Search results

1

Brytyjskie formacje konne na półwyspie Gallipoli w 1915 roku

100%

Korzeniowski P.

UR Journal of Humanities and Social Sciences

|

2023

|

vol. 27

|

issue 2

76-92

EN

The fighting on the Gallipoli peninsula in 1915 was primarily a clash of masses of infantry. The limited area controlled by the allies and difficult terrain basically prevented the effective use of cavalry. Nevertheless, after a few weeks, the first cavalry units landed on the peninsula. Over the following months, their number systematically grew. At its peak, the composition of the British forces included as many as 15 horse brigades. Armament, equipment, and above all, the principles of training allowed it to fight in the same way as infantry. It was used to man field fortifications at the front or to strengthen the most weakened infantry divisions. Sending horse formations to the peninsula was irrational. Using such formations as infantry deprived them of their main advantage, which was mobility. What's more, positional fighting caused significant losses, even in a situation of relative calm on the front. In addition, problems with provisions and hygiene caused increasing non-combat losses. In the fall, these problems only increased. The Mediterranean Expeditionary Force Command was aware of these problems. It even attempted to obtain additional infantry units from Egypt to replace the cavalry on the peninsula. Unfortunately, personal animosities, competition and lack of strategic thinking meant that these intentions were not implemented.

PL

Kampania na półwyspie Gallipoli w 1915 r. to przede wszystkim walki mas piechoty. Ograniczony obszar oraz trudne warunki terenowe w zasadzie uniemożliwiały efektywne wykorzystanie kawalerii. Tym niemniej już po kilku tygodniach kampanii na półwyspie wylądowały pierwsze oddziały konne. Wraz z upływem kolejnych miesięcy ich liczba rosła. W szczytowym okresie w składzie brytyjskich sił znajdowało się aż 15 brygad konnych. Uzbrojenie, wyekwipowanie, a przede wszystkim zasady szkolenia pozwalały kawalerii walczyć analogicznie do piechoty. Tak też była wykorzystywana – uzupełniała obsadę fortyfikacji polowych na froncie lub też wzmacniała najbardziej osłabione dywizje piechoty. Wysyłanie formacji konnych na półwysep należy ocenić jako działanie nieracjonalne. Użycie kawalerii jako piechoty pozbawiało ją jej głównej zalety, jaką stanowi mobilność. Co więcej, walki pozycyjne powodowały znaczne straty, nawet w sytuacji względnego spokoju na froncie. Do tego dodać należy problemy z aprowizacją oraz higieną, co powodowało coraz większe ubytki niebojowe. Wraz z nadejściem jesieni trudności te tylko się pogłębiały. Dowództwo Śródziemnomorskich Sił Ekspedycyjnych zdawało sobie sprawę z tych zagrożeń. Podjęło nawet próbę pozyskania z Egiptu dodatkowych oddziałów piechoty, które miałyby zastąpić na półwyspie kawalerię. Niestety, osobiste animozje, rywalizacja oraz brak myślenia strategicznego spowodowały, że zamiary te nie zostały zrealizowane, przez co część jednostek konnych pozostała na półwyspie do ostatniego dnia kampanii.

2

Brytyjska i francuska artyleria na półwyspie Gallipoli w 1915 roku

98%

Korzeniowski P.

Przegląd Historyczno-Wojskowy

|

2023

|

vol. XXIV (LXXV)

|

issue 4(286)

72-96

EN

The British and French troops deployed to the Gallipoli Peninsula suffered from a number of shortcomings. One of the most serious deficiencies was the weak artillery support. Some divisions had fewer guns than expected, whereas some had none at all. In addition, corps commanders had a limited number of heavy guns and howitzers at their disposal. Another drawback was the very modest supplies of ammunition and the lack of high-explosive shells. These problems made it impossible for the allies to destroy Ottoman field fortifications and counter the enemy’s artillery fire, which resulted in the failure of the invasion. During the campaign, the above problems were never resolved. Moreover, with the influx of subsequent units, the number of guns increased at a slower rate than the number of infantry divisions. Within a few months, the number of heavy guns was slightly increased, but the artillery situation remained difficult. This was due to the fact that the allied campaign on the Gallipoli Peninsula was secondary to the fighting in France. In fact, only those forces and resources that were considered unnecessary on the Western Front were sent to the Dardanelles. As a result of this situation, British and French troops could not count on adequate artillery support throughout the campaign.

DE

Die britischen und französischen Truppen, die zur Invasion auf die Halbinsel Gallipoli entsandt wurden, litten unter einer Reihe von Unzulänglichkeiten. Einen der schwerwiegendsten Mängel bildete die defizitäre Artillerie. Einige Divisionen verfügten über weniger Geschütze, als für die Posten vorgesehen waren, andere gar nicht. Außerdem verfügten die Korpskommandeure nur über eine unbedeutende Anzahl schwerer Kanonen und Haubitzen. Ein weiterer Nachteil waren die sehr geringen Munitionsvorräte sowie das Fehlen von Splitter- und Sprengmunition. Diese Probleme führten zu Rückschlägen für die alliierten Truppen während der Kämpfe und machten es unmöglich, die osmanischen Feldbefestigungen zu zerstören und die gegnerische Artillerie zu bekämpfen. Während des Feldzugs wurden die oben genannten Probleme nie gelöst. Außerdem stieg die Zahl der Geschütze mit dem Eintreffen weiterer Einheiten langsamer an als die Zahl der Infanteriedivisionen. Innerhalb weniger Monate konnte die Zahl der schweren Geschütze zwar leicht erhöht werden, aber die Situation der Artillerie blieb weiterhin schwierig. Das lag daran, dass für London und Paris die Kämpfe auf der Halbinsel Gallipoli gegenüber den Kämpfen in Frankreich eine untergeordnete Rolle spielten. Daher wurden nur die Kräfte und Ressourcen, die an der Westfront als unnötig erachtet wurden, in die Dardanellen gelenkt. Infolgedessen konnten die britischen und französischen Truppen während des gesamten Feldzugs nicht auf eine angemessene Artillerieunterstützung zählen.

PL

Brytyjskie i francuskie oddziały skierowane do inwazji na półwysep Gallipoli cierpiały na wiele braków. Jeden z najpoważniejszych niedostatków stanowiła zbyt słaba artyleria. Niektóre dywizje posiadały mniejszą liczbę dział, niż zakładały etaty, niektóre nie miały jej wcale. Ponadto dowódcy korpusów również dysponowali symboliczną liczbą ciężkich armat i haubic. Kolejny mankament stanowiły bardzo skromne zapasy amunicji, a także brak pocisków odłamkowo-burzących. Problemy te przekładały się na niepowodzenia sojuszniczych oddziałów w trakcie walk, uniemożliwiały zniszczenie osmańskich fortyfikacji polowych oraz zwalczanie nieprzyjacielskiej artylerii. W trakcie kampanii powyższe problemy nigdy nie zostały rozwiązane. Co więcej, wraz z napływem kolejnych jednostek liczba dział zwiększała się wolniej niż liczba dywizji piechoty. W ciągu kilku miesięcy udało się nieznacznie zwiększyć liczbę ciężkich dział, ale sytuacja artylerii wciąż pozostawała trudna. Wynikało to z faktu, że dla Londynu i Paryża walki na półwyspie Gallipoli odgrywały rolę drugorzędną względem walk we Francji. Stąd w rejon Dardaneli kierowano jedynie te siły i środki, które uznano za zbędne na froncie zachodnim. W rezultacie takiego postępowania brytyjskie i francuskie oddziały przez całą kampanię nie mogły liczyć na odpowiednie wsparcie artyleryjskie.

3

Happy is the Land that Needs No Heroes

85%

Coates D.

Anglica. An International Journal of English Studies

|

2018

|

issue 27/3

111-142

XX

This essay interrogates two articles by the Canadian historian Jeff Keshen and the Australian historian Mark Sheftall, which assert that the representations of soldiers in the First World War (Anzacs in Australia, members of the Canadian Expeditionary Forces, the CEF), are comparable. I argue, however, that in reaching their conclusions, these historians have either overlooked or insufficiently considered a number of crucial factors, such as the influence the Australian historian/war correspondent C. E. W. Bean had on the reception of Anzacs, whom he venerated and turned into larger-than-life men who liked fighting and were good at it; the significance of the “convict stain” in Australia; and the omission of women writers’ contributions to the “getting of nationhood” in each country. It further addresses why Canadians have not embraced Vimy (a military victory) as their defining moment in the same way as Australians celebrate the landing at Anzac Cove (a military disaster), from which they continue to derive their sense of national identity. In essence, this essay advances that differences between the two nations’ representations of soldiers far outweigh any similarities.

4

Специфіка міжнародно-політичного становища Австралійського Союзу в першій половині ХХ ст.

71%

Вєтринський I. M.

Проблеми всесвітньої історії

|

2021

|

issue 13

133-149

UK

The paper focuses on the initial stage of the formation of the Commonwealth of Australia, and the process of its establishing as an independent State. The international political context for the development of the country, from the period of creation of the Federation to the beginning of the Second World War, is primarily viewed. The Commonwealth’s international position, its place and role in the regional and global geopolitical processes of the early XX century, in particular in the context of its relations with Great Britain, are analyzed. The features of the transformation of British colonial policies on the eve of the First World War are examined. The specifics of the UK system of relations with Australia, as well as other dominions, are being examined. The features of status of the dominions in the British Empire system are shown. The role of the dominions and, in particular, the Commonwealth of Australia in the preparatory process for the First World War, as well as the peculiarities of its participation in hostilities, is analyzed. The significance of the actions of the First World War on the domestic political situation in Australia, as well as its impact on dominions relations with the British Empire, is revealed. The history of the foundation of the Australian-New Zealand Army Corps (ANZAC) and its participation in imperial forces on the frontline of the First World War is analyzed. The success and failure of its fighters, as well as the role of ANZAC, in the process of formation an Australian political nation are analyzed. The economic, humanitarian and international political consequences of the First World War for the Commonwealth of Australia are examined, as well as the influence of these consequences on the structure of relations between the dominions and the British Empire. The socio-economic situation of the Commonwealth of Australia on the eve of World War II, in particular the impact of the Great depression on the development of the country as a whole and its internal political situation in particular, is analyzed. The ideological, military-strategic and international political prerequisites for Australia’s entry into the Second World War are being considered.

EN

Робота присвячена початковому етапу становлення Австралійського Союзу, а також процесу його утвердження в якості самостійної держави. Насамперед розглядається міжнародно-політичний контекст розвитку країни, починаючи з періоду утворення федерації і до початку Другої світової війни. Проаналізовано міжнародне становище Австралійського Союзу, його місце й роль в регіональних та глобальних геополітичних процесах початку ХХ ст., зокрема, в контексті його відносин з Великою Британією. Досліджено особливості трансформації британської колоніальної політики напередодні Першої світової війни. Розглянуто систему відносин Великої Британії з домініонами в цілому та Австралією, зокрема. Показано особливості статусу і повноважень домініонів в межах Британської імперії. Аналізується роль домініонів та, зокрема, Австралійського Союзу у процесі підготовки до Першої світової війни, а також особливості його участі у бойових діях. Розкривається значення подій Першої світової війни для внутрішньополітичної ситуації в Австралії та вплив її наслідків на відносини домініонів з Британською імперією. Аналізується історія створення та участь австралійсько-новозеландського армійського корпусу (АНЗАК) у складі імперських сил на фронтах Першої світової війни, здобутки та невдачі його бійців, а також роль АНЗАКу в процесі становлення австралійської політичної нації. Розглянуто економічні, гуманітарні та міжнародно-політичні наслідки Першої світової війни для Австралійського Союзу, а також показано вплив цих наслідків на структуру відносин між домініонами та Британською імперією. Проаналізовано соціально-економічне становище Австралійського Союзу напередодні Другої світової війни, зокрема особливості впливу Великої депресії на розвиток країни в цілому та її внутрішньополітичне становище зокрема. Розглянуто ідеологічні, військово-стратегічні та міжнародно-політичні передумови вступу Австралії до Другої світової війни.

Refine search results

1 Anglica. An International Journal of English Studies

1 Przegląd Historyczno-Wojskowy

1 UR Journal of Humanities and Social Sciences

1 Проблеми всесвітньої історії

2 Korzeniowski P.

1 Coates D.

1 Вєтринський I. M.

2 2023

1 2021

1 2018

Brytyjskie formacje konne na półwyspie Gallipoli w 1915 roku

Brytyjska i francuska artyleria na półwyspie Gallipoli w 1915 roku

Happy is the Land that Needs No Heroes

Специфіка міжнародно-політичного становища Австралійського Союзу в першій половині ХХ ст.