Artykuł koncentruje się na tożsamościowotwórczej roli charakterystyki postaci, rozumianej jako opowieść-narracja o osobie, w edukacji polonistycznej. Pokazano eklektyczność i polimorficzność szkolnego gatunku wypowiedzi oraz jego funkcje pragmatyczne w codziennej praktyce komunikacyjnej. Wskazano przykładowe sposoby modelowania sytuacji dydaktycznych w celu funkcjonalizowania charakterystyki. Omówiono wpływ literacko zapośredniczonych szkolnych narracji uczniowskich o Innych na sposób rozumienia siebie i świata przez uczniów – autonarrację, a także bycie postrzeganym w określony sposób, czyli autoprezentację. Zarysowano zagrożenia i wyzwania stające przed polonistyką szkolną w związku z możliwością zaistnienia nieetycznych narracji o osobach w świecie realnym i wirtualnym.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.