Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: физические упражнения

Sort By:

Limit search:

The Change of HbA1C Parameters and the Body Mass Index in Diabetes Treatment Cycle Depending on the Frequency of the Undertaken Physical Activity Program

100%

Sygit K., Sygit M., Eider J.

Handel Wewnętrzny

2017

issue 4 (369) Tom I

412-424

Diabetes is treated as a set of metabolic diseases, which, in light of today’s knowledge, significantly influences the change in the treatment strategy of this disease. Physical exercise has become an indispensable component in the treatment of type 2 diabetes. The aim of this paper is to assess changes in HbA1C level and BMI, depending on the frequency of the workout scheme (daily exercises vs. every other day) in the process of diabetes treatment. The research was carried out on a sample of subjects aged 48-75. 82 patients, divided into two groups, took part in the research. In Group I, the workout program was applied daily, while in Group II – every other day. In both groups the session length was 35 minutes. After the analysis of differences between the groups, it was ascertained that no statistically significant differences (p>0.05) in the analysis of the BMI mean value can be observed between the women from both groups. Similarly, men from Group I and II did not exhibit any statistically significant differences (p>0.05) as far as the mean value of the BMI was concerned. While analyzing the mean value of HbA1C after completing the research, no statistically significant differences (p>0.05) were found between men and women from the respective groups. Conclusions from the study were as follows: no relation between BMI and HbA1C level, and the frequency of exercises was found; patients who participated in the treatment accompanied by physical activity control and close medical supervision, obtained clinical improvement and gained mobilization to undertake physical activity after the study was complete.

Cukrzyca traktowana jest jako zespół chorób metabolicznych, co w świetle dzisiejszej wiedzy istotnie wpływa na zmianę strategii leczenia tej choroby. Ćwiczenia fizyczne stały się nieodzownym elementem w leczeniu cukrzycy typu 2. Celem niniejszej pracy jest ocena zmian poziomu HbA1C oraz BMI w zależności od częstotliwości podejmowania programu ćwiczeń fizycznych (ćwiczenia wykonywane codziennie, ćwiczenia wykonywane co drugi dzień) w procesie leczenia cukrzycy. Badaniom poddano osoby w wieku 48-75 lat. Ogółem badaniami objęto 82 pacjentów, których podzielono na dwie grupy. W pierwszej stosowano opracowany program ćwiczeń fizycznych codziennie, a w drugiej co drugi dzień. W obu grupach jednorazowe zajęcia trwały 35 minut. Po dokonaniu analizy różnic między badanymi grupami stwierdzono, że między kobietami z poszczególnych grup nie odnotowano istotnych statystycznie różnic (p>0,05) w analizie średniej wartości wskaźnika BMI. Podobnie u mężczyzn, badani z I i II grupy pod względem średniej wartości wskaźnika BMI nie różnili się istotnie statystycznie (p>0,05). Natomiast analizując średnią wartość wskaźnika HbA1C po zakończeniu badań stwierdzono, że ani pomiędzy kobietami z poszczególnych grup, ani pomiędzy mężczyznami nie odnotowano istotnych statystycznie różnic (p>0,05). Wnioski z badań: nie wykazano zależności poziomu wskaźników BMI i HbA1C od częstotliwości ćwiczeń; pacjenci objęci zastosowanym leczeniem wraz z kontrolą ćwiczeń fizycznych i ścisłą kontrola lekarską po zakończeniu badań uzyskali subiektywną poprawę kliniczną i motywację do kontynuowania ćwiczeń fizycznych.

Диабет считают группой метаболических заболеваний, что в свете нынешних знаний существенно влияет на изменение стратегии лечения этой болезни. Физические упражнения стали неотъемлемым элементом в лечении диабета второго типа. Цель статьи – дать оценку изменений уровня HbA1C и ИМТ в зависимости от частотности обращения к программе физических упражнений (упражнения, выполняемые ежедневно, упражнения, выполняемые каждый второй день) в процессе лечения диабета. Обследовали лиц в возрасте 48-75 лет. В общем обследовали 82 пациента, которых разделили на две группы. В первой применяли разработанную программу ежедневных физических упражнений, во второй же – каждый второй день. В обеих группах одноразовые упражнения продолжались 35 минут. После проведения анализа отличий между обследуемыми группами констатировали, что между женщинами из отдельных групп не отметили статистически существенных отличий (p>0,05) в анализе средней величины показателя ИМТ. Так же у мужчин обследуемые из I и II группы не отличались существенно статистически друг от друга по среднему значению ИМТ (p>0,05). Анализируя же среднее значение индекса HbA1C после завершения обследований от- метили, что ни между женщинами из отдельных групп, ни между мужчинами не отметили статистически существенных отличий (p>0,05). Выводы из обследований: не установлена зависимость уровня показателей ИМТ и HbA1C от частотности упражнений; пациенты, охваченные примененным лечением, наряду с контролем за физическими упражнениями и четким врачебным контролем после завершения обследований обрели субъективное клиническое улучшение и мотивировку для продолжения физических упражнений.

Stanovlenie i razvitie fizicheskogo vospitanija v stranakh Azii (na primere Kitaja, Indii, Japonii)

100%

Wilczkowski E., Pasicznik W.

Sport i Turystyka. Środkowoeuropejskie Czasopismo Naukowe

2019

vol. 2

issue 3

11-22

На каждом историческом этапе физическая культура, как составная часть общей культуры общества, претерпевает изменения в зависимости от возможностей, которые создаются для ее развития определенной общественной формацией. Одновременно человечество получает в наследие ее культурные ценности, которые были созданы на ранних исторических этапах развития общества: научные знания о закономерностях физического совершенствования человека; формы, средства и методы физического воспитания; материально-техническая база для занятий физической культуры и др. Данная статья посвящена возникновению и развитию физического воспитания в Китае, Японии и Индии. Авторы сосредоточили свое внимание на главных направлениях и формах становления физического воспитания и роли в его развитии национальных традиций в этих древних обществах. В отличии от цели и средств, которые использовались на Западе, в физическом воспитании восточных стран была своя концепция: улучшить психофизическое состояние человека и гармонизировать его с окружающей природой. Именно на Востоке, в Индии, Китае, Японии возникли оригинальные методики совершенствования психофизической регуляции организма (хатка-йога, ушу, тай-чи, цигун, шао-линь и др.), которые использовались в разных формах: релаксация, концентрация, медитация и др. Направленность физического воспитания в этих древних обществах обеспечивала прикладное использование средств физической культуры в будущей – взрослой жизни.

Na każdym etapie dziejowym system wychowania fizycznego ulega zmianom w zależności od warunków, które są tworzone przez daną społeczność. Jednocześnie ludzkość otrzymuje jako spadek te wartości kulturowe, które powstały na wcześniejszych etapach dziejowych rozwoju społeczeństwa (wiedza naukowa o prawidłowościach rozwoju fizycznego człowieka; aprobacja praktyki przez formy, środki i metody wychowania fizycznego; materialno-techniczna baza dla uprawiania kultury fizycznej i rekreacji sportowej). Artykuł jest poświęcony powstawaniu i rozwojowi wychowania fizycznego w Chinach, Ja-ponii i Indiach. Autorzy koncentrują się na głównych kierunkach i formach wychowania fi-zycznego oraz jego roli w rozwoju tradycji narodowych owych starożytnych społeczeństw. W odróżnieniu od celu i środków, które wykorzystywano na Zachodzie, w wychowaniu fizycz-nym krajom Wschodu przyświecał inny cel – doskonalenie psychofizycznego zdrowia czło-wieka oraz jego harmonia z naturą. Właśnie na Wschodzie, w Indiach, Chinach, Japonii, powstały oryginalne metodyki psy-chofizycznej regulacji funkcjonowania organizmu (hatha-joga, wuszu, tajczi, cigun i itd.), któ-re były wykorzystywane w różnych formach: relaksacja, koncentracja, medytacja itd. Tak funkcjonujące wychowanie fizyczne zapewniało praktyczne wykorzystanie środków w co-dziennym i przyszłym życiu dorosłym.

At each historical stage, physical culture as an integral part of the overall culture of society, undergoes, depending on the possibilities that are created for its development by a particular formation. At the same time, humanity inherits its cultural values, which were created at the early historical stages of the development of society: scientific knowledge of the laws of physical improvement of man; forms, means and methods of physical education; material and technical base for physical education classes etc. This article is devoted to the emergence and development of physical education on China, Japan and India. The authors focused their attention on the main directions and forms of physical education and the role in its development of national traditions in these ancient socie-ties. Unlike the purpose and means used in the West, the physical education of the eastern countries had its own concept to improve the psychophysical state of a person and to harmo-nize it with the surrounding nature. It was in the East, in India, China, Japan, that original methods for improving the psycho-physical regulation of the body (hutka joga, wushu, tai chi, qigong, shao-lin, ets.) arose, which were used in various forms: relaxation, concertation, meditation and etc. The orientation of physical education in these ancient societies ensured the application of the means of physical culture in the future – adult life.

Refine search results

1 Handel Wewnętrzny

1 Sport i Turystyka. Środkowoeuropejskie Czasopismo Naukowe

1 Eider J.

1 Pasicznik W.

1 Sygit K.

1 Sygit M.

1 Wilczkowski E.

1 2019

1 2017

Search results

The Change of HbA1C Parameters and the Body Mass Index in Diabetes Treatment Cycle Depending on the Frequency of the Undertaken Physical Activity Program

Stanovlenie i razvitie fizicheskogo vospitanija v stranakh Azii (na primere Kitaja, Indii, Japonii)