Search results

1

“UNDER THE MOON” – IMAGES AND FORMS OF ‘FEMALENESS’ IN ADRIENNE KENNEDY’S PLAYS

100%

Tóth G.

Gender Studies

|

2013

|

vol. 12

|

issue 1

246-263

EN

This paper sheds light on the challenging imagery of femaleness in Adrienne Kennedy’s plays. Reshaping dramatic forms, she deconstructs the traditional narratives of motherhood, child bearing and birth. Her plays link the images of reproduction and proliferation with that of death. Kennedy reconstructs the fragmented self through visions of the inner terrain of the psyche which is projected through the moon-like, ever changing female body.

2

Comparative Literature in Classroom: A Model

100%

Singh R. P.

Journal of Applied Cultural Studies

|

2015

|

vol. 1

EN

Many questions arise in the understanding of texts produced in different locales within the bigger ambit of world literature. It is here that the need arises to apply various modes of enquiry in understanding them. Comparative literature can become a common platform for understanding different cultures and literatures. The present paper is a modest attempt to introduce the concept of comparative literature to a fresh learner and then to evaluate literatures from two different contexts (Dalit and African American) together for practical purposes. A model is proposed for discussing comparative literature in the classroom. Thus, the paper becomes authentic and unique research, bringing theory and practice together.

3

Black No More? The Recent Recognition of Mixed-Race Identity

88%

Chojnowska J.

Acta Philologica

|

2014

|

issue 45

78-84

PL

Artykuł omawia relatywnie niedawną zmianę, jaka zaszła w kategoryzacji tożsamości rasowej w USA. Tradycyjnie postrzegani i identyfikujący się jako podgrupa Afroamerykanów zgodnie z zasadą „jednej kropli krwi”, dawni „Mulaci” zyskali w ciągu ostatnich dziesięcioleci nowe możliwości definiowania swej tożsamości rasowej dzięki teoriom postetniczności i hybrydowości, tożsamości „new mestiza” i wpływom świata latynoskiego. Jednocześnieujawniły się głosy krytyki wobec porzucenia esencjalistycznego postrzegania rasowości. Porównując przeciwstawne stanowiska w tej sprawie, artykuł przedstawia różne możliwości (auto)identyfikacji rasowej w USA.

4

A “Savage Mode”: The Transmedial Narratology of African American Protest

75%

Hall C.

Facta Ficta. Journal of Theory, Narrative & Media

|

2018

|

vol. 2

|

issue 2

155-172

EN

This article explores narrative in African American protest art by examining Richard Wright’s 1940 novel Native Son, alongside 21 Savage (Shayaa Abraham-Joseph) and Metro Boomin’s 2016 rap album Savage Mode. I open with a discussion of Native Son as a project of protest and with James Baldwin’s criticism of the novel, and of protest fiction at large. Centring Baldwin’s critique, this article explores the violence and horror of the narrative worlds of Wright’s Bigger Thomas and Abraham-Joseph’s 21 Savage, in an effort to discover if these works are capable of complicating Baldwin’s claims and expanding notions of what protest is and how it operates. By applying Marie-Laure Ryan’s concept of storyworlds, and the attendant “principle of minimal departure,” the article lays out a narratology of protest. The social protest of these works, I find, is rendered uniquely efficacious by the violence that takes place within their storyworlds, violence that operates as a visceral, unignorable force urging real-world change. Because of its impact on the reader or listener, violence and discomfort within these narratives directs that user toward extra-narrative action. In building on the transmedial approach that Ryan encourages, and examining Savage Mode as a contemporary work of protest that shares a narrative technique with Native Son, the article also discusses some recent engagements with rap music in traditional scholarship and popular writing. Throughout, I put forth the argument that both Savage Mode and Native Son function as powerful works of protest against real-world conditions, protests that operate via narratives that empathically involve their users in violent storyworlds. Abraham-Joseph’s protest, then, furthers Wright’s, as both are works that operate in a “savage” narratological “mode”-one of intense violence and discomfort which, read as protest, has the capacity to prompt an activist response in the user.

5

Haunting Time in Jesmyn Ward’s Sing, Unburied, Sing

51%

Eyrolles Suchet S.

Roczniki Humanistyczne

|

2022

|

vol. 70

|

issue 11

81-90

PL

Śpiewajcie, z prochów, śpiewajcie Jesmyn Ward jest historią zarówno o przeszłości jak i o teraźniejszości. Wypełniają ją bowiem postacie zamieszkujące współczesne amerykańskie Południe oraz duchy reprezentujące minioną rasową niesprawiedliwość. Duchy te są manifestacją dawnej przemocy na tle rasowym, znakiem przeszłości nawiedzającej teraźniejszość. Jednak Śpiewajcie, z prochów, śpiewajcie zawiera w sobie czasową aporię: z jednej strony obecność duchów jest łącznikiem pomiędzy dwoma odrębnymi przedziałami czasowymi, z drugiej strony przeszłość i teraźniejszość mieszają się ze sobą za sprawą pozostałości po czasie minionym, takich jak więzienie Parchman czy rasowa dyskryminacja, z którą Jojo i jego rodzina muszą sobie radzić na co dzień. W efekcie fabuła powieści wydaje się mieć swój własny wymiar czasowy. Wychodząc od teorii Paula Ricoeura z jego pracy Czas i opowieść, artykuł dowodzi, iż różni narratorzy opowiadają swoją historię nie tylko w celu zrozumienia wymiaru czasowego, w którym przyszło im żyć, lecz również po to, by osiągnąć formę narracyjnej tożsamości wzmacniającej afroamerykańską wspólnotę.

EN

Jesmyn Ward’s Sing, Unburied, Sing is a story about the past as well as about the present. It is peopled not only by characters living in the present South but also by ghosts representing past racial injustice. These ghosts are the manifestation of past racial brutality, the sign of the past haunting the present. But Sing, Unburied, Sing presents a temporal aporia: the past is separate from the present, hence the presence of ghosts as a link between the two temporalities but they are also merged through the present remains of the past: the Parchman prison or the present racial discrimination Jojo and his family have to cope with. The story thus seems to have a temporal dimension of its own. Following French philosopher Paul Ricoeur’s theory presented in his Time and Narrative, I will try to show that the different narrators are telling their story, not only to try to make sense of this temporality they exist in, but also to try to achieve a form of narrative identity that reinforces the African American community.

Refine search results

1 Acta Philologica

1 Facta Ficta. Journal of Theory, Narrative & Media

1 Gender Studies

1 Journal of Applied Cultural Studies

1 Roczniki Humanistyczne

1 Chojnowska J.

1 Eyrolles Suchet S.

1 Hall C.

1 Singh R. P.

1 Tóth G.

1 2022

1 2018

1 2015

1 2014

1 2013

“UNDER THE MOON” – IMAGES AND FORMS OF ‘FEMALENESS’ IN ADRIENNE KENNEDY’S PLAYS

Comparative Literature in Classroom: A Model

Black No More? The Recent Recognition of Mixed-Race Identity

A “Savage Mode”: The Transmedial Narratology of African American Protest

Haunting Time in Jesmyn Ward’s Sing, Unburied, Sing