this paper is to present the specific features of a settlement permit and to identify the procedure leading to granting such permit. It has been concluded that a decision to settle is a bound decision, grounded in the provisions of the Act on Foreigners, the Charter of the Pole and the Repatriation Act. Because of the specifics of the proceedings and the resulting decisions, the administrative body must rely for support on the above acts, taking into account the specificity of the matter. Currently, administrative bodies must base their decisions directly on the provisions of the Constitution of the Republic Poland, and will have to do so until appropriate legal solutions have been adopted.
PL
Polska, podobnie jak wiele krajów na świecie, podlega procesowi globalizacji, który charakteryzuje się między innymi zwiększonym przepływem osób. Nadto obecnie w konsekwencji przystąpienia Polski do Unii Europejskiej dostrzega się tendencję polegającą na tzw. europeizacji, w tym europeizacji prawa administracyjnego. Efektem tego procesu jest rozrastanie się aktów prawnych związanych z administracyjnoprawną sytuacją cudzoziemców. Nie oznacza to jednak, że pośród rozległych uregulowań uda się odnaleźć odpowiedzi na wszystkie nurtujące pytania dotyczące sposobu postępowania. Przedmiotem analizy przeprowadzonej w niniejszym artykule jest decyzja o zezwoleniu na osiedlenie się podjęta w kontekście uprawnienia konstytucyjnego wynikającego z art. 52 ust. 5 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Na jego podstawie osoba, której polskie pochodzenie zostało stwierdzone zgodnie z ustawą, może się osiedlić na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na stałe. Przeprowadzona analiza przepisów prawnych materialnego prawa administracyjnego pozwala na stwierdzenie, że obecnie w systemie prawnym brak jest szczegółowych regulacji prawnych, na których organ administracji publicznej mógłby oprzeć swoją decyzję. Jednak w myśl postanowień ustawy zasadniczej postanowienia konstytucyjne należy stosować bezpośrednio, chyba że Konstytucja stanowi inaczej. Omawiana decyzja jest więc przykładem wyjątkowego, bezpośredniego stosowania przepisów konstytucyjnych. Taka sytuacja w praktyce nastręcza sporo trudności i stronom postępowania, i organom administracyjnym. Celem artykułu jest przedstawienie swoistych cech zezwolenia na osiedlenie się oraz próba wskazania procedury jej podejmowania. Przeprowadzona analiza wskazuje, że przedmiotowa decyzja ma charakter związany, a organ, przeprowadzając postępowanie, zobowiązany jest kierować się przede wszystkim ustawą o cudzoziemcach, ustawą o Karcie Polaka oraz ustawą o repatriacji. Specyfiką zarówno postępowania, jak i rozstrzygnięcia jest to, iż organ musi stosować pomocniczo wymienione powyżej akty prawne, z uwzględnieniem charakteru omawianej instytucji. Natomiast bezpośrednią podstawą rozstrzygnięcia jest obecnie Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Taki stan potrwa do czasu uchwalenia stosownych rozwiązań prawnych.
5
Publication available in full text mode
Content available

Certyfikat szczepionkowy jako instrument prawnej regulacji międzynarodowego ruchu osobowego

63%
Narożniak A., Princ M.
Studia Prawa Publicznego
|
2022
|
issue 2 (38)
27-58
EN
The SARS-CoV-2 pandemic affected almost all the inhabitants of the globe, and mi-grants were among those who felt it particularly hard. Their problems were largely related to numerous limitations in the international movement of persons. As part of the fight against these effects, national governments have initiated a discussion on the idea of launching vaccine certificates, sometimes called “Covid passports”. The concept has been developed and has led to the adoption of specific solutions in various countries, as well as on a wider, regional scale, in particular in the form of the EU digital COVID certificate. In the paper, the authors outline individual concepts and consider whether a vac-cine certificate does indeed bear the features of a travel document and whether it is justified to use this term. They go on to contrast the idea of issuing such certificates with national, EU and regional law. Finally, they reflect on what formal and material conditions must be met by such a document in order to enable the holder to cross borders, and whether such tools can be reused in the event of future pandemics. The research allows several conclusions to be formulated. The EU digital COVID certificate or other certificates cannot be regarded as travel documents, in particular, they cannot be called passports. Vaccine certificates are not meant to be a privilege or a restriction, but only an instrument that allows possible restrictions in the international movement of persons to be waived for the holder of the document (assuming that the restrictions themselves are not illegal). They should be consid-ered a temporary measure, applied in extraordinary circumstances as an instrument in the hands of states or state organizations, not private entities. In such a formula, they can also be used in the event of similar epidemic threats in the future.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.