Results found: 2

Search results

Sort By:

Limit search:

Powrót do źródeł: nowoczesna przeszłość? Uniwersalna starożytność? O szkole, nauczycielu i zasadach edukacji według Kwintyliana

100%

Plucińska D.

Warmińsko-Mazurski Kwartalnik Naukowy, Nauki Społeczne

2015

issue 3

9-30

Marek Fabiusz Kwintylian, autor dzieła Kształcenie mówcy (Institutio Oratoria), to starożytny autorytet retoryki i ceniony nauczyciel. Jego propozycje edukacyjne mają ponadczasowy charakter, mogą okazać się inspirujące dla współczesnej edukacji. Rzymski retor przedstawia całokształt edukacji człowieka od dzieciństwa do progu dorosłości, ogromną wagę przywiązując do kształcenia elementarnego. Na początku definiuje modelową sylwetkę nauczyciela – mistrza w swoim zawodzie, wzoru do naśladowania w określonej dziedzinie oraz moralnego autorytetem. W centrum działań pedagogicznych znajduje się uczeń, uczący się w szkole w stymulującym rówieśniczym otoczeniu. Kwintylian promuje nauczanie zintegrowane, czyli logiczne łączenie i przenikanie się treści wszystkich nauczanych przedmiotów (równocześnie z literaturą – nauka matematyki, sztuki, muzyki oraz kultury fizycznej). Jego zdaniem, rolą szkoły oraz nauczyciela jest umożliwienie uczniom ich indywidualnego rozwoju. Zamiast represyjnego egzekwowania rzymski retor zaleca dawać rozwijające przykłady, aby budować pozytywną motywację do nauki i wiarę ucznia we własne możliwości. Kluczową kwestią w edukacji są prawidłowe relacje między nauczycielem a uczniem, oparte na szacunku, zaufaniu, poszanowaniu godności. Katalog dobrych praktyk nauczyciela na podstawie dzieła Kwintyliana – komplementarność kształcenia i wychowania, konsekwencja działania, transparentność zasad dydaktycznych, kreowanie edukacji przez własny wzór postawy pedagoga – niejako sugeruje, że w obecnej szkole te cechy mogą być tak samo aktualne jak niemal dwa tysiące lat temu.

Marcus Fabius Quintilianus , author of Institutio Oratoria, is an authority on rhetoric and a respected teacher who lived in classic antiquity. His recommendations on education are timeless and universal and may be even of inspiring character for contemporary education. The Roman rhetorician describes and analyses the human education from early childhood to the thresholds of adulthood in its totality, attaching particular importance to elementary education. Initially, he defines the profile of the exemplary teacher/educator- a zestful Master Practicioner, an exemplary role model of his trade and an unquestioned moral authority. The educational action focuses on the pupil who, in a group of peers, acquires knowledge and receives education in a stimulating school environment. Quintilian definitely favours integrated learning, by which he understands a sensible and complementary combination of all subjects of instruction (literature, mathematics, arts, music and physical education). According to his approach the main concern both of the school as an institution and the teacher as an individual is to further the pupils individual development. The Roman rhetorician encourages the teacher/instructor to substitute the coercive enforcement of tedious tasks by examples that support and further the pupil’s development, in order to achieve a positive attitude towards learning and the students belief in their own capacities and aptitudes. The genuine foundation of a successful education is the proper relation between teacher and pupil, based on mutual esteem, trust and respect. The register of exemplary teaching practices according to Quintilian – the complementarity of formal and social/moral education, consistent action, transparency of didactic principles, education through exemplary teacher behavior and personality- seems to imply that these quality are as timelessly up-to-date in our contemporary educational system as they were about 2000 years ago.

Adam Chętnik – Józef Psarski: dwie wizje formowania tożsamości narodowej i lokalnej na Kurpiach

100%

Plucińska D.

Warmińsko-Mazurski Kwartalnik Naukowy, Nauki Społeczne

2015

issue 2

9-27

Adam Chętnik – regionalista i etnograf oraz Józef Psarski – lekarz i społecznik są współczesnymi bohaterami Kurpiowszczyzny, którzy dla niej ofiarowali lata pracy, wysiłku i cały dorobek materialny, zostawiając po sobie liczne dokonania oraz pamięć następnych pokoleń. Psarski, mimo że przyjechał do nieznanej mu Kurpiowszczyzny, traktował ją jak miejsce zadomowione, a sam czuł się tutaj zakorzeniony, Chętnik tutaj się urodził, był więc jednym z Kurpiów, wrośniętym w lokalność, którą pragnął docenić i dowartościować. Ich działalność miała charakter prekursorski. Psarski antycypował kierunki rozwoju oświaty: społecznej odpowiedzialności za edukację (kształcenie zawodowe zgodnie ze specyfiką i potrzebami regionu oraz zapewnianie młodzieży odpowiedniej opieki medycznej i socjalnej), konieczność wychowywania młodych ludzi w duchu szacunku i tolerancji, uświadamiania im ich roli społecznej w najbliższej i dużej ojczyźnie. Chętnik nowatorsko wykorzystywał regionalistyczne badania nad folklorem do promowania tożsamości lokalnej Kurpiów. Jego praca badawcza odnosiła się do przeszłości, by na jej bazie odkrywać relacje w teraźniejszości. Taka działalność wyprzedzała idee regionalizmu o kilkadziesiąt lat. Na podstawie bogatego dzieła życia pozostawionego przez Chętnika oraz dorobku Psarskiego widać wyraźnie dwudziestowieczne dylematy inteligenta na rozdrożu kultur, człowieka poszukującego samorealizacji w społeczeństwie, świadomego huma- nisty w jak najszerszym rozumieniu tego słowa, sytuującego się w przestrzeni kulturowej prowincji (z dala od centrum – Warszawy) oraz pogranicza (Mazur).

Adam Chętnik – regionalist and ethnographer-, and Józef Psarski – physician and social worker – are two outstanding personalities of post-war Kurpeie. Both men dedicated a considerable part of their time, energy and personal funds to the study of the cultural heritage and future development of this particular region which they considered their home, leaving be- hind them a wide range of accomplishments as a legacy for generations to come. Psarski was a non-native to Kurpie where he arrived after WW II. It was a region entirely foreign to him, but he adapted admirably well and struck roots before long. Chętnik however was a native to this region, a born Kurp, intimately wedded within the regional community, familiar with its peo- ple, local habits and history, which all he desired to see appropriately appreciated and valued. Both men’s accomplishments were of groundbreaking character. Psarski seemed to anticipate the future course of education: he was aware of the local community’s responsibility for the education of the next generations (he initiated among others vocational training oriented towards the local requirements and furthered compulsory social and medical care). He understood the imperative of bringing up young persons in the spirit of mutual respect and the acceptance of your fellow-man and make them conscious of their individual role within the community of their local environment and the society of their home country. Chętnik put his research on re- gional folklore into service to promote a Kurpian ethnic identity, an approach unprecedented by then. He endeavored to build a bridge between the understanding of processes in the past and the explanation of current conditions. His approach anticipated the idea of regionalism by decades. The achievements of Chętnik and Psarski and their lifetime’s outstanding work demonstrate the quandary many representatives of XXth Century intelligentsia had to face. They were conscious humanists in the fullest sense of the word and found themselves put in a place where partially contradictory cultures met and overlapped. They strived for self-realization within their community, marooned in a remote cultural hinterland (far from the cultural centre of Warsaw) in the borderland of Mazuria.

Refine search results

2 Warmińsko-Mazurski Kwartalnik Naukowy, Nauki Społeczne

2 Plucińska D.

2 2015

Search results

Powrót do źródeł: nowoczesna przeszłość? Uniwersalna starożytność? O szkole, nauczycielu i zasadach edukacji według Kwintyliana

Adam Chętnik – Józef Psarski: dwie wizje formowania tożsamości narodowej i lokalnej na Kurpiach