Search results

1

Afrahat, Mowa XVIII – przeciw żydom o dziewictwie i świętości (Demonstratio XVIII: Adversus Iudaeos de virginitate et sanctitate, PSyr 1, 817-844)

100%

Uciecha A.

Vox Patrum

|

2017

|

vol. 68

593-604

PL

nie dotyczy

2

Afrahat, Mowa VIII – O ożywieniu umarłych (Demonstratio VIII: De resurrectione mortuorum, PSyr 1, 361-405)

100%

Uciecha A.

Vox Patrum

|

2014

|

vol. 61

503-516

PL

nie dotyczy

3

Afrahat, Mowa XIII – O szabacie (Demonstratio XIII: De sabbato, PSyr 1, 541-572)

85%

Uciecha A.

Vox Patrum

|

2016

|

vol. 66

513-526

PL

Nie dotyczy

4

Idea przymierza (qyama) w Mowach Afrahata

80%

Uciecha A.

Verbum Vitae

|

2003

|

vol. 4

227-243

PL

Soumis à une règle ascéétique tres rigoureuse les bnay qyama prenaient la place entre le clergéé et les laics dans l’Eglise perse du IV siècle. L’analyse de cet article se porte sur l’idée de l’alliance dans l’Exposés d’Aphrahate. L’essence et des consééquences de sa conception de l' alliance déterminent une observance asceetique et une lourde responsabilitéé du service liturgique de l’Eglise. Etant donne qu’il sagit des bnay qyama le terme "ordre" serait plus precis, donc il faudrait dire des "fils de l’Ordre". Les mots "pacte" ou "alliance" connotent des contenus sémantiques moins riches.

5

Afrahat, Mowa X – O pasterzach (Demonstratio X: De pastoribus, PSyr 1, 444-465)

61%

Uciecha A.

Vox Patrum

|

2014

|

vol. 62

593-602

PL

nie dotyczy

6

Rola i znaczenie „córek przymierza” w Kościele perskim IV i V wieku

57%

Uciecha A.

Verbum Vitae

|

2011

|

vol. 19

233-246

EN

The unequivocal negative role of women, described as "harp" of satan, find its substraturn in the anthropological concept of Afrahat, which is based on a hierarchy of the virtue of creatures. The mistrust of women did not flow from "ontological motives", but from the practical considerations which were ber source (Guillaumont). Faithfulness to the biblical concept of creatures does not allow the complete negation of the value of women although, in the specific advice given to the "athletes" the theoretical opinions on this subject were caused to undergo various modifications. In these circumstances there was evidence of a radical stance in the sage in his appraisement of women, the principle of the degrees of good in creatures would be: all the works of God are good, but some are worse. It is not without good reason that the fact remains, that the uncompromising attitude to women is most frequently found in the Demonstrations on the Sons of the Covenant and On Virginity and Holiness, which touch on the themes of virginity and celibacy.

PL

Jednoznacznie negatywna rola kobiety opisywanej jako „harfa Szatana” znajduje swój substrat w antropologicznej koncepcji Afrahata, która opiera się na szczególnej hierarchii cnót stworzeń. Brak zaufania do kobiet wyrażany przez Afrahata nie wynika z „przyczyn ontologicznych” lecz z praktycznych przesłanek będących jego źródłem. Wierność biblijnej koncepcji stworzenia nie pozwala autorowi na kompletną negację wartości kobiety, choć, w konkretnej radzie danej „atletom”, kwestia ulega różnym modyfikacjom. W tych okolicznościach pojawia się dowód na postawę radykalnego docenienia kobiety u mędrca, mianowicie, zasada stopniowania dobra w stworzeniach: wszystkie dzieła Boże są dobre, lecz są wśród nich lepsze i gorsze. Nie bez powodu nieprzejednana postawa wobec kobiet znajduje się w dziełach Demonstrationes i w O dziewictwie i świętości, które dotykają tematów dziewictwa i celibatu.

7

Pozycja św. Piotra w pismach Afrahata i św. Efrema

51%

Uciecha A.

Vox Patrum

|

2004

|

vol. 46

145-154

FR

L'auteur de cet article releve le probleme peu elaboré dans la litterature patristique d'aujourd'hui. Il s'agit d'une reflexion sur le sujet de la position de saint Pierre dans les ceuvres d'Aphrahat le Sagę Persan et de saint Ephrem le Syrien. Une courte analyse de ce théme nous permet de constater d'abord que les résultats des recherches d'autrefoi dévoilent Finfluence d'une tendance apologétique trés forte. Dans leurs commentaires des paraboles et des images biblique Aphrahat et Ephrem scrutent les motifs de la vocation et les devoirs de la responsabilité de Pierre. Il en resulte que sa position particuliere, disons primat, parmi les Apótres ne concerne que sa persone.

EN

L'auteur de cet article releve le probleme peu elaboré dans la litterature patristique d'aujourd'hui. Il s'agit d'une reflexion sur le sujet de la position de saint Pierre dans les ceuvres d'Aphrahat le Sage Persan et de saint Ephrem le Syrien. Une courte analyse de ce théme nous permet de constater d'abord que les résultats des recherches d'autrefoi dévoilent l'influence d'une tendance apologétique trés forte. Dans leurs commentaires des paraboles et des images biblique Aphrahat et Ephrem scrutent les motifs de la vocation et les devoirs de la responsabilité de Pierre. Il en resulte que sa position particuliere, disons primat, parmi les Apotres ne concerne que sa persone.

8

„Sen duszy” w pismach Afrahata

51%

Uciecha A.

Vox Patrum

|

2015

|

vol. 63

217-226

EN

The soul in the ascetic teaching of Aphrahat was understood as being the element which gave life to the body. Properly nurtured it guaranteed the ascetic a moral development. This role of the soul as the foundation of life influenced his outlook on morality and sensuality. The answer to the biblical „living soul” was in his Demonstrations. This implied a spiritual energy, which every person is born with, which is eternal and adorned with a sensitivity of thought. Death embraced both the body and the soul, except that, for the „living soul”, it was equated with sleep. Analysing the anthropological terminology exposed a strong influence of biblical concepts. The Semitic character of this Persian’s anthropology created problems in the precise indication of the semantic bounds of these ideas. The search was not limited only to seeking out the exclusive character of individual human attributes, but also to try to discover their association and interdependence. From the anthropological material of ascetic teaching in the Demonstrations emerges a vision of a man integrated, in whom the corporal is subjected to the spirit and the external signs (speech and conduct) are in harmony with the internal (thought and feelings).

9

Rola i miejsce „synów przymierza" w Kościele perskim IV wieku (na przykładzie "Mów" Afrahata)

41%

Uciecha A.

Vox Patrum

|

2002

|

vol. 42

161-175

FR

Plusieurs savants qui scrutent la pensee Afrahat acceptent la these selon laquelle les „Fils du pacte" representaient un ascetisme pre-monastique clerical qui a du exister bien avant Afrahat. Soumis a une regle ascetique tres rigoureuse les „fils du pacte" prenaient la place entre le clerge et les laics.

EN

Plusieurs savants qui scrutent la pensee Afrahat acceptent la these selon laquelle les „fils du pacte" representaient un ascetisme pre-monastique clerical qui a du exister bien avant Afrahat. Soumis a une regle ascetique tres rigoureuse les „fils du pacte" prenaient la place entre le clerge et les laics.

10

Koncepcja czasu w chrześcijaństwie orientalnym

41%

Żelazny J. W.

Verbum Vitae

|

2019

|

vol. 35

419-433

EN

The concept of oriental theology is often identified with the traditions of Asia Minor, although this is really a huge oversimplification. What primarily characterizes it is a significant emphasis on the material aspect of salvation, the real, material retribution for good and evil. Time, to the Semitic mind, exists in reality, although its course may vary. God transcends the category of time (Ephrem) even though people, both here-and-now and in the eschatological future, are subject to His laws. To oriental Christians, history constitutes the record of God’s responses to people’s choices, and this observation allows us to understand which interpretations of ours were right and which were not. Maintaining peace with God – that is, life in accordance with His Commandments – finds its confirmation, sooner or later, in our history in this world. This principle of fairness will be transferred onto the reality of those who were saved. Here is where the emphasis on history and the occurrence’s interpretation in the pax deorum confirmation category derives from in the life of Christian communities. In the article, drawing on several authors, an effort has been made to show how such an attitude toward time manifested in Christian literature in the Syrian language.

PL

Koncepcja teologii orientalna często utożsamiana jest z tradycją małoazjatycką, choć wydaje się być to dużym uproszczeniem. Charakteryzuje się ona dużym naciskiem na materialny wymiar zbawienia, na realną, materialną odpłatę za dobro i zło. Czas dla semity jest realnie istniejący, choć jego bieg może być różny. Bóg wymyka się kategorii czasu (Efrem), choć ludzie tu i w eschatologicznej przyszłości podlegają jego prawom. Historia ma dla chrześcijan orientalnych walor zapisu odpowiedzi Boga na ludzkie wybory, a jej obserwacja pozwala zrozumieć, które nasze interpretacje były słuszne, a które nie. Zachowanie pokoju z Bogiem, życie w zgodzie z jego przykazaniami ma swoje potwierdzenie, prędzej czy później, w naszych dziejach w wymiarze tego świata. Ta zasada sprawiedliwości zostanie przeniesiona na rzeczywistość zbawionych. Stąd nacisk na historię i interpretację wydarzeń w kategoriach konfirmacji pax deorum w życiu wspólnot chrześcijańskich. W artykule, poprzez kolejnych autorów, podjęto próbę ukazania, jak taka postawa wobec czasu manifestowała się w literaturze chrześcijańskiej kręgu języka syryjskiego.

11

Sekrety duchowej walki w mowie "O wojnach" Afrahata, perskiego mędrca

41%

Uciecha A.

Vox Patrum

|

2015

|

vol. 63

389-396

EN

In the Demonstration “On Wars” Aphrahat prophetically announces the times of Christian persecution and at the same time in a secret way persuades and encourages to place one’s faith in God’s Providence. The Persian comments on his contemporary events in a military convention, in the context of the ideals of spiritual struggles of the “sons of covenant”. In every difficult situation Christian “athletes” should see a call for conversion. A theological message of the speech “On Wars” has been included in the encouragement to interpret the persecution of the Church as a sign of God’s admonition; the Sage says nothing about God’s wrath or His punishment.

12

Afrahat, Mowa XIX – Przeciwko Żydom, którzy mówią, że na nowo zostaną zgromadzeni (Demonstratio XIX: Adversus Iudaeos qui dicunt se denuo congregatum iri, PSyr 1, 845-892)

41%

Uciecha A.

Vox Patrum

|

2020

|

vol. 75

605-630

EN

Mowa Przeciwko Żydom, którzy mówią, że na nowo zostaną zgromadzeni jest dziewiętnastym wykładem w całej kolekcji Afrahata. Mędrzec perski kontynuuje i rozwija polemikę z nauczaniem judaizmu i rabinów babilońskiej diaspory. Pers podważa przekonanie Żydów oparte na prorockich obietnicach o ponownym zgromadzeniu Izraela i dowodzi fałszu ich interpretacji. Bóg odrzucił swój Naród Wybrany. Prorockie zapowiedzi odbudowy Izraela wypełnione zostały ostatecznie w powrocie z niewoli babilońskiej. Uprzywilejowaną postacią w antyżydowskiej argumentacji Persa jest prorok Daniel. Jego wizje wypełniły się w Jezusie Chrystusie i w zniszczeniu Jeruzalem, które nigdy już nie zostanie odbudowane.

13

Afrahat, Mowa XVII – O Chrystusie, Synu Bożym

41%

Uciecha A.

Vox Patrum

|

2020

|

vol. 73

181-198

EN

Demonstration On Christ, who is the Son of God is the seventeenth exposition in Aphrahat’s work. The Persian sage continues and develops his polemic against Judaism in general and the teachings of the rabbis of the Babylonian diaspora in particular. The truth about the divinity of Messiah, Christ, who fulfilled all the prophecies of the Old Testament, is a focal point of his whole argument. Aphrahat consequently refutes critique formulated by the Jews who accuse Christians of fraudulent interpretation of Old Testament prophecies and attributing a divine status to Jesus what they maintain a blasphemy. The demonstration is not a lengthy work. This fact raises a question if it is not the exact reason why Aphrahat, aware of the weakness of this argument on Jesus, Son of God, broke the literary conventions of acrostic and supplemented his work with the twenty-third demonstration, extensive Demonstratio de acino (On the Grapecluster).

PL

Mowa O Chrystusie, Synu Bożym jest siedemnastym wykładem w całym dziele Afrahata. Mędrzec perski kontynuuje i rozwija polemikę z nauczaniem judaizmu i rabinów babilońskiej diaspory. Osią argumentacji jest prawda o bóstwie Mesjasza-Chrystusa, Syna Bożego, w którym wypełniły się prorockie zapowiedzi Starego Testamentu. Perski Mędrzec konsekwentnie odpiera żydowską krytykę, w której chrześcijanie są oskarżani o fałszowanie proroctw Starego Testamentu i bluźnierstwo przypisywania Chrystusowi boskiej godności. Relatywnie niewielka objętość tego chrystologicznego przedłożenia może rodzić pytania i wątpliwości. Możliwe, że Afrahat uświadomił sobie ułomną fragmentaryczność swojego wywodu na temat Chrystusa, Syna Bożego, i łamiąc zasady literackiej konwencji akrostychu, dodał do całości dzieła dwudzieste trzecie bardzo obszerne Demonstratio de acino.

Refine search results

10 Vox Patrum

3 Verbum Vitae

12 Uciecha A.

1 Żelazny J. W.

2 2020

1 2019

1 2017

1 2016

2 2015

2 2014

1 2011

1 2004

1 2003

1 2002

Afrahat, Mowa XVIII – przeciw żydom o dziewictwie i świętości (Demonstratio XVIII: Adversus Iudaeos de virginitate et sanctitate, PSyr 1, 817-844)

Afrahat, Mowa VIII – O ożywieniu umarłych (Demonstratio VIII: De resurrectione mortuorum, PSyr 1, 361-405)

Afrahat, Mowa XIII – O szabacie (Demonstratio XIII: De sabbato, PSyr 1, 541-572)

Idea przymierza (qyama) w Mowach Afrahata

Afrahat, Mowa X – O pasterzach (Demonstratio X: De pastoribus, PSyr 1, 444-465)

Rola i znaczenie „córek przymierza” w Kościele perskim IV i V wieku

Pozycja św. Piotra w pismach Afrahata i św. Efrema

„Sen duszy” w pismach Afrahata

Rola i miejsce „synów przymierza" w Kościele perskim IV wieku (na przykładzie "Mów" Afrahata)

Koncepcja czasu w chrześcijaństwie orientalnym

Sekrety duchowej walki w mowie "O wojnach" Afrahata, perskiego mędrca

Afrahat, Mowa XIX – Przeciwko Żydom, którzy mówią, że na nowo zostaną zgromadzeni (Demonstratio XIX: Adversus Iudaeos qui dicunt se denuo congregatum iri, PSyr 1, 845-892)

Afrahat, Mowa XVII – O Chrystusie, Synu Bożym