Search results

1

Prawo pacjenta - dziecka do wyrażenia zgody na udzielenie świadczenia zdrowotnego

100%

Wołoszyn - Cichocka A.

Studia Prawnicze KUL

|

2018

|

issue 4

119-136

EN

A right to give a consent for a healthcare service is one of the most critical patients’ rights, but yet in relation to children it is limited. The principle is that the minor patient who turned 16 agrees for medical activities together with it’s legally designated representative; whereas for a patient who did not turn 16 decides exclusively the representative itself. For certain medical services Polish legislator introduced other rules. Differently regulated are rules concerning giving a consent by minor patients for participation in a medical experiment, for collection of the cells, tissues and organs for the purpose of transplantation, for taking blood or for a psychiatric examination. Excessive casuistry in accordance with the consent of a minor patient for a healthcare service undoubtedly make it’s understanding and applying more difficult.

PL

Prawo do wyrażenia zgody na udzielenie świadczenia zdrowotnego jest jednym z najistotniejszych praw pacjenta, jednakże w stosunku do dzieci, jest ono ograniczone. Zasadą jest, że pacjent małoletni, który ukończył 16 lat wyraża zgodę na działanie medyczne razem ze swoim przedstawicielem ustawowym, natomiast za pacjenta, który nie ukończył 16 lat, decyduje wyłącznie przedstawiciel ustawowy. Dla niektórych świadczeń zdrowotnych polski ustawodawca wprowadził jednak odmienne reguły. W sposób odmienny uregulował zasady wyrażania zgody przez pacjenta małoletniego na udział w eksperymencie medycznym, na pobranie komórek, tkanek i narządów w celu ich przeszczepienia, na pobranie krwi czy też na badanie psychiatryczne. Nadmierna kazuistyka przepisów w zakresie zgody pacjenta małoletniego na udzielenie świadczenia zdrowotnego niewątpliwie utrudnia ich poznanie i stosowanie.

2

ZGODA MAŁOLETNIEGO NA UDZIELANIE SZCZEGÓLNYCH ŚWIADCZEŃ ZDROWOTNYCH

100%

Puścion M.

International Journal of Legal Studies (IJOLS)

|

2020

|

vol. 7(1)

91-114

PL

Celem artykułu jest analiza tematu wyrażania zgody przez małoletniego na szczególne świadczenia zdrowotne mające charakter nieleczniczy lub mieszany takie jak eksperyment medyczny, przerywanie ciąży, przeszczepianie komórek, tkanek i narządów, dawstwo krwi. Dodatkowo omówione zostały kwestie związane z antykoncepcją oraz decyzjami wiążącymi na przyszłość dziecka. Metodologia badań opierała się na metodzie doktrynalnej. Badania skupiały się na analizie aktów prawnych oraz literatury przedmiotu. Metody, które zastosowano to analiza ora metoda opisowa. Ogólną zasadą jest, że do ukończenia 16 roku życia przez małoletniego, jego rodzice decydują o udzielaniu mu świadczeń zdrowotnych. W momencie, kiedy dziecko ukończy 16 lat, może współdecydować wraz z rodzicami o leczeniu. Ustawodawca zadecydował o tym aby w odniesieniu do niektórych świadczeń zdrowotnych zastosować odmienne od ogólnych reguły. Najwcześniej, bo od 13 roku życia, małoletni może współdecydować z rodzicami o przeszczepie szpiku, przerywaniu ciąży, a najpóźniej, bo od 17 roku życia o dawstwie krwi. Najbardziej liberalnie została uregulowana kwestia zgody na eksperyment medyczny, ponieważ limit wieku został zastąpiony wymogiem posiadania przez małoletniego wystarczającego rozeznania. W artykule przedstawiono uwagi dotyczące tego czy rozróżnienie świadczeń medycznych ze względu na ich specjalny charakter jest właściwe. Dodatkowo zaproponowano zmiany w prawie odnoszące się do wyrażania zgody przez dziecko na przedstawione świadczenia, mające na celu ujednolicenie przepisów. małoletni, dziecko, przedstawiciel ustawowy, zgoda, świadczenie zdrowotne, ochrona

3

Telemedycyna na tle polskich regulacji prawnych – szansa czy zagrożenie?

100%

Chojecka M., Nowak A.

internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny

|

2016

|

vol. 5

|

issue 8

74-81

PL

Wykorzystywanie nowoczesnych technologii teleinformatycznych w procesie diagnozowania i leczenia pacjentów może być przyszłością medycyny. Tzw. telemedycyna jest również istotnym zagadnieniem legislacyjnym. W artykule analizie zostały poddane regulacje stanowiące postawę funkcjonowania tej dziedziny w polskim porządku prawnym. Szczególną uwagę poświęcono niedawnym pracom legislacyjnym tworzącym ramy nowego podejścia ustawodawcy do telemedycyny. Publikacja zawiera również ocenę skuteczności funkcjonowania ww. rozwiązań prawnych.

EN

Modern technology found in the diagnostic and treatment process of patients can be the future of medicine. This so-called “telemedicine” is also an important legislative issue. The article analyzes legal rules which are the cornerstone of this field in the Polish legal system. Special attention is placed on recent works devoted to the creation by the legislator of a new approach to the legal framework for telemedicine. The paper also contains an assessment of the effectiveness of the func-tioning of these legal solutions.

4

Rozważania nad przydatnością pojęcia błędu medycznego dla ustalenia odpowiedzialności karnej lekarza za negatywne skutki dla życia i zdrowia pacjenta powstałe w procesie leczenia na gruncie polskiej literatury i orzecznictwa

94%

Dąbek A.

Acta Universitatis Lodziensis. Folia Iuridica

|

2016

|

vol. 77

73-90

EN

The purpose of the article is to present evolution of a medical error definition, including various opinions and interpretation doubts which appear around this issue as well as to judge whether the term is useful for determining criminal responsibility of a physician for causing negative effects to a patient’s life and health as a result of treatment procedure. The consideration concentrates on two areas, namely presenting views on the medical error from literature and jurisdiction as well as locating the concept of the medical error in the structure of a substantive offence committed unintentionally. The assessment particularly concerns the relationship between the medical error and the violation of rules of appropriate conduct with legal good against an offence committed unintentionally called violation of prudence rules required under some circumstances. At the end of the paper there are presented arguments against recognizing the medical error as a separate factor of criminal responsibility for perpetration of a substantive offence committed unintentionally in the process of providing health services as well as reasons for replacing the term “medical error” by a concept of a wider category, namely “violation of rules of prudence required under some circumstances”.

PL

Celem opracowania jest ukazanie ewolucji rozumienia pojęcia błędu medycznego, w tym pojawiających się wokół tej kwestii rozbieżności stanowisk i wątpliwości interpretacyjnych oraz ocena przydatności stosowania tego terminu dla ustalenia odpowiedzialności karnej lekarza za negatywne skutki dla życia i zdrowia pacjenta powstałe w procesie leczenia. Rozważania koncentrują się na dwóch kwestiach, a mianowicie na ukazaniu poglądów doktryny i orzecznictwa na temat błędu medycznego, a następnie na umiejscowieniu tego pojęcia w strukturze przestępstwa skutkowego charakteryzującego się nieumyślnością. Ocenie poddana jest w szczególności relacja między błędem medycznym a naruszeniem zasad postępowania z dobrem prawnym, na gruncie nieumyślności zwanych regułami ostrożności wymaganej w danych okolicznościach. W końcowej części rozważań zaprezentowane są argumenty przeciwko uznaniu błędu medycznego za odrębną przesłankę odpowiedzialności karnej za przestępstwa skutkowe popełnione w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych, jak również fakty przemawiające za rezygnacją z posługiwania się tym terminem na rzecz szerszej kategorii, jaką jest naruszenie reguł ostrożności.

5

Zgodność z Konstytucją RP unormowań prawnych dotyczących świadczeń medycyny estetycznej

84%

Siek-Smoczyńska D.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2024

|

issue 1(77)

223-233

PL

Brak legalnej definicji świadczeń z zakresu medycyny estetycznej prowadzi do szeregu wątpliwości interpretacyjnych dotyczących tego, kto może wykonywać ww. zabiegi oraz jaki status mają osoby z nich korzystające. Okazuje się, że wiedzę i kompetencje do zmiany wyglądu ludzkiego ciała mają wyłącznie lekarza, natomiast z uwagi na fakt, że ustawodawca zabiegi estetyczne wyeliminował z zakresu definicji świadczenia zdrowotnego, ofertę estetyczną możemy znaleźć m.in. w gabinetach kosmetycznych. Definicja pacjenta również została immanentnie powiązana z korzystaniem ze świadczeń zdrowotnych, dlatego osoby poddające się zabiegom nienastawionym na zachowanie, ratowanie, przywracanie lub poprawę zdrowia to konsumenci, którym nie przysługuje szereg praw wynikających z ustawy z 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. Dlatego też obowiązujące w Polsce regulacje prawne dotyczące świadczeń z zakresu medycyny estetycznej kolidują normami Konstytucji RP.

EN

The lack of a legal definition of aesthetic medicine benefits leads to a number of interpretive doubts about who can perform the above-mentioned procedures and the status of those who benefit from them. Only doctors have the knowledge and competence to change the appearance of the human body, while due to the fact that the legislator eliminated aesthetic treatments from the definition of health benefits, we can find aesthetic offerings, for example, in beauty salons. The definition of a patient has also been immanently linked to the use of health benefits, so those who undergo treatments not aimed at preserving, saving, restoring or improving health are consumers who are not entitled to a number of rights under the Act on Patient Rights and Commissioner for the Rights of the Patients. Therefore, the current Polish regulations on aesthetic medicine services conflict with the norms of the Constitution RP.

6

Karta Polaka a prawo do ochrony zdrowia i dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej

84%

Sadowska M.

Studia Polonijne

|

2019

|

vol. 40

33-45

PL

Karta Polaka jest dokumentem potwierdzającym przynależność do Narodu polskiego. Jednocześnie przyznaje jej posiadaczowi określone uprawnienia i przywileje, z których może korzystać podczas pobytu w Polsce. Obowiązujące przepisy prawa uprawniają posiadaczy Karty Polaka między innymi do korzystania z bezpłatnych świadczeń opieki zdrowotnej, udzielanych niezwłocznie, w stanach nagłego zagrożenia zdrowotnego. Tym samym ustawodawca realizuje w praktyce konstytucyjną zasadę ochrony zdrowia, rozumianej jako prawo do zachowania życia i jego ochrony, gdy jest ono zagrożone. Jest to prawo podstawowe, wynikające z przyrodzonej i niezbywalnej godności człowieka, którego nie można kwestionować, a ani w żaden sposób ograniczać. W niniejszym opracowaniu omówiona zostanie zatem relacja Karty Polaka do problematyki realizacji prawa do ochrony zdrowia i dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej, z uwzględnieniem opieki w okresie ciąży i okołoporodowej. Rozważania zostały oparte na stanie prawnym aktualnym na dzień 16 sierpnia 2019 r.

EN

The Pole’s Card is a document confirming belonging to the Polish Nation. At the same time, it grants its owner specific rights and privileges that he or she can use during their stay in Poland. The current law entitles holders of the Pole’s Card to, among others, benefit from free and immediate healthcare services provided in an emergency. Thus, the legislator implements and puts into practice the constitutional principle of health care, understood as the right to care for a person’s life and protecting them when they are threatened. This is a fundamental right that results from man’s inherent and inalienable dignity, which cannot be questioned or limited in any way. This report will, therefore, discuss the relationship of the Pole’s Card to the issue of exercising the right to health protection and access to health care services, including pregnancy and perinatal care. The considerations were based on the current legal status as of August 16, 2019.

7

Zezwolenie (zgoda) sądu opiekuńczego na udzielenie świadczenia zdrowotnego dorosłemu pacjentowi

84%

Słyk J.

Prawo w Działaniu

|

2023

|

issue 54

7-49

EN

The aim of the article is to analyze the court practice in adjudicating on the authorization to provide health services to an adult patient. In the first part, interpretation problems regarding the legal regulations of this consent, reported in the doctrine of medical law, were signaled. In the second part, these problems are juxtaposed with the results of an empirical (file) study covering court proceedings for authorization to provide health services. In conclusion, detailed comments on judicial practice were formulated, including, inter alia, specifying the circle of participants in the proceedings, the manner of taking evidence and formulating the operative part of the judgment, and the desirability of maintaining the current model of the discussed court proceedings was questioned. It seems that in many cases it would be more functional for doctors themselves to make decisions on medical consent.

PL

Artykuł ma na celu analizę praktyki sądowej w zakresie orzekania o zezwoleniu na udzielenie świadczenia zdrowotnego dorosłemu pacjentowi. W pierwszej części zasygnalizowane zostały problemy interpretacyjne dotyczące prawnych unormowań tej zgody, zgłaszane w doktrynie prawa medycznego. Problemy te zestawiono w drugiej części z wynikami badania empirycznego (aktowego) obejmującego postępowania sądowe o zezwolenie na udzielenie świadczenia zdrowotnego. W konkluzji sformułowano uwagi szczegółowe dotyczące praktyki sądowej, obejmujące m.in. określenie kręgu uczestników postępowania, sposób prowadzenia postępowania dowodowego i formułowania sentencji orzeczenia, oraz podano w wątpliwość celowość utrzymania obowiązującego modelu omawianych postępowań sądowych. Jak się wydaje, w wielu przypadkach bardziej funkcjonalne byłoby podejmowanie decyzji w przedmiocie zgody medycznej przez samych lekarzy.

8

Ograniczona względami ekonomicznymi dostępność świadczeń zdrowotnych a naruszenie przez lekarza reguł ostrożności

84%

Dąbek A.

Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM

|

2016

|

issue 6

PL

Odpowiedzialność karną lekarza łączy się powszechnie z problematyką błędu medycznego, choć właściwie odpowiada on nie za sam błąd medyczny, jako że prawo karne nie zna przestępstwa polegającego na popełnieniu błędu medycznego, ale za ewentualne jego skutki, które mogą być kwalifikowane jako nieumyślne spowodowanie śmierci, nieumyślne spowodowanie ciężkiego, średniego albo lekkiego uszczerbku na zdrowiu bądź nieumyślne narażenie na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Nie można oczywiście wykluczyć wystąpienia sytuacji, w której lekarz swoim zachowaniem zrealizowałby znamiona typu umyślnego, jednakże na potrzeby niniejszej publikacji przyjęto, że co do zasady lekarz działa w celu ratowania dóbr prawnych, jakimi są życie i zdrowie pacjenta, nie zaś z zamiarem narażenia ich na niebezpieczeństwo bądź naruszenia, a ewentualne negatywne skutki dla życia i pacjenta, powstałe w miejsce lub obok zamierzonego stanu rzeczy, nie są przez niego objęte umyślnością. Kluczowym warunkiem uznania, że czyn popełniony został nieumyślnie jest ustalenie, że sprawca naruszył reguły ostrożnego postępowania, wymagane w danych okolicznościach. W odniesieniu do zawodu lekarza na pierwszy plan wysuwa się wśród nich wymóg stosowania się do wskazań aktualnej wiedzy medycznej. Autorka przekłada ten obowiązek na grunt realiów systemu ochrony zdrowia i rozważa, jaki wpływ na jego niedopełnienie mają okoliczności ograniczonej względami ekonomicznymi dostępności świadczeń zdrowotnych oraz w jaki sposób niedostatek środków finansowych może rzutować na naruszenie przez lekarza reguł ostrożnego postępowania, o których mowa w art. 9 § 2 Kodeksu karnego.

EN

Criminal liability of a physician is commonly connected with the issue of medical error. However, precisely speaking a doctor is not liable for the medical error itself since the criminal law does not provide for that type of criminal offence, but for its potential consequences which may be qualified as manslaughter, unintentional causing of serious, average or light detriment to the health or unintentional exposure to danger of loss of life or grievous bodily harm. One cannot exclude the occurrence of situations when a doctor by his behaviour fulfils the features of intentional crime, however for the purposes of this paper, it is reasonable to assume that generally a physician intents to protect personal interests, such as life and health of a patient, and does not act with the intention to infringe them or expose them to danger, and any plausible negative consequences for life and health of a patient which arise from or as a result of a given situation are not deliberate. A key condition indicating that the act has been committed unintentionally is the fact that the perpetrator infringed the precautionary measures required under particular circumstances. With respect to the physician the requirement to act in accordance with the actual medical knowledge seems to play a key role. The author contrasts this obligation with the system of health protection and discusses how the economically limited health care benefits influence the failure to comply with it, as well as how the shortage of financial resources may impact on the breach by a doctor of the precautionary measures stipulated in art. 9 § 2 of the Criminal Code.

9

Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 26 maja 2021 r., I KK 23/21

84%

Gądzik Z. B.

Ius Novum

|

2022

|

vol. 16

|

issue 4

177-188

EN

In the gloss to the decision of the Supreme Court of 26 May 2021 (I KK 23/21), the issue ofthe correctness of establishing the scope of the term “health service” with regard to treatments in the field of aesthetic medicine was addressed. In this context, it has been analyzed which entities can legally carry out such treatments and in which cases taking specific actions by an unauthorized person will result in criminal or disciplinary liability.

PL

W glosie do postanowienie Sądu Najwyższego z 26 maja 2021 r. (I KK 23/21) odniesiono się do kwestii prawidłowości ustalenia zakresu pojęcia „świadczenie zdrowotne” odnośnie do zabiegów z zakresu medycyny estetycznej. W kontekście tym przeanalizowano, jakie podmioty mogą przeprowadzać w sposób legalny zabiegi tego rodzaju oraz w jakich przypadkach podjęcie określonych czynności przez osobę nieuprawnioną będzie wiązać się z jej odpowiedzialnością karną lub dyscyplinarną.

10

Zezwolenie sądu opiekuńczego na udzielenie małoletniemu świadczenia zdrowotnego

83%

Lis W.

Roczniki Nauk Prawnych

|

2020

|

vol. 30

|

issue 3

93-118

EN

The condition for the provision of health services is patient’s consent. The basis for its granting is reliable information provided by the doctor in a manner understandable to the recipient. Based on the information provided, the patient makes his own decision on the use of the health service or refuses to make use of this possibility. This does not apply to minors for whom the decision is made by parents or other entities exercising custody over him. In the event of disagreement with the provision of health services, despite the existence of medical indications or in the event of a conflict of positions of entities authorized to express it, the initiative is taken over by the guardianship court.

PL

Warunkiem udzielenia świadczenia zdrowotnego jest zgoda pacjenta. Podstawą jej udzielenia jest rzetelna informacja przekazana przez lekarza w sposób zrozumiały dla odbiorcy. W oparciu na przekazanych informacjach pacjent samodzielnie podejmuje decyzję o skorzystaniu ze świadczenia zdrowotnego albo odmawia skorzystania z takiej możliwości. Nie dotyczy to małoletnich, za których decyzję w tym zakresie podejmują rodzice albo inne podmioty sprawujące nad nim pieczę. W przypadku niewyrażenia zgody na udzielenie świadczenia zdrowotnego, pomimo istnienia wskazań lekarskich albo w przypadku konfliktu stanowisk podmiotów uprawnionych do jej wyrażenia, inicjatywę przejmuje sąd opiekuńczy.

11

TELEMEDYCYNA W PRAWIE POLSKIM I KILKA UWAG NA TLE PRAWA UNIJNEGO

71%

Kaczan D.

Zeszyty Prawnicze

|

2017

|

vol. 17

|

issue 1

93-105

EN

Summary This article considers the legality and regime of telecommunication and data transmission in medicine. It is divided into five sections. The first is an introduction which attempts to define the concept of telemedicine and show the practical significance of this phenomenon. The second is devoted to relevant amendments to Polish law adopted in 2015. The third section presents the principles determining the compatibility of the practice of telemedicine with Polish law. The fourth section lists the provisions of EU law most relevant for a person who intends to provide telemedicine services in a Member State other than the Member State in which his business is registered. The last part is a summary and evaluation of the current legal status.

PL

Streszczenie Artykuł poświęcony jest problemowi legalności oraz reżimu wykorzystywania w medycynie środków porozumiewania się i przesyłu danych na odległość. Praca podzielona została na pięć punktów. Pierwszy punkt zawiera uwagi wprowadzające. Podjęto w nim próbę zdefiniowania pojęcia telemedycyny oraz przedstawiono praktyczną doniosłość tego zjawiska. Drugi punkt poświęcony został zmianom polskiego prawa dokonanym w 2015 r., relewantnym dla przedmiotowej materii. W trzecim punkcie przedstawiono zasady zgodnego z prawem stosowania telemedycyny w prawie polskim. W czwartym punkcie wskazano przepisy prawa Unii Europejskiej najważniejsze dla podmiotu zamierzającego świadczyć usługi telemedyczne w innym państwie członkowskim niż państwo jego przedsiębiorstwa. W ostatnim punkcie autor dokonuje podsumowania i oceny obecnego stanu prawnego w kontekście wybranej materii.

12

Sumienność lekarza a odmowa udzielenia świadczenia zdrowotnego niezgodnego z sumieniem

67%

Haberko J.

Forum Teologiczne

|

2014

|

vol. 15

83-96

PL

Artykuł prezentuje zakres wymaganej od lekarza sumienności w sytuacji udzielania przez niego świadczeń zdrowotnych. Na sumienność, czyli staranność lekarza składa się postępowanie zgodne ze sztuką wykonywania zawodu uwzględniające aktualną wiedzę medyczną. Przedmiotem rozważań jest analiza lekarskiej powinności określonej w art. 4 kodeksu etyki lekarskiej w związku z art. 4 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Powinność ta polega na nakazie sumiennego postępowania w zgodzie z sumieniem konkretnego lekarza. Sumienność tę należy widzieć także w sytuacji, w której lekarz powołuje się na niezgodność działań z jego własnym sumieniem. Autorka analizuje zakres aktualnej wiedzy medycznej, na podstawie której określa się standard wykonywania zawodu lekarza i jego sumienność w relacji z pacjentem. Od wpisania świadczenia w standard aktualnej wiedzy medycznej zależy dopuszczalność odmowy i charakter przesłanek uzasadniających odmowę i jej prawny charakter. Rozważania koncentrują się zatem wokół odpowiedzi na pytanie czy inaczej należy w świetle obowiązującego prawa traktować przypadki odmowy udzielenia świadczenia zdrowotnego, gdy stanowi ono przejaw standardu wykonywania zawodu i jest zgodne z aktualną wiedzą medyczną a inaczej w sytuacji, gdy świadczenie nie jest zaliczane do standardu sztuki wykonywania zawodu. Autorka określa zakres sumienności lekarza w sytuacji powołania się przez niego na klauzulę sumienia w związku z niezgodnością udzielanego świadczenia z sumieniem.

EN

This paper presents the required range of medical conscientiousness in the case of health services. Physician’s conscientiousness means proceeding in accordance with the art of the profession and current medical knowledge. The subject of discussion is an analysis of medical duties set out in Art. 4 of the Code of Medical Ethics in conjunction with Art. 4 of the Act on the Professions of Doctor and Dentist. Duty means acting in accordance with his conscience as a doctor. Conscientiousness should be seen as a situation in which the doctor refers to the incompatibility of the activities with his own conscience. The author analyses the current medical knowledge which determines the standard of medicine practice and his conscientiousness in relation to the patient. The refusal by a physician of a procedure depends on whether it is included in the current medical knowledge. The text answers the question of whether cases of refusal of health services, when they are examples of standard practice and are consistent with current medical knowledge, should be treated differently from cases when they lack such a character. The author defines the scope of a conscientious doctor in the case of a conscience clause.

DE

Der Artikel präsentiert den Umfang der von einem Arzt geforderten Gewissenhaftigkeit in der Situation, in der er einem Patienten die gesundheitlichen Leistungen zukommen lässt. Unter Gewissenhaftigkeit, d.h. Sorgfalt, verstehen wir eine mit den Standards des Arztberufs zu vereinbarende Handlungsweise des Arztes, welche das aktuelle medizinische Wissen miteinschließt. Den Gegenstand der Ausführungen bildet die Analyse der ärztlichen Verpflichtungen, die im Art. 4 des Kodexes der ärztlichen Ethik in Verbindung mit dem Art. 4 des Gesetzes über den Beruf des Arztes sowie des Zahnarztes formuliert ist. Sie bestehen in der medizinischen Sorgfalt sowie im Handeln gemäß dem Gewissen des Arztes. Die Sorgfalt lässt sich auch in einer Situation erblicken, in der der Arzt zum Gewissensvorbehalt greift. Die Autorin des Artikels analysiert den Umfang des aktuellen medizinischen Wissens, anhand deren der Standard der Ausübung des Arztberufes und die Sorgfalt des Arztes gegenüber dem Patienten bestimmt werden. Die Zulässigkeit des Gewissensvorbehalts sowie der Charakter der Gründe des Vorbehalts und ihr rechtlicher Stand werden nämlich von der Bestimmung einer ärztlichen Handlung als zum Standard des gegenwärtigen medizinischen Wissens zugehörig abhängen. Die Analysen konzentrieren sich also auf die Antwort auf die Frage, ob man die zwei Situationen unterschiedlich betrachten muss: eine, wenn es die Verweigerung einer zum medizinischen Standard gehörenden Leistung betrifft, und eine andere, wo die seitens des Patienten erwartete Leistung nicht zu den Standards der ärztlichen Kunst zugezählt wird. Die Autorin bestimmt den Umfang der ärztlichen Sorgfalt in einer Situation, in der er die Gewissensklausel in Anspruch nimmt, also im Falle des Konfliktes zwischen dem Willen des Patienten und dem Urteil des Gewissens des Arztes.

Refine search results

Prawo pacjenta - dziecka do wyrażenia zgody na udzielenie świadczenia zdrowotnego

ZGODA MAŁOLETNIEGO NA UDZIELANIE SZCZEGÓLNYCH ŚWIADCZEŃ ZDROWOTNYCH

Telemedycyna na tle polskich regulacji prawnych – szansa czy zagrożenie?

Rozważania nad przydatnością pojęcia błędu medycznego dla ustalenia odpowiedzialności karnej lekarza za negatywne skutki dla życia i zdrowia pacjenta powstałe w procesie leczenia na gruncie polskiej literatury i orzecznictwa

Zgodność z Konstytucją RP unormowań prawnych dotyczących świadczeń medycyny estetycznej

Karta Polaka a prawo do ochrony zdrowia i dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej

Zezwolenie (zgoda) sądu opiekuńczego na udzielenie świadczenia zdrowotnego dorosłemu pacjentowi

Ograniczona względami ekonomicznymi dostępność świadczeń zdrowotnych a naruszenie przez lekarza reguł ostrożności

Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 26 maja 2021 r., I KK 23/21

Zezwolenie sądu opiekuńczego na udzielenie małoletniemu świadczenia zdrowotnego

TELEMEDYCYNA W PRAWIE POLSKIM I KILKA UWAG NA TLE PRAWA UNIJNEGO

Sumienność lekarza a odmowa udzielenia świadczenia zdrowotnego niezgodnego z sumieniem