Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 2

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

O klasycznie pojętej prawdzie, postprawdzie i zasadzie źródłowości

100%
Dębowski J. z.
Filozofia i nauka. Studia filozoficzne i interdyscyplinarne
|
2021
|
vol. 9/1
127-146
PL
W niniejszym artykule, po krótkiej (dziesięciopunktowej) charakterystyce klasycznej koncepcji prawdy, wskazuję na jej naukową doniosłość i wszechstronną użyteczność, w tym m.in. na możliwość aplikacji w niektórych środowiskach wirtualnych, np. w odniesieniu do obiektów wirtualnych typu A i typu C. W artykule podkreślam również, iż — niezależnie od wyobrażeń promotorów i fundatorów „epoki postprawdy” (np. woli polityków, propagandystów czy autorów rozmaitych teorii spiskowych) — klasycznie pojęta prawda jest zasadniczo nieusuwalna z dyskursu społecznego, w tym także z filozoficznego i naukowego.
2
Content available remote

'PUTNAMISATION OF ABSOLUTELY EVERYTHING' AND ITS EPISTEMOLOGICAL REPERCUSIONS ('Putnamizacja absolutnie wszystkiego' i jej epistemologiczne reperkusje)

100%
Debowski J.
Analiza i Egzystencja. Czasopismo Filozoficzne
|
2009
|
issue 9
35-59
EN
In the article inspired by Putnam's thesis of 'skolemisation of absolutely everything' (which is so called theory-modelling argument about semantic anti-realism) the author tries to describe Hilary Putnam's style of philosophy, especially his argumentation in benefit of 'internal realism', epistemic understanding of truth and (alleged) anti-relativism. On the base of delved analysis he states that undertaken by Putnam strategy of realism defence - because of reasons that can be together called 'Putnamism of absolutely everything' - is totally inefficient. Moreover, despite of all differences and declared by Putnam divergences, it is, at least in a tendency, coherent with Rorty's neo-pragmatism, later Wittgenstein's conception of 'language games' and Derrida's open postmodernism. Although Rorty's neo-pragmatism should be called 'hard neo-pragmatism' (contesting neo-pragmatism), Putnam's neo-pragmatism can be at a pinch called 'soft neo-pragmatism'. It is caused by the fact that he does not resign from the notion of truth completely, and keeps a lot of reserve towards the thesis about incoherence of discourses. In debt of it Putnam's position becomes open for probable modifications and amendments, also concerning issue of internal realism (global or local?).
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.