Search results

1

Na Pierwszym Cmentarzu Miejskim w Atenach

100%

Kordos P.

Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo

|

2012

|

issue 2(5)

83-98

EN

The text was written as a kind of short literary guide to the First Communal Cemetery, the oldest cemetery in Modern Athens. The reader is presented with basic facts about the cemetery’s history as well as given a glimpse of what the cemetery looks like since it is very much unlike Polish necropolises. As the First Cemetery is regarded as the largest outdoor collection of the 19th century Modern Greek sculptures, the article contains descriptions of the most famous tombs. Then the author comments on some of the most quoted epitaphs and then focuses on the work of the most famous poets and writers that rest at the First Cemetery. He focuses on how they approached the topic of passing and death. The guide to this exceptional place is the protagonist of the Christos Chomenidis’ story, i.e., a man who was brought back to life on the First Cemetery on the day of the Second Coming.

2

Likejon: szkoła Arystotelesa w Atenach i jej pozostałości

75%

Mróz T.

In Gremium. Studia nad Historią, Kulturą i Polityką

|

2018

|

vol. 12

7-23

PL

Celem artykułu jest zestawienie starożytnych źródeł dotyczących szkoły Arystotelesa i współczesnych wykopalisk prowadzonych w centrum Aten, których celem było wyeksponowanie pozostałości Likejonu dla potrzeb szerszej publiczności. Omówiona została lokalizacja i przypuszczalny wygląd budynków Likejonu, wzmianki o nim w dialogach Platona i rola szkoły w życiu Arystotelesa. Tło współczesnej lokalizacji Likejonu stanowią zaś spory o sposób wyeksponowania tej archeologicznej atrakcji. Artykuł jest wzbogacony o kilka reprodukcji.

EN

The paper aims to compile some ancient sources concerning the Aristotle’s school and contemporary excavations conducted in the centre of the Athens. These excavations aim to present the remnants of the Lyceum for the needs of unprofessional audience. The location and presumable appearance of the buildings of Lyceum are presented, Plato’s references to the gymnasion of Lyceum and to the Aristotle’s life are discussed. Finally, controversies over the exhibition of this archeological site are presented. Some reproductions enrich the paper.

3

The Protection of Oikoi under Extinction by the Eponymous Archon in Ancient Athens: The Law and its Application

63%

Delios A. A.

Studia Iuridica

|

2019

|

vol. 80

59-70

EN

Athenians paid much attention to the protection of oikoi and especially to those oikoi which faced the threat of extinction. This is the reason why the eponymous archon was appointed by the Athenian state so as to take care of family and inheritance issues. Demosthenes states the Athenian law about the magistrate’s obligations and there are two issues which are quite ambiguous. The first one is related to the exact content of the term “oikos” that was under extinction, while the second one is related to the exact way through which the magistrate offered his protection towards such oikoi. The article gives an answer to these ambivalent issues, underscoring the significant role of the magistrate regarding families and properties in classical Athens.

4

Mnimuria wyspy Skiatos. Cmentarz w opowiadaniach Aleksandrosa Papadiamandisa

63%

Borowska M.

Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo

|

2012

|

issue 2(5)

283-297

EN

Mnimouria – a modest country cemetery plays an important role in the novels by Alexandros Papadiamantis. While the pretentious offi cial First Cemetery of Athens displays the wealth of the nouveaux riches who strive to imitate in an artifi cial and exaggerated manner various forms of tombs of the ancient Greek Kerameikos in an attempt to prove their ancient ancestry, Papadiamantis in his picture of Skiathos little koimeterion manages to place it both in the order of nature and in the world of culture. He shows us, sometimes not without a mild irony, how the old pagan beliefs and superstitions such as: evil-eye, curses, ghosts and apparitions still coexist harmoniously with sincere Christian faith of his simple compatriots in an island where one could hear the pipe of a young shepherd, who could have been perhaps a satyr, or glimpse a strange shape, possibly of a Nymph or a Naiad (neraida).

5

Potencjał turystyczny Aten w opinii ich mieszkańców

63%

Roman M., Gawerska S., Jalinik M., Kosiński R.

Rozwój Regionalny i Polityka Regionalna

|

2021

|

issue 53

111-123

EN

The aim of the article is to find out what Athenians think about their perception of the tourist potential of their city. Along with the presentation of the dynamics of tourism development in Greece in the last 20 years, the most frequent directions of the influx of foreign tourists were characterized. The presented results of own research, conducted in 2020 among 151 inhabitants of Athens, indicated the high tourist potential of the city in the opinion Athenians and showed their positive attitude towards tourists visiting it. Numerous monuments and historical places were considered the greatest incentive to visit the Athens.

PL

Celem artykułu jest zaprezentowanie opinii mieszkańców Aten na temat postrzegania przez nich potencjału turystycznego swojego miasta. Wraz z przedstawieniem dynamiki rozwoju turystyki w Grecji w ostatnich 20 latach scharakteryzowano turystów zagranicznych i ich oczekiwania w odniesieniu do potencjału turystycznego. Wyniki badań własnych przeprowadzonych w 2020 r. wśród 151 mieszkańców Aten wskazały na wysoki potencjał turystyczny miasta w opinii mieszkańców stolicy Grecji. Pokazały również pozytywne nastawienie do turystów odwiedzających to miasto. Za największe atrakcje stolicy Grecji uznane zostały liczne zabytki i miejsca historyczne. W badaniach zastosowano metodę sondażu diagnostycznego i obserwacji, a jako narzędzie badawcze kwestionariusz ankiety.

6

„To złych Ateńczyków Parlament, nasz nie taki”, czyli o starożytnej Grecji w interpretacji trybunalskich kaznodziei

63%

Gombin K.

Roczniki Humanistyczne

|

2013

|

vol. 61

|

issue 2: Historia

197-208

EN

Models taken from ancient Greece were fairly often used in speeches and sermons in Poland in the past; speakers, preachers and theoreticians writing about the Crown Tribunal willingly referred to them. Most often this was done in a positive context, although ancient Athens were also referred to when a negative model was to be shown. This was done by the Jesuits Piotr Dunin and Józef Kleczyński. Despite certain similarities to actual facts (transferring the Tribunal from Lublin to Jarosław because of the raging plague as an extraordinary event), it is hard to treat their sermons as descriptions of actual events, but rather as a peculiar result of the Lublin experience of several generations, gathered together for a didactic purpose, as a sort of anti-model. The image of Athens in Kleczyński's and Dunin's sermons is perfectly well inscribed into the topos of the town as an „evil place”, where all problems were concentrated that were considered the most dangerous for just judgments: corruption, drunkenness, fixing problems in an informal way.

7

Pacyfikacja i okupacja? Wybrane aspekty ateńskiej polityki wobec sprzymierzeńców z II Związku Morskiego

45%

Duszyński W.

Przegląd Historyczno-Wojskowy

|

2022

|

vol. XXIII (LXXIV)

|

issue 4(282)

13-45

EN

This article is an attempt to determine the nature of the Athenian garrisons that were situated in other member states of the Second Maritime League (fourth century BC). This issue is related to the broader problem regarding the nature of this alliance, often perceived by modern scholars through the prism of its predecessor (the fifth century Delian League), as an instrument of Athens’ imperial policy. In this case, having military posts in other member states, in addition to tasks related to the projection of power against external opponents, would also serve to guarantee the dominance of Athens over its allies. From a modern point of view, they could therefore have an occupational character, although the regulations governing the functioning of the symmachy contained guarantees to protect its members from such situations. The article focuses on material that regards the use of garrisons to interfere in the internal aff airs of allied poleis. The source material, however, contains a rather modest amount of similar information. Moreover, the analysis suggests that responsibility for cases of abuse tended to lie with specific Athenian commanders; however, it is difficult to talk about one „imperial” course in Athenian politics.

DE

In diesem Artikel soll der Versuch unternommen werden, den Charakter der athenischen Garnisonen in den Mitgliedsstaaten des Zweiten Attischen Seebundes (4. Jahrhundert v. Chr.) zu bestimmen. Die Fragestellung hängt mit dem umfassenderen Problem des Charakters dieses Bündnisses zusammen, das von modernen Wissenschaft lern oft durch das Prisma seines Vorgängers (des Delischen Bundes des 5. Jahrhunderts) als Instrument der imperialen Politik Athens betrachtet wird. In diesem Fall würden militärische Vorposten in den Mitgliedsstaaten neben ihrer Aufgabe der Machtprojektion gegen äußere Gegner auch dazu dienen, die Dominanz des Hegemons der Union über seine Verbündeten zu gewährleisten. Aus heutiger Sicht könnten sie daher einen Besatzungscharakter haben, obwohl die Regeln der Symmachie Garantien enthielten, die ihre Mitglieder vor solchen Situationen schützen sollten. Der Schwerpunkt des Aufsatzes liegt auf der Sammlung von Hinweisen auf den Einsatz von Garnisonen zur Einmischung in die inneren Angelegenheiten verbündeter Poleis. Das Quellenmaterial enthält jedoch nur eine recht bescheidene Menge ähnlicher Informationen. Darüber hinaus legt die Analyse nahe, dass die Verantwortung für Kompetenzüberschreitungen eher bei bestimmten athenischen Befehlshabern lag. Es ist hingegen schwierig, von einem einzigen „imperial” Kurs in der athenischen Politik zu sprechen.

PL

Niniejszy artykuł ma na celu próbę określenia charakteru ateńskich garnizonów w państwach członkowskich II Związku Morskiego (IV w. przed Chr.). Zagadnienie to wiąże się z szerszym problemem charakteru owego sojuszu, często postrzeganego przez współczesnych uczonych przez pryzmat swojego poprzednika (Związku Delijskiego z wieku V) jako instrument polityki imperialnej Aten. W takim wypadku placówki wojskowe w państwach członkowskich, oprócz zadań związanych z projekcją siły wobec przeciwników zewnętrznych, służyłyby również zagwarantowaniu dominacji hegemona związku nad sojusznikami. Ze współczesnego punktu widzenia mogłyby mieć zatem charakter okupacyjny, choć przepisy regulujące funkcjonowanie symmachii zawierały gwarancje mające uchronić jej członków przed takimi sytuacjami. W artykule nacisk został położony na zebranie wzmianek o wykorzystaniu garnizonów do ingerencji w sprawy wewnętrze sprzymierzonych poleis. Materiał źródłowy przynosi jednak dość skromną ilość podobnych informacji. Ponadto jego analiza sugeruje, że odpowiedzialność za przypadki nadużyć spoczywała raczej na konkretnych dowódcach ateńskich; trudno natomiast mówić o jednym „imperialnym” kursie w polityce ateńskiej.

8

Polis jako prototyp współczesnej wspólnoty

38%

Oniszczuk J.

Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem

|

2019

|

vol. 11

|

issue 3

8-32

EN

The Greek polis is the birthplace of a culture whose influence persisted despite the fall of the very form of polis. This culture plays a significant part in the life of communities of today, especially in the domain of the so-called Western culture. Polis means both state and city, but most of all it is “a society, a community of people living together”. This form of governance enabled equal citizens to exercise direct supervision over their governments. Polis itself was not an invention of ancient Greeks, but the public nature thereof, especially in the form of the debate-based democracy and the rule of law – not of people – turned out to be their contribution to the idea of a city-state. Democracy as a common form of a political system can be found particularly in the Greek culture of polis. The general notions deriving from the Greek polis, i.e. citizenship, democracy, equality, independence, autonomy or justice, express a desire for a better life of an individual in a community. The democracy of classical times, characterised by equal citizenship and freedom of speech, is considered as the first one to moderate fierce social-economic disputes. It is this polis that made it possible for philosophy and science to develop. The modern-day discussion on the state in a globalised and increasingly urbanised world can surely benefit from a reflection on the civil and legal dimensions of polis.

PL

Grecka polis jest miejscem wytworzenia kultury, której wpływy nie wygasły mimo upadku samej formy polis. Także współcześnie ma ona znaczenie w życiu społeczeństw, a zwłaszcza w obszarze tzw. kultury Zachodu. Polis oznacza państwo i miasto, ale zwłaszcza jest to „zbiorowość, społeczność zamieszkujących razem ludzi”. Polis okazała się też być formą władzy w greckim świecie, która umożliwiała równym obywatelom bezpośredni nadzór nad rządem. W modelowym ujęciu jest ona wspólnotą obywateli, którą cechują niezależne i samorządne rządy obywateli. Sama polis nie była wynalazkiem starożytnych Greków, ale ich wkładem w ideę miasta-państwa okazał się ów wymiar publiczny, zwłaszcza w postaci debatującej demokracji oraz rządy prawa, nie ludzi. Demokracja jako powszechna forma ustrojowa odnajdywana jest tylko w przypadku greckiej kultury polis. W ogólnych pojęciach wypracowanych w greckiej polis: obywatel, demokracja, równość, niezależność, samorządność czy sprawiedliwość jest wyrażona dążność do lepszego życia jednostki we wspólnocie. Demokracja epoki klasycznej, cechująca się równością obywateli przed prawem i ich wolnością słowa, oceniana jest jako ta, która po raz pierwszy w historii ludzkości ograniczyła ostre społeczno-ekonomiczne spory. To owa polis umożliwiła rozwój filozofii i nauki. Do współczesnej debaty nad państwem w zglobalizowanym świecie bez wątpienia przydatna jest refleksja nad obywatelską, prawną polis. Zwłaszcza że świat coraz bardziej się urbanizuje.

9

Kwestie peloponeskie. Demokracja przeciw prawu. Hybris radykałów

38%

Oniszczuk J.

Kwartalnik Kolegium Ekonomiczno-Społecznego Studia i Prace

|

2018

|

issue 4 (36)

29-63

EN

The defeat of the Hellenes in the Peloponnesian war in the 5th century B. C. happened a number of centuries after a deathly silence following the Trojan War and so called dark ages (lasting three centuries) as well as after popular stories on heroes of Mycenae and after poetic (Homer) times of storytelling. Those stories created an idea organizing a new world of archaic Greeks. The Peloponnesian events closed – in a way again – the certain order; this time it was the order of democrats characterized by the hubris of aristocracy (Athens) and the order of oligarchs characterized by the arrogance of democrats (Sparta). While the Trojan war prepared the fall of king Agamemnon, the Athens’ war prepared the king’s come back, this time the Macedonian one, who – craving for the fame of an Achaean hero -followed the path of a Mycenae ruler. Finally, the Peloponnesian war did not bring success of some Greek poleis or the whole Greece. Results of this war are expressed by a conclusion on the common Peloponnesian failure. It was a clash of interests of oligarchic order with democracy. What is important, a serious conflict arose: populist (majority) democracy against law and justice. This conflict was possible due to the lack of any institution of a public arbiter or moral authority, which could prevent a fall of moderation as an essential (sine qua non) feature of democracy (Solon). There is no democracy without moderation and self-resistance.

PL

Klęska Hellenów w wojnie peloponeskiej V w. p.n.e nastąpiła po wielu wiekach od zaistnienia martwej ciszy po wojnie trojańskiej i po trwających później trzy stulecia tzw. wiekach ciemnych oraz opowieściach ludowych o mykeńskich herosach, po poetyckich (Homer) czasach opowieści, które zbudowały ideę organizującą nowy świat Hellenów. Wydarzenia peloponeskie zamknęły – niejako ponownie – pewien ład; tym razem był to porządek demokratów cechujących się pychą arystokratów (Ateny) i porządek oligarchów o bucie demokratów (Sparta). Ale też, o ile wojna pod Troją przygotowała upadek króla (Agamemnon), to wojna pod Atenami przygotowała powrót króla, tym razem Macedońskiego, który złakniony pysznej sławy bohatera achajskiego, podążył drogą mykeńskiego władcy. Wojna peloponeska ostatecznie nie skończyła się sukcesem jakichś sprawiedliwych poleis greckich czy całej Grecji. Rezultaty owej wojny wyraża myśl mówiąca o powszechnej klęsce peloponeskiej. Walczyły między sobą interesy ustroju oligarchicznego i demokratycznego. Co jednak niezwykle ważne, pojawił się poważny konflikt: demokracja populistyczna (większościowa) przeciw prawu i sprawiedliwości. Ów konflikt okazał się możliwy z powodu braku jakiejś instytucji publicznego arbitra czy moralnego autorytetu, które zapobiegłyby upadkowi umiarkowania, będącego konstytutywną (sine qua non) cechą demokracji (Solon). Bez umiarkowania nie ma demokracji.

Refine search results

2 Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo

1 In Gremium. Studia nad Historią, Kulturą i Polityką

1 Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem

1 Kwartalnik Kolegium Ekonomiczno-Społecznego Studia i Prace

1 Przegląd Historyczno-Wojskowy

1 Roczniki Humanistyczne

1 Rozwój Regionalny i Polityka Regionalna

1 Studia Iuridica

2 Oniszczuk J.

1 Borowska M.

1 Delios A. A.

1 Duszyński W.

1 Gawerska S.

1 Gombin K.

1 Jalinik M.

1 Kordos P.

1 Kosiński R.

1 Mróz T.

1 Roman M.

1 2022

1 2021

2 2019

2 2018

1 2013

2 2012