Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 15

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1

Wykorzystywanie dorobku judykatury w utworach naukowych. Problem labilności statusu prawnego uzasadnień orzeczeń sądowych

100%
Sobczak J.
Acta Iuris Stetinensis
|
2017
|
issue 18
PL
Uzasadnienie wyroku sądu jest niewątpliwie dokumentem urzędowym, aczkolwiek w literaturze podnoszone są co do tej kwestii pewne wątpliwości. Konieczne jest odróżnienie orzeczeń od ich uzasadnień, co ma istotne znaczenie w aspekcie prawa autorskiego. Uzasadnienie jest utworem, ale nie stanowi przedmiotu prawa autorskiego jako dokument urzędowy w rozumieniu art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Treści uzasadnień są niewątpliwie zbyt obszerne, pisane językiem hermetycznym, przez co niezrozumiałe dla nieprawników. Zakres treści zawartych w uzasadnieniu określają przepisy procesowe. Fragmenty uzasadnień wyroków przejmowane są bez zmian do prac naukowych, często bez wskazania źródła. Niekiedy zauważalny jest proces odwrotny. Fragmenty utworu nie tracą jednak prawnoautorskiej ochrony. Uzasadnienia wyroków sądów wyższej instancji kopiowane są do uzasadnień wyroków niższych instancji. Zjawisko to dotyczy także kopiowania fragmentów aktu oskarżenia i pism procesowych stron.
EN
The justification of a court judgment is undoubtedly an official document, although some doubts are raised in the literature on this issue. It is necessary to distinguish the judgments from their justification, which is important in terms of copyright. The justification of the judgment is a work, but not a subject of copyright, as an official document within the meaning of art. 4 sec. 2 of the Copyright and Related Rights Act. The content of the justifications is undoubtedly too extensive, written in hermetic language, which is incomprehensible to not lawyers. Sometimes the opposite is noticeable. Fragments of the work don’t lose legal protection. Justification of the judgments of higher courts is copied to the justifications of lower court judgments. This phenomenon also applies to the copying of excerpts and pleadings from the parties.
2
Publication available in full text mode
Content available

Changing the Model of the Polish Electoral Administration

100%
Sobczak J.
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
|
2020
|
issue 6 (58)
69-82
EN
The conduct of free elections depends to a large extent on the efficient functioning of electoral bodies. The doctrine distinguishes a number of models of functioning of election administration bodies. The standards of functioning of electoral bodies at the European level are defined by the standards of the Venice Commission, and in particular the Code of Good Practice in Electoral Matters. In Poland, after World War II, the adopted model of election administration did not meet democratic standards. It was only after 1990 that the State Election Commission was established as a permanent body consisting exclusively of judges of the Supreme Court, Constitutional Tribunal and Supreme Administrative Court. This concept was abandoned in an atmosphere of massive criticism of the judiciary. Although the model adopted now does not directly violate international standards, it seems to be a step backwards from the regulations existing after 1990.
PL
Przeprowadzenie wolnych wyborów w dużej mierze uzależnione jest od sprawnie funkcjonujących organów wyborczych. W doktrynie wyróżnia się szereg modeli funkcjonowania organów administracji wyborczej. Standardy funkcjonowania organów wyborczych na poziomie europejskim, określają standardy Komisji Weneckiej, a w szczególności Kodeks Dobrej Praktyki w Sprawach Wyborczych. W Polsce, po II wojnie światowej przyjęty model administracji wyborczej nie spełniał standardów demokratycznych Dopiero po 1990 r. powołano Państwową Komisję Wyborczą jako stały organ, składający się wyłącznie z sędziów Sądu Najwyższego, Trybunału Konstytucyjnego i Naczelnego Sądu Administracyjnego. Od tej koncepcji odstąpiono w atmosferze zmasowanej krytyki środowiska sędziowskiego. Przyjęty obecnie model nie narusza wprawdzie wprost standardów międzynarodowych, ale wydaje się być krokiem wstecz w stosunku do regulacji istniejących po 1990 r.
3
Publication available in full text mode
Content available

Prace Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej Sejmu V III kadencji (2015–2019)

100%
Sobczak J.
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
|
2020
|
issue 1 (53)
105-117
PL
Parlament i samorząd są fundamentem i stanowią jednocześnie niezbędną przesłankę współczesnego państwa demokratycznego. Aby problemy szeroko pojętego samorządu znalazły właściwą rangę w pracach parlamentu niezbędne są odpowiednie gwarancje instytucjonalne w jego organizacji i funkcjonowaniu. Jedną z podstawowych gwarancji reprezentowania i artykułowania interesów samorządu w organizacji i funkcjonowaniu Sejmu jest Komisja Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej. Dlatego koniecz-ne jest zbadanie praktyki i działalności Komisji. Analiza wyznaczonych regulaminem Izby i zrealizowanych funkcji oraz zadań, stanowi podstawę do oceny działalności Ko-misji w okresie VIII kadencji Sejmu w latach 2015–2019.
EN
Parliament and self-government have become a foundation of the modern democratic state. In order to achieve to proper significance of the self-government in the works of the Parliament it is crucial to establish institutional guarantees in its organisation. Commis-sion on Local Self-government and Regional Policy is one of the most fundamental in-stutional guarantees of representing the intrests of local self-government in Polish Par-liament which is confirmed by its practice. That is why it is necessary to study its activity. An analysis of the Commission’s tasks performed in accordance with its statute provi-des the basis for assessing the activities of the Commission during the eighth term of of-fice of the Parliament (2015–2019).
4
Publication available in full text mode
Content available

Pozycja ustrojowa Rady Ministrów w systemie politycznym Białorusi

100%
Sobczak J.
Nowa Polityka Wschodnia
|
2011
|
vol. 1(1)
201-231
EN
In the period from 1917 to December 1920 various organs of executive power associated with various political centres formed in Belarus. Also, in that period it was not known how to define the executive competencies and define the boundaries between its activities and the legislature’s privileges. In the period of the Soviet rule the Council of People’s Commissars of the BSSR (The Byelorussian Soviet Socialist Republic) was the executive body. It was only in 1977, after adoption of the new Constitution by USSR and after adoption of the basic Law by Belarus on 14 April 1978, that the appointed by the Highest Council Ministry of the BSSR became the highest body of the executive power. From 27th July 1990 The Declaration of the Highest Council of the BSSR brought changes and the Constitution amendments, in fact not too big. Prime Minister’s position was considerably weaker than in the days of the USSR. It presented a proposal for the composition of the government but decisions in this regard were taken by the Highest Council which voted on individual candidates. The Prime Minister was temporarily deprived the right to issue regulations with the force of law, which he had earlier. With time he obtained the right to issue decrees. The adoption of Constitution of the Republic of Belarus on 15th March 1994 had changed significantly the position of the government as the executive authority. The government was strongly associated with the president, to the extent that the provisions concerning the principles of his operation were given in the chapter devoted to the president. Naming was also changed. The Constitution gave up the term Council of Ministers, and replaced it with the Cabinet of Ministers, which was to carry out the tasks of the executive power, of which the President was an emanation. As a result of the introduction of subsequent amendments to the text of the 1994 Constitution, the name of the Council of Ministers was brought back, stating that the executive power in the Republic of Belarus was exercised by the government – the Council of Ministers of the Republic of Belarus – as the central body of the state administration – subordinate to the President and answering to the Parliament. Under the current text of Constitution (Art. 107), the government directs the system of subordinate bodies of state administration and other bodies of executive power, develops the basic directions of domestic and foreign policy and takes measures to ensure their implementation, draws up and submits to the President in order to submit a draft budget and report on its implementation to the Parliament. Furthermore, it safeguards the implementation of a uniform economic, financial, credit and monetary policies in the sphere of national culture, education, health, environmental protection, social security and wages. It also specifies ways to safeguard the rights and freedom, protection of state interests, national security and defence capability, protection of property and public order and crime prevention. The government also appears as the owner of the property owned by the Republic, it organizes the management of the state property, secures the execution of the Constitution, laws, regulations, decrees and President’s Regulations. It has the right to repeal acts of ministries and other republican bodies of the state administration. Finally, it performs all other obligations imposed by the Constitution, laws and Presidents Acts. The Constitution does not mention anything about the Presidency of the Council of Ministers. However, such authority was anticipated in the Council of Ministers Act. In the political system of Belarus the government is seen as a body with an exceptionally weak political position, practically completely dependent on the out come of the election, which for years legitimize the authority of A. Lukashenko who in practice decides not only about the personnel matters but also has a profound impact on the executive substantive decisions.
5

Organizacja i działalność sejmiku województwa płockiego po reformie w 1791 r. / Jacek Sobczak.

100%
Sobczak J.
Notatki Płockie. Kwartalnik Towarzystwa Naukowego Płockiego
|
1982
|
vol. 27
|
issue 4 (113)
6
Publication available in full text mode
Content available

Zarząd województwa jako organ realizujący politykę rozwoju regionalnego

100%
Sobczak J.
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
|
2016
|
issue 4 (32)
207-222
PL
Ustanowienie od 1999 r. województwa, jako jednostki samorządu terytorialnego w Polsce miało przełomowe znaczenie w procesie decentralizacji państwa. Województwo uzyskało nie tylko klasyczne atrybuty samorządu terytorialnego, ale wyraźnie ewoluuje w kierunku instytucji regionu. Proces ten uległ intensyfikacji wraz z wstąpieniem Polski do Unii Europejskiej. Szczególne znaczenie w tym procesie mają zarządy województw, którym ustawa z 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju powierza szereg istotnych zadań w zakresie rozwoju regionalnego. Zadania te, realizowane w okresie recepcji środków europejskich tj. w latach 2007–2013 (2015) oraz w latach w latach 2014–2020 w zasadniczy sposób wpływają na dynamiczny rozwój społeczno-gospodarczy wspólnot lokalnych, ale przede wszystkim stymulują przekształcanie się samorządu województwa w region europejski.
EN
The establishment of voivodeship in 1999, as the unit of local government, had a break- through role in the process of decentralization of the state. Voivodeship has gained not only the traditional attributes of the local government, but is clearly evolving in the direction of the institution of the region. This process has intensified because of the accession to the European Union. The voivodeship board has got major importance in this process on the basis of The Act of Regional Development, which ensures the voivodeship board a lot of undertakings in the area of regional development. These undertakings, performed during the reception of EU funds in the years 2007–2013 (2015) and in the years between 2014–2020 have significantly affected the dynamic socio-economic development of local communities, but above all have stimulated the transformation of the self-government of the voivodeship into the European region.
7
Publication available in full text mode
Content available

Struktura organizacyjna Cerkwi prawosławnej w państwach Azji Środkowej

100%
Sobczak J.
Nowa Polityka Wschodnia
|
2018
|
vol. 4(19)
7-38
EN
In the following article the author aims to track the changes occurring in the structure and functioning of the Orthodox Church in Turkestan (present-day region of Turkmenistan, Tajikistan, Kazakhstan, Uzbekistan and Kyrgyzstan), which was a part of the Russian Empire, and later – the Soviet Union. For this purpose, the author uses the geographical and historical background of the events that influenced the shape of the local Church, and also presents its most important leaders.
RU
В данной статье автор стремится проследить изменения, происходящие в структуре и функционировании Православной Церкви в Туркестане (современный регион Туркменистана, Таджикистана, Казахстана, Узбекистана и Кыргызстана), которая входила в состав Российской Империи, а потом – в Советский Союз. Для этого автор использует географический и исторический фон событий, повлиявших на облик местной церкви, а также представляет самых важных лидеров.
8
Publication available in full text mode
Content available

Pojęcie dziedzictwa narodowego w świetle regulacji konstytucyjnych

100%
Sobczak J.
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
|
2018
|
issue 5 (45)
187-208
PL
Dziedzictwa narodowego będącego wartością konstytucyjną, strzeże podobnie jak niepodległości Rzeczpospolita Polska, zgodnie z art. 5 Konstytucji. Może być ono pojmowane, jako kultura zakorzeniona w chrześcijańskim dziedzictwie narodu, tak jak to ujmuje preambuła lub dziedzictwo kulturalne, o którym mowa w art. 6 ust. 2 Konstytucji. To ostatnie wydaje się być integralną częścią dziedzictwa narodowego. Dziedzictwo narodowe nie może być, jak wywiedziono ujmowane, jako dziedzictwo polskiego narodu etnicznego, aczkolwiek używane w Konstytucji pojęcie „naród” bywa różnie interpretowane. W praktyce problemem jest także status dziedzictwa kulturowego mniejszości narodowych i to czy wchodzi ono w skład polskiego dziedzictwa narodowego.
EN
National heritage is a constitutional value. It protects it, just like the independence of the Republic of Poland, in accordance with art. 5 of the Constitution. National heritage can be understood as a culture rooted in the Christian heritage of the nation. In this way, it captures the preamble or cultural heritage referred to in art. 6 par. 2 of the Constitution. This last concept seems to be an integral part of the national heritage. The national heritage can’t, as it was proved, be perceived as a heritage of the Polish ethnic nation, although the term “nation” used in the Constitution can be interpreted differently. In practice, the problem is also the status of the cultural heritage of national minorities and whether it is part of the Polish national heritage.
9
Publication available in full text mode
Content available

Gatunek dziennikarski jako determinanta odpowiedzialności dziennikarza. Wybrane aspekty prawne. Część piąta

63%
Sobczak J., Kakareko K.
Studia Medioznawcze
|
2018
|
issue 3 (74)
13-27
EN
The journalist’s particular diligence and integrity is not limited to faithful representation of the information he/she has obtained. The journalist’s duty is to verify, which means checking information in other sources. The result of failure to observe diligence and reliability can be on the one hand defamation of the person, and on the other hand, can be seen as violation of personal rights. Analysing the problem of defamation, one should refer to the public character of this crime, which a journalist commits using media, including the Internet.
PL
Szczególna staranność i rzetelność dziennikarza nie ogranicza się do wiernego przedstawiania informacji, które uzyskał. Jego obowiązkiem jest także ich weryfikacja, czyli sprawdzenie informacji w innych źródłach. Efektem niezachowania staranności i rzetelności może być z jednej strony zniesławienie jakieś osoby, z drugiej – naruszenie jej dóbr osobistych. Analizując problem przestępstwa zniesławienia, należałoby się odnieść do publicznego charakteru tego przestępstwa, które dziennikarz popełnia przy użyciu środków komunikowania masowego, w tym również za pośrednictwem internetu.
10
Publication available in full text mode
Content available

Gatunek dziennikarski jako determinanta odpowiedzialności dziennikarza. Wybrane aspekty prawne. Część pierwsza

63%
Sobczak J., Kakareko K.
Studia Medioznawcze
|
2017
|
issue 3 (70)
61-72
PL
Z punktu widzenia prawa, kwestia przynależności danego przekazu do któregokolwiek z gatunków dziennikarskich bądź literackich nie ma szczególniejszego znaczenia. Przekaz dziennikarski, niezależnie od tego, w ramach jakiego gatunku się mieści, może narazić twórcę na odpowiedzialność karną bądź cywilną. Nie można także zapominać o odpowiedzialności dyscyplinarnej, chociaż wyegzekwowanie przestrzegania kodeksów etycznych jest niezwykle trudne, o ile wręcz niemożliwe. Dziennikarze nie powinni także zapominać o wymogach wynikających z treści prawa autorskiego i wystrzegać się popełnienia plagiatu. Ważne jest również przestrzeganie przez nich prawa do autoryzacji, chronienie czci i godności innych osób.
EN
From a legal point of view, assignment of a message to any of the journalistic or literary genres does not matter. Journalistic material, whatever genre it is, may expose the writer to criminal or civil liability. Disciplinary liability can’t be forgotten, although enforcing compliance with ethical codes is extremely diffi cult (if not impossible). Journalists should also not forget about the requirements of copyright and to avoid plagiarism. It is important to respect the right to authorize, to protect the honor and dignity of the concerned persons.
11
Publication available in full text mode
Content available

Gatunek dziennikarski jako determinanta odpowiedzialności dziennikarza. Wybrane aspekty prawne. Część czwarta

63%
Sobczak J., Kakareko K.
Studia Medioznawcze
|
2018
|
issue 2 (73)
13-23
PL
W doktrynie akcentuje się wątpliwości, czy zniesławienie może dotyczyć osoby zmarłej, co zdaje się wynikać z konstrukcji dóbr osobistych. Niemniej negatywne wypowiedzi o nieżyjących mogą stanowić przestępstwo zniesławienia, jeżeli naruszają dobra osobiste osób bliskich. Zniesławienie może narazić na utratę zaufania lub poniżyć w opinii publicznej. Dziennikarza chroni jednak zarówno kontratyp z art. 213, jak mniej akcentowany w praktyce kontratyp z art. 41 prawa prasowego.
EN
The doctrine emphasizes doubts whether defamation may concern a deceased person. That seems to result from the construction of personal goods. However, negative statements about the dead that violate the personal rights of relatives can constitute a crime of defamation. Defamation may result in loss of trust or humiliation in the public opinion. The journalists, however, are protected by both countertypes from article 213 of the Penal Code, as well as by – less stressed in practice – countertypes of article 41 of the Act on press law.
12
Publication available in full text mode
Content available

Gatunek dziennikarski jako determinanta odpowiedzialności dziennikarza. Wybrane aspekty prawne. Część szósta

63%
Kakareko K., Sobczak J.
Studia Medioznawcze
|
2018
|
issue 4 (75)
31-42
PL
Wypowiedź może być jednocześnie zniewagą i zniesławieniem. Znieważenie następuje niezależnie od tego, czy znieważany jest zdolny do jego percepcji. Zniewaga jest przestępstwem powszechnym, ma charakter umyślny i może być dokonana w zamiarze bezpośrednim. Ustawodawca bardzo ogólnie określa przestępstwo z art. 216 kk. Zniewagą są zachowania wyrażające pogardę dla godności drugiego człowieka. Znieważenie może przybrać postać słowną (np. wulgaryzmy) w formie ustnej i pisemnej.
EN
A statement can be seen both as an insult and defamation. According to the law, insult takes place regardless of whether the insulted person is capable of understanding it. An insult is a crime that can be perpetrated by any offender; it is committed intentionally and in a form of direct intention. The legislator in Poland defines the crime in art. 216 of the Criminal Code in a general way. The research emphasises that insults are those behaviours which express contempt for the dignity of another human being. Referencing to the law, it argues that insult can take both the verbal/oral (eg. vulgarity) and a written form.
13
Publication available in full text mode
Content available

Gatunek dziennikarski jako determinanta odpowiedzialności dziennikarza. Wybrane aspekty prawne. Część druga

63%
Sobczak J., Kakareko K.
Studia Medioznawcze
|
2017
|
issue 4 (71)
41-56
PL
Zniesławienie godzi w godność człowieka, na straży której stoi, obok art. 212 kk, kodeks cywilny, gdyż godność jako dobre imię należy do dóbr osobistych. Zniesławienie, czyli pomówienie, sprowadza się do „podnoszenia” lub „rozgłaszania” zarzutu. Tak więc sprawca przestępstwa, dziennikarz, może być twórcą zniesławiających treści, może powielać zarzuty, które wcześniej podnosił ktoś inny. Zarzuty dotyczą postępowania lub właściwości, a ich prawdziwość należy oceniać przez pryzmat kryteriów obiektywnych.
EN
Defamation harms the dignity of a man which is protected by the article 212 of the Penal Code, as well as the Civil Code, because dignity as a good name belongs to the personality rights. Defamation, or slander, is reduced to “raising” or “spreading” allegation. Therefore, the perpetrator of a crime, a journalist, may be the creator of the defamatory content or can duplicate the allegations which was previously raised by someone else. The allegations concern conduct or property; their truthfulness must be judged by the prism of objective criteria.
14
Publication available in full text mode
Content available

Ramy prawne działalności sprawozdawców sądowych w świetle orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu

63%
Kakareko K., Sobczak J.
Studia Medioznawcze
|
2020
|
issue 4 (numer jubileuszowy)
798-807
PL
Celem pracy jest przedstawienie przez pryzmat orzeczeń Europejskiego Trybunału Praw Człowieka najważniejszych problemów, jakie pojawiły się w ostatnich latach na tle dziennikarskich sprawozdań z przebiegu rozpraw sądowych. Metody badań: w zakresie analizy tekstów normatywnych i wywodów Europejskiego Trybunału Praw Człowieka wykorzystano całą paletę metod prawniczych, wśród nich metodę egzegezy tekstu prawnego i prawniczego według wskazań koncepcji derywacyjnej, czemu towarzyszyła analiza lingwistyczna, w ujęciu zarówno topiczno-retorycznym, jak i proceduralnym. Konieczne było odniesienie się do hermeneutyki prawniczej jako metody wyjaśniania tekstu. Wykorzystano także metodę leksykalną oraz, w mniejszym stopniu, metodę porównawczą, pozwalającą na przedstawienie głębokich aksjologicznych źródeł systemu prawnego. Pomocną okazała się również analiza instytucjonalno-prawna. Wyniki i wnioski: przeprowadzone badania dowodzą, że obowiązki, jakie spoczywają na dziennikarzach pełniących funkcję sprawozdawców sądowych, są niezwykle poważne, a z ich istnienia oraz uwarunkowań, w jakich one funkcjonują, świat dziennikarski – jak się wydaje – nie do końca zdaje sobie sprawę. Odnosi się to w szczególności do publikacji fotografii i wizerunków zarówno oskarżonych, jak i innych osób, których dotyczy postępowanie sądowe, ponadto do publikacji dokumentów, zdjęć z akt sprawy, a także kwestii nagrań. Wartość poznawcza: przedstawione judykaty powinny uświadomić osobom pełniącym funkcję sprawozdawców z przebiegu procesów oraz tym, którzy dopiero podejmują się tej roli, jakim wyzwaniom przyjdzie im sprostać w trakcie wykonywania tej pracy.
EN
The aim of the study is to present the most important problems that have emerged in recent years against the background of journalistic reports on the course of court proceedings through the prism of the judgments of the European Court of Human Rights. Research methods: in the scope of the analysis of normative texts and the arguments of the European Court of Human Rights, a whole range of legal methods was used, including the method of exegesis of the legal text according to the indications of the derivative concept, which was accompanied by a linguistic analysis, topical and rhetorical and procedural ones. It was necessary to refer to legal hermeneutics as a method of explaining the text. The lexical method was also used, and, to a lesser extent, the comparison, allowing for the presentation of deep axiological sources of the legal system. The institutional and legal analysis also turned out to be helpful. Results and conclusions: the conducted research proves that the duties of journalists acting as court reporters are extremely serious, and the journalistic world seems not fully aware of their existence and the conditions in which they function. This applies in particular to the publication of photographs and images of both the defendants and other persons concerned by the court proceedings, moreover, to the publication of documents, photos from the case files, and the issue of recordings. Cognitive value: the rulings presented should make those acting as rapporteurs aware of the course of the trials and those who are just starting to take up this role, what challenges they will face while performing this work.
15
Publication available in full text mode
Content available

Gatunek dziennikarski jako determinanta odpowiedzialności dziennikarza. Wybrane aspekty prawne. Część trzecia

63%
Sobczak J., Kakareko K.
Studia Medioznawcze
|
2018
|
issue 1 (72)
11-22
PL
Nie stanowi zniesławienia dozwolona krytyka dokonywana w ramach recenzji, polemik publicystycznych oraz w opiniach i charakterystykach służbowych. Musi ona się jednak mieścić w granicach prawa i być zgodna z normami społecznymi. Tłumienie krytyki stanowi przestępstwo z art. 44 ust. 1 i 2 pr.pr. Granice legalności krytyki wyznacza treść art. 41 pr.pr. Pod ochroną prawa prasowego pozostają wszelkie formy satyryczne i karykatury. Przekroczenie granic legalności satyry powoduje odpowiedzialność za naruszenie dóbr osobistych.
EN
Permitted criticism being a result of reviews, journalistic polemics and in opinions and business characteristics does not constitute defamation. It must, however, meet the law and be consistent with social norms. Suppression of criticism is being regarded as an offense under article 44, paragraphs 1 and 2 of the Act of the Press Law. The limits of the legality of criticism are set out in the article 41 of the Act. All satirical forms and caricatures remain under the protection of the Press Law. Violation of the limits of the legality of satire causes liability for the infringement of personal rights.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.