Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: św. Augustyn, św. Tomasz Morus, Benedykt XVI, utopia, nadzieja, eschatologia, doczesność, przyszłość, wieczność.

Sort By:

Limit search:

Chrześcijaństwo a utopia w kontekście encykliki Benedykta XVI Spe salvi

100%

PIOTROWSKI K. E.

Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

2014

vol. 27

issue 3 (107)

Hope belongs among the most important dimensions of human existence and manifests itself as a hope for a better time, a hope for a better life, or a hope for a better future. In his Encyclical Letter Spe Salvi, Pope Benedict XVI points that hope constitutes the focal point of the message of the Bible. Christians believe that “hope does not disappoint” (Rom 5:5), as it is founded on the saving action of God. Likewise, the authors of utopian social and political systems dream of a better future for the world, simultaneously trying to discover the golden rule of universal happiness, some of them actually confident to have found one. Paradoxically, the history of utopia begins with the work by Thomas More, a Catholic saint, who has included in it both an idea an a criticism of an ideal society. On the one hand, the propensity towards thinking in terms of universal happiness in the temporal world was not unknown to the Christian thinkers, beginning with St. Augustine. On the other hand though, numerous masters of spirituality have rejected the existing world as merely an opportunity to gather merits that will qualify one for eternal happiness, and otherwise insignificant. In this context, the encyclical Spe Salvi provides an opportunity to deepen the reflection on hope, to seek solutions that will overcome the utopian fantasies about the ultimate fulfilment of humanity in the worldly and temporal dimensions, and simultaneously to discern the perspective of salvation which makes the temporal world the content of the eschatological fulfilment. Translated by Dorota Chabrajska

Nadzieja należy do najważniejszych wymiarów ludzkiej egzystencji i przejawia się jako nadzieja na lepszy czas, nadzieja na lepsze życie czy nadzieja na lepszą przyszłość. W encyklice Spe salvi Benedykt XVI sytuuje nadzieję w centrum biblijnego orędzia. Chrześcijanie wierzą głęboko, że „nadzieja zawieść nie może” (Rz 5,5), ponieważ opiera się na zbawczym czynie Boga. O lepszym przyszłym świecie marzą twórcy utopijnych systemów społeczno-politycznych, którzy usiłują odkryć złotą zasadę powszechnej szczęśliwości, a niektórzy z nich byli wręcz przekonani, że tego dokonali. Paradoksalnie o utopii mówi się od czasu Thomasa More’a, świętego Kościoła katolickiego, który w swoim najsłynniejszym dziele kreśli (i niewątpliwie krytykuje) pomysł idealnego społeczeństwa. Z jednej strony pokusa stworzenia szczęśliwego, skończonego świata nieobca była wielu chrześcijańskim myślicielom ze św. Augustynem na czele. Z drugiej zaś wielu mistrzów duchowości odrzucało całą doczesność jako niemającą znaczenia dla wieczności, poza tym, że jest ona okazją do zdobycia zasług kwalifikujących do wiecznego szczęścia. W tym kontekście lektura Spe salvi stanowi okazję do pogłębienia refleksji na temat nadziei, do poszukiwania rozwiązań pokonujących utopijne mrzonki definitywnego spełnienia ludzkości w wymiarze doczesnym, a jednocześnie do ukazania perspektywy zbawienia, które z doczesności czyni treść eschatologicznego spełnienia.

Refine search results

1 Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL

1 PIOTROWSKI K. E.

1 2014

Search results

Chrześcijaństwo a utopia w kontekście encykliki Benedykta XVI Spe salvi