Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 13

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Ananiasz Zajączkowski
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Z badań Ananiasza Zajączkowskiego nad folklorem karaimskim

100%
Muchowski P.
Almanach Karaimski
|
2014
|
vol. 3
79-88
EN
This article deals with Professor Ananiasz Zajączkowski’s work on the folklore of the Polish-Lithuanian Karaites before the First World War. Ananiasz Zajączkowski authored several articles in which he edited and/or described manuscripts in the Karaite language. These manuscripts, which included works on fortune-telling, magic and herbalism, originated in late 19th-century Lithuania. The article describes the genesis of works on Karaite folklore and challenges Ananiasz Zajączkowski’s thesis regarding the origins of the Turkic peoples. It quotes a number of Hebrew manuscripts kept in Karaite collections and proves that most of the works have been translated into the Karaite language.
2

Początki turkologii w Warszawie na tle ówczesnych uwarunkowań 1923–1934

81%
Tyszkiewicz J.
Kwartalnik Historii Nauki i Techniki
|
2015
|
vol. 60
|
issue 3
7–31
EN
Archive materials enable us to find out about the beginnings of turkology in Warsaw. Polish-Asian Association (1923) organised courses in oriental languages. Later, the Oriental Knowledge School (since 1928) attached to the Oriental Institute in Warsaw was granted state subsidies. It trained officials, military men and private individuals. The Middle East Department of the School taught: Turkish language, knowledge about culture and history of Turkey. Language courses and lectures were given by some turkologists: Tadeusz Kowalski and Ananiasz Zajączkowski. Majority of lectures on social-political subjects were arranged by the authorities of the Oriental Institute. Orientalists (Lvov, Cracow, Warsaw) could not reach an agreement whether turkology studies should be organised in Lvov or developed in many universities. Support of Warsaw historians and of a prominent turkologist, Tadeusz Kowalski resulted in setting up turkology department at the Warsaw University (1.01.1934). Ananiasz Zajączkowski became the head of this department.
3
Publication available in full text mode
Content available

Listy Włodzimierza Zajączkowskiego do profesora Tadeusza Kowalskiego

70%
Zajączkowska-Łopatto M. E.
Almanach Karaimski
|
2018
|
vol. 7
181-210
EN
Włodzimierz Zajączkowski (1914–1982), who prior to WWII had been a graduate student in the Institute of the Middle East Studies at the Jagiellonian University, returned in the autumn of 1946 to Cracow in order to complete his Ph.D. thesis on the Gagauz Turks. Published in this paper are nineteen of his letters addressed to Professor Tadeusz Kowalski, the first four of which date from his years as a doctoral student, while the latter fifteen were written during WWII (VII 1940 – V 1944). Sending those letters was not easy, as on the wayfrom Vilnius to Cracow they had to pass through Kaunas and Königsberg. This correspondence is currently stored in the Archive of Science of PAN and PAU in Cracow under the signature K-III-4, 178, pp. 25–70. The first four letters describe the events of a holiday he spent with family in Trakai and Vilnius and explain when he plans to return to Cracow. In the latter letters W. Zajączkowski describes life in Vilnius under German occupation, his work and living situation. He also writes about his Karaim family and friends. He replies to the professor’s questions regarding certain people and events, including Seraya Shapshaland his efforts to establish the Karaim Museum. The letters are a great source of knowledge on the Karaim community in Vilnius and Trakai and how they coped with the German occupation.
4
Publication available in full text mode
Content available

Bakczysaraj = Bachczesaraj

70%
Mickiewicz A., Zajączkowski A.
Awazymyz. Pismo historyczno-społeczno-kulturalne Karaimów
|
2019
|
vol. 30
|
issue 1-2 (62-3)
3-3
5

„Przegląd Orientalistyczny" jako czasopismo Polskiego Towarzystwa Orientalistycznego

70%
Stasik D.
Przegląd Orientalistyczny
|
2012
|
issue 1-2(241-242)
11-15
EN
Taking into consideration a few articles available to Polish readers devoted to “Przegląd Orientalistyczny” (PO) – with the last of them published in 2003 – this article forms an attempt at supplementing especially the more recent history of the only journal in the Polish language devoted to Oriental and African studies. It evolved from the journal “Myśl Karaimska”, as a periodical (a yearly) under the auspices of Polish Oriental Society. Its first number for the year 1948 appeared in 1949 with Prof. Ananiasz Zajączkowski as the editor-in-chief who was also the president of Polish Oriental Society (1949–1958). In the year 1953, PO was officially declared to be the organ of Polish Oriental Society with Prof. Jan Reychman as its new editor-in-chief and from then it has been published as a quarterly. In 1963, Prof. Stanisław Kałużyński became the new editor-in-chief and continued his work until 2003, when Prof. Danuta Stasik took over his duties, working with the editorial team to build up the reputation of PO listed by the Polish Ministry of Higher Education and ERIH (The European Reference Index for the Humanities).
6
Publication available in full text mode
Content available

Listy do Wilna

70%
Pawelec M.
Almanach Karaimski
|
2013
|
vol. 2
19-36
EN
Years 1928–1948 were extremely important for Hajji Seraya Shapshal – an Orientalist and the spiritual leader of Karaims working in these years in Vilnius. In the first decade of this period he was a prolific researcher and an active spiritual and social leader in the what was then the Second Polish Republic nota bene very tolerant towards Karaim religion. The second decade of this period includes the years of the Second World War, the first short years of independent Lithuania along with the years of its German occupation, and, finally, a few years of the not less problematic Soviet rule. Seraya Shapshal’s played a key role in these hard times as the spiritual and secular leader of the Karaim community. The correspondence between him and Ananiasz Zajączkowski is therefore an extremely important source of information not only on Seraya Shapszal, but also on the whole Karaim nation.
7
Publication available in full text mode
Content available

Studia Ananiasza Zajączkowskiego nad staroosmańskim tłumaczeniem Kalili i Dimny

70%
Jaromszko J.
Almanach Karaimski
|
2014
|
vol. 3
59-64
RU
„Staroosmański przekład Kalili i Dimny ma znaczenie nie tylko jako zabytek językowy, ale także jako zabytek literacki. Nie może on być żadną miarą obojętny dla badaczy samego zbioru bajek Bidpaja i jego filjacyj. Jest to bowiem najstarsze znane nam tłumaczenie tureckie tej księgi […] – pisze Ananiasz Zajączkowski we wstępie do edycji staroanatolijskiego przekładu Kalili i Dimny. Egzemplarz został sporządzony z rozkazu Umūr Bega (ok. 1309-1347) z dynastii Aydın Oğulları, władającej terenami w okolicach dzisiejszego İzmiru, Aydın i Denizli. Zajączkowski szacuje, że manuskrypt musiał być sporządzony między rokiem 1309 (narodzinami Umūr Bega) a 1334 (śmierć ojca Umūra, Muḥammada). Zgodnie z tym możliwe jest utożsamienie autora przekładu Kalili i Dimny, Mesˁūda, z autorem perskiego tłumaczenia Süheyl-ü-Nevbahar o tym samym imieniu Takiemu utożsamieniu sprzeciwiają się kategorycznie tureccy uczeni Mehmed Fuad Köprülüzâde i Rif’at Kilisli. Zajączkowski obala argumenty uczonych, posiłkując się nie tylko konkretnymi przykładami z obu tekstów i ich relacjami intertekstualnymi, ale także statystyką nietypowych form leksykalnych. W artykule postaram się rozwinąć jego myśl, a także przedstawić zasługi, jakie w kwestii badań nad owym zabytkiem literackim można przypisać Zajączkowskiemu.
EN
“The translation of Kalilah and Dimnah into Old Ottoman is important not only as a linguistic artefact, but also as a literary one. It can by no means be regarded as insignificant to those researching the collection of Bidpai’s fairy tales and its descendants. For it is the oldest known Turkish translation of this book […]” – writes Ananiasz Zajączkowski in his introduction to the Old Anatolian translation of Kalilah and Dimnah. The copy was drawn up at the behest of Umur Beg (circa 1309–1347) from the Aydın Oğullari dynasty, which ruled over the land of today’s İzmir, Aydın and Denizli. Zajączkowski estimates that the original text was written between 1309 (the year of the birth of Umur Beg) and 1334 (when Umur’s father, Muhammad, died). Accordingly, the translator of Kalilah and Dimnah, Mes’ud, may be regarded as the same Mes’ud who translated Süheyl-ü-Nevbahar. Two Turkish scholars, Mehmed Fuad Köprülüzade and Rif’at Kilisli, oppose this hypothesis. Zajączkowski refutes their arguments not only by using a number of specific examples from both texts and taking into consideration their inter-textual relationship, but also by drawing up statistics of rare lexical forms. In this paper I will try to develop Zajączkowski’s thought and present his contribution to the research on this literary artefact.
PL
„Staroosmański przekład Kalili i Dimny ma znaczenie nie tylko jako zabytek językowy, ale także jako zabytek literacki. Nie może on być żadną miarą obojętny dla badaczy samego zbioru bajek Bidpaja i jego filjacyj. Jest to bowiem najstarsze znane nam tłumaczenie tureckie tej księgi […] – pisze Ananiasz Zajączkowski we wstępie do edycji staroanatolijskiego przekładu Kalili i Dimny. Egzemplarz został sporządzony z rozkazu Umūr Bega (ok. 1309-1347) z dynastii Aydın Oğulları, władającej terenami w okolicach dzisiejszego İzmiru, Aydın i Denizli. Zajączkowski szacuje, że manuskrypt musiał być sporządzony między rokiem 1309 (narodzinami Umūr Bega) a 1334 (śmierć ojca Umūra, Muḥammada). Zgodnie z tym możliwe jest utożsamienie autora przekładu Kalili i Dimny, Mesˁūda, z autorem perskiego tłumaczenia Süheyl-ü-Nevbahar o tym samym imieniu Takiemu utożsamieniu sprzeciwiają się kategorycznie tureccy uczeni Mehmed Fuad Köprülüzâde i Rif’at Kilisli. Zajączkowski obala argumenty uczonych, posiłkując się nie tylko konkretnymi przykładami z obu tekstów i ich relacjami intertekstualnymi, ale także statystyką nietypowych form leksykalnych. W artykule postaram się rozwinąć jego myśl, a także przedstawić zasługi, jakie w kwestii badań nad owym zabytkiem literackim można przypisać Zajączkowskiemu.
8
Publication available in full text mode
Content available

Ananiasz Zajączkowski w Azerbejdżanie

66%
Ismayilova A.
Almanach Karaimski
|
2014
|
vol. 3
41-48
RU
Статья посвящена описанию научных командировок выдающегося польского востоковеда-тюрколога, профессора Варшавского университета Ананияша Зайончковского в Азербайджан. Автор в журналe „Przegląd Orientalistyczny” и в архиве Варшавского Университета нашла 4 документированные сообщения о его поездках с 1956 по 1969 гг. в эту страну. В статье перечислены темы научных публикаций, с которыми проф. Зайончковский выступал перед азербайджанскими учеными и подан текст двух заявлений ученого с просьбой о предоставлении научного отпуска на время командировок в Азербайджан. Представленная информация также показывает, что азербайджанские коллеги были глубоко заинтересованы научными исследованиями польского ученого в области диалектологии тюркских языков и его вкладом в развитие польской востоковедческой науки.
9
Publication available in full text mode
Content available

Listy do Łucka

58%
Sulimowicz A.
Almanach Karaimski
|
2013
|
vol. 2
37-60
EN
One of the addressees of the letters of Prof. Ananiasz Zajączkowski was Aleksander Mardkowicz (1875–1944), a notary from Lutsk, who was one of the most affluent Karaim activists of the inter-war period. As a young man he moved to Yekaterinoslav, where he worked in a notary’s practice. There he made his debut publishing a few poems in Russian in some literary magazines. After Poland gained its independence, in 1921 Mardkowicz returned to Lutsk, where he started to play an important role in the life of the local Karaim community as a member and, for a time, a president of the Board of the community. But the major focus of his work were literary and editorial activities. As there was a need for literature which would encourage Karaim readers to develop an interest in their own language, tradition and past, towards the end of the 1920s Mardkowicz struck upon the idea of creating a Karaim publishing house. In ten years between 1930 and 1939 he published 15 brochures (most of them written by himself): four short stories, four poems, a collection of religious songs, a calendar, a Karaim-Polish-German dictionary, a grammar of the south-western dialect (written by A. Zajączkowski) and three brochures in Polish on the history and traditions of the Karaims. “Karaj Awazy”, a magazine entirely in Karaim, whose twelve issues appeared between 1931 and 1939, can be regarded as his major work. It had an enormous impact on the cultural life of Karaim communities not only in Lutsk, but in Halicz and in Lithuania as well. The letters written by Zajączkowski to Mardkowicz between the summer of 1933 and the spring of 1939 show us some unknown aspects of the relations between the editors of two Karaim magazines appearing in the same time: “Myśl Karaimska” in Vilnius and “Karaj Awazy” in Luck.
10
Publication available in full text mode
Content available

Początki seminarium turkologicznego prof. Ananiasza Zajączkowskiego: 1933–1936

58%
Tyszkiewicz J.
Almanach Karaimski
|
2014
|
vol. 3
107-118
RU
Dokumenty z Archiwum Uniwersytetu Warszawskiego, wspomnienia Ireny Krudowskiej i Stanisławy Płaskowickiej oraz materiały pozostawione przez Stanisława Kryczyńskiego pozwalają rzucić nieco światła na pierwsze lata seminarium prof. A. Zajączkowskiego. Jako kierownik Katedry turkologicznej w Instytucie Orientalistycznym Uniwersytetu Warszawskiego, A. Zajączkowski uruchomił swoje seminarium jesienią 1933 r. Jego pierwszymi słuchaczami byli: Jan Reychman, Józef Szulimowicz, Armand Stefański i Stanisław Szachno-Romanowicz. Reychman ukończył studia historyczne, Szachno-Romanowicz był asyriologiem i archiwistą, a Szulimowicz – Karaimem z Halicza. Profesor Zajączkowski współpracował ściśle z profesorem Tadeuszem Kowalskim z Krakowa i historykami z Warszawy. Prof. Wacław Tokarz skierował na seminarium turkologiczne dwóch swoich studentów (Reychmana i Stefańskiego). W roku akademickim 1934/1935 temat seminarium brzmiał: „Z dziejów kultury i literatury tureckiej XVI-XVIII w.”. Słuchaczami byli: Stanisława Płaskowicka, Halina Kröber i Bohdan Baranowski. W roku 1935/6, na seminarium uczęszczali: J. Szulimowicz, A. Stefański, H. Kröber, S. Płaskowicka, I. Krudowska, A. Murza Murzicz i S. Kryczyński. Prof. Zajaczkowski prowadził wówczas 4 wykłady poświęcone językom i kulturze ludów tureckich, językowi tureckiemu, składni języka arabskiego oraz Gulistanowi Sadiego, a także ćwiczenia seminaryjne z filologii tureckiej, na które uczęszczali jego studenci. Prof. Zajączkowski zabrał ich na wycieczkę do Stambułu (we wrześniu 1934), później S. Płaskowicka przebywała tam na stypendium (1935). Prof. Zajączkowski był również wykładowcą w Wyższej Szkole Wschodoznawczej przy Instytucie Wschodnim w Warszawie, gdzie studiowało również kilku jego seminarzystów. Uczniowie profesora, J. Reychman i S. Płaskowicka, zostali później długoletnimi pracownikami Uniwersytetu Warszawskiego.
EN
Documents from the Archives of the University of Warsaw, stories by Irena Krudowska, Stanisława Płaskowicka and materials left by Stanisław Kryczyński shed some light on the first years of A. Zajączkowski’s seminar. As the head of the Turkology Department at the Institute of Oriental Studies at the University of Warsaw, A. Zajączkowski launched his seminar in the autumn of 1933. His first students were Jan Reychman, Józef Szulimowicz, Armand Stefański and Stanisław Szachno-Romanowicz. Reychman was a graduate of history studies, Szachno-Romanowicz was an assyriologist and archivist, and Szulimowicz was a Karaite from Halicz. Professor Zajączkowski worked closely with Professor Tadeusz Kowalski from Cracow and historians from Warsaw. Prof. Wacław Tokarz sent 2 of his students to the Turkology seminar (Reychman, Stefański). In 1934/5, the topic of the seminar was: “Topics on Turkish Culture and Literature in the 16–17th cc.” The students were Stanisława Płaskowicka, Halina Koeber and Bohdan Baranowski. In 1935/6, the seminar was attended by J. Szulimowicz, A. Stefański, H. Koeber, S. Płaskowicka, I. Krudowska, A. Murza Murzicz and S. Kryczyński. Back then, Prof. Zajączkowski presented 4 lectures on: the language and culture of the Turkish peoples, the Arabic language, the prose work “Gulistan” as well as classes in Turkish philology, which was attended by his students. Prof. Zajączkowski took his students on a trip to Istanbul (September 1934), and later S. Płaskowicka went there on a scholarship (1935). Prof. Zajączkowski was also a lecturer at the School of Eastern Studies at the Eastern Institute in Warsaw. Some of his students studied there. His students J. Reychman and S. Płaskowicka became long-serving academics at the University of Warsaw.
11
Publication available in full text mode
Content available

Listy Ananiasza Zajączkowskiego do Jego Ekscelencji Hadży Seraji Chana Szapszała

58%
Zajączkowska-Łopatto M. E.
Almanach Karaimski
|
2013
|
vol. 2
5-17
EN
The collection of letters written by Professor Ananiasz Zajączkowski (1903–1970), an eminent Turcologist and Iranist, to Hajji Seraya Khan Shapshal (1873–1961) is stored in the Archive of the Lithuanian Academy of Sciences (in the so called Biblioteka Wróblewskich) in Vilnius and is of great value for both history of Oriental studies (Turcology in articular) and for the members of the Karaim communities in Lithuania and Poland. The letters were written in the years 1928–1948. Unfortunately, the letters addressed by Shapshal (also a recognized Orientalist) to Zajączkowski burned down in the latter’s apartment destroyed during the Warsaw Uprising in 1944. On the base of facts described by Ananiasz Zajączkowski in his letters, one can follow his scientific biography, e.g. his efforts in organizing the Chair in Turcology and the Institute for Oriental Studies at the University of Warsaw and his editorial activities concerning the journal “Myśl Karaimska”. One learns a lot about Karaims living in Warsaw at that time and their social and political position in the Republic of Poland. Some echoes of Zajączkowski’s family life are also present in these letters.
12

Turkolodzy polscy w czasie II wojny światowej

50%
Tyszkiewicz J.
Kwartalnik Historii Nauki i Techniki
|
2018
|
vol. 63
|
issue 4
71–92
EN
There were eight Turcologists in 1939 in Poland, including three professors: Władysław Kotwicz at the University of Lvov, Tadeusz Kowalski at the Jagiellonian University and Ananiasz Zajączkowski at the University of Warsaw. Muslim mufti in Poland Jakub Szynkiewicz and Marian Lewicki (University of Lvov) had a PhD in Oriental studies. Stanisław Szachno-Romanowicz, employee at the Main Archives in Warsaw, had an MA in Arabic studies and a PhD in Semitic studies. Master’s degrees in Oriental studies received: Ali Woronowicz (Lvov) and Turcologist Seraja Szapszał (St. Petersburg). A distinguished author and organiser of cultural life of the Karaites was Aleksander Mardkowicz (magazine “Karaj Awazy”) and of Tartars – Leon and Olgierd Kryczyński (magazine “Rocznik Tatarski”). Stanisław Kryczyński, with an MA in history, co-operated with the Tartars. Some of them were executed for political reasons,– Leon Kryczyński by the Germans (1939), Olgierd Kryczyński by the Soviet secret police NKVD (1942), Ali Woronowicz died in NKVD prison (1941); the last two for co-operation with the “Prometeusz” movement. Tadeusz Kowalski together with other Jagiellonian University professors was imprisoned in the Sachsenhausen camp (until 8.2.1940). Jobless and emaciated, the following died of natural causes: Stanisław Kryczyński (1941), Aleksander Mardkowicz (1944) and Władysław Kotwicz (1944). The following survived the war: Jakub Szynkiewicz (emigrated in 1944), Seraja Szapszał was detained in the Lithuanian Socialist Republic, Stanisław Szachno-Romanowicz, evacuated in 1939, remained as an expatriate in London. Doing odd jobs, the following survived the war: Tadeusz Kowalski, Ananiasz Zajączkowski, Marian Lewicki. After 1945 they took up scientific work.
13
Publication available in full text mode
Content available

Ananiasz Zajączkowski – orientalistyka przede wszystkim

47%
Zajączkowska-Łopatto M. E.
Almanach Karaimski
|
2014
|
vol. 3
133-148
RU
Profesor dr hab. Ananiasz Zajączkowski w listopadzie 1945 został mianowany dyrektorem Instytutu Orientalistycznego UW na 5 lat. Powtórnie został dyrektorem w latach 1957-1961. Jego podstawowym zadaniem było stworzenie warunków do rozpoczęcia normalnego trybu nauczania. Od 1948 rozpoczyna pięcioletni cykl studiów w ramach którego wykształcił kilka pokoleń filologów orientalnych prowadzących badania dotyczące Wschodu Muzułmańskiego. W latach 1946-1950 kierował Instytutem Orientalistycznym na Uniwersytecie we Wrocławiu. W 1952 został członkiem nowopowstałej Polskiej Akademii Nauk, zorganizował Komitet Orientalistyczny PAN, którym kierował do 1965. W 1953 powstał Zakład Orientalistyki PAN, którego był kierownikiem 1969, do zamknięcia. Całe swoje życie poświęcił orientalistyce. Poza dydaktyką zajmował się pracami wydawniczymi, edytorskimi i oczywiście działalnością organizacyjną. Był prezesem Polskiego Towarzystwa Orientalistycznego w latach 1949 – 1958. Był redaktorem Przeglądu Orientalistycznego 1948 - 1952, wydał 16 tomów Rocznika Orientalistycznego 1950-1970. Współpracował z redakcjami Języka Polskiego i Poradnika Językowego. Był zapraszany na wykłady do Instytutu Wschodoznawstwa w Moskwie, na uniwersytet w Jerozolimie, na Uniwersytet w Stambule i Ankarze, Baku, do Instituto Universitario w Neapolu itd. Był przewodniczącym prezydium Polskiej Grupy Roboczej d/s realizacji projektu UNESCO „Wschód –Zachód”. Uczestniczył aktywnie w pracach naukowych i organizacyjnych wielu dziesiątków zjazdów, kongresów i konferencji międzynarodowych. Był członkiem Societe Finno-Ougrienne, Türk Dil Kurumu, Societas Uralo-Altaica, PAU, TNW, Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego. Jest autorem 341 prac. Z okazji 60-lecia urodzin poświęcono mu XXXVI Ural-Altaische Jahrbucher Napisano o nim i jego pracach z zakresu osmanistyki, zabytków kipczackich i Złotej Ordy, zabytków piśmiennictwa tureckiego z Egiptu Mameluckiego kilka dziesiątków artykułów.
EN
In November 1945 Professor Ananiasz Zajączkowski was appointed director of the Oriental Institute of Warsaw University for 5 years. Later, he became its director once more in the years 1957–1961. His primary task was to prepare the groundwork for launching the normal curriculum. In 1948 he started a five-year cycle of study in which he educated several generations of oriental philologists, who conducted research on the Muslim East. In the years 1946–1950 he was head of the Institute of Oriental Studies at the University of Wroclaw. In 1952 he became a member of the newly formed Polish Academy of Science, where he organized the Committee of Oriental Studies, which he headed till 1965. In 1953, the Department of Oriental Studies of Polish Academy of Science was created and Professor Zajączkowski directed it from its very beginnings until its closure in 1969. He devoted his entire life to oriental studies. In addition to teaching, the Professor also focused on research and publishing, as well as editorial and organizational work. He was president of the Polish Society of Oriental Studies from 1949 to 1958. He was the editor of the “Oriental Review” between 1948 and 1952, and issued sixteen volumes of the Rocznik Orientalistyczny from 1950 to 1970. In addition, he collaborated in the editing of Język Polski and Poradnik Językowy. He was invited to give lectures at the Institute of Eastern Studies in Moscow, at the University of Jerusalem, the Instituto Universitario in Naples, etc. He was the president of the Board of the Polish Team working on the UNESCO “East-West” project. He played an active academic and organizational role in several dozen conferences, congresses and convention. He was a member of the Société Finno-Ougrienne, Türk Dil Kurumu, Societas Uralo-Altaica, PAU, TNW, Wroclaw Scientific Society. Professor Ananiasz Zajączkowski is the author of 341 publications. To mark the 60th anniversary of his birth the 36th volume of Ural-Altaische Jahrbücher was named in his honour. Dozens of articles have been written about him and his work on Ottoman studies, the Kipchak monuments, the Golden Horde and the historical Turkish literature of Mameluke Egypt.
PL
Profesor dr hab. Ananiasz Zajączkowski w listopadzie 1945 został mianowany dyrektorem Instytutu Orientalistycznego UW na 5 lat. Powtórnie został dyrektorem w latach 1957-1961. Jego podstawowym zadaniem było stworzenie warunków do rozpoczęcia normalnego trybu nauczania. Od 1948 rozpoczyna pięcioletni cykl studiów w ramach którego wykształcił kilka pokoleń filologów orientalnych prowadzących badania dotyczące Wschodu Muzułmańskiego. W latach 1946-1950 kierował Instytutem Orientalistycznym na Uniwersytecie we Wrocławiu. W 1952 został członkiem nowopowstałej Polskiej Akademii Nauk, zorganizował Komitet Orientalistyczny PAN, którym kierował do 1965. W 1953 powstał Zakład Orientalistyki PAN, którego był kierownikiem 1969, do zamknięcia. Całe swoje życie poświęcił orientalistyce. Poza dydaktyką zajmował się pracami wydawniczymi, edytorskimi i oczywiście działalnością organizacyjną. Był prezesem Polskiego Towarzystwa Orientalistycznego w latach 1949 – 1958. Był redaktorem Przeglądu Orientalistycznego 1948 - 1952, wydał 16 tomów Rocznika Orientalistycznego 1950-1970. Współpracował z redakcjami Języka Polskiego i Poradnika Językowego. Był zapraszany na wykłady do Instytutu Wschodoznawstwa w Moskwie, na uniwersytet w Jerozolimie, na Uniwersytet w Stambule i Ankarze, Baku, do Instituto Universitario w Neapolu itd. Był przewodniczącym prezydium Polskiej Grupy Roboczej d/s realizacji projektu UNESCO „Wschód –Zachód”. Uczestniczył aktywnie w pracach naukowych i organizacyjnych wielu dziesiątków zjazdów, kongresów i konferencji międzynarodowych. Był członkiem Societe Finno-Ougrienne, Türk Dil Kurumu, Societas Uralo-Altaica, PAU, TNW, Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego. Jest autorem 341 prac. Z okazji 60-lecia urodzin poświęcono mu XXXVI Ural-Altaische Jahrbucher Napisano o nim i jego pracach z zakresu osmanistyki, zabytków kipczackich i Złotej Ordy, zabytków piśmiennictwa tureckiego z Egiptu Mameluckiego kilka dziesiątków artykułów.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.