Search results

1

Marii Kapri wspomnienia o ks. Adamie Roszko-Bogdanowiczu (1898-1941)

100%

Krzyżowski T.

Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce

|

2021

|

vol. 135

233-303

EN

The hero of these memoirs, father Adam Roszko-Bogdanowicz, was born on July 12, 1898, in Dolininy into the Armenian family of Stanislav and Wanda de Oroszena Bohdanowicz. He finished middle school in Lviv and the Latin Seminary there, and was ordained a priest in 1920 by Armenian Archbishop Józef Teodorowicz. He was one of the organizers of the Library of Religious Knowledge in Warsaw (1920-1923), then he was vicar of the Armenian cathedral in Lvov (1923-1927), administrator of the parish in Horodenka in Pokucie (1927-1935), from 1933 a general canon of the Armenian chapter in Lvov and editor of the theological journal "Gregoriana" (1935-1938). He became known as a valued pastor, catechist and retreat leader, tireless confessor and spiritual director, patriot, journalist and publisher of religious literature. During World War II, he became involved in patriotic activities in the Union for Armed Struggle, and was arrested by the NKVD in 1940 and sentenced to death, which he avoided. He was held in the prison on Kazimierzowska Street (the socalled "Brygidki") in Lviv, where he was murdered by the Soviets on June 24, 1941. They exchanged views on a wide range of religious life, professional work, current problems and difficulties. A reliable biography of father Adam Bogdanowicz has not been compiled so far, therefore the published memoirs provide many interesting and previously unknown details of his life and religious, social and patriotic activities.

PL

Bohater publikowanych wspomnień ks. Adam Roszko-Bogdanowicz urodził się 12 VII 1898 r. w Dolinianach w rodzinie ormiańskiej Stanisława i Wandy de Oroszeny Bohdanowicz, ukończył gimnazjum we Lwowie i Seminarium Duchowne obrządku łacińskiego tamże, w 1920 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk arcybiskupa ormiańskiego Józefa Teodorowicza. Należał do grona organizatorów Biblioteki Wiedzy Religijnej w Warszawie (1920-1923), następnie był wikariuszem katedry ormiańskiej we Lwowie (1923-1927), administratorem parafii w Horodence na Pokuciu (1927-1935), od 1933 r. kanonikiem gremialnym kapituły ormiańskiej we Lwowie oraz redaktorem czasopisma teologicznego „Gregoriana” (1935-1938). Zasłynął jako ceniony duszpasterz, katecheta i rekolekcjonista, niestrudzony spowiednik i kierownik duchowy, patriota, publicysta oraz wydawca literatury religijnej. W okresie II wojny światowej włączył się w działalność patriotyczną w Związku Walki Zbrojnej, dlatego w 1940 r. został aresztowany przez NKWD i skazany na karę śmierci, której uniknął. Przebywał w więzieniu na ul. Kazimierzowskiej (tzw. „Brygidki”) we Lwowie, gdzie został zamordowany przez Sowietów 24 VI 1941 r. Autorkę wspomnień Marię Kapri (1894-1985) łączyła z ks. Adamem Roszko-Bogdanowiczem wieloletnia przyjaźń. Wymieniali poglądy na temat szeroko pojętego życia religijnego, pracy zawodowej, aktualnych problemów i trudności. Dotychczas nie opracowano rzetelnej biografii ks. Adama Bogdanowicza, dlatego opublikowane wspomnienia dostarczają wielu ciekawych i nieznanych dotychczas szczegółów z jego życia i działalności religijnej, społecznej i patriotycznej.

2

Biblioteka arcybiskupa ormiańskiego Józefa Teodorowicza: jej losy w czasie II wojny światowej i w latach powojennych

100%

Krzyżowski T.

Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

|

2022

|

vol. 119

179-206

EN

Archbishop Jozef Teodorowicz (1864–1938), Ordinary of the Armenian Archdiocese of Lviv, was a respected preacher, author of theological works and a patriot active in many areas of religious and social life in Poland. The hierarch amassed an impressive private library of several thousand volumes in Polish, Latin, German, French and other languages. The collection of old prints, including rare Armenian-language publications and manuscripts, was of particular value. The book collection constituted a workshop for the ambitious priest, preacher and writer, and later archbishop, as well as shaped his views on socio-political issues. The archbishop successively expanded and complemented the library's resources throughout his life, keeping abreast of the book and antiquarian market both in Poland and abroad. The subject matter of the book collection varied. The largest group included religious publications, primarily representing various branches of theology: biblical studies, theology of spirituality, dogmatic theology, moral theology, liturgy, apologetics, and canon law. Several hundred works were devoted to the life of Jesus Christ, Mariology and hagiography. Interestingly, the authors of the theological works (mostly biblical commentaries) included representatives of various factions of Protestantism, Orthodox Christians and rabbis. J. Teodorowicz’s library also contained many publications of fiction by both Polish and foreign authors, as well as philosophical treatises, studies of Church history and general history, political science, culture, and art history. The book collection also included many works on psychology and the education and formation of youth. During World War II, the library of Archbishop J. Teodorowicz was fragmented and dispersed. Part of the collection was destroyed by Soviet soldiers quartered in the archbishop’s palace in Lviv, and the surviving books were deposited in 1940 at the Lviv branch of the Library of the Academy of Sciences of the Ukrainian Soviet Socialist Republic (the former Ossoliński National Institute). Fragments of the preserved book collection are currently in several institutions in Ukraine and Poland.

PL

Arcybiskup Józef Teodorowicz (1864-1938), ordynariusz archidiecezji ormiańskiej we Lwowie, był cenionym kaznodzieją, autorem prac teologicznych i patriotą aktywnym na wielu płaszczyznach życia religijnego i społecznego w Polsce. Hierarcha zgromadził imponującą prywatną bibliotekę, liczącą kilkanaście tysięcy woluminów w języku polskim, łacińskim, niemieckim, francuskim i innych. Niezwykle cenna była kolekcja starodruków, w tym rzadkie wydawnictwa i rękopisy w języku ormiańskim. Księgozbiór stanowił dla ambitnego kapłana, kaznodziei i pisarza, a później arcybiskupa warsztat pracy pisarskiej oraz kształtował poglądy na tematy społeczno-polityczne. Arcybiskup sukcesywnie powiększał i uzupełniał bibliotekę przez całe życie, śledząc na bieżąco rynek księgarski i antykwaryczny zarówno w Polsce, jak i za granicą. Tematyka księgozbioru była zróżnicowana. Największą grupę stanowiły wydawnictwa religijne, przede wszystkim reprezentujące różne gałęzie teologii: biblistykę, teologię duchowości, teologię dogmatyczną, moralną, liturgikę, apologetykę, a także prawo kanoniczne. Kilkaset dzieł poświęconych było życiu Jezusa Chrystusa, mariologii i hagiografii. Co ciekawe, wśród autorów dzieł teologicznych (przeważnie komentarzy biblijnych) znajdowali się przedstawiciele różnych odłamów protestantyzmu, prawosławni oraz rabini. W bibliotece J. Teodorowicza znajdowało się również wiele wydawnictw z literatury pięknej zarówno autorów polskich, jak i zagranicznych, a także rozpraw filozoficznych, opracowań z historii Kościoła i historii powszechnej, politologii, kultury, historii sztuki. Na księgozbiór składało się również wiele prac poświęconych psychologii oraz wychowaniu i formacji młodzieży. W okresie II wojny światowej biblioteka abp. J. Teodorowicza uległa zdekompletowaniu i rozproszeniu. Część zbiorów zniszczyli żołnierze sowieccy zakwaterowani w pałacu arcybiskupim we Lwowie, a ocalałe książki zdeponowano w 1940 roku w Lwowskiej Filii Biblioteki Akademii Nauk Ukraińskiej Socjalistycznej Sowieckiej Republiki (dawny Zakład Narodowy im. Ossolińskich). Fragmenty zachowanego księgozbioru znajdują się aktualnie w kilku instytucjach na Ukrainie i w Polsce.

3

Dzieje Kościoła ormiańskiego w Polsce na tle pasterskiej działalności jego arcybiskupów (rys historyczny)

100%

Koczwara S.

Vox Patrum

|

2001

|

vol. 40

127-138

EN

This article shows eight centuries of Polish Armenians' history. Peaceful coexistence between the Armenian nation and Polish people, who represented western culture, resulted in the catholic union with the Apostolic See, which appeared to be solid. Armenian archbishops rendered a great service to consolidate the union. Most of the them were great patriots, who merged perfectly Armenian tradition and heritage with Polish culture.

4

Duchowni i świeccy w budowaniu Communio Ecclesiae

80%

Mastej J.

Wrocławski Przegląd Teologiczny

|

2022

|

vol. 30

|

issue 2

47-62

EN

The article explores ways in which clergy and laity build the Communio Ecclesiae, which is in line with the current theme of synodality. The publication presents both the theological foundations of building an ecclesial community and practical guidelines or building princiles. First comes the explanation of the understanding of Communio Ecclesiae. Next, the issue of “building” is dealt with, with attention being paid to its correlation with the idea of the Church, which is God’s building. The third point distinguishes and discusses four areas of cooperation: liturgical and sacramental, administrative and economic, along with charitable and formative. Finally, the principles of building Communio Ecclesiae are indicated and these focus on the conditions of the Church in Poland, which are essentially of a practical nature. Building an ecclesial community should be accompanied by an awareness of participation in the saving mission of Christ and a conviction of the multiplicity and diversity of services and tasks in the Church. Building up of the Communio Ecclesiae is not an end in itself; rather, it is a path leading to the salvation of the faithful and the fulfilment of the Church in the kingdom of God in eschatological times.

PL

Artykuł dotyczy problematyki budowania Communio Ecclesiae przez duchownych i świeckich. Podjęte zagadnienie wpisuje się w aktualną tematykę synodalności. Publikacja przedstawia zarówno teologiczne podstawy budowania wspólnoty kościelnej, jak również praktyczne wskazania – zasady. Najpierw wyjaśniono rozumienie Communio Ecclesiae. Następnie zajęto się kwestią „budowania”, zwracając uwagę na jej korelację z ideą Kościoła, który jest Bożą budowlą. W kroku trzecim wyróżniono i omówiono cztery obszary współpracy: liturgiczno-sakramentalny, administracyjno-gospodarczy, charytatywny i formacyjny. Na koniec wskazano zasady budowania Communio Ecclesiae. Uwzględniają one uwarunkowania Kościoła w Polsce i mają zasadniczo praktyczny charakter. Budowaniu wspólnoty eklezjalnej winna towarzyszyć świadomość współudziału w zbawczej misji Chrystusa oraz przeświadczenie o wielości i różnorodności posług i zadań w Kościele. Tym samym budowanie Communio Ecclesiae nie jest celem samym w sobie, ale drogą prowadzącą do celu, jakim jest osiągnięcie przez wiernych zbawienia i wypełnienie się Kościoła w królestwie Bożym w czasach eschatologicznych.

Refine search results

1 Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne

1 Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce

1 Vox Patrum

1 Wrocławski Przegląd Teologiczny

2 Krzyżowski T.

1 Koczwara S.

1 Mastej J.

2 2022

1 2021

1 2001

Marii Kapri wspomnienia o ks. Adamie Roszko-Bogdanowiczu (1898-1941)

Biblioteka arcybiskupa ormiańskiego Józefa Teodorowicza: jej losy w czasie II wojny światowej i w latach powojennych

Dzieje Kościoła ormiańskiego w Polsce na tle pasterskiej działalności jego arcybiskupów (rys historyczny)

Duchowni i świeccy w budowaniu Communio Ecclesiae