Search results

1

O pionierkach antropologicznych badań Algierii

100%

Chymkowski R.

Przegląd Humanistyczny

|

2014

|

issue 5(446)

47-58

EN

In 1934 Thérèse Rivière and Germaine Tillion set off to Aurès (Algeria) to conduct ethnographic research of the Chaouia. This expedition was prepared by the French anthropologists centered around Marcel Mauss. Its cognitive aims were related to the interests of the French colonial authorities. When in 1954 the Algerian-French war broke out, Tillion got involved in organization of social welfare for poor Algerians, which was supposed to remove the reason for the armed conflict. Tillion’s scientific work reveals slight interest in Islam as the primary cultural context of the analyzed phenomena. This is also characteristic of the intellectual environment from which Tillion comes from and is the result of the construction of the conceptual apparatus of cultural anthropology.

2

Dziedzictwo wojny algierskiej w kulturze politycznej niepodległej Algierii

81%

Kobis R.

Horyzonty Polityki

|

2015

|

vol. 6

|

issue 15

59-79

EN

The aim of the article is to present the characteristic elements of the political culture of Algeria, one of the so-called Third World countries. After 132 years of French dominance, it gained its independence due to the eight-year- long Algerian War 1954-1962. The heritage of the independence struggle continues to exist in the awareness and historical memory of the Algerians, thus contributing to the political culture of the country. The first part of the article is an analysis of the terms ‘memory’ and ‘history’, which is considered from a North-African perspective. The author claims that it is the subjective social memory that constitutes the main source of this region inhabitants’ awareness which is primarily based on either historical symbolism or symbolic words. Next, the author investigates the national historical discourse taking 1962 as a starting point. The conclusion is that being a principal creator of the historical policy, the state uses it by placing a current rivalry in a historical context. One of the most important elements legitimizing the political regime is historical education. Moreover, an analysis of the historical discourse was made. Regarding those who oppose the Algerian authorities, the first view was represented by fundamentalist groups, the so-called Islamism; the other view was favored by secular groups, the so-called Berberism. Finally, the author draws the conclusion that the Algerian War heritage is one of the foundations of the political culture in Algeria.

PL

Celem artykułu jest przedstawienie charakterystycznych elementów kultury politycznej jednego z krajów tak zwanego Trzeciego Świata – Algierii. Państwo to uzyskało niepodległość po 132 latach francuskiej obecności w wyniku ośmioletniej wojny o niepodległość z lat 1954-1962. Dziedzictwo walki o niepodległość jest wciąż żywe w świadomości i pamięci historycznej Algierczyków, co ma przełożenie na kulturę polityczną w kraju. Artykuł rozpoczyna się od analizy pojęć „pamięć” i „historia” w perspektywie północnoafrykańskiej. Autor stawia tezę, iż to właśnie subiektywna pamięć społeczna jest głównym źródłem świadomości mieszkańców regionu. Opiera się ona w głównej mierze na symbolice historycznej lub słowach-symbolach. Następnie autor analizuje państwowy dyskurs historyczny, poczynając od 1962 roku. Stwierdza, że państwo jest głównym kreatorem polityki historycznej i używa jej do bieżącej rywalizacji historycznej. Jednym z najważniejszych elementów legitymizujących reżim polityczny jest edukacja historyczna. Analizie poddane zostały również opozycyjne względem władz w Algierze dyskursy historyczne, tj. islamistyczny – reprezentowany przez ugrupowania fundamentalistyczne oraz berberyjski – reprezentowany przez ugrupowania laickie. Artykuł kończą wnioski, w których autor stwierdza, iż dziedzictwo wojny o niepodległość stanowi jeden z fundamentów kultury politycznej w Algierii.

3

Digitalization and the Information Society in Algeria: Digital Transformation Actors and Key Variables

72%

Bouberka M., Fadel S., Derrar H.

Econometrics. Ekonometria. Advances in Applied Data Analytics

|

2023

|

vol. 27

|

issue 2

21-44

PL

Zjawisko społeczeństwa informacyjnego łączy problemy społeczno-historyczno-technologiczne, gdzie rozwój nauki i przemysłu ma zasięg globalny. Wszechobecność nowych technologii informacyjnych i komunikacyjnych sprawia, że jest to niezbędny składnik nowej cywilizacji, wpływający w różnym stopniu na każdy kraj. Ten pogląd jest jednak jednostronny i pomija inne istotne aspekty, które podważają ideę społeczeństwa informacyjnego, stawiając na pierwszym miejscu ludzkie potrzeby. Wiodące państwa osiągnęły to dzięki aktywnym badaniom i rozwojowi, napędzanym zaangażowaniem rządów i badaniami naukowymi. Współpraca różnych podmiotów gospodarczych, instytucjonalnych, społecznych i obywatelskich odegrała zasadniczą rolę w rozwoju społeczeństwa informacyjnego. Budowanie i promowanie społeczeństwa informacyjnego wykracza poza odnoszenie się jedynie do infrastruktury, obejmuje bowiem działania polityczne, które uwzględniają społeczno-technologiczny charakter tego rozwoju i jego wpływ na społeczeństwo i inne sektory działalności. Cele artykułu stanowią analiza sytuacji Algierii i jej pozycji w stosunku do innych krajów w zakresie społeczeństwa informacyjnego, badanie czynników wpływających na rozwój społeczeństwa informacyjnego w Algierii, a także zidentyfikowanie najważniejszych z nich. W artykule zaproponowano strategię rozwoju w tym obszarze. Problem badawczy sformułowano następująco: jakie są kluczowe zmienne wpływające na rozwój cyfryzacji i społeczeństwa informacyjnego w Algierii? Ramy regulacyjne najbardziej rozwiniętych krajów mają kluczowe znaczenie dla inicjatyw mających na celu ich rozwój. Aby wspierać powstawanie społeczeństwa informacyjnego w Algierii, należy wzmocnić solidarność, promować różnorodność i pobudzić potencjał wszystkich obywateli.

EN

The information society is a product of the intersection of socio-historical-technological contexts, where the development of science and industry has a global reach. The pervasiveness of new information and communication technologies makes it an essential component of a new civilization, afecting every country in varying degrees. Although this techniques approach is grounded in some truth, it neglects other vital aspects that challenge the idea of an information society that prioritizes human needs. The leading nations have achieved this through active research and development, driven by government involvement and the signicfiant contributions of universities. Furthermore, the collaboration of diverse economic, institutional, social, and civic actors has played an essential role in its advancement. However, constructing and promoting an information society transcends infrastructure. It involves political actions that consider the socio-technological nature of this development and its impact on society and other sectors of activity. The objective of this article is twofold. On the one hand, the study analysed the situation of Algeria and its position in relation to other countries regarding the information society, and the other examined the factors that influence the development of the information society in Algeria, trying to identify the most important ones. Finally, the authors proposed a development strategy in this area. The research thesis was formulated as follows: What are the key variables that have an impact on the development of digitalization and the information society in Algeria? Thus, the regulatory frameworks of the most advanced countries are central to the initiatives aimed at its development. To foster the emergence of an information society in Algeria, solidarity must be strengthened, diversity promoted, and the potential of all citizens catalysed.

4

Climate change and water resources in Algeria: vulnerability, impact and adaptation strategy

72%

MOHAMMED T., AL-AMIN A. Q.

Economic and Environmental Studies

|

2018

|

vol. 18

|

issue 1

411-429

EN

The climate changes going on for a long time now have ceased to be a scientific curiosity. They constitute the major environmental question which dominates our time and pose the major challenge to environmental organizations of control. Water is one of the most important raw materials in Algeria. Because of its importance, it is essential to know its vulnerability with the climate changes. In Algeria, the vulnerability due to the climate changes is expressed through several aspects: demographic explosion, probable reduction in the water run-offs, scarcity of the resources, the degradation of the hydraulic infrastructures, threats to wetlands, etc. In the face of this situation, Algeria has taken quantitative and qualitative adaptive measures within the framework of durable management of this invaluable resource for the future.

PL

Zmiany klimatu przez długi czas przestały być ciekawostką naukową. Stanowią one główne zagadnienie ekologiczne, które dominuje nad naszym czasem i główne wyzwanie, na które muszą odpowiedzieć organizacje ochrony środowiska. Woda jest jednym z najważniejszych surowców w Algierii. Ze względu na jego znaczenie niezbędne jest poznanie jego wrażliwości na zmiany klimatu. W Algierii wrażliwość na zmiany klimatyczne wyraża się w kilku aspektach: eksplozja demograficzna, prawdopodobna redukcja spływów wody, niedobór zasobów, degradacja infrastruktury hydraulicznej, zagrożenia na mokradłach ... itd. Staw czoła tej sytuacji, Algieria dostosował środki ilościowe i jakościowe w ramach trwałego zarządzania tym nieocenionym zasobem na przyszłość.

5

Kultura i sztuka ulicy w Maghrebie na przykładzie Algierii i Tunezji. Zarys problemu

72%

Barska A.

Górnośląskie Studia Socjologiczne. Seria Nowa

|

2022

|

vol. 13

1-12

EN

In her article, Anna Barska presents various strategies used by social actors to manifest their desire to speak, to break taboos and to make sense of their presence in the city. The places represented, the time, the themes and the creator(s) are a form of message and communication. The examples Barska discusses, i.e., Algiers, Oran, Tunis and Djerba, are helpful in understanding the complexity of the socio-cultural and political life in the Maghreb.

PL

Artykuł przedstawia różnorodne strategie manifestowania chęci do mówienia, przełamywania tabu i próby nadawania sensu swojej obecności w mieście jako aktora społecznego. Prezentowane miejsca, czas, tematyka i twórca/y stanowią formę przekazu i komunikacji. Omawiane przykłady Algieru, Oranu, Tunisu czy Dżerby pozwalają zrozumieć złożoność życia społeczno-kulturowego i politycznego w Maghrebie.

6

Święty Augustyn i Albert Camus. Przyczynek do dialogów – nie tylko filozoficznych

72%

Roś J.

Scripta Philosophica. Zeszyty Naukowe Doktorantów Wydziału Filozofii KUL

|

2015

|

vol. 4

25-42

PL

Wyczytanie myśli Augustyna z tekstów Camusa, aby można było nazwać je komplementarnym, musiałoby polegać na analizie całości dzieła francuskiego pisarza, jako że echa camusowskiej lektury Augustyna nie urywają się w żadnym momencie jego działalności literackiej, natomiast zaczynają – być może najgłośniej – pobrzmiewać już w jednym z pierwszych pism, jakie wyszły spod pióra młodego Camusa. Artykuł ten ma więc służyć jako przypomnienie dotychczasowych ustaleń, a zarazem jako szkic do pogłębionej monografi i, wykazujący różnorodność pól, na których toczy się dialog Camusa z Augustynem, zawierający odniesienia do tych, na jakich dotychczas nie szukano „spotkań” obu myślicieli.

EN

Finding St. Augustine’s influence on texts of Albert Camus, in order to call it complementary, would have to rely on the analysis of the whole work of the French writer, since the “presence” of Augustine in work of Camus does not break off at any time of his literary activity. In contrast, it starts to have its overtone in the one of the first texts which have come out from the pen of young Camus. Thus this article has to serve as a reminiscence of the previous findings and at the same time their explanation (as they are not always methodologically satisfactory), and also as a sketch for a thorough monograph, showing a variety of fields, in which dialogue of St. Augustine with Camus takes place, containing a reference to those fields, that have not been the subject of interest yet.

7

Królewskie palmy, drzewa świętojańskie, migdałowce w dolinie konsulów… Kilka refleksji na temat roślinności w twórczości Alberta Camusa

72%

Roś J.

Amor Fati

|

2015

|

issue 1

51-68

EN

In this article the author argues that in the works of Camus people are particularly associated with vegetation. Joanna Roś analyzes the selected passages from the three literary works by Albert Camus, successively proving that: in The first man the fun with a palm tree is a symbol of passion for life, which is inextricably linked with nature as a model of survival; in Happy death vegetation teaches the hero that what would dishonor him as a man is the desire of death, denial of life; and Camus, presenting in The Minotaur or The Stop in Oran this city as a place where vegetation is masked, shows how this space devoid of vegetation urges a man to seek a counterbal-ance in a wild nature.

8

The Problem of Migration from Sub-Saharan Africa to Algeria in the Twenty-First Century

72%

Voytyuk O.

Przegląd Strategiczny

|

2023

|

issue 16

181-193

PL

W XXI wieku nastąpił gwałtowny wzrost migracji z Afryki Subsaharyjskiej do Algierii, a strefa Sahelu stała się, głównym miejscem nielegalnego przemytu ludzi. Niektórzy imigranci udają się na północ kraju, aby kontynuować podróż do Europy; inni pozostają w Algierii, traktując ją jako kraj docelowy i nie odbywają dalszej podróży. Algieria była wielokrotnie oskarżana o stosowanie wobec migrantów nielegalnych praktyk, takich jak deportacje, pushbacki, zatrzymania. Celem artykułu jest próba oceny skali problemu nielegalnej imigracji do Algierii na podstawie dostępnych danych statystycznych i ich periodyzacji oraz opisanie głównych sposobów przemytu ludzi oraz scharakteryzowanie podstawowych zasad polityki migracyjnej. Dlatego też postawiono następujące hipotezy: 1) Algieria jest głównie państwem tranzytowym dla migrantów z Afryki Subsaharyjskiej; 2) Główne szlaki nielegalnych migracji prowadzą ze strefy Sahelu; 3) Odnotowuje się nierówne traktowanie osób pod względem łamania algierskiego prawa (podział na Algierczyków i innych). Na potrzeby artykułu zostały wykorzystane następujące metody badawcze – analiza i synteza, metoda komparatystyczna, statystyczna oraz podejście systemowe.

EN

In the twenty-first century, there was a sharp increase in migration from sub-Saharan Africa to Algeria, and the Sahel zone became a hot stop for illegal human smuggling. Some immigrants go to the north of the country to continue their journey to Europe; others remain in Algeria, treating it as a destination country and do not continue their journey. Algeria has been repeatedly accused of using illegal practices against migrants, such as deportations, pushbacks, and detentions. The aim of the article is to try to assess the scale of the problem of illegal immigration in Algeria based on available statistical data and their periodisation. The main routes taken by migrants will be described, as well as the basic principles of migration policy in Algeria. The following hypotheses were put forward: 1) Algeria is mainly a transit country for migrants from sub-Saharan Africa; 2) The main irregular migration routes lead from the Sahel zone; 3) There is unequal treatment of people in terms of violations of Algerian law (division into Algerians and others). For the purposes of the article, the following research methods were used – analysis and synthesis, comparative method, statistical method, and systemic approach.

9

Od Berberów do Amazighe, czyli ukształtowanie się nowoczesnej tożsamości berberskiej

58%

Vorbrich R.

Kultura i Społeczeństwo

|

2020

|

vol. 64

|

issue 1

169-196

PL

The Berbers, an indigenous people of North Africa, belong to the group of “nations without a state.” For centuries, they were marginalized by the Arab majority or manipulated by European colonizers. Since the mid-twentieth century in North Africa, a movement for a Berber and Pan-Berber identity has been growing strongly. The movement has disseminated the neologism “Amazigh” as the endoethnonim of this group of peoples. The process of building (creating) a Berber identity has been slightly different in Morocco (where the stabilizing role of the monarchy has been highlighted) and in Algeria (where it has taken more violent forms). With the rise of Berber self-awareness in North Africa and the activity of the Berber diaspora in Europe (mainly in France), civil society organizations (associations) were established in Morocco and Algeria to defend the rights of the Berber minority. After many attempts and despite the resistance of Arab elites the Berber language and culture were recognized by the state authorities as equivalent to the Arabic component of the Algerian and Moroccan identity. State institutions (the Institut royal de la culture Amazighe–the IRCAM–in Morocco, and the Haut Commissariat à l’Amazighité–the HCA–in Algeria) were established for the revitalization of the Berber culture and language (tamazight).

10

MAROKO – TRUDNY POWRÓT DO UNII AFRYKAŃSKIEJ. CZ. II: W POSZUKIWANIU SOJUSZNIKÓW

58%

Kosidło A.

Colloquium Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych AMW

|

2019

|

issue 1

77-102

PL

Artykuł ten przedstawia zabiegi władz w Rabacie, chcących pozyskać jak największą liczbę państw afrykańskich, którzy poparliby w głosowaniu na XVIII Szczycie Przywódców Afryki ideę powrotu Maroka do UA. Stąd też omawia szczegółowo marokańska rządową ofensywę dyplomatyczną w drugiej połowie 2016 roku, podkreślając zarówno jej wymiar polityczny, ekonomiczny, jak i religijny. Jego treści – wykorzystujące oficjalne marokańskie dokumenty oraz analizy zawarte w przeróżnych czasopismach, głównie afrykańskich – mają przekonać czytelnika o zręczności i skuteczności marokańskiej dyplomacji, ale jedynie w wymiarze taktycznym, jakim stało się członkostwo w Unii Afrykańskiej, jako że cel strategiczny, czyli akceptacja przez czołowe państwa świata, ONZ i UA zaboru Zachodniej Sahary – bez dogadania się z liderami POLISARIO – jest jeszcze odległy i walka o to będzie powodować kolejne podziały nie tylko w rejonie Maghrebu, ale i na całym afrykańskim kontynencie.

EN

This article presents attempt of the Rabat authorities' to win as many African countries as possible, who would vote in favor of the return of Morocco to the UA in the 18th Summit of African Leaders. Therefore, the article discusses in detail the Moroccan government diplomatic offensive in the second half of 2016, underlining both its political, economic and religious dimensions. Its contents – using official Moroccan documents and analysis contained in various magazines, mainly African – are to convince the reader of the skill and effectiveness of Moroccan diplomacy, but only in the tactical dimension of membership in the African Union, as a strategic goal, that is acceptance by leading countries of the world, the UN and the UA of the Western Sahara – without getting along with the leaders of POLISARIO – is still distant and the fight for it will cause further divisions not only in the Maghreb region, but also throughout the African continent.

11

MAROKO W UNII AFRYKAŃSKIEJ,CZ. III: W POSZUKIWANIU MIEJSCA

58%

Kosidło A.

Colloquium Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych AMW

|

2019

|

issue 3

61-88

PL

Sukces przyjęcia do Unii Afrykańskiej spowodował, iż Maroko zaczęło być jeszcze bardziej aktywne na arenie międzynarodowej i postanowiło otworzyć się szerzej na Czarną Afrykę, a nawet przystąpić do Wspólnoty Gospodarczej Krajów Afryki Zachodniej (ECO-WAS), co zaskoczyło i zaniepokoiło czołowych liderów tego ugrupowania, którzy jednak ociągają się z podjęciem ostatecznej decyzji. Oczekiwanie trwa do dnia dzisiejszego i jest swoistą porażką – jak na razie – marokańskiej dyplomacji. A poza tym wydaje się, że obec-nie polityka międzynarodowa sprzyja Maroku. Wszyscy wielcy tego świata – USA, Chiny, Rosja, UE – wolą utrzymanie status quo w regionie Maghrebu i nie rozważają możliwości jakiegoś nowego otwarcia. Treści tego artykułu przekonują również, iż w omawianym przy-padku geopolityka i regionalne bezpieczeństwo wykazują swoją wyższość nad prawem międzynarodowym. A ponadto udowadniają, że sprawa Sahary Zachodniej jest najważniejszą kwestią politycz-ną dla dzisiejszego Maroka.

EN

The success of admission to the African Union meant that Morocco began to be even more active on the international stage and decided to open more widely to Black Afri-ca, and even join the Economic Community of West African Countries (ECOWAS), which surprised and alarmed the leading leaders of this groupings who are however reluctant to make a final decision. The wait continues to this day and is a kind of failure – so far – of Moroccan diplomacy. And besides, it seems that international politics currently favors Mo-rocco. All the greats of this world – the USA, China, Russia, the EU – prefer to maintain the status quo in the Maghreb region and do not consider the possibility of any new opening. The content of this article also argues that in this case geopolitics and regional security show their superiority over international law. In addition, they prove that the issue of Western Sahara is the most important political issue for today's Morocco.

12

Polityka zagraniczna Stanów Zjednoczonych wobec regionów o niskim stopniu zainteresowania na przykładzie wybranych krajów Afryki Północnej w latach 1989-2001

58%

Wordliczek R.

Przegląd Politologiczny

|

2015

|

issue 4

79-91

EN

During the Cold War and in the 1990s, Maghreb states, with the exception of Egypt, were treated marginally by successive US administrations. The situation changed after the terrorist attacks took place in New York and Washington D.C. in September 2001. The paper presents the main political problems in relations between the United States and Maghreb states in the 1990s. These main problems were: the political crisis in Algeria, and the political and military conflict between Morocco and Algeria over Western Sahara. From the US point of view the most important were the implications of these events for the international relations.

PL

Przez okres zimnej wojny i bezpośrednio po jej zakończeniu, aż do wydarzeń z 11 września 2001 r. kraje Afryki Północnej, z wyjątkiem Egiptu, były traktowane marginalnie przez kolejne administracje amerykańskie. Artykuł dotyczy miejsca krajów Maghrebu w polityce zagranicznej USA w latach 90 – tych XX wieku. Do głównych problemów związanych z obszarem Afryki Północnej, które skupiały uwagę Waszyngtonu w ostatniej dekadzie ubiegłego wieku należały: konflikt między Algierią i Marokiem o Saharę Zachodnią oraz kryzys polityczny w Algierii i implikacje międzynarodowe wynikające z tego konfliktu. Autor podejmuje próbę odpowiedzi na dwa główne pytania: jakie były cele polityki zagranicznej USA wobec krajów Maghrebu w latach 90 – tych XX wieku? Jakie instrumenty polityki zagranicznej Stany Zjednoczone wykorzystywały w stosunkach z Algierią, Marokiem i Mauretanią?

13

MAROKO – TRUDNY POWRÓT DO UNII AFRYKAŃSKIEJ. CZ. I: POSZUKIWANIE DROGI

58%

Kosidło A.

Colloquium Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych AMW

|

2018

|

issue 3

25-56

EN

Morocco – one of the main African countries – for 33 years remained outside the most important continental institution, the Organization of African Unity (OAU), and since 2002 outside the African Union (AU). It happened to be detrimental not only for Morocco, but also for regional and continental cooperation. The reason for this was the Western Sahara, which Morocco decided to include in its state as a collective path. The UN, OAA and almost half of the world – and above all Algeria – have opposed this violent act by legally acknowledging the existence of the Sahrawi Arab Democratic Republic (SADR) established by the POLISARIO Front. When this new state was admitted to the OAU in 1984, King Morocco – trying to blackmail this intention – withdrew his country from it. It did not bring the expected results, and another failure of Morocco was also that no country in the world recognized the Western Sahara annexation. However, wanting to have an impact on events in Africa, after more than three decades of absence, he decided to return to AU, seeking a way back that would not only be effective, but also acceptable for most members of the AU. Thus, using the diplomatic skills of King Mohammed VI and the economic resources of the state, the Moroccan authorities – agreed with the presence of the Sahrawi Arab Democratic Republic in AU – asked for re-admission to the continental organization.

PL

Maroko – jedno z głównych państw Afryki – przez 33 lata pozostawało poza najważniejszą kontynentalną instytucją, Organizacją Jedności Afrykańskiej (OJA), a od 2002 roku poza Unią Afrykańską (UA). Odbywało się to, że szkodą nie tylko dla Maroka, ale i dla współpracy regionalnej i kontynentalnej. Powodem tego stanu rzeczy stała się Zachodnia Sahara, którą Maroko postanowiło na drodze zbrojnej wcielić w skład swego państwa. Sprzeciw wobec tego aktu przemocy zgłosiła ONZ, OJA oraz prawie połowa państw świata – a przede wszystkim Algieria – uznając prawnie istnienie powołanej przez Front POLISARIO Saharyjskiej Arabskiej Demokratycznej Republiki (SADR). Kiedy to nowe państwo zostało w 1984 roku przyjęte do OJA, król Maroka – próbując szantażem udaremnić ten zamiar – wycofał z niej swój kraj. Nie przyniosło to oczekiwanych rezultatów, a dodatkową porażką Maroka było także to, że żadne państwo świata nie uznało formalnie zaboru Sahary Zachodniej. Z tego właśnie powodu kwestia Sahary Zachodniej stała się aktualnym „sercem” marokańskiej polityki oraz głównym problemem niezgody tak w regionie Maghrebu, jak i w całej Afryce oraz w relacjach Rabatu z dużą częścią świata zewnętrznego. Poniższy artykuł – i dwa następne publikowane w kolejnych numerach „Colloquium” – starają się szczegółowo opisać oraz ocenić długi i skomplikowany proces powrotu Maroka do UA, który stał się faktem dopiero w końcu stycznia 2017 roku. Pierwszy analizuje więc poszukiwanie optymalnej dla Rabatu drogi powrotu do Unii Afrykańskiej, drugi zaś metody pozyskiwania sojuszników, a natomiast ostatni omawia konsekwencje tego wydarzenia dla rozwiązania problemu Zachodniej Sahary oraz zapewnienia bezpieczeństwa i współpracy w północnej Afryce.

14

Siły zbrojne Algierii, Mauretanii, Maroka i Tunezji. Stan obecny i perspektywy

58%

Królikowski H.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2018

|

issue 3

275-301

EN

The armed forces of Algeria, Morocco, Mauritania and Tunisia are relatively poorly described in Polish scientific literature. In each of these four countries, the state and capabilities of military potential development are different, all of them finally experienced the Arab Spring in various ways. In addition, these countries have been a growing arms market in the last few years and have made significant quality changes in their armed forces. In particular, Algeria and Morocco care for the development of their own defense industry. The description of the state of the armed forces of these countries and international military cooperation is interesting because it shows the differences in the approach to the development of military potential by states from the same region facing similar threats.

PL

Sił zbrojne Algierii, Maroka, Mauretanii i Tunezji są stosunkowo słabo opisane w polskiej literaturze naukowej. W każdym z tych czterech państw stan i możliwości rozwoju potencjału militarnego są inne, każde z nich w inny sposób doświadczyło Arabskiej Wiosny. Ponadto państwa te były w ciągu ostatnich kilku lat rosnącym rynkiem uzbrojenia i dokonywały istotnych zmian jakościowych w swoich siłach zbrojnych. Szczególnie Algieria i Maroko dbają o rozwój własnego przemysłu obronnego. Sam opis stanu sił zbrojnych wymienionych państw oraz międzynarodowej współpracy wojskowej jest interesujący z powodu ukazania różnic w podejściu do rozwoju potencjału militarnego przez państwa z tego samego regionu, stojące przed podobnymi zagrożeniami.

15

De la protection de l’environnement dans les Constitutions Algeriennes

51%

Tabti R.

Comparative Legilinguistics

|

2024

|

vol. 57

7-40

PL

Od momentu uzyskania niepodległości w 1962 roku Algieria przeszła znaczące przemiany polityczne i środowiskowe. Pomimo wyzwań związanych z odbudową po okresie niepodległości, troska o środowisko stopniowo znalazła swoje miejsce w ustawach tego kraju, w tym w statutach i konstytucjach. Chociaż konstytucja z 1963 roku pozostała milcząca w kwestiach środowiskowych, co wskazuje na historyczny brak uwagi, od 1976 roku zaczęły się istotne zmiany, związane z wprowadzeniem polityk środowiskowych mających na celu ochronę przyrody. Krajowe statuty z 1976 i 1986 roku, a także konstytucje z lat 1976, 1989, 1996, 2008, 2016, a zwłaszcza z 2020 roku wprowadziły środki na rzecz ochrony środowiska. Owe ustawy zasadnicze jednoznacznie podkreślają pilną potrzebę ochrony przyrody w obliczu zmian klimatycznych i konieczność natychmiastowego działania. Te istotne i przełomowe zmiany w ustawodawstwie podniosły status środowiska w algierskim systemie ustawodawczym i prawodawczym, sygnalizując pojednanie Algierii z jej wartościami kulturowymi, historią i międzynarodowymi zobowiązaniami. W tym kontekście przeprowadzono krytyczną analizę integracji kwestii środowiskowych i klimatycznych w różnych konstytucjach i aktach prawnych Algierii. Wyniki podkreślają istotność przypisaną ochronie przyrody w tych dokumentach, jednocześnie wskazując na konieczność bardziej skutecznej implementacji na miejscu. Pomimo znaczących postępów od uzyskania niepodległości, charakteryzujących się pojawieniem się polityk środowiskowych i włączeniem dyskursu ekologicznego do ustaw zasadniczych, Algieria nadal musi włożyć znaczne wysiłki w celu zrealizowania tych praw i rzeczywistej ochrony swojego krajobrazu naturalnego.

EN

Since its independence in 1962, Algeria has undergone significant political and environmental transformations. Despite the challenges of post-independence reconstruction, environmental concerns have gradually found their place within the foundational documents of the nation, including charters and constitutions. Although the constitution of 1963 remained silent on environmental matters, indicative of a historical lack of emphasis, pivotal shifts occurred from 1976 onward, marked by the introduction of environmental policies geared toward nature preservation. National charters of 1976 and 1986, as well as the constitutions of 1976, 1989, 1996, 2008, 2016, and notably that of 2020, have all propelled measures for environmental protection. These foundational texts unequivocally underscore the urgency of safeguarding nature in the face of climate disruption and the imperative of immediate action. These legislative developments, substantial and transformative, have elevated the status of the environment within the Algerian legislative and legal framework, signifying a reconciliation between Algeria, its cultural values, history, and international commitments. In this context, a critical inquiry has meticulously examined the integration of environmental and climatic concerns within various Algerian constitutions and legal texts. Findings underscore the significance attributed to nature protection within these documents, while underscoring the necessity for more effective on-ground implementation. Despite notable advancements since independence, characterized by the emergence of environmental policies and the integration of environmental discourse into foundational texts, Algeria must still exert considerable efforts to materialize these laws and genuinely preserve its natural landscape.

FR

Depuis son indépendance en 1962, l’Algérie a subi des transformations politiques et environnementales. Malgré les obstacles de la reconstruction, la préoccupation environnementale s’est graduellement inscrite dans les textes fondamentaux du pays, notamment les chartes et les constitutions. Même si la constitution de 1963 était muette sur l’environnement, révélant un manque d’attention à l’époque ; mais depuis 1976, des évolutions significatives ont surgi, avec l’implémentation de politiques environnementales axées sur la préservation de la nature. Les chartes nationales de 1976 et 1986, ainsi que les constitutions de 1976, 1989, 1996, 2008, 2016 et particulièrement celle de 2020, ont toutes impulsé des mesures pour la protection de l’environnement. Ces textes fondamentaux sont sans équivoque quant à l’urgence de préserver la nature face au dérèglement climatique et à la nécessité d’une action immédiate. Ces évolutions législatives, notables et révolutionnaires, ont élevé le statut de l’environnement dans le cadre législatif et juridique algérien, témoignant d’une harmonie retrouvée entre l’Algérie, ses valeurs culturelles, son histoire et ses engagements internationaux. Dans ce contexte, une lecture critique a scruté la prise en charge de l’environnement et du climat dans les diverses constitutions et textes juridiques algériens. Les résultats mettent en avant l’importance attribuée à la protection de la nature dans ces documents, tout en soulignant le besoin d’une mise en œuvre plus efficace sur le terrain. Malgré les progrès notables depuis l’indépendance, avec l’émergence de politiques environnementales et l’intégration de la question environnementale dans les textes fondamentaux, l’Algérie doit encore déployer d’importants efforts pour concrétiser ces lois et véritablement préserver la nature sur son territoire.

Refine search results

O pionierkach antropologicznych badań Algierii

Dziedzictwo wojny algierskiej w kulturze politycznej niepodległej Algierii

Digitalization and the Information Society in Algeria: Digital Transformation Actors and Key Variables

Climate change and water resources in Algeria: vulnerability, impact and adaptation strategy

Kultura i sztuka ulicy w Maghrebie na przykładzie Algierii i Tunezji. Zarys problemu

Święty Augustyn i Albert Camus. Przyczynek do dialogów – nie tylko filozoficznych

Królewskie palmy, drzewa świętojańskie, migdałowce w dolinie konsulów… Kilka refleksji na temat roślinności w twórczości Alberta Camusa

The Problem of Migration from Sub-Saharan Africa to Algeria in the Twenty-First Century

Od Berberów do Amazighe, czyli ukształtowanie się nowoczesnej tożsamości berberskiej

MAROKO – TRUDNY POWRÓT DO UNII AFRYKAŃSKIEJ. CZ. II: W POSZUKIWANIU SOJUSZNIKÓW

MAROKO W UNII AFRYKAŃSKIEJ,CZ. III: W POSZUKIWANIU MIEJSCA

Polityka zagraniczna Stanów Zjednoczonych wobec regionów o niskim stopniu zainteresowania na przykładzie wybranych krajów Afryki Północnej w latach 1989-2001

MAROKO – TRUDNY POWRÓT DO UNII AFRYKAŃSKIEJ. CZ. I: POSZUKIWANIE DROGI

Siły zbrojne Algierii, Mauretanii, Maroka i Tunezji. Stan obecny i perspektywy

De la protection de l’environnement dans les Constitutions Algeriennes