Search results

1

Wspólnota i stowarzyszenie – jak Rodó opowiada obie Ameryki

100%

Filipczak K.

Społeczeństwo. Edukacja. Język

|

2020

|

vol. 10

PL

DOI: 10.19251/sej/2019.10(4)Abstrakt Niniejszy artykuł poświęcony jest analizie eseju Ariel autorstwa José Enrique Rodó. Analiza ta skupia się na wydobyciu z tekstu i zaprezentowaniu dwóch modeli demokracji, które przedstawia Urugwajczyk – demokracji Stanów Zjednoczonych i postulowanej nowej demokracji Ameryki Łacińskiej. Analiza tych propozycji wykazać ma, że eseista jest autorem podejmującym w sposób interesujący problem wspólnoty i wspólnotowości. W tym celu autorka artykułu posłużyła się teorią Ferdinanda Tonniesa. Zaaplikowanie języka niemieckiego socjologa pozwala przepisać propozycję Rodó na język bardziej precyzyjny. Perspektywa ta dodatkowo umożliwia dostrzeżenie w Arielu nie tyle antydemokratyzm, o który tekst ten przez bardzo długo był oskarżany, co głęboką troskę o wspólnotę jako taką. Zaproponowana perspektywa pozwala także na lekturę Ariela poza schematem antagonizmu między Stanami Zjednoczonymi a Ameryką Łacińską, dzięki czemu udaje się uciec od problemu nieaktualności.Słowa kluczowe Ariel, Rodó, Tönnies, demokracja, wspólnota, stowarzyszenie, Ameryka Łacińska

2

Wszyscy jesteśmy Kalibanami: (post)kolonialne wizje latynoamerykańskiego podporządkowania

94%

Cholewińska K.

Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia

|

2015

|

vol. 40

|

issue 1

EN

In 1900 José Rodó’s Ariel, an essay inspired by William Shakespeare’ The Tempest, was published and gained a lot of recognition among Latin American intellectuals. In 1971 Roberto Fernández Retamar disagreed with Rodó in his essay titled Caliban. In Retamar’s opinion Latin America’s symbol is not associated with spirituality and culture Ariel but Caliban, a slave who in the end turns against his master. In this context Caliban became a very interesting figure for postcolonial writers, who related him with their concept of the Other. This new way of thinking about the relationship between Tempest’s characters had a great impact on the idea of what it means to be Latin American, postcolonial and subaltern.

PL

Dla Retamara wszyscy Latynoamerykanie byli w głębi duszy „Kalibanami”. Badacze ze szkoły postkolonialnej preferowali szersze spojrzenie na symboliczne znaczenie tej postaci. Analizując podejście Szekspira do kwestii języka, wiedzy, seksualności i władzy, widzimy wyraźnie, że w swojej sztuce zawarł wszystkie te kwestie, na które szkoła postkolonialna zwraca najwięcej uwagi. Badacze latynoamerykańscy mieli niewątpliwie znaczący wkład w to, jakimi torami podążyły postkolonialne interpretacje Burzy. Zafascynowani jej bohaterami i ich wzajemnymi relacjami, nieustannie próbowali odnosić fikcyjny świat Burzy do tego rzeczywistego. José Rodó i Roberto Retamar położyli na tym polu największe zasługi – pierwszy nie wiedząc, do czego doprowadzi jego twórczość, drugi zaś świadomie, w duchu rodzącej się myśli postkolonialnej.

3

Transformations within (Existentialist) Invariance in Ariel by Marina Carr with Reference to John Millington Synge’s Riders to the Sea

94%

Koneczniak G.

Perspektywy Kultury

|

2024

|

vol. 45

|

issue 2

213-230

PL

Celem artykułu jest dokonanie analizy sztuki Ariel Mariny Carr i Riders to the Sea Johna Millingtona Synge’a. Twórczość Carr często traktowana jest jako kontynuacja dramaturgii Synge’a i utwory tej irlandzkiej dramatopisarki są analizowane w odniesieniu do dramatów Synge’a. Porównanie Ariel i Riders to the Sea wydaje się jednak tematem, który wciąż warto podejmować i wykazywać aspekty niezmienności i ich transformacji. Omówione porównania dotyczą takich motywów, jak: konieczność, pokoleniowe cierpienie, poleganie na doczesności oraz śmierć w nieznanej przestrzeni. Zostaną one częściowo potraktowane w swoim ogólnym odniesieniu do egzystencjalizmu.

EN

This article is a comparative analysis of Marina Carr’s Ariel (2002) and John Millington Synge’s Riders to the Sea. The main research context comes from common critical treatments of Carr’s oeuvre within the scope of Synge’s influences. The plays discussed in this essay have not been subject to comparative studies before (to the best of the author’s knowledge). The main argument consists in examining the loci of invariance and their transformations with reference to themes, characters’ roles, and their relationships, which will be compared in terms of notions of necessity, generational suffering, reliance on the worldly, and death in the unknown realm, partly treated within existentialism.

4

“Forward and Backward”: Actants and Agency in Marlowe’s “Doctor Faustus” and Shakespeare’s “The Tempest”

67%

Sawyer R.

Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance

|

2021

|

vol. 24

|

issue 39

105-119

EN

This essay presents a posthumanist reading of Shakespeare’s The Tempest and Marlowe’s Doctor Faustus, two plays which feature a scientist/magus who attempts to control his environment through personal agency. After detailing the analogy between the agency of posthuman figures and the workings of computerized writing machines, as Katherine Hayles has proposed, my essay shows how Kott’s writing, especially his notion of the “Grand Mechanism” of history, anticipates the posthumanist theories that are currently dominating literary assessments. His critique of The Tempest makes this idea perfectly clear when he disputes the standard notion that Prospero represents a medieval magus; he instead argues that Prospero was more akin to Leonardo DaVinci, “a master of mechanics and hydraulics,” one who would have embraced revolutionary advances in “astronomy” as well as “anatomy” (1974: 321).

Refine search results

1 Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia

1 Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance

1 Perspektywy Kultury

1 Społeczeństwo. Edukacja. Język

1 Cholewińska K.

1 Filipczak K.

1 Koneczniak G.

1 Sawyer R.

1 2024

1 2021

1 2020

1 2015

Wspólnota i stowarzyszenie – jak Rodó opowiada obie Ameryki

Wszyscy jesteśmy Kalibanami: (post)kolonialne wizje latynoamerykańskiego podporządkowania

Transformations within (Existentialist) Invariance in Ariel by Marina Carr with Reference to John Millington Synge’s Riders to the Sea

“Forward and Backward”: Actants and Agency in Marlowe’s “Doctor Faustus” and Shakespeare’s “The Tempest”