Search results

1

La situation des etablissements industriels a Łódź dans les annees de la Seconde Guerre mondiale

100%

Bojanowski T.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica

|

1992

|

vol. 47

129-135

PL

Z chwilą okupacji miasta, niemieckie władze wojskowe dążyły do uruchomienia średnich i wielkich zakładów przemysłowych. Jednakże niedostatek surowców, zwłaszcza włókienniczych, był powodem, iż łódzki przemysł mógł pracować w ograniczonych rozmiarach. Część łódzkich zapasów surowcowych zostało wywiezionych do Rzeszy. W pierwszych miesiącach okupacji nastąpiły radykalne zmiany własnościowe w łódzkim przemyśle. Przedsiębiorstwa polskie i żydowskie zostały skonfiskowane i przeszły w ręce НТО, a następnie stopniowo były przekazywane Niemcom na własność. W 1943 r. ok. 2/3 wszystkich fabryk w Łodzi było niemiecką własnością prywatną, pozostałe znajdowały się jeszcze pod administracją państwową. Dokonane zostały także zmiany w strukturze wielkościowej i gałęziowej łódzkiego przemysłu. Generalnie okupanci likwidowali zakłady małe oraz zbędne dla gospodarki III Rzeszy, tworząc częściowo w ich miejsce zakłady nowe o innym profilu produkcji. Przeprowadzano także komasacje przedsiębiorstw. W rezultacie tych działań liczba czynnych zakładów w Łodzi zmniejszyła się z ok. 2600 przed wybuchem wojny do 554 w końcu 1943 r. Natomiast liczba zatrudnionych w nich z ok. 115 tys. do ok. 103 tys. Nastąpiła więc na dużą skalę koncentracja przemysłu łódzkiego. Produkcja włókiennicza Łodzi była w 1943 r. o 60% niższa od poziomu przedwojennego. Zwiększyła się natomiast produkcja przemysłów: metalowego, maszynowego, elektrycznego, chemicznego i odzieżowego, gdyż okupanci w budynkach fabryk włókienniczych otwierali zakłady tych gałęzi przemysłu. W 1944 r. wiele urządzeń produkcyjnych łódzkich fabryk ewakuowano do Rzeszy. Likwidowano zwłaszcza fabryki nowo otwarte, produkujące sprzęt zbrojeniowy. W ciągu tego roku zatrudnienie w łódzkich fabrykach zmniejszyło się o połowę.

2

Z problemów odbudowy i rozwoju przemysłu włókienniczego w Polsce Ludowej (do 1960 r.)

100%

Bojanowski T.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica

|

1984

|

issue 19

3-22

FR

Pendant la II-ème Guerre mondiale l'industrie textile dans le territoire polonais fut détruite dans 35%. Cependant, comme dans les territoires de l'Ouest et du Nord annexés à la Pologne la production textile était bien développée, le potentiel global de production de l'industrie tex tile en 1945 n'était pais moins, élevé que celui de 1939. Dans les années 1945-1946 et pendant la réalisation du plan triennal, on se concentrait avant tout sur la reconstruction des usines textiles détruites totalement ou en partie. Grâce au travail dévoué des ouvriers et des cadres techniques le niveau de production d’avant guerre fut dépassé déjà en 1948. Dans les années du plan sexennal (1950-1955) et du premier plan quinquennal (1956-1960) quelques grands investissements furent réalisés, avant tout dans la branche du coton. Dès 1958 on procéda, sur une grande échelie à la modernisation du parc v ieilli de machines. Par suite de reconstruction, d'extension et de construction de nouveaux établissements ainsi que d'introduction sur une plus grande échelie du travail de deux ou trois relèves, le nombre des occupés augmenta considérablement. 150 000 personnes travaillaient dans l'industrie textile vers la fin de 1945; leur nombre augmenta à 370 000 vers la fin de 1960. Au plus haut dégré s'éleva en ce temps-là la production textile. Si l'indicateur du niveau de la production en 1946 égale 100, celui de la production globale en 1960 atteint le chiffre de 570,4.

3

Łódzki ruch robotniczy w okresie okupacji hitlerowskiej (1939-1945)

100%

Bojanowski T.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica

|

1981

|

issue 7

207-229

RU

Террор оккупанта, уменьшение численности рабочего класса а также неблагоприятные изменения в его структуре были причиной того, что в период оккупации лодзннское рабочее движение оказалось в очень трудной ситуации. Несмотря на это, партиям и рабочим организациям удалось достичь значительного влияния в Лодзи и развить относительно широкую информационно-пропагандистскую, издательскую, а также саботажно-диверснонную деятельность. В Лодзинском социалистическом движении сначала действовала одна партия с традиционным названием ППС. В марте 1941 г. в ней произошёл раскол. Большинство деятелей н членов выступило за программу левой социалистической группировки, вступая в состав ПС, а затем РППС. Деятели правой группировки выступили за ППС - ВНС. В Лодзинском коммунистическом движении в 1939-1941 гг. сформировались две крупные организации: Комитет Обороны города Лодзь и Саботажный Комитет по борьбе с гитлеризмом, переименованный потом во Фронт Борьбы за Нашу и Вашу Cвoбoду. В Мае 1942 г. на бaзе Фрoнтa Борьбы возникла лодзинская организация ППС. Массовые аресты, сначала среди членов ППС, а затем ППР, значительно ослабили лодзннское рабочее движение. Несмотря на чрезмерно трудные условия, рабочие партии вели свою деятельность в лодзинском гетто: Бувд, Поале Сейон - левая группировка, Лоале-Сейон-Правая группировка, а также коммунистическая организация под названием Союзная Левая группировка. Главными формами их деятельности была защита населения от голода и бесправия еврейской администрации, культурно-просветительная работа, пропаганда лозунга малопроизводительного труда.

Refine search results

3 Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica

3 Bojanowski T.

1 1992

1 1984

1 1981

La situation des etablissements industriels a Łódź dans les annees de la Seconde Guerre mondiale

Z problemów odbudowy i rozwoju przemysłu włókienniczego w Polsce Ludowej (do 1960 r.)

Łódzki ruch robotniczy w okresie okupacji hitlerowskiej (1939-1945)