Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: łagodność pastoralna

Sort By:

Limit search:

Łagodność pastoralna w pracy kapelana szpitalnego w kontekście opieki duchowej nad pacjentem

100%

Bohdanowicz A.

Teologia i Moralność

2021

vol. 1

issue 1(29)

171-182

In the article the author reflects on the question of applying the principle of benignitas pastoralis (pastoral gentleness), known since antiquity, in the work of a hospital chaplain, especially in the context of the problem of spiritual care of the patient. At the beginning of the article, the very concept of spiritual care is introduced, then the pastoral care based on pastoral gentleness is explained, and in the final part, attention is drawn to the implications of benignitas pastoralis in the work of the hospital chaplain in terms of spiritual care for the patient. Many of the qualities of pastoral gentleness can be applied explicitly to the service of the chaplain in the hospital, especially its personalistic character, pedagogical value, therapeutic effect and evangelical strength. We already know with scientific certainty that a good spiritual care is in the best interest of the patient. It is becoming increasingly clear that to achieve this goal, it is necessary to approach the patient with empathy and respect, to talk to him and to learn about his needs, fears, dreams and hopes. As part of such care, the chaplain's attitude based on benignitas pastoralis seems to be necessary today.

W artykule autor zastanawia się nad kwestią zastosowania znanej już od starożytności chrześcijańskiej duszpasterskiej zasady benignitas pastoralis (łagodności pastoralnej) w pracy kapelana szpitalnego, szczególnie w kontekście problemu opieki duchowej nad pacjentem. Na początku artykułu przybliżone zostało samo pojęcie opieki duchowej, następnie wyjaśnionona czym polega duszpasterstwo oparte o łagodność pastoralną, a w końcowej części zwrócono uwagę na implikacje benignitas pastoralis w pracy kapelana szpitalnego w perspektywie opieki duchowej nad pacjentem. Wiele z przymiotów pastoralnej łagodności można odnieść explicite do posługi kapelana w szpitalu, szczególnie jej charakter personalistyczny, wartość pedagogiczną, oddziaływanie terapeutyczne oraz ewangeliczną siłę. Wiemy dzisiaj już z naukową pewnością, że dobra opieka duchowa leży w najlepiej rozumianym interesie pacjenta. Staje się coraz bardziej oczywiste, że aby osiągnąć ten cel, konieczne jest, aby z empatią i szacunkiem podchodzić do pacjenta, rozmawiać z nim i uczyć się o jego potrzebach, obawach, marzeniach, i nadziejach. W ramach takiej opieki postawa kapelana oparta na benignitas pastoralis wydaje się dziś konieczna.

MIŁOSIERDZIE DUSZPASTERSKIE W TRADYCJI KOŚCIELNEJ I W AMORIS LAETITIA PAPIEŻA FRANCISZKA

67%

Hajduk R.

Forum Teologiczne

2017

vol. 18

181-195

Papież Franciszek, wzywający duszpasterzy do odnowy działalności Kościoła w duchu miłosierdzia, jest kontynuatorem tradycji benignitas pastoralis, której przedstawicielami są św. Jan Chryzostom (349-407), św. Alfons Maria de Liguori (1696-1787) oraz Henri J.M. Nouwen (1932-1996). Duszpasterstwo łagodności polega na naśladowaniu Boga zstępującego w Jezusie Chrystusie ku ludziom, aby dać się im poznać w sposób dostosowany do ich możliwości percepcyjnych i okazując zrozumienie dla ich słabości, wspierać ich w osiąganiu doskonałości. Dla papieża Franciszka Ewangelia nie jest zbiorem norm moralnych, lecz Dobrą Nowiną o miłosierdziu Boga pełnego czułości, cierpliwości i życzliwości dla ludzi. Zadaniem duszpasterzy naśladujących Syna Bożego, Jezusa Chrystusa, w którym wszystko mówi o miłosierdziu, jest podchodzić do ludzi słabych i zagubionych z łagodnością, nie potępiać, lecz wzywać do nawrócenia. Tak praktykowane duszpasterstwo miłosierdzia ma istotne znaczenie ze względu na jego podstawy biblijno-teologiczne, charakter personalistyczny, wartość pedagogiczną, oddziaływanie terapeutyczne oraz siłę ewangelizacyjną. W łagodności pastoralnej papież Franciszek dostrzega właściwą odpowiedź Kościoła na potrzeby duchowe ludzi będących w tzw. sytuacjach nieregularnych.

Pope Francis urges priests to renew the activity of the Church in the spirit of mercy. Thus, he is continuer of the tradition of benignitas pastoralis, whose representatives are St. John Chrysostom (349-407), St. Alfons Maria de Liguori (1696-1787) and Henri J.M. Nouwen (1932-1996). The pastoral mercy lies in the imitation of God, who descends in Jesus Christ to the people to let them know himself in a way adapted to their perceptive abilities and he shows understanding for their weaknesses in order to support them in achieving personal perfection. For Pope Francis, the Gospel is not a set of moral standards, but the good news of the mercy of God who is full of tenderness, patience and kindness for people. In Jesus Christ, the Son of God, everything speaks of mercy. The task of pastors, who are following him, is to approach weak and confused people with meekness, not to condemn, but to call them to conversion. The pastoral mercy is important because of its biblical and theological foundation, its personalist character, pedagogical value, therapeutic effects and power of evangelization. Pope Francis recognizes in the pastoral mercy the right answer of the Church to the spiritual needs of people who find themselves in so-called irregular situations, living together without the sacrament of marriage.

Refine search results

1 Forum Teologiczne

1 Teologia i Moralność

1 Bohdanowicz A.

1 Hajduk R.

1 2021

1 2017

Search results

Łagodność pastoralna w pracy kapelana szpitalnego w kontekście opieki duchowej nad pacjentem

MIŁOSIERDZIE DUSZPASTERSKIE W TRADYCJI KOŚCIELNEJ I W AMORIS LAETITIA PAPIEŻA FRANCISZKA