Search results

1

Błażej Cecota, Arabskie oblężenia Konstantynopola w VII–VIII wieku. Rzeczywistość i mit, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2015, ss. 208+4 nlb. [Byznatina Lodzensia XXI]

100%

Jakubowski F. A.

Balcanica Posnaniensia Acta et studia

|

2016

|

vol. 23

199-203

2

Młode pokolenie Arabów „kwiatem pustyni” państw arabskich. Edukacja – współczesne wyzwanie dla rządzących

86%

Mirys-Kijo K.

Zeszyty Naukowe Zbliżenia Cywilizacyjne

|

2014

|

vol. 10

143-163

PL

Zachód interesuje się światem arabskim nie tylko ze względu na język, kulturę czy historię. Zwłaszcza w dzisiejszych czasach bardziej intrygujące dla zachodnich społeczeństw są zmiany zachodzące w zakresie polityki gospodarczej i zagranicznej. Angażuje się w wydarzenia związane z „Arabską Wiosną” oraz zmiany polityczne dynamicznie zachodzące w regionie Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej, a zapomina o innych aspektach życia obywateli. Nie przywiązuje się uwagi do systemu edukacji w regionie Bliskiego Wschodu oraz problemów związanych z jego uwzględnieniem przez system wewnętrzny państw arabskich. Ponadto wiele zachodnich organizacji próbuje przeforsować europejskie standardy nauczania, niekiedy bez żadnej wiedzy na temat funkcjonujących systemów, ich powiązania z prawem muzułmańskim i wielowiekową tradycją arabskiego nauczania. Abbasydzkiego. Tekst ma za zadanie zarysować początki arabskiej edukacji (w znaczeniu, jakie znane jest w kulturze europejskiej) oraz pokazać drogę rozwoju systemu edukacji na wspomnianym obszarze. Na potrzeby powstałego tekstu zostały wybrane 4 państwa arabskie, których system ma różny kształt, podstawy i problemy związane np. z powszechnym i równym dostępem do edukacji. Transformacja z dobrze znanych madrasów w nowy sposób nauczania, czy współpraca niektórych arabskich organizacji z największymi międzynarodowymi odpowiednikami przyczynia się do rozwoju edukacji i do łatwiejszego dostępu do niej. Jakość (dobrze wyszkolona kadra, sprzyjające środowisko w szkołach i uniwersytetach), wiele stypendiów dla najlepszych uczniów, które można odbywać poza granicami państwa i wiele, wiele innych pozytywnych zmian, także wpływa na wyższy standard szkolnictwa. Perspektywy dla młodych ludzi, a co najważniejsze, już nie tylko dla mężczyzn, ale i dla kobiet, są znacznie szersze. Arabowie są kreatywni i otwarci, korzystają z wiedzy zachodniej i potrafią dostosować ją do własnego wyobrażenia o życiu. Wszystkie programy i innowacje rozwijają nie tylko sam system edukacji w poszczególnych państwach, ale i zmieniają mentalność ludzi, także w obszarach wiejskich, co przyczynia się do kształtowania nowego społeczeństwa arabskiego.

EN

Arab world is this part of our Earth which deeply interest the West and it is not only about the language, culture or history. Especially nowadays more interesting for western societies are changes on field of economic and foreign policy. We are engage in “Arab Spring” and dynamic political changes across Middle East and North Africa and we forget about other aspects of citizens life. We put less attention on education system in Middle East region and problems with it implementation to the national system. Also many western organizations try to force European standards sometimes without any knowledge about existing system and its roots in sharia and old 07_Mirys. Arab culture of teaching and learning. We do not remember good things done by Abbasid Caliphat and scholars of those age. In article I will show beginning of Arab education (in meaning which we know from European culture) and shortly the way of develop of Arab education system. As an examples I chose four Arab countries in which this system had various shape, field of creation and problems e. g. access for everyone to common education. The transformation from well-known old madrasah system to the new, modern style of education and, what is the most important thing, cooperation some Arab organizations with biggest international organizations and their efforts to make better education for citizens. Quality (well educated teachers, advantageous environment at schools and Universities), many scholarships for good students in many western and eastern countries and many, many other improvements. The perspectives for young people, not only for men, but also for women, are better. Arabs are more open minded and creative, take some things from West and pass it to their own imagine of life. All programs and innovations develop area of education and mentality of people also in rural areas across countries.

3

The Syrian campaign of Romanos III Argyros in 1030 CE

72%

Czyż M.

Studia Antiquitatis et Medii Aevi Incohantis

|

2021

|

vol. 6

239-272

PL

Artykuł omawia szereg aspektów wyprawy Romana III Argyrosa do Syrii, w tym jej cele i trasę. Autor utrzymuje, że celem Romana nie było zastąpienie Mirdāsydów w Aleppo Manṣūrem Ibn Lu’lu’, ale zaanektowanie tego miasta i wsparcie plemienia Ṭayyi’ w Palestynie, wykorzystanie problemów Fāṭymidów do podbicia Syrii. Twierdzi, że to, iż Bizantyńczycy ponieśli porażkę, nim dotarli na ziemie Fāṭymidów, przyczyniło się do późniejszej poprawy relacji między dwoma imperiami. Poza tym proponuje rozwiązanie problemu osoby Ibn Dūqsa.

EN

The paper discusses various aspects of Romanos III Argyros’ expedition in Syria, such as its objectives and route. It is argued that Romanos’ goal was to not just replace the Mirdāsids with Manṣūr Ibn Lu’lu’ in Aleppo, but to annex the city and then lend his support to the Ṭayyi’ in Palestine, thus profiting from Fāṭimid problems and eventually conquering Syria. The defeat of the Byzantines before they reached Fāṭimid territory allowed for the later amelioration of relations with Fāṭimids. A solution to the issue surrounding the personality of Ibn Dūqs is also presented.

4

Wybrane osiągnięcia cywilizacji arabsko-muzułmańskiej

72%

Borucka M.

Nurt SVD

|

2013

|

issue Wydanie specjalne 2013

85-91

PL

Arabowie cenili naukę. Ich potężna ekspansja pozytywnie wpłynęła na rozwój m.in. matematyki, medycyny i astronomii w średniowiecznej rzeczywistości. Bazując na dorobku ościennych cywilizacji, a także odkrywając, poprzez liczne tłumaczenia, wartość cywilizacji klasycznych, stali się pionierami nowych dyscyplin, a także wnieśli imponujący wkład w już istniejące. Istotnym elementem na drodze naukowych sukcesów był język arabski. O kierunku rozwoju nauki decydował w dużej mierze Koran. Obecnie, niestety zwykle nieświadomie, posługujemy się wieloma zwrotami pochodzenia arabskiego. Wkład cywilizacji arabsko-muzułmańskiej i jego wpływ na współczesny stan wiedzy z pewnością zasługują na uwagę.

EN

The appreciation of science among the Arabs and their huge territorial expansion fostered development of mathematics, medicine and astronomy in the Medieval world. Borrowing extensively from neighbouring civilisations and drawing on ancient wisdom through numerous translations of classical authors, they not only improved the existing knowledge, but ventured into new fields of scientific inquiry. The Qur’an was a determining factor in charting new ways forward, and the Arabic language contributed significantly to their scientific successes. Today, we use many phrases derived from Arabic – unfortunately, most often we do it quite unknowingly. The contribution of the Arab-Muslim civilisation and its impact on the modern knowledge certainly deserves attention.

5

Brytyjskie spojrzenie na rolę Żydów i Arabów w Palestynie w okresie powstawania Państwa Izrael w latach 1946–1948

72%

Wróblewski B.

UR Journal of Humanities and Social Sciences

|

2018

|

issue 1(6)

5-22

PL

W latach 1946–1948 doszło do konfliktu między społecznością arabską i żydowską w Palestynie. Starcie to zakończyło się zwycięstwem strony żydowskiej i utworzeniem Państwa Izrael. Ważną rolę w tych wydarzeniach odgrywały władze brytyjskie. To decyzje Londynu rozstrzygały o losach Palestyny aż do połowy maja 1948 r. Dlatego warto poznać poglądy elity brytyjskiej na temat społeczności żydowskiej i arabskiej. Szczególnie uważnie należałoby prześledzić jej opinie dotyczące siły politycznej obu przeciwników. Na podstawie dokumentów brytyjskich, zwłaszcza raportów dowódcy armii transjordańskiej J.B. Glubba, można tę sprawę częściowo wyjaśnić. Należy stwierdzić, że elity imperium liczyły się wprawdzie z siłą polityczną społeczności żydowskiej, ale zdecydowanie nie doceniały jej możliwości militarnych. Jednocześnie w Londynie przeceniano wojskowe umiejętności Arabów. Zupełnie też nie rozumiano motywów ruchu syjonistycznego i poziomu jego determinacji. Ten stan świadomości przyczynił się do wytworzenia wśród wojskowych i cywilnych elit brytyjskich anachronicznego obrazu obu stron sporu. To zaś prawdopodobnie ułatwiło Londynowi podjęcie fatalnej decyzji o wycofaniu się z Palestyny w maju 1948 r. Było to równoznaczne ze zgodą na wojnę w tej krainie. Wiele poszlak wskazuje, że Brytyjczycy liczyli na możliwość powrotu swych sił jako oddziałów ratujących słabszą grupę żydowską. Tymczasem wynik starcia zadał decydujący cios brytyjskiemu systemowi dominacji w regionie.

EN

In the years 1946–1948 a conflict between the Arab and the Jewish communities took place in Palestine. The struggle ended in the victory of the Jewish side and formation of the State of Israel. In the period in questions the British authorities played an important role in these events. It was the decisions of London that determined, until May 1948, the situation in Palestine. Therefore, it is worth petting to know the opinions of British elites on the subject of Jewish and Arab communities. In particular, its opinions on the topic of the political power of the two enemies should be recognised. This issue can be partially explained on the basis of British documents and, in particular, on the basis of reports of the commander of the Transjordan Army, J. B. Glubb. It needs to be stated that the Empire elites did in fact recognise political strength of the Jewish community, but they did not recognise its military potential. Simultaneously, London overrated the military potential of Arabs. The motives of the Zionist movement and the level of its determination were not understood at all. Such a state of awareness contributed to the creation, among the British military and civil elites, of an anachronistic image of both sides of the conflict. Probably in consequence this helped London to make the disastrous decision to withdraw from Palestine in May 1948. This was tantamount to consent for war in this region. Numerous traces of evidence indicate that the British hoped for the possibility of the return of their forces as troops rescuing the weaker Jewish side, however the result of the conflict dealt a decisive blow to British dominance in the region.

6

Problemy narodowościowo-religijne Iraku w XXI wieku

72%

Ożarowski R.

Cywilizacja i Polityka

|

2016

|

vol. 14

|

issue 14

183-197

PL

Obalenie w 2003 r. reżimu Saddama Husajna w Iraku przyczyniło się do daleko idących zmian wewnątrz tego państwa, co ma też swoje przełożenie na cały region Bliskiego Wschodu. W Iraku zmienił się ustrój, następnie doprowadzono do demokratycznych wyborów parlamentarnych, prezydentem został Kurd – Dżalal Talabani (obecnie prezydentem jest kurdyjski polityk Fuad Masum Haurami), a w 2005 r. przyjęto nową konstytucję. Długotrwała obecność wojsk USA i ich koalicjantów (w latach 2003–2011) stała się zarzewiem konfliktu z radykalnymi ugrupowaniami muzułmańskimi, które nierzadko inspirowane i wspierane z zewnątrz uzyskały możliwość bezpośredniej konfrontacji z siłami amerykańskimi, brytyjskimi, a także polskimi. Intensywnie rozwijające się irackie grupy zbrojne i milicje zaczęły wchodzić także w konflikt między sobą. Determinowała to nakładająca się na siebie mozaika narodowościowa i religijna, gdzie obok siebie żyją Arabowie i Kurdowie; chrześcijanie, muzułmanie, a także inne grupy narodowościowo-religijne, jak Jazydzi, Asyryjczycy, Ormianie, Turkmeni, Mandejczycy czy Szabakowie. W okresie tak głębokich zmian czynnik narodowościowy i religijny wzmagał animozje i prowadził do ostrych sporów i konfliktów. Trudno było zatem spodziewać się, że w przypadku Iraku będzie inaczej. Konflikty, jakie pojawiły się od 2003 r. trwają do dzisiaj. Ogromne straty poniosła ludność cywilna, która stała się ofiarą czystek i często była zmuszana do ucieczki. W latach 2003–2011 ponad 2 mln Irakijczyków opuściło swój kraj i udało się do państw sąsiednich. Sytuacja wciąż jest trudna, a kroki podejmowane przez państwo na rzecz poprawy bezpieczeństwa i rozwiązania problemu uchodźców nie przyniosły oczekiwanych rezultatów. Celem artykułu jest zaprezentowanie sytuacji w Iraku po 2003 r. z uwzględnieniem wielu czynników, składających się na rozmaite problemy grup narodowościowo-religijnych tego państwa, które ucierpiały w wyniku trwających tam permanentnie konfliktów i walk zbrojnych. W pierwszej kolejności dokonano charakterystyki etniczno-religijnej Iraku, następnie zaś opisano sytuację polityczną w Iraku od 2003 r. z uwzględnieniem kontekstu narodowościowo-religijnego, co zostało przedstawione na wybranych przykładach mniejszości Jazydów, Mandejczyków i Szabaków.

EN

Iraq is a specific ethno-religious mosaic. By except Arabs and Kurds there are a lot of minorities which since ancient times were present on this territory. Among them are: Yazidis, Mandaneans, Shabaks, Assyrians, Turkmen and Marsh Arabs. After the collapse of Saddam Husein regime the U.S., British and allied troops began to control Iraq. In the face of such a situation many different radical Muslim groups has evolved and started to fight foreign soldiers. In result, Iraq plunged into instability and chaos and many minorities became a main victims of political and military conflict. Such societies like Yazidis, Mandaneans, Shabaks were persecuted, forced to flee and killed. by now Iraqi state has no any capabilities to protect such minorities which still feel insecure in their own country.

7

The Jordanian Issue of National Self-Identification – the Perspective of the Jordanian National Charter and Basic Laws from 1923 and 1947

72%

Wróblewski B.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2023

|

issue 4(74)

299-309

PL

Jordania jest państwem arabskim, które rozpoczęło egzystencję w 1921 r. jako Emirat Transjordanii. Jego powstanie wynikało z gry politycznej między Brytyjczykami a księciem Abd Allahem z rodu Haszymidów. Jedynym uzasadnieniem odrębnej państwowości ze stolicą w Ammanie były rządy rodu Haszymidów na tym obszarze. W 1991 r. w czasie demokratyzacji ustroju królestwa proklamowano Jordańską Kartę Narodową. Dokument ten podsumowywał poglądy i postulaty społeczeństwa jordańskiego. Analiza wybranych fragmentów Karty wskazuje na całkowitą przewagę myślenia panarabskiego wśród twórców tego tekstu. Należy też stwierdzić słabość identyfikacji jordańskiej pomimo dziesiątków lat istnienia państwa. Artykuł wskazuje na powyższe zależności oraz na fakt, że rządy dynastii pozostają w Jordanii głównym czynnikiem odrębności.

EN

Jordan is an Arab state that commenced its existence in 1921 as the Emirate of Transjordan. Its establishment resulted from a political game between the British and prince Abdullah from the House of Hashemite. The only justification for a separate state with the capital in Amman was the reign of the Hashemites in this area. In 1991, during democratization of the kingdom’s political system, the Jordanian National Charter was proclaimed. This document summarized the postulates and opinions of the Jordanian society. The analysis of selected passages from the Charter indicates complete dominance of pan-Arab thought among the authors of the text. It is also necessary to indicate frailty of Jordanian identity, despite several decades of the state’s existence. The article indicates the abovementioned dependencies and the fact that the dynasty authority remains the primary aspect of distinctiveness.

8

Państwo wpisane w depozyt religii. Przeobrażenia struktury terytorialno-religijno-etnicznej Izraela w kontekście oddziaływań międzynarodowych

58%

Rykała A., Katedra Geografii Politycznej i Studiów Rregionalnych W. N. G.

Studia z Geografii Politycznej i Historycznej

|

2014

|

vol. 3

PL

Izrael należy do tych państw, których położenie ma „wartość polityczną”. Znaczenie przypisywane obszarowi, który zajmuje, związane jest przede wszystkim z genezą i historią narodu żydowskiego oraz jego religią, w depozyt której Erec Israel została wpisana na trwałe i na zasadzie centralnego miejsca. Swoją „wartość geopolityczną” obszar ten zmienił wraz z pojawieniem się ludności arabsko-muzułmańskiej. Jej osiedle nie się stanowiło zwrot kulturowy w historii regionu. W artykule dokonano: 1) próby określenia relacji zachodzących między judaizmem a przestrzenią życia jego wyznawców, 2) przedstawienia geograficzno-politycznych i religijnych uwarunkowań życia Żydów w diasporze w kontekście odbudowy ich siedziby narodowej, 3) analizy przyczyn, przebiegu i konsekwencji zmian usytuowania geopolitycznego Izraela w powiązaniu z przeobrażeniami jego struktury terytorialno-religijno-narodowej, 4) określenia wpływu tych przeobrażeń na zachowanie uczestników stosunków międzynarodowych.

EN

Israel belongs to the countries whose location has „ political value”. Though sma ll in term s of area and population, it is an important subject in the global political system. However, it does not owe this position to its activities in the international arena, measured by its participation in regional or local international structures. At the core of this situation is the geographical factor. Today it belongs to a group of factors de - termining the processes of international interactions (but not executing these processes), i.e. impacting them indirectly and creating reasons, not organis ing and initiating processes. Even though this factor is characterised by the relativity of its influence on international position and conduct of countries, stemming from the variability of its functions, it is also one of the most persistent factors. Wit h regard to Israel, it consists mainly of location (geopolitical location) and, paradoxically, given the aforementioned size of the country, its territory (borders) and the spatial, ethnic and religious diversity related to it. Due to its geographical loca tion between Europe, Africa and Central and Eastern Asia, the lands belonging to the modern Israel are well - placed to play a function of a natural bridge between cultures, nations, religions, languages. Despite this purpose, this area divides the Middle E astern countries instead of uniting them. Focusing the spatial and political behaviours of the countries in this region, it engages actors from outside the region into Middle - Eastern politics, including universal powers (able to act globally in all fields of international relations, e.g. the United States), sectoral powers (active in selected areas, e.g. Saudi Arabia) and regional powers (e.g. Egypt). The importance attributed to the said area, however, is associated primarily with the origins and history o f the Jewish nation (and state), as well as its religion, which gave this land to Israel for good and as a central location. The area, located at the intersection of important routes, elevated its „ geopolitical value” with the influx of Arab and Muslim pop ulation, whose settlement in the absence of exiled Jews was a real cultural turning point in the history of the region. The intersection of the most important religions, including Christianity, made this land a goal in expansion of European powers, determi ned to liberate it from the „ infidels” since the Middle Ages. This important stronghold was a place of interest for all regional powers, both in ancient and modern times. The well - established, over 1300 - year presence of Arabs in the region was shaken by th e immigration of Jews, well theoretically and politically grounded in Zionism, which lead to another fundamental change in the spatial, religious and ethnic structure of the area. A thickening network of Jewish settlements, the Holocaust, the compensation to surviving Jews, and finally the attempts by various powers to subjugate this politically „ unformed” territory resulted in the determination of part of the international community to normalise the issue of Jewish statehood. The success of establishing a national seat for Jews was accompanied by the defeat of the lack of the same decision for Palestinian Arabs. The division of Palestine, assuming the creation of the Jewish state, was rejected not only by its Arab inhabitants, but also by the neighbouring c ountries, becoming a hotbed of armed conflict between Jews and Arabs, which took on global repercussions. The failure to set the State of Palestine and unformed autonomy in the areas which are to be national seat for Palestinian Arabs result in the fact t hat the formation of Israel territory and its religious – national structure has not finished yet. The article has attempted to: 1) define the relations between Judaism and the life space of its believers, 2) present geopolitical and religious conditioning of life of Jews in diaspora in the context of the restoration of their national seat, 3) analyse the causes, the course and the consequences of changes in geopolitical placement of Israel in connection with the transformations of its territorial - religious - national structure, 4) define the impact of these transformations on the behaviour of the international relations participants.

9

O przeszłości politycznej Azerbejdżanu – od starożytności do podboju rosyjskiego i podziału kraju

58%

Kwiatkiewicz P.

Cywilizacja i Polityka

|

2015

|

vol. 13

234-244

EN

The political past of the area of Azerbaijan from ancient times to the first half of the 19th century formed part of the history of the Middle East. It was its integral part and people who have lived there partly shaped the culture and civilization of the region. Just like the other of its inhabitants, they experienced the invasion and conquest carried out by the army of Alexander the Great, the Persians, Arabs, Seljuk Turks and Mongols. Russian occupation of the northern part of Azerbaijan in the first half of nineteenth century was the beginning of separation of the country from the area which its created its identity.

10

L’islam en Afrique et ses enjeux pour le dialogue islamo-chrétien. Cas de la République Démocratique du Congo

58%

Ngalula J.

Nurt SVD

|

2015

|

issue 2

357-375

FR

Les péripéties de l’entrée de l’islam sur le continent africain depuis le VIIe siècle expliquent pourquoi «l’islam swahili», «l’islam ouestafricain», et «l’islam arabe» du Moyen-Orient se côtoient actuellement sur l’espace public congolais, à l’instar de la diversité des confessions chrétiennes. Le manque d’unité au sein de l’islam et du christianisme ne facilite déjà pas un dialogue islamo-chrétien harmonieux. Le fait que l’émergence socio-économique apparaît, de nos jours, comme une motivation importante d’attachement à l’islam et au christianisme, constitue un nouveau défi pour ce dialogue: grand est le risque de réduire la religion à son impact socioéconomique, négligeant alors la doctrine originale de chaque religion, lieu d’enrichissement mutuel et chance pour une paix durable. Sont alors à multiplier les initiatives qui, en Afrique, combinent l’approfondissement personnel de la foi (chrétienne, musulmane) et une démarche oecuménique s’alliant à la démarche interreligieuse.

PL

Okoliczności, w jakich islam pojawił się na kontynencie afrykańskim w VIII wieku, tłumaczą dlaczego w Kongo występują: „islam suahili”, „islam zachodnio-afrykański” oraz „islam arabski” z Bliskiego Wschodu – podobnie jak obecne są tu różne konfesje chrześcijańskie. Brak jedności wewnątrz islamu i wewnątrz chrześcijaństwa nie sprzyja harmonijnemu dialogowi islamsko-chrześcijańskiemu. W aktualnej sytuacji społecznoekonomicznej Konga „korzystna” okazuje się przynależność albo do islamu, albo do chrześcijaństwa. Fakt ten stwarza zagrożenie dla dialogu międzyreligijnego redukując go do relacji socjoekonomicznych – z pominięciem istotnych aspektów doktrynalnych każdej religii, na których budować można autentyczny dialog i trwały pokój. Należy zatem faworyzować wAfryce inicjatywy zmierzające do pogłębienia jednocześnie wiary religijnej (chrześcijan i muzułmanów) i relacji ekonomicznych w jednym wspólnym wymiarze międzyreligijnym.

EN

Republic of Congo: ”Swahili Islam”, ”West-African Islam” and ”Arab Islam” of the Middle Eastern provenance. This variety may be explained by the circumstances in which Islam appeared in Africa in the 7th century. Internal divisions within both Islam and Christianity, of which there are at least as many different denominations in Congo as of the former, do not provide for an easy and fruitful dialogue between the two religions. To make the matters worse, people are usually attracted to one or another religion less by religious motivations than the social and economic ones. Interreligious dialogue thus faces a risk of being reduced by the parties involved to the exchange of their views on social and economic issues rather than on their respective dogmatic positions. In consequence, they may have little to build on a peaceful and lasting coexistence. To counter this danger, one should actively encourage initiatives that seek to deepen religious convictions of both Muslims and Christians and facilitate integration of ecumenical relationships into one, common, interreligious dimension.

11

Ślady obecności arabskiej w sztuce Półwyspu Iberyjskiego

58%

Szymaniak A.

Nurt SVD

|

2013

|

issue Wydanie specjalne 2013

131-138

PL

Artykuł prezentuje zarys spuścizny artystycznej muzułmanów pozostawionej na obszarze Półwyspu Iberyjskiego w okresie ekspansji i rozwoju kolejnych kalifatów (VIII-XV wiek). Wskazuje, jak na podłożu zróżnicowania kulturowego ówczesnego społeczeństwa następowało przenikanie się stylów (m.in. sztuka taifas, mudejar). Omawia nurty w architekturze sakralnej, świeckiej czy militarnej, przybliżając projekty, wzornictwo i metody zdobnicze. W opisie uwzględniono najbardziej spektakularne dokonania (La Giralda, Torre del Oro, Alhambra – Generalife), jak i mniej znane zabytki (Alfajeria w Saragossie, Casa de Mesa w Toledo, forteca Conventual w Meridzie). Przedstawienie wielości dziedzin stosowanego rzemiosła – od medalionów po kobierce – obrazuje, ile sztuka hiszpańska zawdzięcza wpływom arabskim. Dodane fotografie mają na celu pomóc uzmysłowić skalę osiągnięć budowniczych i kunszt dekoratorski. Przekrój ten opisuje zwięźle jedynie artefakty, sygnalizując tylko dorobek duchowy.

EN

The present article describes the Muslims’ artistic heritage left in the area of the Iberian Peninsula in the period of expansion and development of subsequent caliphates (from 8th to 15th century). It indicates how, on the foundation of cultural diversification of the society of those times, the infiltration of styles (the art of taifas, mudéjar – among others) occurred. It describes the particular trends in the sacral, secular or military architecture, accustoming the reader with the designs, patterns and ornamenting methods. The present article also takes into consideration the most spectacular achievements (La Giralda, Torre del Oro, Alhambra – Generalife) as well as those less renowned monuments (Alfajeria in Saragossa, Casa de Mesa in Toledo, the Conventual Fortress in Merida). The presented multitude of the fields of applied craftsmanship – from the medallions to the carpets – indicates how much Spanish art owes to the Arabian influences. The included pictures aim to make the reader realise the scale of the architectural achievements and the decorating artistry. The overview describes only the artefacts – while only giving hints to the spiritual accomplishments.

12

Synowie Hagar. Wiedza bizantyńczyków o armii arabskiej w świetle traktatów wojskowych z IX i X wieku

58%

Wolińska T.

Vox Patrum

|

2015

|

vol. 63

397-416

EN

Arab military expansion was a real challenge to the Byzantine Empire. The defeats sustained in wars with the Arabs, whom the Byzantines called sometimes Hagarenes to refer to Biblical Hagar, forced new method of war waging. That knowledge was taken predominantly directly from battlefield. The Arab menace increased during the reign of Leo VI the Wise (886-912). Albeit not a soldier himself, he took an attempt to reorganize the Byzantine army and navy. Although it did not bring an immediate effect, the Empire gradually began to initiative. The situation changed for better during the reign of Constantine VII Porphyrogennetos (911-959) and Romanos I Lekapenos (919-959). A peace with the Bulgarians allowed to collect substantial forces on the eastern border of the empire. The weakening of the Abbasids gave way to the Hamdanid dynasty from northern Iraq and Syria to grow to the most serious Byzantine adversary in mid- 10th century, particularly during the reign of Sayf al-Dawla (945-967), who recorded some remarkable victories over the Byzantine forces. In 955 Nikephoros II Phokas took over the post of domesticos of the East. Along with his brother Leo, Strategos of Cappadocia and John Tzimiskes, they were able to change the course of war, winning some battles in northern Syria. The struggle with the Muslims resulted in a number of military treatises, the most known of which were attributed to emperors Leo VI and Nikephoros II Phokas. Although it is not certain if they were written by them themselves, they were certainly created on their behalf. Among several treatises of Leo VI, the Tactica seems to be the most interesting. The work divided in 20 chapters was meant as a handbook for military commanders. It discussed the organization of infantry, cavalry and navy, and their use in war, as well as that of sieges, ambushes etc. Much attention was paid to Arab logistics. Remarkably little, if any attention was paid to religious grounds as a reason for expansion. Not too surprisingly, much of the work was dedicated to the methods of efficient struggle against Muslims; the author correctly identified both strong and week sides of the Byzantine army. Some points clearly suggest a desire to take over certain elements of organization and war art from the adversary. Also the treatise by Nikephoros Phokas represents equally good value as Tactica. In this work we find a number of details regarding both military and non-military customs of the Arabs, which is not surprising, as the author was a military commander, experienced in battles against the Muslims. For this reason we should respect even more the military knowledge of Leo’s Tactica, if we remember that the author was not a professional soldier. Interestingly enough, with the notable exception of Nikephoros Phokas, the authors of other treatises added little to the information contained in Leo’s work. The reason for that was explicitly laid out by an anonymous author of still another treatise, Βιβλίον τακτικόν, who wrote that the chiefs knew so much about the raids on the lands of the Hagarenes that there was no use to discuss them in detail.

13

Wizerunek pustyni i jej mieszkańców w świetle świadectw Świętych Ojców z Synaju

58%

Wolińska T.

Vox Patrum

|

2018

|

vol. 70

559-600

EN

We owe important testimonies about local nomads to monks and pilgrims visiting Sinai. The information about them can be found in the works of Nilus of Sinai, Nilus of Ancyra, Ammonius, Jerome, Anastasius Sinaita or John Moschos. The image of the nomads, both Arabs and Blemmyds is painted in rather dark colours. The Christian authors pointed to the fact that they did not have permanent residences, nor cultivated land, but lived on what they hunted or robbed. They devoted much attention to the attacks of the nomads on monasteries, hermits and pilgrims. They also reported the fate of the latter in captivity. They were shocked by Saracen beliefs, the cult of al-Uzza, identified with Aphrodite and bloody victims, especially human, although the latter has often been questioned by researchers. It seems that such practices may have happened, although rarely. Those Saracens who had adopted Christianity were presented in a different manner. They were allies of monks and hermits, defending them fromtheir pagan brothers. Even if their customs had not radically changed, for the Christian writers they were no longer barbarians. In the written sources, there is little information about collaboration between ascetics and nomadic communities, although we know from the archaeological sources that it took place, even in the form of trade exchange.

14

Kształtowanie jordańskiej tożsamości narodowej w wymiarze współpracy międzynarodowej Królestwa

58%

Brataniec K.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2018

|

issue 4

173-191

EN

The paper discusses Jordan’s national identity formed at specific historical and political times: the colonial rule, the creation of the State of Isreal and the current balance of power in the Middle East. It identifies the dynasty of Hashemites as the foundation of Jordan’s national project and the author of transformation of its national identity during the Kingdom’s brief history. Shape of Jordan identity, particularly is a source of cooperation with the Arab world.

PL

Artykuł omawia jordańską tożsamość narodową, kształtowaną w szczególnych warunkach historycznych i politycznych: porządku kolonialnego, powstania państwa Izrael i współczesnego układu sił na Bliskim Wschodzie. Wskazuje na dynastię Haszymidów, jako fundament jordańskiego projektu narodowego i autora przemian owej tożsamości w ciągu krótkiej historii Królestwa. Kształt jordańskiej tożsamości jest szczególnie źródłem współpracy ze światem arabskim.

15

Transformacje postaw wobec Arabów w społeczeństwie polskim z perspektywy członków społeczności arabskiej i muzułmańskiej

58%

Pędziwiatr K.

|

2020

|

vol. 19

|

issue 2

89-106

EN

In spite of numerous studies exploring the attitudes of Polish society towards followers of Islam including Arabs or studies showing how Polish media shapes the image of Muslims and Islam, there are hardly any analyses assessing how these attitudes and images are perceived by the minority group. The purpose of this text is to fill this gap and analyse the perception of transformation of attitudes in contemporary Polish society towards Arabs from the perspective of members of the Arab and Muslim communities. The article's analytical framework builds upon the conceptions problematizing a group sense of alienation and familiarity in the context of human mobility and immobility. In particular, the text shows the usefulness of the concept of otherness and strangeness developed by Ewa Nowicka in the late 1990s for the analysis of the transformation of attitudes towards Arabs and Muslims in Polish society in the last two decades.

PL

Pomimo licznych badań postaw społeczeństwa polskiego wobec wyznawców islamu, w tym Arabów, lub badań tego jak polskie media kształtują obraz muzułmanów i islamu, brakuje analiz ukazujących jak te postawy i obrazy są odbierane przez grupę mniejszościową. Celem artykułu jest uzupełnienie tej luki i analiza postrzegania zmian postaw we współczesnym społeczeństwie polskim wobec Arabów z perspektywy członków krajowej społeczności arabskiej i muzułmańskiej. Ramą analityczną stanowią koncepcje socjologiczne problematyzujące grupowe poczucie obcości i swojskości w kontekście ludzkiej mobilności oraz w oderwaniu od tego kontekstu. W szczególności tekst ukazuje użyteczność koncepcji inności i obcości rozwijanej przez Ewę Nowicką w końcu latach 1990. do analizy następującej w ostatnich dwu dekadach transformacji postaw wobec Arabów i muzułmanów w społeczeństwie polskim.

Refine search results

Błażej Cecota, Arabskie oblężenia Konstantynopola w VII–VIII wieku. Rzeczywistość i mit, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2015, ss. 208+4 nlb. [Byznatina Lodzensia XXI]

Młode pokolenie Arabów „kwiatem pustyni” państw arabskich. Edukacja – współczesne wyzwanie dla rządzących

The Syrian campaign of Romanos III Argyros in 1030 CE

Wybrane osiągnięcia cywilizacji arabsko-muzułmańskiej

Brytyjskie spojrzenie na rolę Żydów i Arabów w Palestynie w okresie powstawania Państwa Izrael w latach 1946–1948

Problemy narodowościowo-religijne Iraku w XXI wieku

The Jordanian Issue of National Self-Identification – the Perspective of the Jordanian National Charter and Basic Laws from 1923 and 1947

Państwo wpisane w depozyt religii. Przeobrażenia struktury terytorialno-religijno-etnicznej Izraela w kontekście oddziaływań międzynarodowych

O przeszłości politycznej Azerbejdżanu – od starożytności do podboju rosyjskiego i podziału kraju

L’islam en Afrique et ses enjeux pour le dialogue islamo-chrétien. Cas de la République Démocratique du Congo

Ślady obecności arabskiej w sztuce Półwyspu Iberyjskiego

Synowie Hagar. Wiedza bizantyńczyków o armii arabskiej w świetle traktatów wojskowych z IX i X wieku

Wizerunek pustyni i jej mieszkańców w świetle świadectw Świętych Ojców z Synaju

Kształtowanie jordańskiej tożsamości narodowej w wymiarze współpracy międzynarodowej Królestwa

Transformacje postaw wobec Arabów w społeczeństwie polskim z perspektywy członków społeczności arabskiej i muzułmańskiej