Search results

1

Roman Honet i Zdzisław Beksiński – wspólnota fantastycznej wyobraźni

100%

Trusewicz S.

Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze

|

2021

|

issue 10

185-203

EN

The article compares the poetry of Roman Honet and the paintings of Zdzisław Beksiński. Departing from the general similarities between the artists, consisting in the presence of the aesthetics of the grotesque, fantasy, oneirism and surrealism, the author outlines some more specific similarities. Both artists, for instance, can be situated in the field of fantasy art, in which an important role is played by the incorporation into the image of miraculous and fantastic elements, a coherent imaginarium and creative techniques distorting the representation. Both Honet and Beksiński are reluctant to explain the significance of their works, giving the recipient the freedom to make associations or emphasising the intuitive nature of the creative process. Using representations of anthropomorphic hybrids, both artists point to the complex status of non-human entities, and hence also to the human being, in which the animal and the social are combined.

PL

Artykuł dotyczy porównania poezji Romana Honeta i malarstwa Zdzisława Beksińskiego. Wychodząc od ogólnych podobieństw pomiędzy tymi twórcami, polegających na obecności w ich dziełach estetyki groteski, fantastyki, oniryzmu i surrealizmu, wskazane zostają bardziej szczegółowe podobieństwa. Obu artystów można sytuować w obszarze twórczości fantastycznej, w której ważną rolę odgrywa włączanie w obraz elementów cudownych i niesamowitych, spójne imaginarium i zniekształcające przedstawienie techniki twórcze. Zarówno Honet, jak i Beksiński niechętnie tłumaczą znaczenie swoich dzieł, pozostawiając odbiorcy dowolność skojarzeń lub podkreślając intuicyjny charakter procesu twórczego. Za pomocą przedstawień antropomorficznych hybdryd obaj twórcy wskazują na złożony status bytów nie-ludzkich, a co za tym idzie, również samego człowieka, w którym łączy się to, co zwierzęce, i to, co społeczne.

2

Miejsca nawiedzone Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego

100%

Trusewicz S.

Facta Ficta. Journal of Theory, Narrative & Media

|

2018

|

vol. 1

|

issue 1

4-17

EN

In the article Haunted places of Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki, Szymon Trusewicz examines the poetry of Tkaczyszyn-Dycki in the light of Jacques Derrida’s hauntology. The ‘language of space’ originated by Gérard Genette is the starting point. It suggests that some methaphors connote the space beside its original, non-spatial meaning. To describe Tkaczyszyn-Dycki, the critics use such terms as ‘diversity’, ‘simultaneousness’, ‘co-presence’, which – according to the Author – reveals the essential relation between the space and the language in this poetry. The poetry of Tkaczyszyn-Dycki is analyzed through the figure of anachrony and the figure of displacement. The author focuses especially on the dates of his poetry, taking into account the biography of the poet. In each following volume, the artist seems to emphasize that some poems belong to different periods of time. Thus the anachrony becomes an artistic strategy of Tkaczyszyn-Dycki. Taking into consideration some terms of Janusz Sławiński, Trusewicz claims that space in the works of the poet does not fulfil only its basic role of ‘the container’ for characters and plot. Tkaczyszyn-Dycki renders the communication aspect more spacious and engage it in the scenery of poem, which already contains the autobiographical places (sensu Małgorzata Czermińska). In consequence, it produces a solid and complex knot of life and poetic output.

3

Nekrolog jako składnik elegijnego świata poetyckiego i jako tekst metapoetycki w wybranych utworach Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego

100%

Trusewicz S.

Białostockie Studia Literaturoznawcze

|

2020

|

issue 17

87-98

EN

The article interprets the selected poems by Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki which use the trope of obituary. The author points out its functions. First, the obituary introduces an elegiac tone that characterizes the poet as a melancholic subject, focused on the theme of a funeral. Second, this form has a meta-poetic function which allows an affective and linguistic reflection on the experience of death.

PL

W artykule zaproponowano interpretację wybranych wierszy Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego, w których obecny jest motyw nekrologu. Autor wskazuje na dwie funkcje tego motywu w utworach poety. Po pierwsze nekrologi wprowadzają tonację elegijną, charakteryzującą poetę jako jednostkę melancholijną i skoncentrowaną na tematyce funeralnej. Po drugie pełnią funkcję metapoetycką, poddając doświadczenie śmierci afektywnej i językowej refleksji.

Refine search results

1 Białostockie Studia Literaturoznawcze

1 Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze

1 Facta Ficta. Journal of Theory, Narrative & Media

3 Trusewicz S.

1 2021

1 2020

1 2018

Roman Honet i Zdzisław Beksiński – wspólnota fantastycznej wyobraźni

Miejsca nawiedzone Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego

Nekrolog jako składnik elegijnego świata poetyckiego i jako tekst metapoetycki w wybranych utworach Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego