Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Results found: 6

first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Antygona
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
The subject of the article concerns the issues of ancient Greek myth, its modifications and functions. The starting point for a such formulated problem is the Aristotle’s rules to which a myth is subject. The philosopher links these rules with the theory of tragedy’s poetics, that should be directed by probability. Following the standards, that were in force in Antiquity, a function, which had to be fulfilled by a myth, determined the way of using mythology by Greek dramatists. The modern culture reinterpret a Greek myth. A function, which a myth has to fulfil, as in ancient times, is its basis and determinant. The task of a myth is, first of all, indicated as an universalization of the values, that are inscribed in this myth.
EN
Pytanie, jakie chciałam w moich wersyfikacyjnych rozważaniach postawić, w punkcie wyjścia dotyczy nie tylko i nie tyle składni zdania awangardowego. Zasadza się ono raczej na próbie zmierzenia się z płaskością kartki papieru – z czym powiązana byłaby intuicja możliwej przestrzenności i ruchomości układów składniowych – której próbowali dopracować się awangardziści, stawiając wobec swoich wierszy postulaty „budowy”. Taką możliwość stworzyć może retoryka, jeżeli retoryczne przesłanki kompozycji dzieła (chcę je rozumieć raczej jako „działanie”), wykorzystane zostaną nie tyle jako narzędzia opisujące stylistyczne aspekty tekstu, ale jako systemat twórczych dyspozycji, powiązanych z odbiorem, traktowanym w kategoriach actio – wykonywania tekstu artystycznego. Tekst poetycki w takim ujęciu byłby „notacją” – na podobieństwo zapisu nutowego w muzyce – jego „wykonanie” polegałoby zaś na „mimetycznym” powtórzeniu czynności twórczych autora.
PL
W artykule poruszana jest kwestia operacjonalizacji danych w kontekście badania literatury. Autor pokazuje jak szerokie może być zastosowanie metod empirycznych w badaniu historii literatury. Przedstawia operacjonalizajcję jako odpowiedź na problem „big data” w kontekście myślenia o literaturze. Zastosowanie metod empirycznych daje możliwość uzyskania bardziej złożonego i pełniejszego obrazu literatury i gatunków literackich różnych okresów i epok. W artykule pojawia się myśl, że nowa metoda dostarcza narzędzi nie tylko do stworzenia bardziej rozbudowanego opisu tekstów literackich, ale także do rozpoznawania tendencji literackich i prowadzenia nad nimi badań. Bazując na materiale tekstów dramatycznych, autor pokazuje jak operacjonalizacja danych może stać się punktem wyjścia do prowadzenia badań nad postacioprzestrzenią i słowoprzestrzenią - ilością miejsca zajmowaną przez kwestie poszczególnych postaci i konkretnych słów pojawiających się w teście oraz relacji między nimi. Zamykając artykuł, autor ukazuje w jaki sposób operacjonalizacja i empiryczne metody badania literatury mogą rzucić nowe światło na nawet tak kluczowe i klasyczne kwestie z zakresu literaturoznawstwa jak heglowska teoria konfliktu tragicznego i lektura Antygony.
EN
Aim. The problem of a decomposed and diverse family in postmodernity or a family subjected to deformations and displacements, and the question about which model(s) it may be heading, is presented by Judith Butler in Antigone’s Demand. Methods. Interpretation of the book Antigona’s Claim, by Judith Butler. Results. The traditional family model based on the primacy of the heterosexual matrix of family and sexuality is deconstructed by Butler by unmasking the basic prohibition of homosexuality for culture and based on the assumption that interpersonal bonds are generated in a historical social space. Butler proposes a new relationship ontology in which human lust is not governed by the imperative of heterosexuality.
PL
Cel. Problem zdekomponowanej i zróżnicowanej rodziny w ponowoczesności, czy też rodziny poddanej deformacjom i przemieszczeniom, oraz pytanie o to, ku jakiemu modelowi (modelom) może ona zmierzać, stawia Judith Butler w Żądaniu Antygony. Metoda. Interpretacja książki Żądanie Antygony J. Butler w kontekście teorii performatywności. Wyniki i wnioski. Tradycyjny model rodziny oparty na prymacie heteroseksualnej matrycy rodziny i seksualności zostaje przez Butler zdekonstruowany przez demaskację podstawowego dla kultury zakazu homoseksualności, oraz oparty na założeniu, że więzy międzyludzkie są generowane w historycznej przestrzeni społecznej. Butler proponuje nową ontologię pokrewieństwa.
PL
W setną rocznicę urodzin św. Jana Pawła II niniejszy artykuł podejmuje temat jego spuścizny w teologii moralnej, badając trwałą aktualność encykliki Veritatis Splendor z 1993 roku. W przeciwieństwie do tego, co niektórzy autorzy nazywają nową moralnością, encyklika ta podtrzymuje klasyczne pojęcie moralności jako sfery, w której mamy do czynienia  z absolutem, do tego stopnia, że można nawet być wezwanym  do złożenia męczeńskiej ofiary z własnego życia. Jako postać moralności klasycznej, esej przedstawia Antygonę, która ryzykowała życie, by uczcić ciało zmarłego brata. Inną kobietą która służy jako postać nowej moralności jest Pani Bergmeier, chwalona przez zwolenników tego podejścia za to, że popełniła cudzołóstwo by móc zjednoczyć się z rodziną. Analizując różnice między tymi dwoma postaciami, artykuł przypomina klasyczne rozróżnienie między wyborem a intencją oraz argumentuje, że nowa moralność zapomniała o momencie wyboru, zaliczając go całkowicie do intencji. W swoim nauczaniu na temat moralnego przedmiotu czynu i czynów z natury złych Veritatis Splendor broni podstawowego doświadczenia moralnego – tego, że mamy wybór i że nasze wybory mają znaczenie.
DE
Anlässlich des hundertsten Jahrestages der Geburt von Johannes Pauls II. denken wir über sein Vermächtnis in der Moraltheologie nach, indem wir die bleibende Gültigkeit der Enzyklika Veritatis splendor von 1993 untersuchen. Im Gegensatz zu dem, was einige Autoren die neue Moral nennen, hält dieses päpstliche Dokument an der klassischen Vorstellung von Moral als einer Sphäre fest, in der wir dem Absoluten begegnen, bis zu dem Punkt, an dem man sogar dazu aufgerufen werden kann, sein Leben im Martyrium hinzugeben. Als eine Figur der klassischen Moral stellt der Aufsatz Antigone vor, die ihr Leben riskierte, um die Leiche ihres toten Bruders zu ehren. Eine weitere Frau dient als Figur einer neuen Moral: Frau Bergmeier, die von den Befürwortern dieses Ansatzes dafür gelobt wird, dass sie Ehebruch begangen hat, um mit ihrer Familie wieder vereint zu werden. Der Artikel analysiert die Unterschiede zwischen den beiden Beziehungen und erinnert an die klassische Unterscheidung zwischen Wahl und Absicht. Es wird argumentiert, dass die neue Moral den Moment der Entscheidung vergessen hat, da sie die Absicht in den Vordergrund stellt. In seiner Lehre über das moralische Handlungsobjekt und die in sich bösen Taten verteidigt der Papst in Veritatis splendor die grundlegende moralische Erfahrung, dass wir eine Wahl haben, und dass unsere Entscheidungen von Bedeutung sind.
EN
On the centenary of the birth of St. John Paul II, this article reflects on his legacy for moral theology by examining the enduring relevance of his 1993 Encyclical Veritatis Splendor. Against what some authors call the new morality, this papal document holds up the classical notion of morality as a realm in which we encounter the absolute, to the point that one may even be called upon  to lay down one’s life in martyrdom. As a figure of classical morality, the essay presents Antigone, who risked her life to honor her dead brother’s body. A different woman serves as a figure of the new morality: Mrs. Bergmeier, who is praised by some of the proponents of this approach for having committed “sacrificial” adultery in order to be reunited with her family. Examining the differences between these two accounts, the paper recalls the classical distinction between choice and intention. It is argued that the new morality has forgotten about the moment of choice, subsuming it entirely under the intention. In its teaching on the moral object and intrinsically evil acts, Veritatis Splendor defends the basic moral experience that we have a choice and that our choices matter.
|
2021
|
vol. 30
|
issue 1
37-48
PL
Niniejszy artykuł stanowi kontynuację studium podjętego w 2017 r. na łamach drugiego numeru czasopisma Colloquia Theologica Ottoniana (s. 57–67). Zaproponowana wówczas argumentacja, uzasadniająca odczytanie słowa πύλαι w Mt 16,18 jako „gardziele”, jest tu wzbogacona o kolejne dwie racje przemawiające za takim właśnie zrozumieniem analizowanego greckiego rzeczownika. Przytaczane dowody pochodzą z Antygony Sofoklesa i niejako utwierdzają w słuszności proponowanej interpretacji.
EN
This article follows a study undertaken 2017 in the journal Colloquia Theologica Ottoniana (pp. 57–67). The argumentation proposed at that time justifying the reading of the term πύλαι in Mt 16,18 as “throats” is here enriched with two other reasons for just such understanding of the analyzed Greek noun. The recited evidence comes from Sophocles’ Antigone and in some measure confirms the correctness of the proposed interpretation.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.