Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 2

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Виктор Ворошильский
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
RU
Публикация Дневников Виктора Ворошильского заставляет заново перечитать его произведения и посмотреть на его переводческие опыты и достижения в более широком контексте. Поводом для этого являются описанные им в дневнике столкновения с цензурой, постоянные уловки, стратегии, но также и компромиссы, на которые ему приходилось идти, что влияло на итоговый вид и сроки публикации, например, Антологии современной русской поэзии 1880-1967 годов. Особенное внимание в настоящей статье уделено русской литературе и многочисленным переводам писателя, т.е. той сфере творческой деятельности, которая лишь на первый взгляд казалась удобным способом продолжать печататься. Читая дневниковые записи, мы убеждаемся, что иногда не имело значения, кого именно Ворошильский переводил: отказ от публикации вызывала сама его фамилия. В статье автор касается не только дневниковых «кулис» создания литературных биографий и переводов, но и лекций о русской литературе, которые Ворошильский читал в Обществе научных курсов, и встречи польских и русских писателей в Радзеевицях.
EN
The publication of Wiktor Woroszylski’s Dzienniki (Diaries) encourages one to reread his pieces, but also to present a wider, contextual depiction of his undertakings and translational accomplishments. In respect of this, the pretext are the struggles with censorship as recorded in the diaries, the everyday evasions and strategies, but also the compromises which one had to make, all of which had a direct influence on the final form and timing of publication of, for example, "Antologia nowoczesnej poezji rosyjskiej 1880-1967" [An Anthology of Modern Russian Poetry 1880-1967]. An area of special interest in the present article is Russian literature and numerous translations, that is those areas of creative endeavour which only seemingly appeared to be comfortable ways of remaining within the publishing circuits. Upon reading the diary notes we realise that, with time, it no longer matters who Woroszylski is translating – just his surname is significant enough that it predetermines a refusal to publish. In the present article, the author relates not only to the behind-the-scenes of the origins of literary biographies and translations based on the diaries. The author also refers to the lectures on Russian literature given as part of the Towarzystwo Kursów Naukowych [The Academic Courses Association], as well as the meetings of Polish and Russian writers in Radziejowice.
RU
В статье предпринята попытка синтетического анализа польских нитей редакционной деятельности Владимира Максимова (1930–1995) в качестве руководителя эмигрантского ежеквартального журнала „Континент” в период его выхода в Париже (1974–1992). Главным замыслом редактора Максимова было создание такого литературно-политического и антикоммунистического журнала в Западной Европе, который объединил бы людей, занимающихся борьбой за свободу всей Восточной Европы в сотрудничестве с Западной. Схожие цели ставили перед собой гораздо раньше в парижской «Культуре» Ежи Гедройц, Юзеф Чапский и Густав Херлинг-Грудзинский, которые по просьбе Максимова вошли в международную редакцию «Континента», оставаясь в ней до самой смерти, также когда с 1992 г. офис был переведен в Москву и передан Игорю Виноградову в качестве редактора. Между тем, в парижский период «Континента» Максимов, поддерживаемый с 1976 года Натальей Горбаневской, также охотно сотрудничал с поляками из Польской Народной Республики – Виктором Ворошильским, Адамом Михником, Анджеем Дравичем и кардиналом Стефаном Вышинским. И Максимов с Горбеневской, и их польские авторы рассматривали это как фрагмент общей борьбы за «нашу и вашу свободу» – вместе с украинцами, чехами, словаками, литовцами и венграми. Таким образом, общая цель вышеупомянутой статьи состояла в том, чтобы представить этот очень важный «польский сегмент» в истории русского «Континента» в изгнании.
PL
W artykule podjąłem próbę syntetycznej analizy polskich wątków w działalności redaktorskiej Władimira Maksimowa (1930–1995) jako szefa emigracyjnego kwartalnika „Kontynent” w okresie jego wydawania w Paryżu (1974–1992). Zamysłem głównym redaktora Maksimowa było stworzenie takiego literacko-politycznego, a zarzem antykomunistycznego czasopisma w Europie Zachodniej, które łączyłoby w sobie ludzi zaangażowanych w walce wolność w całej Europie Wschodniej we współpracy z Europą Zachodnią. Podobne cele stawiali sobie już dużo wcześniej w paryskiej „Kulturze” – Jerzy Giedroyc, Józef Czapski, Gustaw Herling-Grudziński, którzy na prośbę Maksimowa weszli do międzynarodowej Rady Redakcyjnej „Kontynentu”, pozostając w jej składzie aż do śmierci, również i wtedy, gdy redakcja od 1992 roku została przeniesiona do Moskwy i przekazana w ręce Igora Winogradowa jako redaktora. Tymczasem Maksimow w okresie paryskim, wspierany od 1976 roku przez Natalię Gorbaniewską, współpracował również  bardzo chętnie Polakami z PRL-u – Wiktorem Woroszylskim, Adamem Michnikiem, Andrzejem Drawiczem, kardynałem Stefanem Wyszyńskim. Zarówno Maksimow z Gorbaniewską, jak ich polscy autorzy traktowali są współpracę jako istotny fragment wspólnej walki o „wolność naszą i waszą” – wespół z Ukraińcami, Czechami, Słowakami, Litwinami, Węgrami. Ogólnym celem powyższego artykułu było więc przedstawienie tego właśnie bardzo ważnego „polskiego segmentu” w historii rosyjskiego „Kontynentu” na emigracji.
EN
In this article, I have attempted a synthetic analysis of the Polish threads in the editorial activity of Vladimir Maksimov (1930–1995) as head of the émigré quarterly Continent during the period of its publication in Paris (1974–1992). The main idea of Maksimov as editor was to create such a literary-political, and allegedly anti-communist, magazine in Western Europe, which would bring together people involved in the struggle for freedom throughout Eastern Europe in cooperation with Western Europe. Similar aims had already been pursued much earlier in Parisian Kultura – by Jerzy Giedroyc, Józef Czapski, Gustaw Herling-Grudzinski, who, at Maksimov’s request, joined the international editorial board of Continent, remaining on it until his death, even when the editorial board was moved to Moscow from 1992 and handed over to Igor Vinogradov as editor. Meanwhile, Maksimov during the Paris period, supported since 1976 by Natalia Gorbanevskaya, also collaborated very willingly with Poles from the communist regime – Viktor Woroszylski, Adam Michnik, Andrzej Drawicz, Cardinal Stefan Wyszynski. Both Maksimov and Gorbanievskaya, as well as their Polish authors, saw it as a part of a common struggle “For our freedom and yours” – together with Ukrainians, Czechs, Slovaks, Lithuanians, and Hungarians. The overall aim of the above article was therefore to present this very important “Polish segment” in the history of the Russian Continent in exile.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.