Results found: 1

Search results

Search:
in the keywords: сельское хозяйство, социальные подразделения, аграрные партии

Sort By:

Limit search:

Restytucja i przekształcenia ugrupowań agrarnych w państwach Europy Środkowej i Wschodniej

100%

Wojnicki J.

Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne

2020

vol. 6

issue 1

The article discusses issues of the evolution of agrarian groups in the countries of Central and Eastern Europe. These parties played a significant role on the political scene in interwar Europe. The subject of political analysis was Bulgaria, Romania, Hungary and two post-Yugoslavian states – Slovenia and Croatia. The references also include the casus of Polish agrarian groups. These parties played a significant role on the political scene in interwar Europe. On the one hand, they expressed the socio-economic and political interests of the rural population, and in the region in question they constituted a significant part of society. On the other – they were an important element of party systems, participating in subsequent local and parliamentary elections and creating government cabinets. Modernization, political and socio-economic changes after 1945, changed the significance of agrarian groups. After the communist regime gained power in these countries, agrarian groups were treated as the most serious rival. As a result, independent people's groups were banned and their leaders – St. Mikołajczyk in Poland – he had to flee the country for fear of arrest, and others – I. Maniu in Romania or N. Petkow in Bulgaria were arrested and convicted in rigged trials. The situation of agrarian groups was formed in two models – satellite agrarian groups centered around the communist monopartite (Poland, Bulgaria) or agrarian groups (Hungary, Romania) were banned. Their activity was continued by some activists in exile. After democratic changes in 1989, it was possible for these groups to resume legal activity. The article discusses various scenarios of organizational and, to a lesser extent, program changes. People's parties competed for seats in local and parliamentary elections under "their own banner" (Poland, Hungary, Slovenia), or chose a strategy to build a broader parliamentary coalition – the case of the Democratic Convention of Romania or the party in Croatia. It is also worth mentioning the unification and disintegration processes in the groupings in question, which resulted in the progressive marginalization of the agrarian movement on political stages. Modernization, political and socio-economic changes after 1945 changed the significance of agrarian groups.

Artykuł omawia kwestie ewolucji ugrupowań agrarnych w państwach Europy Środkowej i Wschodniej. Przedmiotem analizy politologicznej poczyniono: Bułgarię, Rumunię, Węgry oraz dwa państwa postjugosłowiańskie – Słowenię oraz Chorwację. W odniesieniach pojawia się również casus polskich ugrupowań agrarnych. Partie te odgrywały znaczną rolę na scenie politycznej w międzywojennej Europie. Z jednej strony wyrażały interesy społeczno-gospodarcze oraz polityczne ludności wiejskiej, a w omawianym regionie reprezentowały istotną część społeczeństwa. Z drugiej – stanowiły ważny element systemów partyjnych, uczestnicząc w kolejnych wyborach lokalnych i parlamentarnych oraz tworząc gabinety rządowe. Zmiany modernizacyjne, ustrojowe i społeczno-gospodarcze po 1945 roku zmieniły znaczenie ugrupowań agrarnych. Po zdobyciu władzy w omawianych państwach przez partie komunistyczne ugrupowania agrarne były traktowane jako najpoważniejszy rywal. W rezultacie niezależne ugrupowania ludowe zostały zdelegalizowane, a ich przywódcy – St. Mikołajczyk w Polsce – musiał uciekać z kraju w obawie przed aresztowaniem, a inni – I. Maniu w Rumunii czy N. Petkow w Bułgarii – zostali aresztowani i skazani w sfałszowanych procesach. Sytuacja ugrupowań agrarnych uformowała się w dwóch modelach – zachowano satelickie ugrupowania agrarne skupione wokół monopartii komunistycznej (Polska, Bułgaria) lub zdelegalizowano ugrupowania agrarne (Węgry, Rumunia). Ich działalność była kontynuowana przez część działaczy na emigracji. Po demokratycznych zmianach w 1989 roku zaistniała możliwość wznowienia legalnej działalności przez te ugrupowania. Artykuł omawia zróżnicowane scenariusze zmian organizacyjnych, a w mniejszym stopniu programowych. Partie ludowe ubiegały się o miejsca w wyborach lokalnych i parlamentarnych pod „własnym szyldem” (Polska, Węgry, Słowenia) bądź wybierały strategię budowy szerszej koalicji parlamentarnej – casus Konwencji Demokratycznej Rumunii czy partii w Chorwacji. Należy również wspomnieć o procesach zjednoczeniowych i dezintegracyjnych w omawianych ugrupowaniach, które skutkowały postępującą marginalizacją ruchu agrarnego na scenach politycznych.

В статье рассматриваются вопросы эволюции аграрных групп в странах Центральной и Восточной Европы. Эти партии сыграли значительную роль на политической арене в межвоенной Европе. Предметом политического анализа были Болгария, Румыния, Венгрия и два постюгославских государства – Словения и Хорватия. Статья отсылает также к случаю польских аграрных групп. Эти партии сыграли значительную роль на политической арене в межвоенной Европе. С одной стороны, они выражали социально-экономические и политические интересы сельского населения, а в данном регионе они составляли значительную часть общества. С другой – были важным элементом партийных систем, участвуя в последующих местных и парламентских выборах и создавая правительственные кабинеты. Модернизация, политические и социально-экономические перемены после 1945 года изменили значение аграрных групп. После того, как коммунистический режим пришел к власти в этих странах, аграрные группы стали считаться самым серьезным конкурентом. В результате независимые народные группы были запрещены, а их лидеры – С. Миколайчик в Польше, ему пришлось бежать из страны изза страха ареста, а другие – Ю. Маниу в Румынии или Н. Петков в Болгарии были арестованы и осуждены в сфальсифицированных судебных процессах. Ситуация с аграрными группировками формировалась по двум моделям: сателлитные аграрные группы, сосредоточенные вокруг коммунистической монопартии (Польша, Болгария), или запрещенные аграрные группы (Венгрия, Румыния). Их деятельность была продолжена некоторыми активистами в изгнании. После демократических перемен в 1989 году эти группы смогли возобновить легальную деятельность. В статье рассматриваются различные сценарии организационных и, в меньшей степени, программных изменений. Народные партии боролись за места на местных и парламентских выборах под своим «собственным знаменем» (Польша, Венгрия, Словения) или выбрали стратегию для создания более широкой парламентской коалиции – пример Демократической конвенции Румынии или партии в Хорватии. Стоит также упомянуть процессы объединения и дезинтеграции в рассматриваемых группировках, которые привели к постепенной маргинализации аграрного движения на политических сценах. Модернизация, политические и социально-экономические изменения после 1945 года изменили значение аграрных групп.

Refine search results

1 Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne

1 Wojnicki J.

1 2020

Search results

Restytucja i przekształcenia ugrupowań agrarnych w państwach Europy Środkowej i Wschodniej