Search results

1

O gniewie. Z filozofii emocji

100%

Nowak W.

Tarnowskie Studia Teologiczne

|

2019

|

vol. 38

|

issue 2

67-82

EN

Anger is one of the strongest and negative feelings and from ancient times was defined as one of the most important people’s vices. Theme of anger is omnipresent in the culture and manifests itself in different ways - anger has many faces. However it is always associated with the problem of human nature. The main part of this paper is devoted to the presentation of philosophical attitude - description and interpretation - to the anger. In Western culture two main views on anger were formulated by Aristotle and stoics. It is emphasized that the most unequivocal disapproval of anger we can find in Seneca. In On anger and On mildness Seneca condemned anger as shameful lost of self-control and muddle-headedness. An important and difficult to describe type of anger is ressentiment. Finally, the paper indicates the virtue of mildness which can help us to avoid the threats from the fault of unreasonable and vicious anger.

PL

Gniew jest jedną z najsilniejszych emocji negatywnych i od starożytności uznawany był za jedną spośród głównych ludzkich wad. Temat gniewu jest wszechobecny w kulturze i manifestuje się na różne sposoby - gniew ma różne oblicza. Pozostaje jednak zawsze związany z problemem natury ludzkiej. Główna część artykułu jest poświęcona prezentacji - opisowi i analizie - filozoficznego podejścia do gniewu. W kulturze Zachodu dwa główne poglądy na gniew zostały sformułowane przez Arystotelesa i stoików. Najbardziej jednoznaczną dezaprobatę gniewu przedstawił Seneka. W O gniewie i O łagodności uznał on gniew za przynoszący wstyd brak opanowania i pomieszanie wewnętrzne. Ważnym, lecz trudnym do opisania rodzajem gniewu jest resentyment. Ostatecznie artykuł wskazuje na cnotę łagodności jako mogącą nas uchronić przed niebezpieczeństwami spowodowanymi błędem nierozumnego gniewu.

2

Pobożność jako cnota relacyjna wg św. Tomasza z Akwinu

100%

Roszak P., Gutowski T.

Studia Gdańskie

|

2021

|

vol. 48

93-103

EN

The aim of the article is to analyze the devotion in the thought of St. Thomas Aquinas where it is treated as a virtue and a gift of the Holy Spirit. First, the understanding of devotion as a relational moral virtue, being for Aquinas a willing attitude of human will to the service of God, will be presented. The significance of this virtue can be found when juxtaposed with another virtue that is part of justice, namely piety, which gives due honor to parents and the country. This reference to pietas becomes meaningful in the context of considering the gift of piety as a new level of man's relationship with God, who is the Father of all people. Finally, the relationship between the gift of piety and the blessing of the meek will be shown, that is, the meekness (mansuetudo), which is the proper attitude towards anger. This Thomas interprets not as weakness, but as the strength of a man shaping his choices not under the pressure of feelings, but in freedom.

PL

Celem artykułu jest analiza rozumienia pobożności w myśli św. Tomasza z Akwinu jako cnoty i daru. Najpierw zostanie przedstawione rozumienie pobożności jako cnoty moralnej o charakterze relacyjnym, będącej dla Akwinaty ochotnym nastawieniem woli człowieka na służbę Bogu. Znaczenie tej cnoty można odkryć w zestawieniu z inną cnotą, będącą częścią sprawiedliwości, mianowicie z pietyzmem, dzięki któremu oddaje się należną cześć rodzicom i ojczyźnie. To odniesienie do pietyzmu nabiera znaczenia w kontekście rozważań nad darem pietyzmu jako nowym poziomie relacji człowieka z Bogiem, który jest Ojcem wszystkich ludzi. Na koniec zostanie ukazany związek daru pietyzmu z błogosławieństwem cichych, a więc z łagodnością będącą właściwą postawą wobec gniewu, którą Tomasz odczytuje nie jako słabość, ale siłę człowieka kształtującego swoje wybory nie pod przymusem uczuć, lecz w wolności.

3

Sens bycia chrześcijaninem jako podstawowe założenie w odkrywaniu własnej tożsamości religijnej na przykładzie historii dzieci z Fatimy

84%

Pondel Ł.

Studia Gdańskie

|

2017

|

issue 40

169-187

PL

Sens bycia chrześcijaninem stanowi główne kryterium odkrywania własnej tożsamości religijnej. Można mnożyć przykłady ludzi świętych, zestawiając ich ze zwyczajnymi. Dla nas przykładem odkrywania własnej tożsamości religijnej, a tym bardziej tego podstawowego pytania: Co to znaczy być chrześcijaninem? będą dzieci z Fatimy: Łucja, Hiacynta i Franciszek. Ich cierpienie, samotność, a przy tym pokora, łagodność i ufność, jako naznaczona przez działanie Matki Najświętszej droga do świętości, niech posłużą za przykład odkrywania własnej tożsamości religijnej.

EN

The meaning of being a Christian constitutes the main criterion in discovering one’s religious identity. One can look at many examples of saintly individuals, by comparing them with ordinary ones. For us, it will be the Fatima children, Lucia, Jacinta and Francisco, who will serve as an example of discovering one’s religious identity – and especially the answer to the question of what it means to be a Christian. Their suffering, their sense of abandonment, as well as humility, gentleness, and trust, as a road to holiness paved by the Blessed Mother of God, will provide an example of discovering one’s religious identity in one’s concrete history and circumstances.

4

Benignitas pastoralis in the Proclamation of the Word of God

84%

Hajduk R.

Roczniki Teologiczne

|

2017

|

vol. 64

|

issue 12: Homiletyka

47-61

EN

Pope Francis addresses to the whole Church the appeal for pastoral conversion, involving the proclamation of the Gospel to all people yearning for the kindness and sensitivity of the Saviour. In the teaching of the Bishop of Rome, benignitas pastoralis plays an important role as a spirit of mercy and gentleness accompanying pastoral concern for sinners – the weak, the suffering and despairing. Pastoral gentleness should also shape the ministry of the word which continued to play a significant function in the saving mission of the Church. Because benignitas pastoralis was most fully expressed in the Incarnation of the Son of God, Jesus Christ and His earthly activity, it is why the task of preachers of the word of God is to prolong the mission of the Saviour, showing people the gentle and merciful face of God, bending solicitously over human weakness and proclaiming the message of salvation in a simple and comprehensible language. The presence of benignitas pastoralis in preaching makes it possible to reach the audience with the Gospel, discovering the true face of a merciful God, and find in His word a source of strength needed for their spiritual growth. So executed, the ministry of the word is opposed to Pelagianism, rigorism and permissiveness, because it points to the “primacy” of God's love which thus enables man to achieve the ideal of holiness according to the ideal of the Gospel.

PL

Papież Franciszek zwraca się do całego Kościoła z apelem o nawrócenie duszpasterskie, polegające na głoszeniu Ewangelii wszystkim ludziom spragnionym dobroci i czułości Zbawiciela. W nauczaniu Biskupa Rzymu ważną rolę odgrywa benignitas pastoralis, czyli duch miłosierdzia i łagodności towarzyszący duszpasterskiej trosce o grzeszników – ludzi słabych, cierpiących i zrozpaczonych. Łagodność duszpasterska winna również nadawać kształt posłudze słowa, która niezmiennie odgrywa istotną rolę w zbawczym posłannictwie Kościoła. Ponieważ benignitas pastoralis najpełniej wyraża się we wcieleniu Syna Bożego, Jezusa Chrystusa i Jego ziemskiej działalności, dlatego zadaniem głosicieli słowa Bożego jest kontynuować misję Zbawiciela, ukazując ludziom łagodne i miłosierne oblicze Boga, pochylając się z troską nad ludzką słabością i głosząc orędzie zbawienia w języku prostym i zrozumiałym dla ludzi. Obecność benignitas pastoralis w przepowiadaniu stwarza możliwość dotarcia z Ewangelią do słuchaczy, którzy odkrywają prawdziwe oblicze łaskawego i miłosiernego Boga oraz odnajdują w słowie Bożym źródło siły potrzebnej im do wzrostu duchowego. Tak pełniona posługa słowa sprzeciwia się pelagianizmowi, rygoryzmowi i permisywizmowi, gdyż wskazuje na „pierwszeństwo” miłowania ze strony Boga, który w ten sposób uzdalnia człowieka do osiągania świętości zgodnie z ideałem Ewangelii.

5

Gniew czlowieka i wezwanie do życia bez gniewu według świętego Franciszka Salezego

67%

Zarzycki S.

Verbum Vitae

|

2018

|

vol. 34

337-368

EN

The article approaches the issue of the anger of man from a three-pronged perspective: psychological, moral and spiritual. First, it deals with the emotion of anger within the sphere of feelings and explains its place, taking into consideration the divisions of feelings as defined by St. Augustine and St. Thomas. Within the moral aspect, it discusses the experience of anger within oneself in the context of stoic science, and then anger in subordination to the spiritual powers of man, taking into consideration the contamination of human nature by sin. The article goes on to discuss the moral issue of the validity of using anger, showing both its harmfulness and utility. The final section discusses the moral and spiritual science of living without anger, presents their arguments, then briefly shows a way to master anger through a spirituality focused upon love for God and one's neighbor. A particular key is the perfecting of one's relations with others by the practice of “small virtues”, which serve to restrain anger.

PL

Artykuł podejmuje zagadnienie gniewu człowieka z trojakiego punktu widzenia: psychologicznego, moralnego i duchowego. Najpierw omawia uczucie gniewu sferze uczuciowej i objaśnia jego miejsce w jej strukturze, uwzględniając podziały uczuć św. Augustyna i św. Tomasza. W ramach moralnego aspektu rozpatruje uczcie gniewu w sobie samym w powiązaniu z nauką stoicką, a następnie to samo uczucie ze względu na jego uległość władzom duchowym człowieka, uwzględniając jego naturę skażoną grzechem. Rozpatruje także moralną kwestię zasadności posługiwania się gniewem, wskazując na jej szkodliwość i użyteczność. W ostatniej części artykuł objaśnia naukę moralną i duchową wykluczającą gniew, podaje jej racje i pokrótce ukazuje sposób opanowania gniewu poprzez duchowość ześrodkowaną na miłości Boga i bliźniego oraz przez „małe cnoty” doskonalące relację z bliźnimi i służące opanowaniu gniewu.

6

Owoce Ducha Świętego w Ga 5,22-23

59%

Kern K.

Scriptura Sacra

|

2012

|

issue 16

35-46

IT

L’autore dell’articolo prende di mira i frutti dello Spirito analizzandole come virtù presentate da Paolo nella lettera ai Galati. Dopo le analisi iniziali, riguardanti la terminologia, contesto e il numero delle virtù, si nota la presenza di una antitesi tra il corpo (sarks) e lo Spirito (pneuma), però percepita in modo semitico. Nel punto centrale vengono sviluppati ed approfonditi i singoli frutti dello Spirito. Si tratta delle singoli analisi – piuttosto esegetici – di seguenti termini: amore, gioia, pace, longanimità, bontà, benevolenza, fiducia, mitezza, padronanza di sé. La conclusione è l’unica, cioè le virtù costituenti il catalogo apparso in Ga 5,22-23 compongono un solo frutto dello Spirito che si riferisce immediatamente allo Spirito Santo.

7

Święty Dominik w Langwedocji-Lauragais. Duchowość, miejsca i wydarzenia

51%

Brzózy Z. N.

Roczniki Teologiczne

|

2014

|

vol. 61

|

issue 4: Historia Kościoła

29-63

EN

This article presents the places visited by Saint Dominic in Languedoc-Lauragais. It describes Saint Dominic’s stay in Prouilhe, Fanjeaux and Montreal against the background of a religious war against heresy. The author presents relatively or completely unknown details from Dominic’s life and the lives of nuns and brothers in Prouilhe. This text relies on the traditional Catholic sources that give account of the genesis of the Order of Preachers. The sources are discussed against the background of allegations that Dominican brothers supported persecution of heretics. The article aims to show the early days of the Order, before the formal approval of the Holy See in 1216. A particular emphasis is laid on portraying the spiritual profile of Saint Dominic, his preaching and methods of work. To some extent, the paper is an attempt to juxtapose the hagiographic facts about Dominic’s sanctity against the views about his active participation in the persecution of Cathars.

PL

Artykuł przedstawia miejsca pobytu świętego Dominika w Langwedocji -Lauragais. Opisuje pobyt Dominika w Prouilhe, Fanjeaux i Montrealu na tle wojny religijnej z herezją. Przytacza mało znane lub nieznane szczegóły z życia Dominika oraz mniszek i braci z Prouilhe. Tekst odwołuje się do tradycyjnych katolickich źródeł opisujących genezę powstania Zakonu Kaznodziejskiego i umieszcza je w kontekście zarzutów o promowanie przez braci dominikanów przemocy wobec heretyków. Artykuł stara się pokazać początki Zakonu Kaznodziejskiego jeszcze przed jego zatwierdzeniem w 1216 roku. Szczególny akcent położony jest na zarysowanie duchowego profilu Dominika, kaznodziejstwa i jego metod działania. Do pewnego stopnia artykuł jest próbą konfrontacji faktów hagiograficznych, mówiących o świętości Dominika, z przekonaniami o jego aktywnym udziale w aparacie przemocy wobec katarów.

Refine search results

2 Roczniki Teologiczne

2 Studia Gdańskie

1 Scriptura Sacra

1 Tarnowskie Studia Teologiczne

1 Verbum Vitae

1 Brzózy Z. N.

1 Gutowski T.

1 Hajduk R.

1 Kern K.

1 Nowak W.

1 Pondel Ł.

1 Roszak P.

1 Zarzycki S.

1 2021

1 2019

1 2018

2 2017

1 2014