Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Plac Narutowicza w Warszawie – dyskusja o zachowaniu walorów kulturowych miejsca

100%

Fortuna-Antoszkiewicz B., Łukaszkiewicz J.

MAZOWSZE Studia Regionalne

2016

issue 18

91-108

Plac Narutowicza w Warszawie, pod względem przestrzennym i urbanistycznym, stanowi jeden z najciekawszych i najważniejszych placów współczesnej stolicy. Pełni on ważną funkcję centrum komunikacyjnego warszawskiej dzielnicy Ochota. Celem niniejszej publikacji jest wskazanie rzeczywistych wartości placu, z uwzględnieniem wieloletnich nawarstwień historycznych. Autorzy publikacji dokonali kwerendy materiałów archiwalnych, dokumentujących przekształcenia przestrzeni placu. W 2013 r. przeprowadzone zostały także badania w zakresie obecnej struktury przestrzennej, oceny istniejących zadrzewień oraz walorów krajobrazowych tego miejsca. Analiza zgromadzonych danych pozwala stwierdzić, że w okresie powojennym na placu wyznaczono dwie wyraźne strefy o odmiennej funkcji – intensywną w centrum, z węzłem komunikacyjnym, oraz po stronie wschodniej – ekstensywną, ukierunkowana na funkcję osłonową i ozdobną – z wysoką roślinnością i pomnikiem patrona placu. Po latach plac w tej części przyjął formę miejskiego skweru. Zadrzewienia tam występujące, wysokością nawiązujące do otaczającej architektury, skutecznie podkreślają przebieg wewnętrznej ulicy Akademickiej. Co ważne, drzewa kulisują historyczną zabudowę placu (osłona akustyczna, przeciwwietrzna, przeciwpyłowa itp.), jednocześnie nie ograniczając definitywnie widoku na przedwojenne budynki. Takich „czystych” przestrzennie miejsc – ukształtowanych przed II wojną światową, stosunkowo dobrze zachowanych i obrazujących wielkomiejskie realizacje okresu międzywojennego – obecnie jest w Warszawie naprawdę niewiele. W 2013 r. zorganizowano konkurs projektowy na modernizację placu Narutowicza, z zachowaniem, co podkreślali organizatorzy, walorów historycznych i ducha miejsca. Wyniki konkursu wzbudziły szereg wątpliwości co do sposobu traktowania przestrzeni w pracach nagrodzonych i wyróżnionych. Zwycięskie prace postawiły na zabudowę placu, jego otwartą przestrzeń ograniczając wyłącznie do centrum, w nawiązaniu do niezrealizowanych przedwojennych koncepcji urbanistycznych. Wyeliminowanie zadrzewień, które osiągnęły już stadium dojrzałości i przez kilkadziesiąt lat stały się integralnym elementem krajobrazu tego miejsca również wydaje się kontrowersyjne, a wręcz niebezpieczne, bo nieodwracalne – i to w czasach, gdy w wielu wielkich miastach Europy i świata trwa walka o odzyskiwanie wolnej przestrzeni, zwłaszcza w części śródmiejskiej, i wprowadzanie tam roślinności.

Narutowicz Square in Warsaw is in terms of spatial and urban planning one of the most interesting and important squares of contemporary capital city. It is the important communication hub of Ochota district. The purpose of this publication is to indicate the actual value of this square, including many years of historical transformations. The authors of this publication conducted in 2013 research of square in range of its spatial structure (historical and present), evaluation of existing tree stand and landscape values of the site. They were intended to refer to the actual value of the square, taking into account the multiannual historical accretions of its arrangement – including the occurring vegetation. Analysis of the collected data shows that in the postwar period the square was determined of two distinct zones with different functions – intense area in the center as the transport hub and to the east – extensive, focused on function of buffering and decorative – with high forms of greenery and a statue of the square’s patron. After many years the square took the form of urban green square and tree stand in the eastern part, with their size referring to the surrounding architecture, effectively emphasize the internal course of Academic street. Importantly, trees flank historical pre-war buildings located around the square (acoustic cover, against the wind, dust, etc.), while not limiting their visibility. Such "pure" spatially places - formed before World War II, a relatively well-preserved and illustrating urban planning way of the interwar period – is currently in Warsaw very little. In 2013, the urban competition was organized for the modernization design of Narutowicz Square, aimed – which was emphasized by the organizers – for preservation of historical values and genius loci. Undoubtedly, this certain space requires revitalization for many reasons. However, some concerns over the results of the competition – winning entries have set for the redevelopment of the square, with its open space limited solely to the center in relation to unrealized pre-war urban concepts. Strong limitation of space and scale of the urban interior overwhelming the main dominants as well as the elimination of trees, that have reached maturity and for several years have become an integral part of the landscape of this place seem to be controversial, and downright dangerous because of its irreversibility. At the same time many of the great cities of Europe and the world struggle to recover space, especially in parts of downtown, and there, among others, introduction vegetation.

Stan zachowania i walory krajobrazowe przywodnych zadrzewień topolowych Kanału Żerańskiego – metodologiczne studium przypadku

81%

Fortuna-Antoszkiewicz B., Łukaszkiewicz J., Wiśniewski P.

MAZOWSZE Studia Regionalne

2018

issue 27

81-102

The Żerański Canal (17.6 km in length), built in the 1950s after the Zegrze Reservoir was established, was part of the planned (since the 1930s) waterway linking the Vistula and Dnieper rivers. The canal was supposed to support future transport to/from industrial areas planned in the vicinity of the port in Żerań, as well as shorter the distance from the Bug river to the Warsaw section of the Vistula river by about 41 km. Currently, the area along the Żerański Canal is subject to increasing investment pressure due to the direct vicinity of Warsaw (part of the canal is within the city’s borders). In September 2015 – March 2016, field and study analyses were performed to determine the natural and landscape values of the site [Fortuna-Antoszkiewicz et al. 2016]. The research included, in particular, the assessment of woody plants in taxonomic, spatial, quantitative and qualitative terms, as well as the assessment of landscape values and the extent of human impact. The studies were carried out on the west bank of the Żerań Canal, on a representative section of ca. 10 km, from the port in Żerań (Warszawa) to the Rembelszczyzna village. In the research area were found gradually disappearing composed linear forms of tree cover from the 1960s: rows or strips of poplar’s various taxa (some in the declining phase), including: Populus ‘NE 49’, Populus xcanadensis Moench ‘Marilandica’, Populus nigra L. ‘Italica’, Populus simonii Carriere ‘Fastigiata’. This type of waterside shelterbelts, established along inland waterways, fulfilled predefined functions, including technical (wind protection, anti-erosion, etc.), biocenotic and aesthetic ones (currently they have a certain landscape value). The conducted research allows for the conclusion that the bank areas of the Żerański Canal have high landscape value (including the occurrence of composed, mature tree shelters). It is an area unique in natural and cultural terms on a supra-local scale.

Kanał Żerański (długości 17,6 km), wybudowany w latach 50. XX w. po utworzeniu Jeziora Zegrzyńskiego, stanowił część planowanej już wcześniej (lata 30. XX w.) drogi wodnej, łączącej Wisłę z Dnieprem. Kanał miał na celu obsługę transportową przyszłych terenów przemysłowych w okolicach portu na Żeraniu, a także skrócenie dystansu z Bugu do warszawskiego odcinka Wisły o około 41 km. Obecnie obszar wzdłuż Kanału Żerańskiego podlega coraz większej presji inwestycyjnej ze względu na bezpośrednie sąsiedztwo Warszawy (część Kanału jest w granicach administracyjnych miasta). W okresie od września 2015 r. do marca 2016 r. wykonano analizy terenowo-studialne w celu określenia wartości przyrodniczo-krajobrazowych miejsca [Fortuna-Antoszkiewicz i in. 2016]. Badania obejmowały szczególnie ocenę dendroflory w ujęciu taksonomicznym, przestrzennym, ilościowym i jakościowym, a także ocenę walorów krajobrazowych oraz stopnia antropopresji. Prace terenowe realizowano na zachodnim brzegu Kanału Żerańskiego, na reprezentatywnym odcinku długości około 10,0 km pomiędzy Rembelszczyzną (gmina Nieporęt) a Portem Żerańskim w Warszawie (dzielnica Białołęka). Na obszarze badań stwierdzono występowanie zanikających komponowanych liniowych form zadrzewień z lat 60. XX w. - rzędów i pasów topól różnych taksonów (część w stadium senilnym), m.in.: Populus ‘NE 49’, Populus xcanadensis Moench ‘Marilandica’, Populus nigra L. ’Italica’, Populus simonii Carriere ‘Fastigiata’. Tego typu zadrzewienia, zakładane wzdłuż śródlądowych dróg wodnych, spełniały ściśle określone funkcje: techniczne (przeciwwietrzne, przeciwerozyjne i inne), biocenotyczne, estetyczne. Na podstawie przeprowadzonych badań można stwierdzić, że tereny brzegowe Kanału Żerańskiego charakteryzują się wysokimi walorami krajobrazowymi (m.in. występowanie komponowanych, dojrzałych zadrzewień przywodnych). Jest to obszar wyjątkowy pod względem przyrodniczym i kulturowym w skali ponadlokalnej.

Refine search results

2 MAZOWSZE Studia Regionalne

2 Fortuna-Antoszkiewicz B.

2 Łukaszkiewicz J.

1 Wiśniewski P.

1 2018

1 2016

Search results

Plac Narutowicza w Warszawie – dyskusja o zachowaniu walorów kulturowych miejsca

Stan zachowania i walory krajobrazowe przywodnych zadrzewień topolowych Kanału Żerańskiego – metodologiczne studium przypadku