Results found: 2

Search results

Search:
in the keywords: Abbas Kiarostami

Sort By:

Limit search:

Twórca wyzwalający rzeczywistość przeciwko dyktatowi „mise en scène”? „Five” Abbasa Kiarostamiego

100%

Zawojski P.

Kwartalnik Filmowy

2023

issue 122 Krajobrazy, panoramy, terytoria

156-178

Five (2003) Abbasa Kiarostamiego jest interpretowane w tym artykule w kontekstach medialnych, technologicznych i filozoficznych. Najpierw zostają przedstawione okoliczności powstania filmu, sens ewoluującego tytułu oraz różne wersje ekspozycyjne. W kolejnych pięciu częściach artykułu autor podejmuje następujące kwestie: inspiracje, jakie Kiarostami czerpał z twórczości Yasujirō Ozu, oraz utopijne marzenie o tworzeniu filmu bez autora (I); możliwości, jakie dała twórcy technologia cyfrowa (II); intencje stworzenia filmu bez historii (III); postantropocentryczna strategia wyrażająca się zwrotem ku przedmiotom (IV); pejzaż wizualny, który zostaje zastąpiony widzeniem na granicy widzialności (V). W zakończeniu artykułu autor interpretuje instalację Doors without Keys (2015) jako votum separatum wobec powszechnego dziś przekonania o dominacji ruchomych obrazów jako środków prezentowania rzeczywistości.

Abbas Kiarostami’s Five (2003) is interpreted in this article in media, technological, and philosophical contexts. The author begins by presenting the circumstances of this production, the evolving title, and various display versions. In the subsequent five parts of the article, he addresses the following issues: the inspiration Kiarostami drew from the works of Yasujirō Ozu, the utopian dream of making a film ‘without an author’ (I); the possibilities offered by digital technology (II); Kiarostami’s intention to create a film ‘without history’ (III); a post-anthropocentric strategy expressed by a cinematic shift towards objects that replace the dominant tendency towards human subjects (IV); visual landscape replaced by seeing at the edge of visibility (V). At the end of the article, the installation Doors without Keys (2015) is interpreted as a votum separatum against the popular belief that moving images dominate as means of presenting reality.

Michael Powell’s The Thief of Bagdad and Abbas Kiarostami’s A Taste of Cherry: Two Faces of Orientalism

99%

Weber A. S.

Acta Universitatis Sapientiae, Film and Media Studies

2013

vol. 6

issue 1

91-108

British director Michael Powell (1905-1990) and Iranian director Abbas Kiarostami (1940-) share several technical similarities in their filmmaking, most notably an interest in the visual language of still photography, painting and other visual arts, specifically light and colour. They also often comment on the art of film-making and the subject position of the audience as voyeur within their films. With respect to Orientalism - the philosophical and cultural construction that the West overlaid on the East - Powell and Kiarostami can be profitably compared. Powell appears to have accepted uncritically the notion that the East could be characterized by exotic and sensuous otherness, an attitude that is revealed in his approach to The Thief of Bagdad (1940) as escapist fantasy and Black Narcissus (1946) as a farewell to India. Kiarostami, on the other hand, a “real Oriental,” not only rejected the Orientalist paradigm (while simultaneously drawing on its original language and symbols), but also refused to respond to it in the way that other Muslim artists, particularly in the post-Iranian Revolution period, consciously attempted to build a nonwestern cinematic art. His Taste of Cherry (1997), however, does draw on some of the same cultural elements that were borrowed and distorted by the European intellectuals who promulgated the Orientalist and postcolonial world-view

Refine search results

1 Acta Universitatis Sapientiae, Film and Media Studies

1 Kwartalnik Filmowy

1 Weber A. S.

1 Zawojski P.

1 2023

1 2013

Search results

Twórca wyzwalający rzeczywistość przeciwko dyktatowi „mise en scène”? „Five” Abbasa Kiarostamiego

Michael Powell’s The Thief of Bagdad and Abbas Kiarostami’s A Taste of Cherry: Two Faces of Orientalism