Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 7

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  środki zapobiegawcze
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Investigating Citizens’ Concern About Corruption and Anti-corruption: A Case Study in Vietnam

100%
Van Vu T., Cao O.
Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem
|
2021
|
vol. 13
|
issue 4
189-216
PL
Korupcja znalazła się w centrum uwagi na skalę globalną. Niemal wszystkie badania skupiają się na jej szkodliwych skutkach w odniesieniu do rządów, ekonomii i polityki. Niniejszy artykuł bada to, jak obywatele postrzegają korupcję i antykorupcję w Wietnamie. To nowe spojrzenie przyczyniające się do szerokiego ujęcia problematyki antykorupcji. Badanie ma charakter opisowy, do jego przeprowadzenia wykorzystano autorską ankietę dla 385 respondentów, wybranych metodą losowania warstwowego w oparciu o wzór Cochrana. Okazało się, że środki zapobiegawcze i przepisy dotyczące korupcji nie są wystarczająco surowe, by stanowiły przestrogę dla sprawców korupcji. Transparentność nie jest promowana na tyle mocno, by ludzie mieli dostęp do informacji, więc kontrola obywatelska nie jest zbyt skuteczna. Istnieje niezgodność między postrzeganiem korupcji przez obywateli a tym, jak oceniają ją organizacje zewnętrzne. Konieczne jest ścisłe wdrożenie prawa antykorupcyjnego i odnowienie prawa obywateli do uzyskiwania informacji dotyczących korupcji. Co więcej, rząd powinien ponownie sprawdzić przepisy dotyczące zapobiegania korupcji i dopasować je do każdego rodzaju korupcji. Działanie aparatu państwowego powinno się pilnie oprzeć na współpracy i połączeniu sił w celu zwalczenia korupcji. Wskazane jest, by rząd nawiązał współpracę z organizacjami zewnętrznymi w celu wymiany doświadczeń w kwestii ograniczania korupcji.
EN
Corruption has been the centre of attention on a global scale. Almost all studies concentrate on corruptive effects on the governance, economics or politics. This paper investigates the citizens’ perceptions towards corruption and anti-corruption in Vietnam. This is a new look contributing to the panoramic picture of anti-corrup-tion. The study employed a descriptive approach with a researcher-made ques-tionnaire for 385 respondents selected by a stratified random sampling method based on Cochran’s formula. It was found out that preventive measures and corrup tion laws are not severe enough to admonish corruption offenders. Transpa-rency is not highly promoted for people to access information, so citizens’ super-vision is not very effective. There is a mismatch between citizens’ perceptions and external organisations’ assessment. It is necessary to implement anti-corruption law strictly and renovate people’s right to get corruptive information. Moreover, the government should recheck and adjust preventive anti-corruption laws to match each specific type of corruption. Urgently, the operation of the state appa-ratus ought to cooperate and join hands to combat corruption. It is advisable for the government to collaborate with external organisations to exchange experience in curbing corruption.
2
Publication available in full text mode
Content available

O potrzebie istnienia surowości kary jako samoistnej przesłanki stosowania tymczasowego aresztowania. Rozważania i wnioski na tle wykładni art. 258 § 2 k.p.k.

80%
Kluza J.
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
|
2020
|
vol. 82
|
issue 4
259-272
EN
Article 258 § 2 of the Code of Criminal Procedure stipulates that pre-trial detention may be applied if the accused person is charged with a felony or offense with an upper threat limit of at least 8 years. This provision raised a number of controversies as to whether it could constitute an independent basis for the use of pre-trial detention without the existence of other specific conditions for the use of this measure, which led to the Supreme Court adopting a resolution in which it stated that this provision could be an independent basis for the use of pre-trial detention. However, this did not eliminate doubts about this provision, which in turn led to to review of its compliance with the Constitution. Contrary to numerous criticisms of this provision, The author’s position is that its functioning is justified; however, it is correct to indicate that it requires the intervention of the legislator, which would force the court adjudicating on the application for detention on remand to indicate in concreto the factors justifying the use of this measure.
PL
Artykuł 258 § 2 k.p.k. przewiduje, że tymczasowe aresztowanie może być stosowane w przypadku zarzucenia oskarżonemu popełnienia zbrodni lub występku, którego górna granica zagrożenia wynosi co najmniej 8 lat. Przepis ten budził liczne kontrowersje co do tego, czy może stanowić samoistną podstawę stosowania tymczasowego aresztowania bez zaistnienia pozostałych przesłanek szczególnych stosowania tego środka, co doprowadziło do wydania przez Sąd Najwyższy uchwały, w której stwierdził on, że przepis ten może być samodzielną podstawą stosowania tymczasowego aresztowania. Nie wyeliminowało to jednak wątpliwości co do tego przepisu, co doprowadziło z kolei do kontroli jego zgodności z Konstytucją. Autor stoi na stanowisku, że wbrew licznej krytyce tego przepisu, jego funkcjonowanie jest uzasadnione, jednakże słuszne jest wskazanie, że wymaga on interwencji ustawodawcy, która wymusiłaby na sądzie orzekającym w przedmiocie wniosku o tymczasowe aresztowanie wskazanie in concreto czynników uzasadniających zastosowanie tego środka.
3
Publication available in full text mode
Content available

Rola środków zapobiegawczych w kanonicznym prawie karnym. Czy możliwy jest od nich rekurs?

80%
Kiełpiński K.
Czasopismo Prawno-Historyczne
|
2022
|
vol. 74
|
issue 2
267-291
EN
The purpose of the canonical administrative and criminal procedure is to ensure a fair trial (suspect - accused) of cases concerning delicta contra mores offenses. Therefore, in the course of the preliminary investigation, an ordinary imposes preventive measures, which are supposed to achieve a specific purpose. They are not punishments, but administrative acts which serve many entities. The doctrine in this matter has undergone a specific evolution. The regulations contained in the Code of 1917 forbade appealing against a decree which contained such measures. The current legal regulations allow the submission of a recourse in this area. It should be based on the rules concerning hierarchical recourses. The Congregation for the Doctrine of the Faith is the competent superior in this area, because it makes final decisions in relation to all the issues connected with delicta graviora offenses. Unfortunately, they are very rare, because lawyers or solicitors are not allowed to suggest this type of solution to suspects at the preliminary investigation level.
PL
Kanoniczna procedura administracyjno-karna ma zapewnić sprawiedliwy proces (podejrzany – oskarżony) o przestępstwa delicta contra mores. Dlatego w postępowaniu przygotowawczym ordynariusz nakłada środki zapobiegawcze, które mają służyć osiągnięciu określonego celu. Nie są one karami, lecz aktami administracyjnymi, które służą wielu podmiotom. Doktryna w tej materii dokonała swoistej ewolucji. Regulacje zawarte w kodeksie z 1917 r. zabraniały odwoływania się do dekretu, który zawierał takie środki. Obecne regulacje prawne pozwalają na złożenie regresu w tym zakresie. Powinien on być oparty na przepisach dotyczących rekursów hierarchicznych. Kompetentnym przełożonym w tej dziedzinie jest Kongregacja Nauki Wiary, gdyż to ona definitywnie rozstrzyga wszystkie kwestie związane z wykroczeniami delicta graviora. Niestety, są one podejmowane bardzo rzadko, ponieważ często na poziomie postępowania przygotowawczego adwokat lub radca prawny nie ma prawa sugerować podejrzanemu tego typu rozwiązań.
4
Publication available in full text mode
Content available

Prewencyjna funkcja nieizolacyjnych środków zapobiegawczych

80%
Krystkowiak S.
Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
|
2021
|
vol. 83
|
issue 4
79-92
EN
Preventive measures are to achieve two objectives, which are linked to two basic functions of these measures. One of them is strictly procedural, while the second detaches itself from the subject of the trial and allows for the exceptional use of a preventive measure in order to protect against committing a new, serious crime belonging to the catalog of crimes against life, health or public safety. These premises are common to pre-trial detention and other non-custodial preventive measures, which are significantly different in terms their essence. In the author’s opinion, such a situation does not correspond to reality and, as it introduces inconsistencies in the system of these measures, change is necessary. Hence, the purpose of this text is to consider the legitimacy of a review of the grounds for applying non-custodial preventive measures as significantly different from pre-trial detention. The text is intended to stimulate a debate on the shape and further direction of the development of non-voluntary preventive measures as a non-liberal and more effective alternative to the abused pre-trial detention. The research method is the dogmatic and formal method, based on an analysis of the literature on the subject and the text of legal acts. The author concludes that the proposed change seems to correspond to the trends of the last quarter of a century, expanding the catalog of these coercive measures to include many freedom measures, which, contrary to the systemic assumption, perform the preventive function as the basic one. It also introduces consistency between the specific premises of individual preventive measures and the general declaration of Article 249 § 1 and the premises of Article 258 § 3 Code of Criminal Procedure. And it makes the procedural organs more flexible as regards the protection of entities at risk of further criminal activity of the accused.
PL
Środkom zapobiegawczym stawia się dwa cele, które mają realizować. Z tymi celami sprzężone są zaś dwie podstawowe funkcje tych środków. Jedna z nich ma charakter ściśle procesowy. Druga natomiast odrywa się od przedmiotu procesu i pozwala na wyjątkowe zastosowanie środka zapobiegawczego w celu ochrony przed popełnieniem nowego, ciężkiego przestępstwa należącego do katalogu przestępstw przeciwko życiu, zdrowiu lub bezpieczeństwu powszechnemu. Przesłanki te wspólne są dla znacznie różniących się pod względem istoty tymczasowego aresztowania oraz pozostałych nieizolacyjnych środków zapobiegawczych. W ocenie autora stan taki nie przystaje do rzeczywistości i jako wprowadzający niespójności w systemie tych środków wymaga zmiany. Stąd też celem niniejszego tekstu jest poddanie pod rozwagę zasadności dokonania rewizji przesłanek stosowania nieizolacyjnych środków zapobiegawczych jako istotnie różniących się od tymczasowego aresztowania. Tekst ten stymulować ma debatę nad kształtem i dalszym kierunkiem rozwoju niezolacyjnych środków zapobiegawczych jako wolnościowej i skuteczniej alternatywy dla nadużywanego tymczasowego aresztowania. Przyjętą przez autora metodą badawczą jest metoda dogmatyczno-formalna, oparta na analizie literatury przedmiotu oraz tekstu aktów prawnych. Autor dochodzi do wniosków, że postulowana zmiana zdaje się odpowiadać trendom ostatniego ćwierćwiecza, rozszerzającym katalog tych środków przymusu o wiele środków wolnościowych, realizujących wbrew systemowemu założeniu funkcję prewencyjną jako podstawową. Wprowadza także spójność pomiędzy szczególnymi przesłankami poszczególnych środków zapobiegawczych, a deklaracją ogólną z art. 249 § 1 k.p.k. oraz przesłankami z art. 258 § 3 k.p.k. Jednocześnie uelastycznia organy procesowe w kwestii ochrony podmiotów zagrożonych dalszą przestępczą działalnością oskarżonego.
5
Publication available in full text mode
Content available

Prawnokarny aspekt wolnościowy a tymczasowe aresztowanie

80%
Ziemba E., Warzybok M., Grudzińska B.
Problemy Kryminalistyki
|
2013
|
issue 281
20-27
PL
Środki zapobiegawcze w postaci tymczasowego aresztowania i zatrzymania osób zawsze budziły wśród społeczeństwa wiele kontrowersji. Ponadto, wywoływały szereg nieporozumień i konfliktów między politykami, a prawnikami-teoretykami i prawnikami-praktykami. Organy państwowe, w dziejach stosowania obydwu tych instytucji, niejednokrotnie nadużywały tychże środków przymusu. A poza tym, brak należytej kontroli, czy to ze strony społeczeństwa, czy też władzy sądowej, może być przyczyną naruszenia praw i wolności obywatelskich, zagwarantowanych w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i w prawie międzynarodowym. Tymczasowe aresztowanie jest pewnego rodzaju narzędziem, które albo usprawni proces karny na przykład poprzez eliminację ucieczki, ukrywania się i nakłaniania do składania fałszywych zeznań i wyjaśnień przez oskarżonego, albo wyrządzi obywatelowi niewyobrażalna krzywdę, jeżeli zastosowanie tego środka będzie rezultatem błędu popełnionego przez organy ścigania.
XX
Precautionary measures in the form of the detention and apprehensions of persons have always stirred up controversy amongst the society a lot. Moreover, they triggered the sequence of misunderstandings and conflicts among policies, but lawyer-theoreticians and lawyer-practitioners. State agencies, in the history of applying both of these institutions, many times violated these coercive measures. Besides, lack of the adequate control, or it on the part of the society, or also a judicial authority, perhaps to be a reason for the infringement of laws and civil liberties, guaranteed in the Constitution of the Republic of Poland and in the international law. The detention is of certain kind with tool, which either he will streamline a criminal trial for example through the elimination of the escape, being in hiding and impelling to making a false statement and explanations by the accused or will cause the citizen inconceivable harm, if applying this centre will be a result of a mistake made by law enforcement agencies.
6
Publication available in full text mode
Content available

Досвід подолання злочинності серед неповнолітніх у роки Другої світової війни 1942–1945

71%
Syłka О.
TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych
|
2020
|
vol. 6
|
issue 15
209-220
PL
Artykuł analizuje tożsamość młodocianego przestępcy, jego cechy społeczne i psychologiczne. Określono społeczne i ekonomiczne przyczyny przestępstw popełnianych przez dzieci. Podano przykłady bezrobocia nieletnich i naruszania porządku publicznego. Ujawniono główne działania rządu radzieckiego w zakresie zapobiegania przestępczości wśród bezdomnych dzieci, poszukiwania dzieci, tworzenia sieci agencji, pracy ideologicznej. Przedstawiono statystyki dotyczące liczby i rodzajów przestępstw popełnianych przez nieletnich, a także ich przykłady. Porównanie przestępczości nieletnich w zachodnich i wschodnich regionach ZSRR oraz jej cechy. W szczególności wysunięto wniosek o skuteczności władz w zapobieganiu i zwalczaniu przestępczości nieletnich w latach 1942–1945.
EN
The article examines the identity of a juvenile offender, his social and psychological characteristics. The social and economic causes of crimes committed by children are determined. Examples of unemployment of minors and violations of public order are given. The main measures of the Soviet government in the field of crime prevention among homeless children, search for children, creation of an agency network, ideological work are revealed. Statistics on the number and types of crimes committed by minors, as well as their examples are provided. A comparison of juvenile delinquency in the western and eastern regions of the USSR and its features. In particular, a conclusion was made about the effectiveness of the authorities in preventing and overcoming juvenile delinquency in 1942–1945.
UK
У статті розглядається особистість неповнолітньої дитини, її соціальні та психологічні особливості. Визначаються соціальні та економічні причини негативних вчинків, які здійснені дітьми. Наводяться приклади незайнятості неповнолітніх та порушення громадського порядку. Розкриваються основні заходи радянської влади у сфері запобігання злочинності серед безпритульних дітей, розшук дітей, створення агентурної мережі, ідеологічної роботи. Наводяться статистичні відомості про кількість та види злочинів які вчинялися неповнолітніми, а також їх приклади. Здійснюється порівняння злочинності неповнолітніх у західних і східних областях УРСР та її особливості. Зокрема, зроблено висновок про ефективність діяльності органів влади, щодо попередження та подолання дитячої злочинності в 1942–1945 рр.
7
Publication available in full text mode
Content available

Isolation instruments applied to the perpetrator of domestic violence

57%
Kurniewicz A.
Biuletyn Kryminologiczny
|
2018
|
issue 25
148-163
PL
Jednym z najważniejszych prawnych aspektów przeciwdziałania przemocy w rodzinie w zakresie zapewnienia ochrony i bezpieczeństwa ofarom jest odizolowanie od nich sprawcy. Do niedawna uważano, że państwo powinno zapewnić ofarom schroniska, do których mogłyby trafć w celu zapewnienia pomocy i kontynuowania życia z dala od agresora. Obecnie, coraz częściej mówi się o tym, że to sprawca powinien opuścić wspólny dom, a organy państwa powinny dysponować narzędziami służącymi do odizolowania sprawcy od ofary. Obecny katalog karnoprocesowych narzędzi przeciwdziałania przemocy, jak i cywilny nakaz opuszczenia lokalu z powodzeniem mogą być wykorzystane do szybkiego i skutecznego oddzielenia sprawców przemocy w rodzinie od osób dotkniętych skutkami ich działań. W praktyce są one stosowane zbyt rzadko bądź nieadekwatnie do okoliczności, co sprawia, że pomoc staje się nieskuteczna oraz nieefektywna. Poza tym podejście przedstawicieli organów realizujących zadania z zakresu przeciwdziałania zjawisku przemocy w rodzinie jest obarczone licznymi stereotypami, stosowane metody są szablonowe i niedostosowane do potrzeb ofar. Nastawienie organów przekłada się bezpośrednio na podejmowane przez nich działania w zakresie zaniechania dokonania określonych czynności procesowych, zwłokę w ich podejmowaniu czy też sposób i zakres zabezpieczenia interesów ofiar przemocy w rodzinie. Na zakończenie warto podkreślić, że wprowadzenie nowych uregulowań prawnych nie będzie miało wpływu na poprawę bezpieczeństwa ofiar przemocy, jeżeli dostępne instrumenty nie będą stosowane w praktyce.   One of the most important legal aspects of counteracting domestic violence in ensuring protection and safety of victims is to isolate the perpetrator from them. Until recently, it was believed that the state should provide shelter for victims where they could find help and continue their lives  away  from  the  aggressor.  Currently,  it  is  increasingly  said  that  the  perpetrator  should leave the common home, and the state authorities should have tools to isolate the perpetrator from the victim. The current catalog of criminal process tools to counteract violence, as well as the civil order to leave the premises, can be successfully used to quickly and effectively separate perpetrators of domestic violence from those affected by their actions. In practice, they are used too rarely or inadequately to circumstances, which makes the aid ineffective. In addition, the approach of representatives of bodies implementing tasks in the field of counteracting the phenomenon of domestic violence is burdened with numerous stereotypes, the methods often used are used as templates and unsuitable for the needs of victims. The attitude of the authorities translates directly into actions taken by them in the area of abandoning certain procedural acts, delay implementation and the manner and scope of safeguarding the interests of victims of domestic violence. In conclusion, it is worth noting that the introduction of new legal regulations will not affect the improvement of the safety of victims of violence if the available instruments are not used in practice.
EN
One of the most important legal aspects of counteracting domestic violence in ensuring protection and safety of victims is to isolate the perpetrator from them. Until recently, it was believed that the state should provide shelter for victims where they could find help and continue their lives  away  from  the  aggressor.  Currently,  it  is  increasingly  said  that  the  perpetrator  should leave the common home, and the state authorities should have tools to isolate the perpetrator from the victim. The current catalog of criminal process tools to counteract violence, as well as the civil order to leave the premises, can be successfully used to quickly and effectively separate perpetrators of domestic violence from those affected by their actions. In practice, they are used too rarely or inadequately to circumstances, which makes the aid ineffective. In addition, the approach of representatives of bodies implementing tasks in the field of counteracting the phenomenon of domestic violence is burdened with numerous stereotypes, the methods often used are used as templates and unsuitable for the needs of victims. The attitude of the authorities translates directly into actions taken by them in the area of abandoning certain procedural acts, delay implementation and the manner and scope of safeguarding the interests of victims of domestic violence. In conclusion, it is worth noting that the introduction of new legal regulations will not affect the improvement of the safety of victims of violence if the available instruments are not used in practice.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.