Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 4

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Czynniki wpływające na utrzymanie aktywności zawodowej w okresie 2–3 lat po zabiegu całkowitej endoprotezoplastyki stawu biodrowego

100%
Pop T., Bejer A., Baran J., Szymczyk D.
Medycyna Pracy
|
2018
|
vol. 69
|
issue 2
191-198
EN
Background The purpose of this paper was to assess the occupational activity in patients after hip replacement over a 2–3-year post operational period and to analyze the effect of selected factors (age, gender, body mass index (BMI), functional state and self-assessed health status) on this activity. Material and Methods In the research 107 people (56 women and 51 men) participated. The average age of the subject’s was 55.1 years. A standardized author’s survey questionnaire, including questions about personal and clinical data, occupational activity and self-assessment of health status, was applied. The body mass and height were measured and the BMI index was calculated. The 100 points Harris Hip Score (HHS) was used to assess the functional state in the respondents. Results After the operation about 60% of the patients were not occupationally active; 44 (41.1%) respondents received the state health benefit, 18 (16.8%) respondents were eligible for pension benefit, and 2 (1.9%) respondents were unemployed with benefit. No one unemployed before the operation undertook work afterwards. Neither gender nor the character of the job or BMI exerted statistically significant effect on the occupational activity after the operation. Significant differences were noted in undertaking the occupational activity after the operation in patients with different level of functional efficiency assessed with the use of HHS (p = 0.0350) and different level of self-assessed health statuse (p = 0.0057). Conclusions More than half of the respondents have not returned to work after total hip replacement, while people doing intellectual work most frequently returned to occupation after surgery. Age, functional efficiency, and self-assessed health status of the patient had a significant influence on their return to work. Med Pr 2018;69(2):191–198
PL
Wstęp Celem pracy była ocena statusu zawodowego osób po całkowitej endoprotezoplastyce stawu biodrowego w okresie 2–3 lat od zabiegu oraz analiza wpływu takich czynników, jak wiek, płeć, BMI (body mass index – wskaźnik masy ciała), sprawność funkcjonalna i samoocena stanu zdrowia na utrzymanie aktywności zawodowej. Materiał i metody W badaniu wzięło udział 107 osób, w tym 56 kobiet i 51 mężczyzn. Średni wiek badanych wynosił 55,1 roku. Zastosowano wystandaryzowany autorski kwestionariusz, który zawierał pytania dotyczące danych osobowych i klinicznych, aktywności zawodowej oraz samooceny stanu zdrowia. Dokonano pomiaru masy ciała i wzrostu i wyliczono wskaźnik BMI. Wykorzystano także 100-punktową skalę Harrisa (Harris Hip Score) do oceny sprawności funkcjonalnej badanych. Wyniki Po zabiegu endoprotezoplastyki stawu biodrowego ok. 60% pacjentów nie było aktywnych zawodowo – świadczenia rentowe pobierały 44 (41,1%) osoby, świadczenia emerytalne – 18 (16,8%) osób, a zasiłek dla bezrobotnych – 2 (1,9%) osoby. Nikt z badanych niepracujących przed zabiegiem (z powodu renty) nie podjął pracy po zabiegu. Płeć badanych nie miała istotnego statystycznie wpływu na podjęcie aktywności zawodowej po zabiegu, podobnie jak rodzaj wykonywanej pracy i BMI. Stwierdzono natomiast statystycznie istotne zależności między podejmowaniem aktywności zawodowej po zabiegu a poziomem sprawności funkcjonalnej ocenianej skalą Harrisa (p = 0,0350) i samooceną stanu zdrowia (p = 0,0057). Wnioski Ponad połowa badanych nie podjęła pracy po całkowitej endoprotezoplastyce biodra w okresie 2–3 lat od zabiegu. W grupie osób pracujących umysłowo przed zabiegiem do pracy powróciło stosunkowo najwięcej osób spośród wszystkich badanych. Istotny wpływ na powrót do pracy miały wiek, sprawność funkcjonalna i samoocena stanu zdrowia. Med. Pr. 2018;69(2):191–198
2
Publication available in full text mode
Content available

Rozwój rehabilitacji w ośrodku rzeszowskim

100%
Jandziś S., Pop T., Drużbicki M., Przysada G.
Medical Review
|
2013
|
issue 4
546–555
PL
Autorzy na podstawie materiałów archiwalnych, publikacji w czasopismach medycznych i wywiadów przedstawiają rozwój rehabilitacji w ośrodku rzeszowskim. Nastąpił on po roku 1983, dzięki działalności zespołu kierowanego przez prof. Andrzeja Kwolka, pracującego w Klinicznym Oddziale Rehabilitacji Szpitala Wojewódzkiego nr 2 im. Św. Jadwigi Królowej w Rzeszowie i Wydziale Medycznym Uniwersytetu Rzeszowskiego. Wieloletnia praca Zespołu spowodowała powstanie nowoczesnego modelu organizacji rehabilitacji w Rzeszowie i województwie podkarpackim. Wypracowano standardy postępowania, szczególnie z chorymi z uszkodzeniem układu nerwowego, oparte na nowoczesnych metodach neurorehabilitacji. Skuteczność koncepcji została potwierdzona badaniami naukowymi i praktyką kliniczną. Miała znaczący wpływ na rozwój rehabilitacji w województwie podkarpackim oraz na rozwój rehabilitacji w Polsce. Po 30 latach działalności zespołu kierowanego przez Profesora, Podkarpacie jest wiodącym regionem w Polsce. W roku 2013 funkcjonuje tu 11 oddziałów rehabilitacji neurologicznej, 2 oddziały rehabilitacji kardiologicznej, 16 oddziałów rehabilitacji ogólnoustrojowej i 38 dziennych oddziałów rehabilitacji. W regionie podkarpackim działa sprawny system organizacji rehabilitacji zapewniający jej wczesność, kompleksowość i ciągłość. System oparty jest na: podstawach naukowych, ciągłym kształceniu wszystkich członków zespołu rehabilitacyjnego, współpracy z organizacjami osób z niepełnosprawnością i władzami regionu oraz pracy w zespole rehabilitacyjnym
EN
wczesność, kompleksowość i ciągłość. System oparty jest na: podstawach naukowych, ciągłym kształceniu wszystkich członków zespołu rehabilitacyjnego, współpracy z organizacjami osób z niepełnosprawnością i władzami regionu oraz pracy w zespole rehabilitacyjnym region is functioning an efficient organisation system of the rehabilitation providing the timeliness, a complexity and continuity. The system is base on: scientific bases, constant educating of all rehabilitation team members, of cooperation with organisations of persons with disability and authorities of the region and the teamwork
3
Publication available in full text mode
Content available

Ocena aktywności ruchowej i sprawności fizycznej kobiet po 65 roku życia, ze zdiagnozowaną osteoporozą. Doniesienia wstępne

88%
Szczepaniak R., Brzuszkiewicz-Kuźmicka G., Szczepkowski M., Pop T., Śliwiński Z.
Medical Review
|
2014
|
issue 1
62-73
PL
Wstęp: Proces starzenia się w naturalny sposób wpływa na ograniczenie sprawności, nawet w sytuacji zachowania samodzielności. Dlatego też w badaniach oceniających sprawność osób starszych, zaawansowany wiek jest jednym z najbardziej stałych czynników różniących osoby sprawne od badanych z upośledzoną sprawnością fizyczną. Zastosowanie metody manualnej Senior Fitness Test (SFT) pozwala przedstawić ocenę aktywności ruchowej i sprawności fizycznej pacjenta. Cel badania: Celem niniejszej pracy jest ocena aktywności ruchowej i sprawności fizycznej kobiet po 65 roku życia ze zdiagnozowaną osteoporozą. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiły kobiety po 65roku życia ze zdiagnozowana osteoporozą, średnia wieku 69,9 lat. Badanie prowadzono za pomocą testu SENIOR FITNESS TEST. Wyniki: Uzyskane wszystkie wyniki badań ocenianych aktywności są gorsze niż w przypadku populacji badanej w Stanach Zjednoczonych. Wnioski: Ocena aktywności ruchowej i sprawności fizycznej kobiet po 65 roku życia ze zdiagnozowaną osteoporozą w Polsce przedstawia się bardzo niekorzystnie.
EN
Introduction: The aging process naturally leads to limitation of physical fitness, even in a situation of retaining one’s selfreliance. Therefore, in the research which assesses the fitness of the elderly, advanced age is one of the most consistent factors which makes fit people different from the examined ones with impaired physical fitness. The application of a manual method Senior Fitness Test (SFT) allows for providing an assessment of the motor activity and physical fitness of a patient Aim of the study: The aim of this work is to evaluate the motor activity and physical fitness of women over 65 years of age, diagnosed with osteoporosis.Materials and methods: The subjects were women over 65 years of age, diagnosed with osteoporosis, average age was 69,9. The research was carried out by means of the SENIOR FITNESS TEST. Results: All the obtained research results of the evaluated activities are worse than the results of the group studied in the USA. Conclusions: Evaluation of the motor activity and physical fitness of women after the age of 65 diagnosed with osteoporosis in Poland is very unfavourable.
4
Publication available in full text mode
Content available

Wpływ ćwiczeń ogólnousprawniających na równowagę i chód osób w podeszłym wieku, przebywających w oddziale ZOL w Legnicy

88%
Halat B., Brudz D., Milewicz K., Pop T., Śliwiński Z.
Medical Review
|
2014
|
issue 1
84+96
PL
Streszczenie: Wstęp. Starzenie się jest nieuchronnym procesem prowadzącym do szeregu niekorzystnych zmian, zarówno w obrębie narządu ruchu jak i narządów wewnętrznych oraz osłabienia możliwości regeneracyjnych i kompensacyjnych organizmu. Następuje stopniowe zmniejszanie rezerw organizmu, ale jednocześnie zauważyć należy że starość to nie jest choroba. Nie wiek lecz niepełnosprawność jest problemem osób starszych. Zwiększa się liczba osób wymagających usprawniania leczniczego będzie to poważnym wyzwaniem dla współczesnej rehabilitacji geriatrycznej. Cel: Celem badań była ocena wpływu ćwiczeń ogólnousprawniających na równowagę i chód u osób w podeszłym wieku, przebywających w oddziale Zakładzie Opiekuńczo Leczniczym. Materiał i metody: Badaniu poddano 30 losowo wybranych osób, przebywających w Zakładzie Opiekuńczo – Leczniczym Caritas Diecezji Legnickiej w Legnicy, w okresie od stycznia 2012 r. do września 2012 r. Średnia wieku wynosi 70 lat. Wszyscy pacjenci biorący udział w badaniach zgłaszali zaburzenianierównowagi. Osoby badane podzielono na dwie grupy. Grupa I - badana, składała się z osób uczestniczących w ćwiczeniach ruchowych. Grupę II - kontrolną, stanowili pacjenci nie uczestniczący w ćwiczeniach. W obydwu badanych grupach oceniono; równowagę i ryzyko upadków testem Tinetti, chód i sprawność funkcjonalną testem „Up and Go”. Wyniki: Po 3 miesięcznym treningu ćwiczeń ogólnousprawniających u pacjentów geriatrycznych stwierdzono poprawę równowagi i stereotypu chodu. Wnioski: 1. Systematycznie wykonywane ćwiczenia ogólnousprawniające, przez osoby w trzecim okresie życia, wpływają korzystnie na równowagę, sprawność chodu oraz zmniejszają ryzyko upadków. 2. U osób starszych nieuczestniczących w zajęciach ruchowych nie obserwuje się zmian w równowadze i szybkości chodu.
EN
Introduction: Aging is an inevitable process resulting in number of unfavorable changes within the loco motor apparatus and internal organs and causing the impairment of the organism’s regenerative and compensatory abilities. The endurance of the organism decreases gradually, however, the old age cannot be perceived as a disease. It is not the age, but disability that is the problem of elderly people. Growing number of the elderly seeking medical care is a serious challenge for geriatric rehabilitation. Aim: The aim of the research was to evaluate the influence of General Fitness Training on balance and gait of the elderly staying on the Chronic Medical Care Ward in Legnica. Materials and methods: 30 randomly chosen patients of chronic medical care home of Caritas of Legnicka Diocese Healthcare Centre in Legnica were examined from January to September 2012. The average age was 70. All patients reported problems with balance. The subjects were divided into 2 groups. Participants from the test group attended exercises, whereas the control group consisted of patients notattending exercises. Tinetti Test was performed to evaluate balance, gait and risk of falling while the Up and Go Test was performed to evaluate gait and functional capacity. The evaluation took place before and after a three month period when general fitness training was applied. Results: The research showed the improvement of the results of the test group in both Tinetti and Up and Go test. Conclusions: 1. Performance of general fitness exercises systematically has a positive effect on balance, gait efficiency and reduces the risk of falls of the elderly, the fact was documented by the results of the Tinetti test. 2. Adverse changes in balance and gait speed were observed in the elderly people who did not participate in physical activities.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.