Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 12

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Celebracja Liturgii Godzin w życiu i w posłudze kapłana

100%
Słotwińska H.
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne (Liturgical and Homiletic Annals)
|
2011
|
issue 2(58)
117-130
EN
The article is divided into four parts. In Part One the connection between the Liturgy of the Hours and the Eucharist is dealt with. Part Two presents the Liturgy of the Hours as the source and crowning of pastoral work. In Part Three the other reasons inclining the priest to celebrate the Liturgy of the Hours are given. The last part — Part Four is an instruction concerning the salutary fruit resulting from a proper celebration of the Liturgy of the Hours. When writing about the connection between the Liturgy of the Hours and the Eucharist the emphasis is put both on the role of the Liturgy of the Hours in preparing the priest to the celebration of the Eucharist, and on enriching the whole day with Eucharistic values. The value of the Liturgy of the Hours for pastoral activity first of all lies in its being the source of the whole of apostolic work. Apart from this, by celebrating the Liturgy of the Hours the priest consolidates his love for Christ and His Church. However, if he wants to gain from the celebration of the Liturgy of the Hours, to which he is obliged every day, as much fruit as possible, he should celebrate it not only integrally, but also zealously.
2

Podstawy dla katechezy o bożym miłosierdziu w piśmie świętym Starego Testamentu

100%
Słotwińska H.
Roczniki Pastoralno-Katechetyczne (Pastoral and Catechetical Annals)
|
2012
|
vol. 4(59)
163-180
EN
The article „The basis of catechesis about God's mercy in the Old Testament” consists of four parts. The problem of mercy shown by God to God's People of the Old Covenant has been introduced in the following issues that are discussed here: God gives life and saves from death; God is bound with people with bonds of love, many times forming covenants; God forgives the infidelities, treasons and sins committed by man; God is worried about the fate of His People. In the light of the discussion of these issues God appears as a Father „rich in mercy”, which He gives to Israel – the Nation He chose from all the nations.
3

Wielokulturowość a tożsamość

100%
Słotwińska H.
Roczniki Teologiczne
|
2016
|
vol. 63
|
issue 11: Katechetyka
89-111
EN
In the discussed issue that concerns the relations between multiculturalism and identity, after showing the dimensions, ideology and the practical side of cultural pluralism, identity is presented (with religion being one of its important elements) as a great value for a society, especially one living in the European environment. And these reflections, supported with the experiences that have been gained, especially from France, Belgium and Germany, lead to stating that cultural pluralism is a certain value, but some definite requirements are set to it, especially ones that are concerned with its ideology. This cannot be dominating monism or hybrid monism. Mixing cultures is also unacceptable. Moreover, some communities, as e.g. Muslims, are not able to integrate with the society that has Christian values. They form closed groups that are not subjected to any control by the forces of law, which favors various sorts of crime. And this state of things, according to the rule “pars pro toto”, is the cause why the whole specific community is held responsible, and the initially positive attitude towards it is changed into isolating it. Hence – since the solutions that have been applied until now do not work, they should not be kept to, but new ones should be looked for, ones that do not destroy the identity of the local communities.
PL
W opracowanym zagadnieniu, które dotyczyło związków pomiędzy wielokulturowością a tożsamością, po zaprezentowaniu wymiarów, ideologii oraz praktycznej strony pluralizmu kulturowego, przedstawiono tożsamość (jednym z ważnych jej elementów jest religia), jako dużą wartość dla społeczeństwa żyjącego zwłaszcza w środowisku europejskim. Te zaś przemyślenia, poparte nabytymi już doświadczeniami, szczególnie z Francji, Belgii i Niemiec, doprowadziły do stwierdzenia, że pluralizm kulturowy jest pewną wartością, ale stawiane są mu określone wymagania, szczególnie dotyczące jego ideologii. Nie może nią być ani monizm dominujący, ani monizm hybrydowy. Nie do przyjęcia jest również mieszanie kultur. Ponadto pewne społeczności, jak np. muzułmanie, nie są w stanie się zintegrować ze społeczeństwem o wartościach chrześcijańskich. Ponadto tworzą grupy zamknięte nie poddające się żadnej kontroli ze strony władz porządkowych, co sprzyja różnego rodzaju przestępczości. Taki zaś stan, według zasady „pars pro toto”, powoduje, że obciąża się całą określoną społeczność i początkowe pozytywne nastawienia do niej zamienia się na izolację. Zatem – skoro nie sprawdziły się dotychczasowe rozwiązania, nie należy uporczywie trwać nadal przy nich, ale szukać nowych, które nie niszczą tożsamości społeczeństw zasiedziałych.
4

Pedagogika religii wobec pluralizmu religijnego

100%
Słotwińska H.
Roczniki Teologiczne
|
2014
|
vol. 61
|
issue 11: Katechetyka
005-023
EN
The article, treating of pedagogy of religion against religious pluralism, consists of three parts. In the first part the issue of religious pluralism is shown, in the secondthe search for a definition of religion is presented, and in the third - the possibilities of a global pedagogy of religion - “one world” are pointed to. The author shows the danger that religious pluralism poses to people who believe and profess one religion. The danger consists in a crisis of the faith, or even a loss of it (religious relativism and syncretism). She defines the properly understood religious pluralism and its degenerations; she also presents the teaching of the Teaching Authority of the Church on the dialog with non-Christian religions. Then as a serious obstacle in creating pluralist (global) theology of religion she mentions, among others, the lack of one, global definition of religion. Next, analyzing various propositions for pedagogy of religion in relation to religious pluralism, she decidedly states that “ultimately the way to Christians’ unity, to universal solidarity, leads through all Christian Churches getting closer to Christ, until they are fully united with Him”. And she points to Christ as the salutary center to which separated Christian Churches tend from all the directions. The supreme principle that should be followed in this tending towards Christ, who is the Way, Truth and Life - is earnest searching for the truth.
PL
Artykuł, traktujący o pedagogice religii wobec pluralizmu religijnego, składa się z trzech części. W pierwszej przybliżono zagadnienie pluralizmu religijnego, w drugiej - zaprezentowano poszukiwania dotyczące definicji religii, a w trzeciej wskazano możliwości globalnej pedagogiki religii - „jeden świat”. Autorka ukazuje niebezpieczeństwo, jakie niesie ze sobą dla ludzi wierzących i wyznających jedną religię pluralizm religijny. Jest nim: kryzys wiary, a nawet jej utrata (relatywizm religijny i synkretyzm). Określa właściwie pojęty pluralizm religijny oraz jego wynaturzenia, a także podaje naukę Urzędu Nauczycielskiego Kościoła na temat dialogu z religiami pozachrześcijańskimi. Następnie, jako poważną przeszkodę w tworzeniu pluralistycznej (globalnej) teologii religii wymienia, między innymi, brak jednej, globalnej definicji religii. Z kolei, analizując różne propozycje dla pedagogiki religii w stosunku do pluralizmu religijnego, zdecydowanie stwierdza, iż „ostatecznie droga do jedności chrześcijan, do uniwersalnej solidarności prowadzi przez zbliżanie się wszystkich Kościołów chrześcijańskich do Chrystusa, aż do pełnego zjednoczenia się z Nim”. I wskazuje na Chrystusa, jako zbawcze centrum, do którego podążają ze wszystkich stron rozdzielone od siebie Kościoły chrześcijańskie. Naczelną zasadą, jaką należy się kierować w tym zdążaniu ku Chrystusowi, który Jest Drogą, Prawdą i Życiem - jest szczere dążenie do poznania prawdy.
5

Starość wkraczaniem w ostatni etap dojrzewania do eschatologii

100%
Słotwińska H.
Roczniki Teologiczne
|
2018
|
vol. 65
|
issue 11: Katechetyka
205-226
EN
The article addresses the problem of old age as the final stage of maturing to eschatology and discusses four issues: 1) definitions of old age, 2) the symptoms and framework of old age, 3) the positive and negative dimensions of old age, and 4) eschatology in a senior person's life. The first issue precisely defines the concept of old age in various aspects: the biblical aspect (one's approach to old age changing with the advance of Revelation), the pastoral (granting the Church's pastoral care to senior citizens), social (an aging person may experience a sense of isolation, the escalation of eschatological problems and mental crises, caused, among others, by fear of the future, withdrawal from work and social roles, lower social status, fewer professional contacts), psychological (the rate and image of aging depend on genetics, life experiences and adaptation strategies), pedagogical (three areas of education: 1. preparing for old age addressed to younger generations, 2. during old age, concerning older people, 3. through old age, implemented, usually unintentionally, by elderly people in their environment). In “Symptoms and frameworks of old age,” the second issue, old age is usually described after reaching 60 years of age. The most common symptoms of old age are: weakening of the biological functions of the body and changes in mental abilities and social adaptation, especially in the implementation of social, cultural and spiritual tasks. In addition, this issue is based on Biblical texts, presented in the context of accepting Revelation and different ways of interpreting the length of human life on earth. The “Positive and negative dimension of old age,” the third issue, shows the positive aspects of old age (e.g. satisfaction from going into retirement after hard work, the opportunity to devote more time to one's spouse, raising grandchildren, and re-evaluating various activities) and the negative (e.g. awareness of the end of one’s life, fear of death, loss of close relatives, loss of the feeling that you are needed and useful). It should also be emphasized that these mentioned old age experiences, characteristic of individual elderly people, are not equally experienced by all, because each specific case depends on the family context, the applied system of values, psychological maturity, etc. “Eschatology in the life of a senior person,” the fourth issue, introduces the concept of eschatology in non-Christian religions, in the Holy Bible, in theology, and above all emphasizes the process of shaping eschatology throughout the Church's history and teachings. The essence of eschatology is to turn completely to Christ, and not the temporal waiting for the end of the world and its transformation. There is now a departure from the name “last things” and it is being replaced by a Christological formula: the only “Last Thing” of all creation, present now in the Person of Jesus Christ, and finally fulfilled in eternity, is God.
PL
Artykuł poruszający problem ludzkiej starości, jako ostatniego etapu dojrzewania do eschatologii, omawia cztery kwestie: 1) definicje starości; 2) objawy oraz ramy wiekowe starości; 3) pozytywny i negatywny wymiar starości, 4) eschatologia w życiu człowieka starego. Pierwsza kwestia – precyzyjnie definiuje pojęcie starości w różnych aspektach: w aspekcie biblijnym (podejście do starości zmieniające się wraz z rozwojem Objawienia), pastoralnym (objęcie ludzi starszych pastoralną troską Kościoła), społecznym (człowiek starzejący się może doświadczać poczucia izolacji, nasilenia problemów eschatologicznych i kryzysów psychicznych, wywołanych m.in. lękiem przed przyszłością, wycofaniem się z pracy zawodowej i ról społecznych, obniżeniem statusu społecznego, osłabieniem kontaktów zawodowych), psychologicznym (tempo i obraz starzenia się zależą od zadatków genetycznych, doświadczeń życiowych i strategii adaptacyjnych), pedagogicznym (trzy sfery wychowania: 1. do starości – kierowane do pokoleń młodszych; 2. w starości – dotyczące osób starszych; 3. przez starość − realizowane, zwykle nieintencjonalnie, przez osoby starsze w swoim otoczeniu). „Objawy oraz ramy wiekowe starości” (kwestia druga), o starości mówi się najczęściej po osiągnięciu 60. roku życia. Charakterystycznymi objawami starości są: osłabienie biologicznych funkcji organizmu, zmiany w sprawnościach psychicznych i adaptacji społecznej, w realizacji zadań społecznych, kulturowych oraz duchowych. Ponadto, zagadnienie to w oparciu o teksty biblijne, ukazane na tle rozwoju Objawienia, przedstawia różny sposób interpretacji długości ludzkiego życia na ziemi. „Pozytywny i negatywny wymiar starości”, jako trzecia kwestia, ukazuje: pozytywne aspekty starości (np. satysfakcja z przejścia na emeryturę po ciężkiej pracy, możliwość poświęcenia więcej czasu dla współmałżonka, dla wychowywania wnuków, dla przewartościowania wykonywanych różnych działań) oraz negatywne (np. uświadomienie sobie kresu życia, lęk przed śmiercią, utrata osób bliskich, utrata poczucia, że jest się potrzebnym, pożytecznym). Należy również podkreślć, iż wymienione doświadczenia starości, charakterystyczne wprawdzie dla poszczególnych osób w podeszłym wieku, nie są przeżywane jednakowo, gdyż w konkretnym przypadku zależą od kontekstu rodzinnego, od stosowanego systemu wartości, dojrzałości psychicznej itp. „Eschatologia w życiu człowieka starego” (kwestia czwarta) przybliża pojęcie eschatologii w religiach pozachrześcijańskich, w Piśmie Świętym, w teologii, a przede wszystkim akcentuje proces kształtowania się eschatologii na przestrzeni dziejów i nauczania Kościoła. Sensem eschatologii jest całkowite zwrócenie się ku Chrystusowi, a nie doczesne oczekiwanie na koniec świata wraz z jego przemianą. Następuje odejście od nazwy „rzeczy ostateczne” i zostaje ona zastąpiona formułą chrystologiczną: jedyną „Ostateczną Rzeczą” całego stworzenia, obecną już teraz w Osobie Jezusa Chrystusa, a spełniającą się ostatecznie w wieczności, jest Bóg.
6

Proegzystencja wyzwaniem dla człowieka czasów współczesnych

100%
Słotwińska H.
Roczniki Teologiczne
|
2017
|
vol. 64
|
issue 11: Katechetyka
87-104
EN
This article on pro-existence, which is a real challenge for contemporary man, presents the issue by discussing three points. It begins with (1) showing the situation of contemporary man that brings real threats (unfavorable changes in moral values and norms, permissiveness, relativism, moral nihilism, incorrect concept of freedom, modernism, postmodernism, postmodern anti-pedagogy, pedagogy of so-called ideological neutrality, cultural crisis, hunger and misery in many countries, illiteracy, military extermination of the world). Then, the second point (2) is the remedy for these threats, which is respect for another human being as a condition for the restoration of universal brotherhood based on the Bible (man as the “image of God”) and theological and philosophical reflection. The last point (3) gives an example of how humanity can once again enter the path of love. The example is embodied by Jesus Christ with His pro-existence – living His life not for Himself, but “for others”, for man − for his salvation and happiness.
PL
Artykuł na temat proegzystencji, która dla człowieka współczesnego jest prawdziwym wyzwaniem, podjęte zagadnienie prezentuje omawiając trzy kwestie. Rozpoczyna (1) od ukazania sytuacji człowieka czasów współczesnych. Sytuacji, która niesie ze sobą prawdziwe zagrożenia (niekorzystne zmiany w wartościach i normach moralnych, permisywizm, relatywizm, nihilizm moralny, nieprawidłowe pojęcie wolności, modernizm, postmodernizm, antypedagogika postmodernistyczna, pedagogika o tzw. neutralności światopoglądowej, kryzys kulturowy, głód i nędza w wielu krajach, analfabetyzm, militarna zagłada świata). Następnie, kwestia druga wskazuje na środek zaradczy na wspomniane zagrożenia, jakim jest szacunek do drugiego człowieka jako warunek przywrócenia powszechnego braterstwa w oparciu o Biblię (człowiek „obrazem Boga”) oraz refleksję teologiczną i filozoficzną. W ostatniej części (3) został podany przykład w jaki sposób ludzkość może ponownie wkroczyć na drogę miłości. Uosabia go Jezus Chrystus swoją proegzystencją – swoim życiem nie dla siebie, ale „dla drugich”, dla człowieka − dla jego zbawienia i szczęścia.
7

Znaczenie edukacji religijnej w budowaniu tożsamości chrześcijańskiej

100%
Słotwińska H.
Roczniki Teologiczne
|
2015
|
vol. 62
|
issue 11: Katechetyka
19-36
EN
The article discusses the problem of the significance of education in building up Christian identity. It consists of four parts that concern: 1) the definition of identity (identity in the sociological, psychological and religious aspects, as well as in logic and philosophy), 2) the definition of Christian identity and its determinants, 3) the foundations of the identity of a Christian, that is: the Bible and the Christian doctrine, 4) presenting religious education as the foundation of building up Christian identity. Christian identity is basically acquired by being born in a Christian family. It is subjected to the laws of development, during which also its determinants change. On the other hand, religious education constitutes aid in finding proper answers to questions that are concerned with one's identity; and this aid cannot be substituted by anything, as it supports Christians in their deep reflection on the truths: about sacraments and Christians’ sacramental life, about the significance of prayer, and also about practices and about the experienced religious customs.
PL
Artykuł omawia problem znaczenia edukacji w budowaniu tożsamości chrześcijańskiej. Składa się on z czterech zagadnień szczegółowych, które dotyczą: 1) określenia tożsamości (tożsamość w aspekcie socjologicznym, psychologicznym, religijnym, a także w logice i w filozofii); 2) definicji tożsamości chrześcijańskiej oraz jej wyznaczników; 3) podstaw tożsamości chrześcijanina, którymi są: Biblia i doktryna chrześcijańska; 4) ukazania edukacji religijnej jako fundamentu pod budowanie tożsamości chrześcijańskiej. Tożsamość chrześcijańską nabywa się zasadniczo przez urodzenie w rodzinie chrześcijańskiej. Podlega ona prawom rozwoju, w czasie którego zmieniają się również jej wyznaczniki. Natomiast edukacja religijna jest nie dającą się zastąpić pomocą w znalezieniu właściwych odpowiedzi na pytania dotyczące swojej tożsamości, ponieważ wspiera chrześcijanina w podjęciu głębokiej refleksji obejmującej prawdy: o sakramentach i o swoim życiu sakramentalnym, o znaczeniu modlitwy, a także praktykach i przeżywanych zwyczajach religijnych.
8
Publication available in full text mode
Content available

Idea proegzystencji elementem łączącym społeczeństwa religijnie zróżnicowane

100%
Słotwińska H.
Teologia Praktyczna
|
2017
|
issue 18
58-72
EN
The paper is divided into three sections. The first section gives the brief overview of life in the plural world. In the second section the human being is shown as the highest value. The third, final section investigates pro-existence in the service or religion followers. Religious pluralism refers to an evangelical attitude of openness and kindness towards all religions, which however does not create the obligation to recognise all religious as true. The concept indicates three planes of dialogue with representatives of other religions, among which this is the plane of common values that is particularly important. Furthermore, the value held in the highest regard should be human dignity, and only by conducting our life according to the rules of pro-existence (living for others) can we show our respect to every human. This may be achieved by moving from the egotistic life to living for “the other”, regardless of the accepted worldview or religious practice. Only in this way will religiously diverse societies get closer together and make way for the highest of the worldly goods, the other man.  
PL
Artykuł składa się z trzech części. Pierwsza część wprowadzająca w problem odnosi się do życia w świecie religijnie pluralistycznym, druga ukazuje osobę ludzką jako najwyższą wartość, natomiast trzecia, a zarazem ostatnia omawia szczegółowo ideę proegzystencji w służbie wyznawców religii. Pluralizm religijny odwołuje się do ewangelicznej postawy otwartości i życzliwości wobec wszystkich religii, co jednak nie oznacza istnienia obowiązku uznania wszystkich religii za prawdziwe. Wskazuje także na płaszczyzny, na których dochodzi do rozmów z przedstawicielami innych religii. Bardzo ważną płaszczyzną do zbliżenia się ku sobie różnych wyznawców są wspólne wartości, spośród których na pierwszym miejscu stawiana jest godność osoby ludzkiej. Wskazuje także, że potwierdzeniem traktowania każdego człowieka z należnym mu szacunkiem jest wprowadzanie w swoje życie idei proegzystencji (życie dla innych). Wymaga ona przestawienia swojego życia z egoistycznego życia jedynie dla siebie na życie „dla drugich”, bez względu na wyznawany światopogląd czy praktyki religijne. W ten sposób społeczeństwa religijnie zróżnicowane zbliżą się do siebie, otwierając się na najwyższe na ziemi wspólne doczesne dobro, jakim jest drugi człowiek.
9

Katecheza o Ojczyźnie według nauczania Jana Pawła II

100%
Słotwińska H.
Studia Pastoralne
|
2006
|
vol. 2
104-119
DE
Den Gegenstand des Aufsatzes bildet die Katechese über die Heimat mit Bezug auf die Lehre und patriotischen Gesten des größten Polen, des Heiligen Vaters Johannes Paul II während seiner Pilgerreisen in die Heimat. Ausgehend von seinen persönlichen Erfahrun-gen der Heimat der unter dem Begriff „Heimat” sehr viele Elemente auffasste, wird darauf hingewiesen, dass Johannes Paul II seine Lehre von der Heimat auf erlösungsgeschichtliche Grundlagen stützte. In dem dritten Teil des Aufsatzes werden Beziehungen zwischen der Heimat und der Kirche behandelt, in dem letzten, vierten Teil, befindet sich ein Hinweis des Papstes auf die Heimatliebe als den Ausdruck des Patriotismus.
10

Wychowanie do pokuty

100%
Słotwińska H.
Studia Pastoralne
|
2007
|
vol. 3
19-35
IT
Uarticolo presenta una riflessione sul tema dell'educazione alla penitenza. Cominciando dalia riflessione sull'idea delia penitenza, si pone 1'accento sul fatto che la conoscenza di tale argomento occupa un posto importante nel processo educativo. Per illustrare ąuesta probblematica sono stati mostrati (nella prima parte dell'elaborato) alcuni modelli personali dell'atteggiamento penitenziale, come anche alcune azioni di carattere penitenziale e certi motivi delia loro scelta. Nella seconda parte dell'articolo e stato sottolineato ii dovere delia penitenza, ąuale emerge sia dalia legge naturale, come dal diritto positivo. La terza parte prende in considerazione i cosiddetti tempi e giorni delia penitenza. Nell'ultima parte viene sottolineato ii ruolo delie operę di penitenza nell'educazione alla penitenza.
11

Duch Święty w Programie nauczania religii

100%
Słotwińska H.
Studia Pastoralne
|
2008
|
vol. 4
105-121
EN
The article focuses on the programme for high schools. It consists of four parts. In the first part it draws attention to the existing relation between the knowledge of truths about the Holy Spirit and respect for the sacrament of Confirmation. In the second part – the presence of truths about the Holy Spirit are portrayed. The third part contains discussion of the truths present in the Programme. The theme of the fourth part is the next three truths that should be known by the students who are receiving the sacrament of Confirmation.
12
Publication available in full text mode
Content available

Autorytet nauczyciela-wychowawcy szansą na przezwyciężanie agresji i przemocy w szkole

100%
Słotwińska H.
Roczniki Pedagogiczne
|
2022
|
vol. 14
|
issue 2
115-132
EN
In the article discusses the most important issues contained in its title. It consists of six points. At the beginning, the concept of authority was discussed in detail, followed by its role and importance in teaching and upbringing. The third and fourth points show the concept and types of aggression and violence as well as manifestations of aggressive behavior. Each teacher, having a thorough knowledge of the subject of his specialization, must educate himself in this field, but also in related fields. The intellectual attitude of the teacher should be characterized by moderation, caution, prudence and restraint in passing judgments. The personality and professional competences of a teacher - educator are another issue presented in the article. The final part of the article is devoted to the relationship between the teacher and the student, which makes it easier to overcome educational difficulties.
PL
W artykule omówiono najważniejsze zagadnienia, które zawarte są w jego tytule. Składa się on z sześciu punktów. Na początku szczegółowo zostało omówione pojęcie autorytetu, a następnie jego rola i znaczenie w nauczaniu i wychowaniu. Punkt trzeci i czwarty ukazuje pojęcie oraz rodzaje agresji i przemocy a także przejawy zachowań agresywnych. Każdy nauczyciel, mając gruntownie opanowany przedmiot swej specjalności, musi kształcić się w tej dziedzinie ale również w dziedzinach pokrewnych. Postawa intelektualna nauczyciela, powinna charakteryzować się umiarem, ostrożnością, rozwagą i powściągliwością w wydawaniu sądów. Kompetencje osobowościowe i zawodowe nauczyciela-wychowawcy, to kolejne zagadnienie przedstawione w artykule. Część końcowa artykułu poświęcona została relacjom pomiędzy Mistrzem i uczniem, które ułatwiają przezwyciężanie trudności wychowawczych.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.