Search results

1

La diplomacia cultural de la España de Franco

100%

Orella Martínez J. L.

Przegląd Europejski

|

2015

|

vol. 2015 (37)(3)

50-64

EN

The post-war period was a difficult time for Spain because of its international isolation. The need to improve its image and to be admitted to the UN lead to the instrumentalisation of culture as a parallel diplomacy that allowed to establish the necessary relationships. ICH, BFHI, CEDI and OCAU activities helped form groups favourable to Spain, from which it benefited with restoring diplomatic presence. Pragmatism and the absence of politicisation of international relations of Spain in Hispanic-American and Arab areas are consequences of the work of “cultural ambassadors”. Okres powojenny był dla Hiszpanii trudny z uwagi na jej izolację na arenie międzynarodowej. Potrzeba poprawy wizerunku i pragnienie przyjęcia do ONZ doprowadziła do instrumentalizacji kultury jako równoległego narzędzia dyplomacji, które umożliwiło nawiązanie oczekiwanych relacji zewnętrznych. Działania ICH, BFHI, CEDI i OCAU doprowadziły do stworzenia grup nacisku przychylnych Hiszpanii, dzięki którym udało się przywrócić stosunki dyplomatyczne. Pragmatyzm i brak upolitycznienia stosunków międzynarodowych Hiszpanii w obszarach latynoamerykańskim i arabskim są konsekwencją zaangażowania „ambasadorów kultury”.

2

Jemen - the Proxy War

84%

El Ghamari M.

Securitologia

|

2015

|

issue 2 (22)

43-56

EN

The military operation in Yemen is significant departure from Saudi Arabia's foreign policy tradition and customs. Riyadh has always relied on three strategies to pursue its interests abroad: wealth, establish a global network and muslim education and diplomacy and meadiation. The term "proxy war" has experienced a new popularity in stories on the Middle East. A proxy war is two opposing countries avoiding direct war, and instead supporting combatants that serve their interests. In some occasions, one country is a direct combatant whilst the other supporting its enemy. Various news sources began using the term to describe the conflict in Yemen immediately, as if on cue, after Saudi Arabia launched its bombing campaign against Houthi targets in Yemen on 25 March 2015. This is the reason, why author try to answer for following questions: Is the Yemen Conflict Devolves into Proxy War? and Who's fighting whom in Yemen's proxy war?" Research area includes the problem of proxy war in the Middle East. For sure, the real problem of proxy war must begin with the fact that the United States and its NATO allies opened the floodgates for regional proxy wars by the two major wars for regime change: in Iraq and Libya. Those two destabilising wars provided opportunities and motives for Sunni states across the Middle East to pursue their own sectarian and political power objectives through "proxy war".

3

La diplomacia cultural de la España de Franco

67%

Orella Martínez J. L.

Przegląd Europejski

|

2015

|

issue 3(37)

50-65

EN

The post-war period was a difficult time for Spain because of its international isolation. The need to improve its image and to be admitted to the UN lead to the instrumentalisation of culture as a parallel diplomacy that allowed to establish the necessary relationships. ICH, BFHI, CEDI and OCAU activities helped form groups favourable to Spain, from which it benefited with restoring diplomatic presence. Pragmatism and the absence of politicisation of international relations of Spain in Hispanic-American and Arab areas are consequences of the work of “cultural ambassadors”.

PL

Okres powojenny był dla Hiszpanii trudny z uwagi na jej izolację na arenie międzynarodowej. Potrzeba poprawy wizerunku i pragnienie przyjęcia do ONZ doprowadziła do instrumentalizacji kultury jako równoległego narzędzia dyplomacji, które umożliwiło nawiązanie oczekiwanych relacji zewnętrznych. Działania ICH, BFHI, CEDI i OCAU doprowadziły do stworzenia grup nacisku przychylnych Hiszpanii, dzięki którym udało się przywrócić stosunki dyplomatyczne. Pragmatyzm i brak upolitycznienia stosunków międzynarodowych Hiszpanii w obszarach latynoamerykańskim i arabskim są konsekwencją zaangażowania „ambasadorów kultury”.

4

Los arabismos en la lengua española

51%

Janowska K.

Forum Filologiczne Ateneum

|

2020

|

vol. 8

|

issue 2

129-147

EN

Words of Arabic origin make up quite a large group in Spanish. Due to historical and cultural conditions, these words entered the Spanish language in a natural way as a result of several hundred years of symbiosis between the Arab and Spanish nations in Andalusia. Along with the Arabs, a language other than the Romance languages appeared: Arabic, with various written and oral manifestations, which became an official language and also the language of culture. The language acted as a superstratum of Andalusian romance and astrato because it influenced it through sharing the geographical area with Spanish. With many mastering both forms of the language, Al-Andalus was a bilingual society until at least the 11th or 12th centuries. The echoes of this bilingualism are still present in Spanish in the form of words of Arabic origin.

ES

Las palabras de origen árabe (los arabismos) constituyen un grupo bastante numeroso en español. Por condiciones históricas y culturales, estas palabras ingresaron al idioma español de forma natural como resultado de varios cientos de años de simbiosis entre las naciones árabe y española en Andalucía. Junto a los árabes apareció una lengua distinta a las lenguas románicas: el árabe, con diversas manifestaciones escritas y orales, que se convirtió en lengua oficial y lengua de cultura. La lengua actuó como un superestrato del romance y astrato andaluz porque influyó en ella al compartir el área geográfica con el español. Con muchos dominando ambas formas de lenguaje, Al-Andalus fue una sociedad bilingüe hasta al menos el siglo XI o XII. Los ecos de este bilingüismo siguen presentes en el español en forma de los arabismos.

5

Futile Efforts to Create an Arab Kingdom of Syria. From the Idea of Greater Syria to Syria Partitioned under the French Mandate (1915–1922)

51%

Kościelniak K.

Folia Historica Cracoviensia

|

2020

|

vol. 26

|

issue 2

195-250

PL

Tekst przedstawia dynamikę i zmienność opcji politycznych oraz sojuszy, które ukształtowały granice współczesnej Syrii w decydującej fazie pierwszej wojny światowej oraz w pierwszych latach powojennej rzeczywistości na Bliskim Wschodzie. Badacze przedstawiają sposób, w jaki zewnętrzne interesy mocarstw przeważyły and wewnętrznymi sprawami Syryjczyków. Dla mieszkańców Lewantu wiązało się to z praktyką ignorowania przez Zachód opinii i aspiracji Arabów w następstwie pierwszej ojny światowej, przypieczętowaną w Traktacie Wersalskim. Mimo pozytywnych rozwiązań zaproponowanych przez komisję Kinga-Crane’a (1919), nowy post-osmański porządek wprowadzono bez względu na lokalne tożsamości i preferencje polityczne. Nowe granice zostały utworzone sztucznie i ustalone w sposób arbitralny. Umowa Sykes-Picot sprzyjała nie tylko teoriom spiskowym na Bliskim Wschodzie, lecz także kształtowaniu mitologii powstaniaarabskiego. Rywalizacja zachodnich mocarstw odbywała się kosztem lokalnych mniejszości, podsycając niechęć i wzmacniając sekciarstwo. W latach 1919–1920, pansyrianizm umocnił się i przyjął charakterystyczną formę dążenia do poskładania rozbitego narodu Wielkiej Syrii. W uchwałach Kongresu Syryjskiego z 2 lipca 1919 r. zawarto ponadczasowe założenia orientacji politycznej syryjskich nacjonalistów, co miało znaczący wpływ na politykę na Bliskim Wschodzie w ciągu następnych kilkudziesięciu lat. Jednak podział Wielkiej Syrii po pierwszej wojnie światowej okazał się jedną z najgorszych spośród wielu politycznych traum, jakich doświadczył w tamtym czasie Bliski Wschód. Pansyrianizm ulegał systematycznemu osłabieniu przez kolidujące ze sobą aspiracje Syryjczyków, Libańczyków, Palestyńczyków i Jordańczyków.

EN

The text presents the dynamics and variability of the political options and alliances which shaped the borders of modern Syria in the most crucial period of World War I and the first years of post-war reality in the Middle East. The researchers show how the external interests of the Great Powers took priority over the Syrians’ internal affairs. For the inhabitants of the Levant, it meant the Western practice of ignoring Arab opinions and aspirations in the aftermath of the Great War, which was sealed in the Treaty of Versailles. Despite the positive solutions proposed by The King-Crane Commission (1919), the new post-Ottoman order ignored local identities and political preferences. The new borders were created artificially and determined arbitrarily. The Sykes-Picot agreement reinforced both conspiracy theories in the Middle East and the mythology of the Great Arab Revolt. The competing Western powers took advantage of the local minorities, fueling dislike and strengthening sectarianism. In the years 1919–1920, Pan-Syrianism solidified and took a characteristic form of striving to consolidate the fragmented nation of the Greater Syria. The resolutions of the General Syrian Congress of 2 July 1919 provided timeless premises for the political orientation of the Syrian nationalists, which strongly influenced politics in the Middle East in the following decades. However, the partition of Greater Syria after World War I proved to be one of the worst of many political traumas experienced in the Middle East at that time. Pan-Syrianism was systematically weakened by the conflicting aspirations among the Syrians, the Lebanese, the Palestinians, and Jordanians.

Refine search results

2 Przegląd Europejski

1 Folia Historica Cracoviensia

1 Forum Filologiczne Ateneum

1 Securitologia

2 Orella Martínez J. L.

1 El Ghamari M.

1 Janowska K.

1 Kościelniak K.

3 2020

2 2015

La diplomacia cultural de la España de Franco

Jemen - the Proxy War

La diplomacia cultural de la España de Franco

Los arabismos en la lengua española

Futile Efforts to Create an Arab Kingdom of Syria. From the Idea of Greater Syria to Syria Partitioned under the French Mandate (1915–1922)