Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 6

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Zagadnienie niepodzielności gospodarstw wiejskich na gruncie ustawodawstwa II RP

100%
Kwiecień S.
Czasopismo Prawno-Historyczne
|
2022
|
vol. 74
|
issue 1
193-210
EN
The uncontrolled process of division of farmlands into economically inefficient bodies was an undesired element of the agricultural structure of interwar Poland. This situation made the development of modern agriculture and rational agricultural policy impossible. Furthermore, a comprehensive introduction of the agricultural reform was beyond the state’s means, and one of the elements of the reform was the issue of indivisibility of farmlands. Postulates of implementing a statutory prohibition against dividing farmlands already appeared in 1918. This problem was partially solved by the agricultural reform of 1925 which was based on the act of 28 October 1925 on implementing the agricultural reform, which prohibited dividing lands for a period of 25 years. Those regulations were amended by the act of 14 April 1937 on restricting the trading of real estate created as a result of subdivision which prohibited dividing all farmlands created as a result of subdivision. In the scope of indivisibility of agricultural lands, three crucially important projects were submitted to the Sejm, one by Minister W. Stankiewicz and two more by a Member of Parliament, F. Bartczak. The aim of the projects was to limit the division of farmlands. However, they never became a law which was universally in force, while the problem of the indivisibility was not solved until 1939.
PL
Niekontrolowany proces podziału gospodarstw rolnych na niewydolne gospodarczo organizmy był niepożądanym elementem struktury agrarnej Polski okresu międzywojennego. Sytuacja ta uniemożliwiła rozwój nowoczesnego rolnictwa i racjonalnej polityki rolnej, a ograniczone możliwości finansowe państwa nie pozwoliły całościowo przeprowadzić reformy rolnej, której jednym z elementów było wprowadzenie zasady niepodzielności gospodarstw rolnych. Już w 1918 r. pojawiły się postulaty wprowadzenia ustawowego zakazu dzielenia gospodarstw rolnych. Problem ten częściowo rozwiązywała reforma rolna z 1925 r. przeprowadzona na podstawie ustawy z dnia 28 października 1925 r. o wykonaniu reformy rolnej, która zakazywała podziału gospodarstw rolnych przez okres 25 lat. Regulacje te zostały zmienione ustawą z dnia 14 kwietnia 1937 r. o ograniczeniu obrotu nieruchomościami powstałymi z parcelacji, która zakazywała podziału wszystkich gospodarstw rolnych powstałych z parcelacji. W zakresie niepodzielności gospodarstw rolnych do Sejmu wpłynęły trzy ważne projekty, które miały ograniczyć podział gospodarstw rolnych, jeden ministra W. Stankiewicza i dwa posła F. Bartczaka, które nie stały się prawem powszechnie obowiązującym, a problem niepodzielności gospodarstw nie został rozwiązany do 1939 r.
2

Umowa o pracę robotników – polskie regulacje prawne okresu międzywojennego

100%
Kwiecień S.
Roczniki Nauk Prawnych
|
2018
|
vol. 28
|
issue 4
87-110
PL
W niepodległej Polsce od podstaw przystąpiono do budowy regulacji prawnych nowej dziedziny prawa, prawa pracy, które zrywało z dotychczas fundamentalną zasadą swobody umów, na której opierano umowny stosunek świadczenia pracy przez pracownika na rzecz pracodawcy. Dnia 16 marca 1928 r. Prezydent Rzeczypospolitej wydał rozporządzenie o umowie o pracę robotników, określające wzajemne obowiązki pracownika i pracodawcy, w oparciu o umowę o pracę, na mocy której pracownik zobowiązywał się do świadczenia pracy na rzecz pracodawcy za wynagrodzeniem. Ustawodawca dopuścił zawarcie umowy o pracę w formie pisemnej, ustnej lub innej formie zwyczajowo przyjętej w danym zakładzie pracy. Pracodawca w zamian za świadczoną pracę, zobowiązany był do zapłaty stosownego umownego wynagrodzenia, które określał w umowie o pracę. Co ważne, przedmiotowe rozporządzenie zawierało szereg regulacji o charakterze ochronnym pracownika i tym samym wyrównującym jego pozycję w stosunku do pracodawcy. Należy do nich zaliczyć przepisy w zakresie ochrony wynagrodzenia czy obowiązku określenia przez pracodawcę regulaminów pracy. Jednak, co najważniejsze, rozporządzenie chroniło pracownika przed natychmiastowym i bezpodstawnym rozwiązaniem stosunku pracy.
EN
In independent Poland, the legal regulations for a new area of law, labor law, which has previously broken the fundamental principle of the freedom of contract, on which the contractual relationship of the employee’s work to the employer was based, were started from scratch. On March 16, 1928, the President of the Republic issued a regulation on the employment contract for workers specifying the mutual obligations of the employee and employer, based on a contract of employment under which the employee undertook to provide work for the employer for remuneration. The legislator allowed for the conclusion of a contract of employment in writing, verbal or other form customarily adopted in a given workplace. As it was indicated above, the employer was obliged to pay the appropriate contractual remuneration which the employer specified in the employment contract in return for the work provided. Importantly, the Regulation included a number of regulations protecting the employee and thus levelling his position in relation to the employer. These include provisions regarding the protection of remuneration or obligation in the scope of determining by the employer the work regulations. However, the most important ones are those defining mutual obligations of the parties in the scope of terminating the employment relationship, the regulation protected the employee against immediate and groundless termination of employment.
3
Publication available in full text mode
Content available

Kontrola stemplowa umów sprzedaży nieruchomości sporządzanych przed notariuszem w świetle przepisów ustawy o opłatach stemplowych z 1926 r. – studium przypadków

100%
Kwiecień S.
Studia Prawnicze KUL
|
2021
|
issue 1
165-183
EN
The Act of July 1, 1926 on stamp duty finally removed the provisions of the partitioning powers from the Polish legal order, eliminating the divergence of the regulations, legislative complexity, uneven treatment of the subject of taxation, and archaic methods of paying the stamp duty. At the same time, until 1933, separate provisions for former Galicia were maintained. As a consequence, we can only talk about the unification of the type of stamp duties charged, while maintaining separate rules for the manner of collecting them. The stamp duty itself was nothing more than a special type of cash benefit collected by the State from all letters confirming legal action and from legal acts not in writing. In order to facilitate the system of collecting stamp duties, the legislator gave the notary public the attribute of an official authority, responsible for its calculation and collection. In view of this solution, the legislator had to introduce a control mechanism that was to disclose situations where such a notary would make an error, by applying an incorrect rate of stamp duty or bypassing the act by the parties to the contract, by indicating to the notary public the value of the subject of the contract which is incompatible with the actual state of affairs from which the stamp duty was charged. In the first case, the taxpayer had practically two options: to agree with the size of the stamp duty presented by the payment order or to lodge an appropriate appeal to the Tax Chamber. It is important that, despite the notary’s error, it was the taxpayer himself who had de facto defended the notary’s position during the appeal process. On the other hand, underestimating the value of the transaction, that is, knowingly giving a notary a false statement actual state of fact, was already a criminal offence. In both cases, there was a decrease in the State Treasury’s income, but the consequences for the taxpayer were different. Despite this, the legislator did not decide to introduce an obligation to present each notary deed of sale, which would allow for a quick verification of both the rate and value of the contract used.  
PL
Ustawa z 1 lipca 1926 r. o opłatach stemplowych usunęła ostatecznie z polskiego porządku prawnego przepisy państw zaborczych, eliminując rozbieżności regulacji, zawiłość legislacyjną, niejednolite ujęcie przedmiotu opodatkowania oraz archaiczne sposoby uiszczania opłaty stemplowej. Jednocześnie do 1933 r. utrzymano przepisy odrębne dla terenów b. Galicji. W konsekwencji można mówić zatem jedynie o unifikacji rodzaju pobieranych opłat stemplowych przy zachowaniu odrębnych zasad i trybu ich pobierania. Sama opłata była niczym innym jak szczególnego rodzaju świadczeniem pieniężnym pobieranym przez państwo od wszelkich pism stwierdzających czynność prawną oraz od czynności prawnych niesporządzonych w formie pisemnej. Celem ułatwienia systemu poboru opłat stemplowych ustawodawca obdarzył notariusza przymiotem organu urzędowego odpowiedzialnego za wymiar i pobór tej opłaty. Wobec takiego rozwiązania ustawodawca musiał wprowadzić mechanizm kontroli, ujawniający sytuacje zastosowania przez notariusza błędnej stawki opłaty lub obejścia ustawy przez strony umowy poprzez wskazanie notariuszowi wartości przedmiotu umowy niezgodnego z rzeczywistym stanem rzeczy, od której pobierano opłatę. W pierwszym przypadku, podatnik miał praktycznie dwa wyjścia: zgodzić się z wymiarem opłaty stemplowej przedstawionej nakazem płatniczym lub wnieść stosowne odwołanie do Izby Skarbowej. Istotne jest to, że pomimo błędu notariusza to sam podatnik w toku procesu odwoławczego musiał de facto bronić stanowiska urzędnika. Zaniżenie natomiast wartości transakcji, czyli świadome podanie notariuszowi stanu faktycznego niezgodnego z rzeczywistością, było już przestępstwem zagrożonym karą. W obu tych przypadkach dochodziło do uszczuplenia dochodów Skarbu Państwa, jednak różne były konsekwencje ponoszone przez podatnika. Pomimo tego ustawodawca nie zdecydował się na wprowadzenie obowiązku przedstawiana każdorazowego aktu notarialnego sprzedaży nieruchomości, co pozwoliłoby na szybką weryfikację tak zastosowanej stawki, jak i wartości umowy.  
4

The Worker’s Employment Contract—the Legal Regulations of Interwar Poland

100%
Kwiecień S.
Roczniki Nauk Prawnych
|
2018
|
vol. 28
|
issue 4 English Online Version
73-97
EN
In independent Poland, the foundations for a new area of law, that is, labour law were laid, abandoning the previously crucial principle of freedom of contract underlying the contractual relationship between an employee and the employer. On March 16, 1928, the President of the Republic of Poland issued an ordinance on labour contracts, defining mutual obligations of employees and their employers under an employment contract based on which the employee undertook to perform work for the employer against remuneration. The legislator permitted the conclusion of employment contracts in writing, orally or in any other customary form accepted in a given workplace. In exchange for the work performed, the employer was obliged to pay appropriate contractual remuneration, as specified in the employment agreement. Importantly, this ordinance contained a number of protective regulations that were designed to protect the worker and make his position towards the employer more equal. They included regulations concerning remuneration protection or the employer’s obligation to specify work rules. Most importantly, however, the ordinance protected the worker from immediate and unjustified dismissal.
5
Publication available in full text mode
Content available

Instytucje pośrednictwa pracy – regulacje prawne okresu międzywojennego w Polsce

100%
Kwiecień S.
Roczniki Nauk Prawnych
|
2020
|
vol. 30
|
issue 1
93-118
EN
The state of unemployment in Poland in the interwar period was one of the biggest socio-economic problems that every government had to face. The rebuilding of the Polish state, economic crises, both internal and global, have left their mark on the labor market. By setting up state employment agencies in 1919, the state decided in imperial order to intervene in this sphere of social policy and positively influence the situation on the labor market. It took on the same responsibility for helping the unemployed. The prevailing conviction was that only well- organized state employment agencies are the most effective and direct means of combating high unemployment, which was a constant phenomenon of the times. At the same time, social and private employment agencies were allowed to supplement the instruments of state employment and help the unemployed. These, however, acted on the basis of restrictive rules and based on strict regulation, as to the number of people who could undertake such activities. However, it can not be denied that within 5 years a cohesive system of job placement was created, based on state offices, supported by a system of social and gainful job placement. This is important because it was not an easy task, and social expectations probably could not cope with the actual possibility of their operation.
PL
Stan bezrobocia w Polsce okresu międzywojennego był jednym z największych problemów społeczno-gospodarczych z jakim musiał zmierzyć się każdorazowy rząd. Odbudowa państwa Polskiego, kryzysy ekonomiczne, tak wewnętrzne jak i światowe, odciskały swe piętno na rynku pracy. Państwo powołując już w roku 1919 państwowe urzędy pośrednictwa pracy, postanowiło w sposób władczy zaingerować w tę sferę polityki społecznej i pozytywnie wpłynąć na sytuację na rynku pracy. Przejęło na siebie tym samym odpowiedzialność za pomoc bezrobotnym. Dominowało przeświadczenie, że tylko należycie zorganizowane państwowe instytucje pośrednictwa pracy to najskuteczniejszy i bezpośredni środek walki z wysokim bezrobociem, które było stałym zjawiskiem ówczesnych czasów. Jednocześnie dopuszczono społeczne i prywatne przedsiębiorstwa pośrednictwa pracy, które miały uzupełnić instrumenty państwowego pośrednictwa pracy i pomocy bezrobotnym. Te jednak działały w oparciu o restrykcyjne zasady i w oparciu o ścisłą reglamentację, co do ilości osób mogących podjąć taką działalność. Jakkolwiek, nie można zaprzeczyć, że w ciągu 5 lat stworzono zwarty system pośrednictwa pracy, oparty na państwowych urzędach, wspomaganych przez system społecznego i zarobkowego pośrednictwa pracy. Jest to o tyle istotne, że nie było to zadanie łatwe, a oczekiwania społeczne, chyba nie mogły sprostać faktycznym możliwością ich działania.
6

Wolność zgromadzeń w świetle ustawodawstwa II RP

100%
Kwiecień S.
Roczniki Nauk Prawnych
|
2013
|
vol. 23
|
issue 1
69-77
EN
The provision of freedom of assembly is one of the basic standards of a democratic state of law. It embodies citizens’ right to a peaceful manifestation of their views. Unfortunately, after 1918 this law was put into practice in Poland based on regional laws. Only in 1932 a uniform law on assemblies was passed, which was regrettably drafted in the wake of events after 1926, i.e. those resulting from the State monitoring its citizens. This law brought a number of restrictions, seemingly unnecessary, of administrative character concerning calling and managing assemblies – and they may distort the ideals of freedom of assembly when studied by modern scholars.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.