Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 7

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Ocena parametrów stabilogramu kobiet po 60 roku życia w warunkach wyłączenia kontroli wzrokowej

100%
Rykała J., Drzał-Grabiec J., Podgórska-Bednarz J., Snela S.
Medical Review
|
2014
|
issue 1
47-54
PL
Streszczenie Wstęp: Ocena stabilności ciała przeprowadzona przy użyciu platformy stabilometrycznej stanowi obiektywną metodę diagnostyczną. Porównanie parametrów stabilogramów otrzymanych w badaniu z oczami otwartymi i zamkniętymi umożliwia umożliwia ocenę kontroli postawy z wyłączeniem informacji wzrokowej. Celem badań była ocena parametrów stabilogramu kobiet po 60 roku życia, w warunkach wyłączenia kontroli wzrokowej. Materiał i metody: Do badań zakwalifikowano 98 kobiet w wieku powyżej 60 lat (x = 71 lat). Przy użyciu platformy stabilometrycznej, oceniono równowagę pozycji stojącej w próbie z oczami otwartymi oraz zamkniętymi. Analizowano 6 różnych parametrów ruchu środka nacisku stóp (COP – center of pressure). Wyniki: 1. W warunkach wyłączenia kontroli wzrokowej, istotnemu wydłużeniu uległa długość ścieżki stabilogramu w płaszczyźnie strzałkowej. Wartości całkowitej długości ścieżki, średniego wychylenia, średniej prędkości oraz wielkości pola powierzchni zakreślonej przez COP uległy zmianie w badaniu z wyłączeniem kontroli wzrokowej, jednak zmiany te nie okazały się istotne statystycznie.2. Wyłączenie bodźców wzrokowych przyczyniło się do skrócenia (poprawy) długości ścieżki stabilogramu w płaszczyźnie czołowej. Wnioski: 1. Wyłączenie kontroli wzrokowej prowadzi do istotnego wydłużenia długości ścieżki stabilogramu w płaszczyźnie strzałkowej (SPAP); 2. Długość ścieżki w płaszczyźnie czołowej (SPML) ulega skróceniu w próbie z oczami zamkniętymi.
XX
Abstract Background: Assessment of the stability of the body performed by using stabilometric platform is an objective diagnostic method. Comparison of stabilograms’ parameters received from test with eyes open and closed, allows to assess the role of the visual senses involved in postural control. The aim of the study was to evaluate parameters of stabilogram of women over 60 years of age without visual control. Material and methods: 98 women (over 60 years of age, x = 71 years old) participated in the study. Standing balance was assessed in the trial with eyes open and closed, by using stabilometric platform. Six different motion parameters of center of pressure (COP) were evaluated. Results: 1. The results of this study indicate that in the trial without visual control, the path length in the sagittal plane was significantly longer. The values of: total path length, mean amplitude, mean velocity and sway area have worsened in the trial without visual control, but the result was not statistically significant. 2. Disabling visual control has contributed to reduction (improvement) of path length in the frontal plane.Abstract Background: Assessment of the stability of the body performed by using stabilometric platform is an objective diagnostic method. Comparison of stabilograms’ parameters received from test with eyes open and closed, allows to assess the role of the visual senses involved in postural control. The aim of the study was to evaluate parameters of stabilogram of women over 60 years of age without visual control. Material and methods: 98 women (over 60 years of age, x = 71 years old) participated in the study. Standing balance was assessed in the trial with eyes open and closed, by using stabilometric platform. Six different motion parameters of center of pressure (COP) were evaluated. Results: 1. The results of this study indicate that in the trial without visual control, the path length in the sagittal plane was significantly longer. The values of: total path length, mean amplitude, mean velocity and sway area have worsened in the trial without visual control, but the result was not statistically significant. 2. Disabling visual control has contributed to reduction (improvement) of path length in the frontal plane.
2
Publication available in full text mode
Content available

Zastosowanie biofeedbacku w rehabilitacji neurologicznej

100%
Kwolek A., Podgórska J., Rykała J., Leszczak J.
Medical Review
|
2013
|
issue 3
379–388
PL
Artykuł zawiera przegląd badań i wybranych rozwiązań zastosowania biofeedbacku we współczesnej neurorehabilitacji. Ich problematyka dotyczy osób dotkniętych chorobami neurologicznymi. Badania te wykonywane są coraz częściej, a zatem doniesienia naukowe, które są coraz liczniejsze wskazują na fakt, iż w dziedzinie neurorehabilitacji, w tym również poznawczej, odpowiednio skonstruowane programy terapeutyczne mogą poprawiać wyniki leczenia w przypadku wielu chorób neurologicznych. Dlatego coraz częściej dochodzi do „wzbogacania” tzw. tradycyjnego modelu postępowania o nowe metody terapeutyczne, czy udoskonalony sprzęt rehabilitacyjny. Wszystkie te modyfikacje mają na celu jak najszybszy powrót pacjenta do pełnej sprawności lub pełne wykorzystanie jego szeroko rozumianego potencjału funkcjonalnego. A zatem metoda biofeedbacku z powodzeniem powinna być stosowano nie tylko jako rozszerzenie standardowego postępowania terapeutycznego, ale również w wielu wypadkach powinna stać się jego integralną częścią. Dlatego też można stwierdzić, iż wiele z zaprezentowanych rozwiązań należy wprowadzić do nowoczesnego modelu postępowania z pacjentem neurologicznym.
EN
This article includes a review of research and chosen solutions of use of biofeedback in contemporary neurorehabilitation. Their subject matter concerns persons suffering from neurological diseases. These kinds of research are performed increasingly, so the scientific reports that are more and more numerous indicate the fact that properly constructed therapeutic programs may improve the treatment results in case of many neurological problems in the field of neurorehabilitation, also the cognitive one. Therefore, so called traditional model of procedure is often “enriched” with new therapeutic methods or improved rehabilitation equipment. All these modifications aim at the faster recovery of patient or full use of his/her widely understood functioning potential. As one can see, the biofeedback method should be successfully used not only as an expansion of standard therapeutic procedure but in many cases also as its integral part. Therefore, one can state that many of the presented solutions shall be implemented to the contemporary model of proceeding with neurological patient.
3
Publication available in full text mode
Content available

Charakterystyka wybranych parametrów antropometrycznych kończyn dolnych w warunkach odciążenia i obciążenia masą własną u dzieci w wieku szkolnym

88%
Leszczak J., Drzał-Grabiec J., Rykała J., Podgórska-Bednarz J., Rachwał M.
Medical Review
|
2014
|
issue 1
55-61
PL
Wstęp. Stopa jest złożoną strukturą biokinematyczną, która w trakcie filogenezy przechodziła szereg zmian przystosowujących ją do przenoszenia dynamicznych i dużych obciążeń. Rozrost stóp na długość jest bardziej zaawansowany niż na szerokość. Stopa prawidłowo ukształtowana jest sprężysta, dzięki odpowiedniemu wysklepieniu, które tworzą łuki podłużny i poprzeczny. Cel pracy. Ocena wysklepienia łuków stopy prawej i lewej podczas obciążenia i odciążenia u dzieci w wieku 10-12 lat. Materiał i metody. Badaniami objęto grupę 159 uczniów szkoły podstawowej w Rzeszowie, województwo podkarpackie. Wśród badanych było 77 chłopców (48%) i 82 dziewczynki (52%). Wiek badanych mieścił się w przedziale 10-12 lat, 10-latkowie (51 osób) i 11- latkowie (51 osób) stanowili po 32%, natomiast najliczniejszą grupę badanych stanowili 12-latkowie (57 osób), którzy stanowili 36%. Do komputerowej oceny stóp wykorzystano CQ Elektronik System. Wyniki. Wskaźnik Wejsfloga we wszystkich trzech pomiarach,zarówno w stopie prawej, jak i lewej mieścił się w przedziale 2,55–3,00, co oznacza, że stopy charakteryzowały się prawidłowym wysklepieniem. Najniższą wartość, lecz mieszczącą się w normie wykazywała stopa prawa podczas trzeciej próby w obciążeniu w staniu jednonóż (2,6). Natomiast najwyższą wartość wykazywała stopa lewa podczas równomiernego obciążenia w staniu obunóż (3,0). Biorąc pod uwagę kąt Clarke’a, w odciążeniu w pozycji siedzącej u dzieci występują stopy nadmiernie wydrążone, zarówno prawa (53,5), jak i lewa (53,4). W staniu obunóż stopa prawa (45,2) i lewa (42,7) charakteryzują się prawidłowym wysklepieniem łuku podłużnego. Natomiast podczas trzeciego pomiaru w obciążeniu jednonóż – zarówno stopa prawa (37,2), jak i lewa (35,2) posiadają obniżone wysklepienie. Wnioski. Stopy badanej grupy są to stopy słabo wydolne, które w pozycji siedzącej (w odciążeniu) są nadmiernie wysklepione, a podczas obciążenia jednonóż (stanie) obniżone. Taki stan stóp wskazuje na niewydolność stóp mięśniową lub więzadłową.
EN
Introduction. The foot is a complex biokinematic structure. In the process of phylogenesis it undergoes a number of changes that adapt it to the task of carrying heavy and dynamic loads. The development of the foot to its length is greater than to its width. The correctly developed foot is springy owing to the properly developed foot arches – the longitudinal and the transverse arches. Aim of the study. The assessment of foot arches of the left and the right foot in weight- bearing and in non-weight bearing conditions in children 10-12 years of age. Material and methods. The study population consisted of 159 students of a primary school in Rzeszów, Poland. There were 77 boys (48%) and 82 girls (52%) in the study population. The subjects’ age was between 10 and 12 years, with 10-year-olds (51 subjects) and 11-year-olds (51 subjects) consisting 32% of the group each, and 12-year-olds (57 subjects) consisting 36% of the group. We used CQ Elektronik System for computer assessment of the feet.Results. For all three measurements, Wejsflog’s index values, for both the right and the left foot, were within the range of 2.55-3.00, which means that the feet had correct arches. We observed the lowest value (2.6 - still within the norm, though) for the right foot in the third measurement – singleleg standing in weight-bearing conditions. We observed the greatest value (3.0) in the left foot in bilateral standing, with weight evenly distributed. The Clarke’s angle in non-weight bearing conditions (sitting) revealed excessive longitudinal foot arches in children, both in the right (53.5) and the left (53.4) foot. In bilateral standing, both the right foot and the left foot had proper longitudinal arches (45.2 and 42.7, respectively). In the third measurement – single-leg standing, weight bearing conditions – both the right and the left foot’s longitudinal arches were lowered (37.2 and 35.2, respectively). Conclusions. The feet of the study population were weak – when sitting (non-weight bearing conditions), they had excessive foot arches, while in single-leg weight-bearing conditions (standing) they had lowered foot arches. This condition points at a muscle or ligament dysfunction of the feet.
4
Publication available in full text mode
Content available

Wpływ rehabilitacji na stan funkcjonalny oraz dolegliwości bólowe pacjentów z zespołem przeciążeniowym kręgosłupa

76%
Czenczek-Lewandowska E., Przysada G., Brotoń K., Leszczak J., Rykała J., Podgórska-Bednarz J.
Medical Review
|
2014
|
issue 3
243-252
PL
Wstęp: Dolegliwości bólowe odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa ze względu na powszechność występowania stanowią coraz większy problem społeczny i obecnie uważane są za chorobę cywilizacyjną. Na ich występowanie wpływają najczęściej sumujące się przeciążenia kręgosłupa, które mogą być związane m.in. z charakterem wykonywanej pracy, środowiskiem oraz trybem życia. Cel: Celem badań była ocena wpływu rehabilitacji na stopień funkcjonowania oraz dolegliwości bólowe pacjentów z diagnozą zespołu przeciążeniowego odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa. W analizie uwzględniono środowisko życia oraz charakter wykonywanej pracy zawodowej. Materiał i metody: Badaniem objęto 50 osób z zaawansowanymi dolegliwościami bólowymi odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa, zamieszkujących w środowisku wiejskim, które w procesie leczenia korzystały z rehabilitacji. Wśród badanych znalazły się osoby wykonujące pracę fizyczną lub umysłową. Stopień niesprawności oraz odczucia bólowe zostały określone przy pomocy kwestionariusza Oswestry oraz skali Laitinena. Wyniki: Postępowanie rehabilitacyjne wpłynęło korzystnie na poprawę funkcjonowania i złagodzenia odczuwania bólu osób z zespołem przeciążeniowym kręgosłupa lędźwiowo– krzyżowego. Zaobserwowano, iż mimo korzystnego wpływu terapii, osoby pracujące fizycznie osiągały gorsze rezultaty zarówno przed, jak i po okresie rehabilitacji w porównaniu z pracownikami umysłowymi. Wnioski: Fizyczny charakter pracy jest istotnym czynnikiem powstania zmian przeciążeniowych dolnego odcinka kręgosłupa i wystąpienia dolegliwości bólowych.
EN
Introduction: Lumbosacral pain is becoming an increasing social problem due to its prevalence and is currently believed to be a lifestyle disease. Its occurrence is most frequently affected by accumulating spinal overload which may be related inter alia to work, environment and lifestyle. Aim: The aim of this study was to evaluate the effect of rehabilitation on the functional status and perception of pain in patients with diagnosed lumbosacral overload syndrome. The analysis took into consideration the living environment and the kind of work. Material and methods: The study included 50 people with advanced lumbosacral pain, who lived in rural areas and in course of their treatment attended rehabilitation. The respondents were both white and blue collar workers. Degree of disability and pain sensations were determined with the Oswestry questionnaire and the Laitinen scale. Results: Rehabilitation had a positive impact on improving the functional status and alleviated pain sensation in people with lumbosacral overload syndrome. It has been observed that in spite of beneficial effects of treatment, people working physically achieved worse results both before and after rehabilitation compared to white-collar workers. Conclusions: The physical character of work is an important factor in developing lower back overload and pain.
5
Publication available in full text mode
Content available

Ocena wysklepienia podłużnego i poprzecznego stóp w warunkach odciążenia i obciążenia masą własną u dzieci w wieku 7–10 lat

76%
Rykała J., Snela S., Drzał-Grabiec1 J., Podgórska J., Nowicka J., Kosiba W.
Medical Review
|
2013
|
issue 2
183–193
PL
Wstęp: Architekturę zewnętrzną stopy tworzy system łuków podłużnych i porzecznych, które rozciągają się pod wpływem obciążenia i powracają do stanu wyjściowego w odciążeniu. Celem pracy jest analiza parametrów wysklepienia podłużnego oraz poprzecznego stóp w warunkach odciążenia oraz obciążenia masą własną. Materiał i metoda: Do badań przystąpiło 182 uczniów (91 chłopców oraz 91 dziewczynek), w wieku od 7 do 10 lat. Metodą wykorzystaną w pracy była metoda fotogrametryczna, oparta na zjawisku mory projekcyjnej. Zdjęcia stóp wykonano w warunkach odciążenia, a następnie równomiernego obciążenia ciężarem własnym. Analizie statystycznej poddano wartości kąta Clarke’a oraz wskaźnika Wejsfloga. Wyniki: Wyliczając dane dla całej grupy zaobserwowano istotną statystycznie różnicę w wartościach analizowanych parametrów otrzymanych w badaniu w odciążeniu oraz obciążeniu. Podobne wyniki uzyskano uwzględniając w analizie statystycznej płeć i wiek badanych. Wnioski: 1. W badaniu w obciążeniu, wraz z wiekiem, dzieci charakteryzowały się gorszym wysklepieniem poprzecznym. 2. W badaniu w obciążeniu, wraz z wiekiem, dzieci charakteryzowały się lepszym wysklepieniem podłużnym stóp.
EN
Introduction: External architecture of foot is formed by a system of longitudinal and transverse arches that are stretched under load and return to baseline at relieving. The aim of this study is to analyze the parameters of longitudinal and transverse arches of the feet in both nonweight bearing and weight-bearing conditions. Material and methods: 182 pupils joined the study (91 boys and 91 girls), aged from 7 to 10. The method used in the study has been photogrammetric method, based on the moira phenomenon. Photos of the feet were taken in non-weight bearing and then balanced weight-bearing conditions. Photograms of right foot were used for the analysis. Clarke’s angle and Wejsflog index values have been analyzed. Results: Calculating the data for the whole group a statistically significant difference in the values of the parameters received in the non-weight bearing and weightbearing state has been observed. Similar results have been observed when taking into account the gender and age of the respondents. Conclusions: 1. With the age of children, they characterized by a lower transverse arch in a study with weight-bearing conditions. 2. With the age of children, they characterized by a better longitudinal arch in a study with weight-bearing conditions
6
Publication available in full text mode
Content available

Analiza tolerancji wysiłku oraz ocena zmęczenia u pacjentów po pomostowaniu tętnic wieńcowych poddanych rehabilitacji kardiologicznej

76%
Przysada G., Smerecka D., Rykała J., Podgórska-Bednarz J., Leszczak J., Wilczek-Banc A.
Medical Review
|
2014
|
issue 2
141-151
PL
Wstęp: Choroba niedokrwienna serca jest jedną z najczęstszych przyczyn inwalidztwa i umieralności. W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia ostrego zespołu wieńcowego duża grupa chorych kierowana jest na leczenie kardiochirurgiczne polegające na wykonaniu zabiegu pomostowania tętnic wieńcowych. Po przeprowadzonym zabiegu, pacjenci powinni zostać objęci następowym postępowaniem rehabilitacyjnym, które przynosi korzyści, m.in. w postaci poprawy jakości życia pacjenta. Celem pracy była ocena zamiany tolerancji wysiłku oraz subiektywnej oceny zmęczenia pacjentów po pomostowaniu tętnic wieńcowych poddanych rehabilitacji. Materiał i metoda: Badaniu zostało poddanych 158 pacjentów, leczonych w okresie od lutego do lipca 2011 roku. Pacjentów podzielono na trzy grupy wiekowe. Porównywano stan przy przyjęciu na leczenie i po zakończeniu rehabilitacji ogółem – jak również oddzielnie wśród kobiet i mężczyzn. Na podstawie wskaźnika BMI badanych podzielono również na osoby otyłe, osoby z nadwagą oraz osoby o prawidłowej masie ciała. Do określenia tolerancji zmęczenia zastosowano Test Marszu 6-minutowego, natomiast do subiektywnej oceny zmęczenia – skalę Borga. Wyniki: Analiza wyników badań wskazała, że badani pacjenci uzyskali poprawę wyników w zakresie tolerancji wysiłku oraz subiektywnej oceny zmęczenia po zakończonej rehabilitacji. Poprawę wyników zaobserwowano we wszystkich analizowanych grupach wiekowych. Nie odnotowano znaczących różnic w uzyskanych wynikach w przypadku podziału pacjentów ze względu na płeć oraz wskaźnik BMI. Wnioski: 1. W wyniku przeprowadzonej rehabilitacji kardiologicznej uzyskano istotną statystycznie poprawę tolerancji wysiłku, wyrażoną w przyroście dystansu w teście 6MWT oraz zmniejszeniem średniej liczby punktów w skali Borga. 2. Wiek, płeć oraz wskaźnik BMI nie są czynnikami wpływającymi istotnie na zmianę tolerancji wysiłku, jak również subiektywną ocenę zmęczenia pacjentów.
EN
Introduction: Coronary heart disease is one of the most common causes of disability and mortality. In order to reduce the risk of acute coronary syndrome, a large group of patients is referred to the cardiac surgery involving coronary artery bypass grafting. The patients after the procedure should be covered by rehabilitation program which has beneficial effects e.g. improving the quality of life of a patient. The aim of the study was to evaluate the conversion in tolerance of exercise and subjective fatigue assessment of patients after coronary artery bypass undergoing rehabilitation. Material and Methods: The subjects of the study were 158 patients treated in the period from February to July 2011. The patients were divided into three age groups. The condition on the admission to treatment and after rehabilitation was assessed in total as well as separately for women and men. On the basis of BMI, the subjects were divided into obese, overweight people and those with normal weight. 6-minute walking test was used for the assessment of fatigue tolerance and the Borg scale was applied to determine the subjective fatigue assessment. Results: The analysis of the results indicated improvement in the exercise tolerance and the subjective assessment of fatigue after the tested patients completed rehabilitation. Improvement was observed in all the analyzed age groups. There were no significant differences in the results obtained between the groups of patients by gender and BMI. Conclusions: 1. As a result of cardiac rehabilitation, statistically significant improvement in exercise tolerance was observed expressed in the increase in 6MWT distance and a decrease in the average number of points in the Borg scale. 2. Age, sex, and BMI were not significant factors influencing the change in the exercise tolerance as well as the subjective evaluation of fatigue in the patients.
7
Publication available in full text mode
Content available

Evaluation of the effectiveness of selected scales and methods used in the assessment of gait and balance after a cerebral stroke

76%
Drużbicki M., Przysada G., Rykała J., Podgórska J., Guzik A., Kołodziej K.
Medical Review
|
2013
|
issue 1
21–31
EN
The aim of this study is to assess the balance and gait of outpatients undergoing late stroke treatment and the relationship between the assessment of gait and balance using clinical tests and the assessment of static balance using stabilometric tests. Materials and methods. Post-stroke patients with hemiparesis undergoing ambulatory physiotherapy were examined. The Wisconsin Gait Scale (WGS), the Dynamic Gait Index (DGI) and the Functional Gait Assessment (FGA) were used to assess gait, the Berg Balance Scale (BBS) and the Get Up and Go test were used to assess balance, and stabilometric tests were used to assess static balance. Examination was conducted twice before and after physiotherapy. Results. A statistically significant improvement of gait speed and quality and gait functions, assessed with the DGI (p=0,0001) and the FGA (p=0,0002), was observed after treatment. An improvement of balance assessed with the BBS and the Get Up and Go test was also recorded. Static balance using stabilometric tests did not change in the standing position with the eyes closed (the surface of COP). Poor and average relationship between clinical methods of gait and balance assessment and parameters of stabilometric balance assessment was shown. Conclusions. Rehabilitation of patients with hemiparesis undergoing late stroke treatment has a significant influence on the improvement of balance and gait functions.
PL
Celem pracy jest ocena równowagi i chodu chorych po udarze mózgu leczonych ambulatoryjnie w okresie późnym od udaru. Celem pracy jest również ocena zależności pomiędzy chodem i równowagą badanych ocenianą testami klinicznymi a równowagą statyczną ocenioną stabilometrycznie. Materiał i metoda. Badano chorych z niedowładem połowiczym w późnym okresie po udarze mózgu korzystających z fizjoterapii ambulatoryjnej. Oceniano chód badanych za pomocą Wisconsin Gait Scale (WGS), Dynamic Gait Index (DGI) i Functional Gait Assessment (FGA) oraz oceniano równowagę badanych za pomocą Skali Równowagi Berga (BBS), testu „Get Up&Go” oraz równowagę statyczną w badaniu stabilometrycznym. Badanie wykonano dwukrotnie przed i po serii zabiegów fizjoterapeutycznych. Wyniki. W badanej grupie chorych po zakończeniu serii zabiegów stwierdzono istotną statystycznie poprawę w zakresie prędkości i jakości chodu oraz poprawę funkcjonalną chodu ocenianą według DGI (p=0,0001) i skali FGA (p=0,0002). Badani również uzyskali istotną poprawę równowagi ocenianej w skali BBS i w teście Get Up&Go. W badaniu stabilometrycznym równowagi nie wykazano istotnej poprawy w próbie stania z zamkniętymi oczami (obszar pola COP). Wykazano słabą i przeciętną zależność pomiędzy klinicznymi metodami oceny chodu i równowagi badanych a parametrami oceny stabilometrycznej równowagi. Wnioski. Rehabilitacja w późnym okresie od udaru w istotny sposób wpływa na poprawę równowagi i funkcji chodu osób z niedowładem połowiczym.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.