Transformacja gospodarcza związana z przejściem od gospodarki centralnie planowanej do rynkowej, spowodowała zmiany w funkcjonowaniu przedsiębiorstw. Wcześniejszy cel ich działalności, jakim był wzrost produkcji, zmienił się w maksymalizację zysków. Dla polskiego hutnictwa oznaczało to konieczność zwiększenia efektywności pracy, zmniejszenia energochłonności i materiałochłonności technologii produkcyjnych oraz polepszenia jakości wytwarzanych wyrobów. Niezbędne były również zmiany asortymentu produkcji ze względu na zmniejszenie zapotrzebowania u dotychczasowych odbiorców, głównie w przemyśle wydobywczym, zbrojeniowym, maszynowym oraz w wyniku braku inwestycji modernizacyjnych infrastruktury kolejowej. Nałożył się na to problem zaostrzenia norm dotyczących ochrony środowiska, co wymuszało poniesienie nakładów na ograniczenie uciążliwości przedsiębiorstw w zakresie emisji pyłów i gazów, zrzutu ścieków oraz składowania odpadów. Problematyka zawarta w temacie pracy była w różnych aspektach poruszana wielokrotnie (m.in. na łamach prasy gospodarczej). Jednocześnie brak w chwili obecnej opracowania ujmującego całościowo problematykę restrukturyzacji hutnictwa na obszarze GOP, uzasadnia podjęcie tematyki przez autora niniejszej pracy.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.