Już sposób ujmowania relacji człowiek - przyroda w głównym nurcie europejskiej tradycji filozoficznej może uchodzić za antycypację współczesnych problemów ekologicznych. Wspomniawszy o biblijnym zaleceniu, by ,.ziemię czynić sobie poddaną”, o założeniach nowożytnej nauki i XlX-wiecznej filozofii społecznej, autor przechodzi do rozwinięcia kwestii tytułowej. Przedmiotem analizy stają się trzy aspekty stosunku Sartre'a do problemów filozofii ekologii: 1) widoczna w jego wczesnych pismach obojętność, a nawet wrogość wobec spraw ekologii; 2) Sartre i ekologia w Krytyce rozumu dialektycznego i 3) uwagi o Sartrowskiej etyce ekologicznej i filozofii historii, zwłaszcza na podstawie jego prac opublikowanych pośmiertnie.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.