Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: Эмануэль Левинас

Sort By:

Limit search:

The non-casual responsibility as a priori of human condition

100%

Sarabun O.

Wschodni Rocznik Humanistyczny

2019

vol. XVI (2019)

issue 1: Filozofia: Lwów-Preszów-Rzeszów

103-114

The aim of the present essay is mainly to introduce Emmanuel Lévinas’ thought of non-causal responsibility by examining the various phenomena to the point where Lévinas challenges the boundaries between ontology, phenomenology and ethics. The idea of “non-causal responsibility” in the works of E. Lévinas is not grounded on the principles of reciprocity, dialogicality and symmetry, because its interpreta-tion seems to be, furthermore, a kind of exteriority of the event. The first question Lévinas asks himself in his research concerns the essence of ethics and status quo of asymmetric relation with Other. How does Other go beyond its own subjectivity and (s’enracine) roots himself in “entre-nous” space? The responsibility for the Oth-er’s otherness is the source of ethical attitude, as well as the destruction of subject’s indifference before his face which is anchored in the ethical notion of “souci” (care). Responsibility, as a counter-metaphysical paradox, echoes a priori abyss between my own subjectivity and uniqueness of human dignity.

Celem niniejszego eseju jest przede wszystkim przedstawienie roli fenomenologii w myśli Emmanuela Lévinas’a o nieprzyczynowej odpowiedzialności poprzez zbadanie różnych zjawisk do tego stopnia, że Lévinas kwestionuje granice między ontologią, fenomenologią, etyką. Idea „nieprzyczynowej odpowiedzialności” w pracach E. Lévinas’a nie opiera się wyłącznie na zasadach wzajemności, dialogicz-ności i symetrii, ponieważ odpowiedzialność, w konsekwencji, staje się interpreta-cją interpretacja ta opisem zewnętrznych zdarzeń i zjawisk. Pierwsze pytanie, któ-re Lévinas podejmuje w swoich badaniach, dotyczy opcji etycznej odnośnie do esencji i status quo relacji asymetrycznej z Innym. Jak Inny wykraczając poza własną subiektywność pozwala podmiotowi zakorzenić się w „przestrzeni między nami ‘entre-nous’”? Odpowiedzialność za inność Innego jest źródłem postawy etycznej, a także zniszczenia obojętności podmiotu w jego obliczu, co jest zakotwiczone w etycznym pojęciu „souci” (troska). Odpowiedzialność, jako paradoks kontrmetafi-zyczny, odzwierciedla a priori między moją własną podmiotowością a wyjątko-wością ludzkiej godności Innego.

Цель этого эссе - в первую очередь приблизить мысль Эммануила Левинаса о беспричинной ответственности, исследуя различные явления до того, что Левинас оспаривает границы между онтологией, феноменологией и этикой. Идея «беспричинной ответственности» в работах Э. Левинаса не основана на принципах взаимности, диалога и симметрии, потому что ее интерпретация, по-видимому, является, в первую очередь, своего рода внешним характером этого события. Первый вопрос, который Левинас задает себе в своих иссле-дованиях, касается сущности этики и существующего положения асиммет-ричных отношений с Другим. Как Другой выходит за пределы своей соб-ственной субъективности и (seracine) укореняется в пространстве «между нами»? Ответственность за инаковость Другого является источником этиче-ского отношения, а также разрушения безразличия субъекта в его глазах, которое закреплено в этическом понятии "souci" (беспокойство). Ответ-ственность как контр-метафизический парадокс априори отражает разрыв между моей субъективностью и уникальностью человеческого достоинства.

Refine search results

1 Wschodni Rocznik Humanistyczny

1 Sarabun O.

1 2019

Search results

The non-casual responsibility as a priori of human condition