Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 8

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Co to znaczy być lojalną wobec siebie w teatrze?

100%
Kwaśniewska M.
Didaskalia. Gazeta Teatralna
|
2023
|
issue 175-176
162-183
EN
Monika Kwaśniewska in conversation with 21 Theatre – Grzegorz Brandt, Maja Kowalczyk, Daniel Krajewski, Aleksander Orliński, Aleksandra Skotarek and Justyna Wielgus – and Actors Collaborating – Sebastian Pawlaki, Martyna Peszko and Helena Urbańska
PL
Z zespołem Teatru 21 – Grzegorzem Brandtem, Mają Kowalczyk, Danielem Krajewskim, Aleksandrem Orlińskim, Aleksandrą Skotarek i Justyną Wielgus – oraz osobami aktorskimi współpracującymi z Teatrem 21 – Sebastianem Pawlakiem, Martyną Peszko i Heleną Urbańską rozmawia Monika Kwaśniewska
2
Publication available in full text mode
Content available

Ocalenie nie musi być śmiercią

100%
Kwaśniewska M.
Didaskalia. Gazeta Teatralna
|
2023
|
issue 174
157-185
EN
In the first part of the article, the author critically refers to her book Pytanie o wspólnotę. Jerzy Grzegorzewski i Jan Klata (The question of community. Jerzy Grzegorzewski and Jan Klata). She looks at her own feminist reading of Grzegorzewski’s performances through the prism of Audre Lorde’s essay The Master’s Tools Will Never Dismantle the Master's House and looks at the number and function of women in the institutions he managed. She also notes that the last performance, On. Drugi powrót Odysa (He. The Second Return of Odysseus), was Grzegorzewski’s only production based on a script written by a woman. At the same time, she sees in it yet another emancipatory potential. The subject of her father’s alcohol addiction, raised by Antonina Grzegorzewska and staged on the national stage by him, can be understood as a stage coming-out of an alcoholic and his daughter as a co-addict. Putting forward the thesis that the play operated on the poetics of ugly feelings described by Sianne Ngai, Kwaśniewska analyses its reception, wondering why it failed to cause a debate about the normalisation of drinking in Polish theatre and urges us to start such a discussion now.
3
Publication available in full text mode
Content available

Zawodowcy. Z Petal Pilley i Jennifer Cox z Blue Teapot rozmawia Monika Kwaśniewska

100%
Kwaśniewska M.
Didaskalia. Gazeta Teatralna
|
2022
|
issue 172
180-193
PL
Blue Teapot w Galwey w Irlandii to teatr współtworzony przez osoby z niepełnosprawnością intelektualną, który prowadzi również własną szkołę teatralną. Reżyserka Petal Pilley pełni funkcję dyrektorki naczelnej i artystycznej tego teatru od 2007 roku. Jennifer Cox jest aktorką Blue Teapot Theater Company od 2013 roku, kiedy ukończyła szkołę teatralną prowadzoną przy tym teatrze. Zadebiutowała w spektaklu ID w 2014 roku. Występowała też w głośnym filmie fabularnym Sanctuary oraz w projektach Town Hall Theater w Galway.
4
Publication available in full text mode
Content available

Szczególne potrzeby współpracy. Proces powstawania „Pokoju nieobecnych” w ramach Cricoteki otwartej

100%
Kwaśniewska M.
Didaskalia. Gazeta Teatralna
|
2022
|
issue 169-170
138-180
EN
The article analyses the process of workshops and the staging of the performance Room of absentees (Pokój nieobecnych) directed by Joanna Pawlik within the framework of Cricoteka otwarta in collaboration with people (artists and non-artists) with and without disabilities. The article is based on the author’s participant observation. She analyses it in relation to many theories, such as participatory art, devised theatre, disability studies, art by artists with disabilities, art therapy, and crip time. The author shows how the same working conditions affect differently people with different bodies or senses, and how the rules have to be changed in the process to accommodate different needs. The relationship between the institutional framework and the status of the artist is also one of the topics. The article ends with a call for establishing an institution where Joanna Pawlik could work with her team on a regular basis rather than from project to project.
5
Publication available in full text mode
Content available

Odpowiedzialnie usytuowana krytyka afirmatywna: #MeToo w badaniach teatralnych

100%
Kwaśniewska M.
Pamiętnik Teatralny
|
2023
|
issue 3(286)
169-196
EN
This article seeks to develop within the theater studies discourse a research stance and method that would resonate with the transformation that has begun in theater in connection with the #MeToo movement and the discussion about violence in theater schools, creative processes, and theaters. The author’s point of departure is the observation that recent productions thematizing sexual violence in theater have been gradually turning from grievances against the abuse of power towards constructive, forward-leaning proposals for change. This process is founded on the awareness that theater makers are situated within the present systems of power and on the willingness to consider various implications of this situatedness. The proposed project of responsibly situated affirmative criticism, understood as a research-and-writing stance, is based on Donna Haraway’s concepts of situated knowledges, Ewa Domańska’s affirmative humanities, posthumanist ethics (as envisaged by Karen Barad and Monika Rogowska-Stangret), and Harry Lehmann’s affirmative criticism. The article offers an analysis of the discussion about comings-out concerning the “Gardzienice” Center for Theater Practices, as a case study aimed at a more precise delineation of the possibilities for changing the discourse on the instruments and ethics of theater research.
PL
Artykuł jest próbą wypracowania w ramach dyskursu teatrologicznego postawy i metody badawczej rezonującej z przemianą, która zaczęła się w teatrze pod wpływem ruchu #MeToo i dyskusji o przemocy w szkołach teatralnych, w procesach twórczych i w teatrach. Punktem wyjścia refleksji jest spostrzeżenie, że w najnowszych spektaklach tematyzujących przemoc seksualną w teatrze widać proces przejścia od skargi na nadużycia władzy do konstruktywnych, wychylonych w przyszłość propozycji zmiany. Podstawą tego procesu jest świadomość usytuowania osób tworzących w panujących w teatrze układach władzy oraz gotowość brania pod uwagę rozmaitych konsekwencji tego usytuowania. Zaproponowany w artykule projekt odpowiedzialnie usytuowanej krytyki afirmatywnej rozumianej jako postawa badawczo-pisarska opiera się na koncepcjach wiedz usytuowanych Donny Haraway, humanistyki afirmatywnej Ewy Domańskiej, etyki posthumanistycznej (w ujęciu Karen Barad oraz Moniki Rogowskiej-Stangret) oraz krytyki afirmatywnej Harry’ego Lehmanna. Analiza dyskusji o coming outach dotyczących Ośrodka Praktyk Teatralnych „Gardzienice” stanowi studium przypadku, które ma pomóc dookreślić możliwości zmiany dyskursu na temat narzędzi i etyki badań teatralnych.
6
Publication available in full text mode
Content available

Teatrologia zaangażowana

100%
Kwaśniewska M.
Didaskalia. Gazeta Teatralna
|
2022
|
issue 167
80-103
PL
Performing #MeToo. How Not to Look Away, red. Judith Rudakoff, Intelect, Bristol, Chicago 2021
7
Publication available in full text mode
Content available

Język migowy w pedagogice teatralnej

100%
Kwaśniewska M.
Didaskalia. Gazeta Teatralna
|
2023
|
issue 175-176
184-193
EN
Monika Kwaśniewska in conversation with Zoja Mikotova and Veronika Broulíkovą
PL
Z Zoją Mikotovą i Veroniką Broulíkovą rozmawia Monika Kwaśniewska
8
Publication available in full text mode
Content available

Godność, widzialność i profesjonalizm. Z Sandrą Johansson, Dennisem Nilssonem i Barbarą Wilczek-Ekholm rozmawia Monika Kwaśniewska

100%
Kwaśniewska M.
Didaskalia. Gazeta Teatralna
|
2022
|
issue 172
166-179
PL
W2020 i 2021 roku odbyłam serię rozmów pod tytułem Dostępność edukacji artystycznej. Był to projekt zainicjowany przez Teatr 21 w ramach Centrum Sztuki Włączającej. Przeprowadziłam wywiady z osobami reprezentującymi europejskie grupy teatralne i ośrodki edukacyjne prowadzące kursy aktorskie dla osób z niepełnosprawnością intelektualną. Poniżej prezentuję skróconą wersję dwóch z sześciu wywiadów. W 2023 roku opublikujemy kolejne rozmowy.   Moomsteatern to szwedzki teatr dla ludzi z trudnościami w uczeniu się, założony w 1987 roku. Jego cele są artystyczne, a nie edukacyjne lub terapeutyczne. W 2005 roku pięciu aktorów z Moomsteatern ukończyło Akademię Teatralną w Malmö. Następnie zostali zatrudnieni przez teatr na takich samych warunkach, jak wszyscy profesjonalni aktorzy w Szwecji. Od 2010 do 2012 roku teatr prowadził też Akademię Tymczasową Moomsteatern, którą ukończyli niektórzy obecni członkowie zespołu. Sandra Johansson jest dyrektorką wykonawczą Moomsteatern od 2018 roku, ale współpracę z grupą rozpoczęła w roku 2006 jako producentka. Dennis Nilsson to aktor, który rozpoczął swoją karierę w Moomsteatern jako student Akademii Tymczasowej Moomsteatern. Barbara Wilczek-Ekholm jest emerytowaną wykładowczynią Akademii Teatralnej w Malmö, gdzie od 1977 roku uczyła sztuki aktorskiej poprzez ruch, taniec i choreografię.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.