Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: церковная уния

Sort By:

Limit search:

Митрополит Киприан – защитник Православной Церкви в Восточной Европе в конце XIV – начале XV веков

100%

Бочек П.

Latopisy Akademii Supraskiej

2014

vol. Synody Cerkwi Prawosławnej w I Rzeczypospolitej

issue 5

57-70

Metropolitan Cyprian, of Bulgarian origin, formed in the spirituality of hesychasm, was sent by the patriarch of Constantinople Philotheus in 1371 to Eastern Europe, still as a simple monk in order to negotiate between grand duke Algirdas, metropolitan of all Russia Alexis and grand duke of Moscow Dimitri. His principal aim was to prevent the Kievan metropoly from being divided into three parts – Polish-Halychian, Lithuanian and Muscovite. He managed to gain the trust of grand duke Algirdas and metropolitan Alexis – preventing the first from conversion into Catholicism and helping the latter in his pastoral duties. As a result he was ordained metropolitan of Kievan Russia and Lithuania in 1375. Due to political issues metropolitan Cyprian was not able to unite under the same jurisdiction equally the Muscovite part of the metropoly. Grand duke Dimitri, claming his independence from the patriarch of Constantinople, named his own candidate for metropolitan of Moscow which was eventually approved many years later by patriarch of Constantinople Macarius. All his life long metropolitan Cyprian strived to maintain a political and ecclesiastical balance and peace between the rival parties, aiming to create a kind of Church Union in the Eastern Europe though the sources are not clear whether it meant union among the Orthodox in the region or kind of union with Roman Catholics. The hierarch established the role of Kievan metropolitan as a kind of Eastern European “ecumenical” metropolitan that could be effective and respected partner of grand dukes and Polish king as well as of patriarch of Constantinople.

Likwidacja unii cerkiewnej na Białorusi według Wasyla Lencyka

100%

Kolbuk A.

Studia Białorutenistyczne

2015

vol. 9

As a result of the partitions of the Polish-Lithuanian Commonwealth at the end of the eighteenth century more than half of 4 million faithful of the Uniate Church in the Polish-Lithuanian-Ruthenian lands fell under Russian rule. The theory and practice of religious and ethnic policies of the Russian Empire had not allowed the existence of East Slavic Christians minority not subject to the Great Russian Orthodoxy but associated with Rome and Latin culture. The first dissolution of the Church Union performed immediately after the partitions of Poland proved to be only partially successful for tsarist regime. Another liquidation of Church Union during the reign of tsar Nicholas I, completed in 1839, was carried out in the so-called Taken Lands (Western Krai) on the right bank of the Bug River following a carefully prepared and consistently implemented plan of “reforms” of the rite in the Great Russian and Orthodox spirit until completely merge into the state religion. The Work of Vasil’ Lencik, American historian of Ukrainian origin, was the first attempt to bring the researchers and the general public in the Western world the issue of the controversial religious policy of the Russian state in the first half of the nineteenth century. The author argued that the objectives of tsarist religious policy was the complete unification of the East Slavic inhabitants of Belarus and its neighbouring lands with Russia, breaking all ties of hierarchy and clergy with the Latin and Polish culture influence and the destruction of emerging national consciousness among Ukrainian and Belarussian population.

W rezultacie rozbiorów Rzeczypospolitej u schyłku XVIII wieku ponad połowa z czterech milionów wiernych Cerkwi unickiej na ziemiach polsko-litewsko-ruskich znalazła się pod rządami Rosji. Teoria i praktyka polityki wyznaniowej i narodowościowej Imperium Rosyjskiego nie dopuszczała istnienia w nim mniejszości wyznaniowej wschodniosłowiańskich chrześcijan niepodlegających wielkoruskiemu prawosławiu, ale związanych z Rzymem i z kulturą łacińską. Pierwsza kasata unii przeprowadzona tuż po rozbiorach Polski okazała się tylko częściowym sukcesem caratu. Kolejną likwidację za panowania cara Mikołaja I, zakończoną w 1839 roku, przeprowadzono na tzw. Ziemiach Zabranych za Bugiem według starannie przygotowanego i konsekwentnie realizowanego planu „reformy” obrządku w duchu wielkoruskim i prawosławnym, aż do całkowitego połączenia z państwowym wyznaniem. Praca Wasyla Lencyka, amerykańskiego historyka ukraińskiego pochodzenia, była pierwszą próbą przybliżenia badaczom i opinii publicznej w świecie zachodnim kontrowersyjnej polityki wyznaniowej państwa rosyjskiego w 1. połowie XIX wieku. Autor dowodził, że celami polityki wyznaniowej caratu była całkowita unifikacja wschodniosłowiańskich mieszkańców Białorusi i ziem pogranicznych z Rosją, zerwanie wszelkich więzi hierarchów i duchownych z wpływami kultury łacińskiej i polskiej oraz zniszczenie powstającej świadomości narodowej ludności ukraińskiej i białoruskiej.

В результате разделов Речи Посполитой в конце XVIII века более половины из 4 миллионов верующих униатской церкви, проживающих на польско-литовско-русских землях, оказались под властью России. Теория и практика религиозной и национальной политики Российской империи не предусматривала существование на ее территории религиозных меньшинств, не исповедующих русское православие и связанных с Римом и латинской культурой. Первый запрет унии, осуществленный сразу после раздела Польши, оказался лишь частичным успехом царизма. Следующая ликвидация, законченная в 1839 году, во время правления Николая I, проводилась в так называемом Западном крае, согласно тщательно подготовленному и последовательно реализованному плану «реформы» обряда в православном духе, вплоть до полного слияния с государственным вероиспове данием. Работа Василия Ленцика, американского историка украинского происхождения, была первой попыткой на Западе представить исследователям и общественному мнению противоречивую религиозную политику Российской империи в 1-й половине XIX века.Автор доказывал, что целями религиозной политики царизма были полная унификация восточнославянских жителей Беларуси и земель, граничащих с Россией, разрыв всех возможных связей иерархов и духовенства с латинской и польской культурой, а также уничтожение возникающего национального сознания украинского и белорусского населения.

Refine search results

1 Latopisy Akademii Supraskiej

1 Studia Białorutenistyczne

1 Kolbuk A.

1 Бочек П.

1 2015

1 2014

Search results

Митрополит Киприан – защитник Православной Церкви в Восточной Европе в конце XIV – начале XV веков

Likwidacja unii cerkiewnej na Białorusi według Wasyla Lencyka