Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Łukasz Orbitowski

Sort By:

Limit search:

O konieczności powstania warszawskiego. „Kinderszenen” i „Widma”

100%

Kobielska M.

Pamiętnik Literacki

2013

vol. 104

issue 4

89-11

W artykule badana jest pamięć kulturowa o powstaniu warszawskim przejawiająca się w „Kinderszenen” Jarosława Marka Rymkiewicza i w „Widmach” Łukasza Orbitowskiego. W pierwszej części autorka analizuje sposób konstruowania pamięci o powstaniu przez Rymkiewicza oraz rozbiera strukturę retoryczną jego wywodu. Interpretacja prowadzi do wniosku, że strategią prezentacji powstania jest tu hiperbolizacja, a w efekcie ukazanie go jako decydującego dla afirmowanej polskiej wspólnoty. W drugiej części, dotyczącej Orbitowskiego, analizowane są sposoby i skutki ukształtowania powieści jako historii alternatywnej; autorka proponuje lekturę „Widm” jako tekstu metapamięciowego, który ukazuje niezbędność powstania warszawskiego w polskiej pamięci kulturowej. Końcowe porównanie obu pisarskich strategii pokazuje, jak zbiegają się one we wspólną figurę powstania-hiperboli, koniecznego elementu naszej rzeczywistości.

The article studies the cultural memory on the Warsaw Uprising as present in Jarosław Marek Rymkiewicz’s “Kinderszenen” and in Łukasz Orbitowski’s “Widma (Specters).” In the first part, the author of the article analyses Rymkiewicz’s mode of construction of memory on the Warsaw Uprising and dismantles the rhetoric structure of his argument. The interpretation leads to the conclusion that the hyperbole is a strategy of the uprising presentation and in effect Kobielska sees it as a deciding factor in Rymkiewicz’s affirmation of the Polish community. In the second part, which refers to Orbitowski, she analyses the ways and effects of building the novel as an alternative history. Kobielska suggests a reading of “Widma” as a metamemory text which shows indispensability of the Warsaw Uprising to Polish cultural memory. The final comparison of the two writing strategies shows the convergence of the two modes into a common figure of the uprising-hyperbole, a necessary element of our reality.

Fantastyka i parafrazy. O dyskursie pamięci w twórczości pisarzy młodego pokolenia – Łukasz Orbitowski Widma (2012) i Paweł Demirski Niech żyje wojna! (2011

71%

Rutka A.

Tematy i Konteksty

2015

issue 5(10)

154-174

The present article discusses works by Łukasz Orbitowski and Paweł Demirski, two authors representing the young generation of Polish writers whose texts stand in the opposition to a worn-out and highly ritualised trend of national-symbolic interpretations of memory. The debunking literary strategy of both authors relies heavily on the aesthetics of subversion. Choosing for Spectres the genre of historical fantasy, Łukasz Orbitowski provides himself with a vast space of artistic freedom, using it for free reinterpretations and continuations of the existing narratives of memory. The theatre of Paweł Demirski and Monika Strzępka, in turn, is a theatre of linguistic performance which clashes sequences of language that transmit historical imagination and national self-awareness of Poles. In Demirski’s play theatre becomes a medium of protest against fossilised forms of memory, where graphically staged painful trauma is deprived of the aura of sacrum. Triviality and vulgarism of language demolish both the elevated phrases of the national culture of memory and the naïve pop-cultural representations of war and the Warsaw Uprising.

Refine search results

1 Pamiętnik Literacki

1 Tematy i Konteksty

1 Kobielska M.

1 Rutka A.

1 2015

1 2013

Search results

O konieczności powstania warszawskiego. „Kinderszenen” i „Widma”

Fantastyka i parafrazy. O dyskursie pamięci w twórczości pisarzy młodego pokolenia – Łukasz Orbitowski Widma (2012) i Paweł Demirski Niech żyje wojna! (2011