Search results

1

Austro-Hungarian Foreign Policy and the Independence of Albania

100%

Ukshini S.

West Bohemian Historical Review

|

2021

|

vol. 11

|

issue 2

167-207

EN

This paper aims to analyze the role and impact of the Austro-Hungarian policy on maintaining the territorial status quo in the Balkans at the time when the dissolution of the Ottoman Empire was becoming inevitable. The independence of Albania was because of three main factors: the Albanian revolt in 1912, First Balkan War in 1912/13 and the diplomacy of the Austro-Hungarian Monarchy. The Albanian revolt in 1912 gave the decisive blow against the Ottoman administration in Kosovo, which even resulted with the occupation of Skopje, but, due to internal differences Albanians did not declare independence from the Ottoman Empire. The First Balkan War hastened the decision of the Albanian leaders to declare independence, which can also be seen as a reaction of a threat of occupation to the Albanian territories by the Balkan Alliance (Serbia, Greece, Montenegro, and Bulgaria). However, Serbia and Montenegro managed to occupy Northern Macedonia (part of the Vilayet of Manastir). In this context, the role of the Austro-Hungarian diplomacy during the London Conference (1912–1913), was crucial for the recognition of the independence of Albania and the determination of the borders of the Albanian state. Since the occupation in 1878 and the later annexation of Bosnia and Herzegovina in 1908, the Austro-Hungarian Monarchy was strongly interested and involved in the Balkans, both economically and politically. The rivalry between Austria-Hungary and Russia over the dominance in the Balkans intensified since the beginning of the twentieth century and led to a deterioration of their relations. In this context, Austria-Hungary was interested in creating the Albanian state as a counterbalance to Serbian and Russian influence in Southeast Europe, as a barrier to prevent the territorial extension and to block the road of Serbia, wich had already occupied Kosovo, toward the Adriatic.

2

Słoweńcy i Europa Środkowa

100%

Cmiel-Bażant M.

Slavia Meridionalis

|

2018

|

vol. 18

EN

The Slovenes and Central Europe In the 1980s, a few years before Slovenia became an independent country, many intellectuals – including writers, politicians, sociologists and historians – were trying to answer the question about the cultural area in Europe to which Slovenia belonged. Most of them identified themselves with the concept of Central Europe, which was a reference to the Austro-Hungarian Monarchy in the period between the 1860s and the First World War. The Monarchy was perceived as a supranational state that allowed all nations to develop and respected the diversity of cultures, which gave rise to a creative and multicultural intellectual atmosphere. This utopian vision was created to balance the domination of the communist ideology in the Eastern Bloc countries.The idea which underlied Slovenian considerations of Central Europe was that of an imagined border of Europe, whereby the latter is seen as an intellectual concept and identified with Western Europe. The Slovenian territories were a part of the southern provinces of Austria-Hungary and then, after the First World War, they became the northwesternmost republic of Yugoslavia. In both cases they were peripheral in cultural and political terms. In the period that this paper is concerned with, the concept of Central Europe which was most popular in Slovenia excluded the Balkan countries. Słoweńcy i Europa ŚrodkowaW latach 80. ubiegłego wieku, na kilka lat przed uzyskaniem przez Słowenię statusu niezależnego państwa, wielu intelektualistów – pisarzy, polityków, socjologów i historyków – próbowało znaleźć odpowiedź na pytanie, do jakiego kręgu kulturowego przynależy Słowenia. Większość identyfikowała się z koncepcją Europy Środkowej, odwołującej się do monarchii austro-węgierskiej z okresu od lat 60. XIX wieku do I wojny światowej. Była ona postrzegana jako państwo ponadnarodowe, które umożliwiało rozwój poszczególnych narodów i respektowało różnorodność kultur, co przyczyniło się do powstania kreatywnej, wielokulturowej atmosfery intelektualnej. Była to utopijna wizja, stworzona, aby zrównoważyć dominację ideologii komunistycznej w krajach bloku wschodniego.Ideą znajdującą się u podłoża sposobu postrzegania Europy Środkowej przez przywoływanych słoweńskich humanistów była wyobrażona granica Europy jako pojęcia intelektualnego odpowiadającego Europie Zachodniej. Słoweńskie ziemie były częścią południowych prowincji Austro-Węgier, a po I wojnie światowej stały się najbardziej wysuniętą na północny zachód jugosłowiańską republiką. W obu przypadkach były peryferyjne w wymiarze kulturalnym i politycznym. W badanym okresie najbardziej popularna w Słowenii koncepcja Europy Środkowej wykluczała z jej ram państwa bałkańskie.

3

"Doch ist es immerhin möglich, daß Sie sich ins Utopische verlocken lassen." Die Ereignisse der Jahre 1914 bis 1918 in der Korrespondenz Hermann Bahrs mit Jaroslav Kvapil

100%

Ifkovits K.

Střed. Časopis pro mezioborová studia Střední Evropy 19. a 20. století. / Centre. Journal for Interdisciplinary Studies of Central Europe in the 19th and 20th Centuries.

|

2011

|

vol. 3

|

issue Supplementum_1

183-192

EN

This article examines the correspondence between the Austrian author Hermann Bahr and the Czech dramaturge, author and politician Jaroslav Kvapil. It focuses on the years during World War I and the increasingly divergent interests of these two figures. While Bahr is concerned with renewing Austria, Kvapil is engaged in nation building in the newly forming Czechoslovakia.

4

Mit der ungarischen Nation in Mitteleuropa

100%

Garaczi I.

West Bohemian Historical Review

|

2013

|

vol. 3

|

issue 2

156-190

EN

The term ‘Central Europe’ can be nowadays reflected on as part of Europe. Rethinking the concept of nation is realistic and important for the ten countries who joined the EU in 2004 from two perspectives: on the one hand in the relation to the pace and quality of catching up with the Western part of Europe, on the other hand in the context of the European participation in the process of globalization. Namely, only the Europe of nations can be a guarantee against the negative effects of Americanisation, therefore it is necessary that in the period of catching up the representation of cultural heritage should also be a decisive factor beside economic processes. Only a Europe with a human face and based on the principle of community is able to play the role of a balance in the current world political processes, which also requires the re-evaluation of the structure and role of the current European Union. In my paper I am examining the social, cultural and political processes taking place in East-Central Europe in the last two hundred years from the above point of view.

5

The foreign administration of the Austro-Hungarian Empire (1867–1918)

84%

Halasz I.

Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem

|

2019

|

vol. 11

|

issue 1

238-251

PL

Austriackie ministerstwo spraw zagranicznych powstało w 1848 r., w okresie ówczesnych masowych rewolucji i tzw. Wiosny Ludów. Od roku 1869 ministerstwo funkcjonowało pod nazwą Cesarsko-Królewskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych. W myśl konserwatywnego charakteru monarchii, większość pracowników ministerstwa wywodziła się ze środowisk arystokracji i szlachty. Główną instytucją odpowiedzialną za kształcenie ówczesnej kadry dyplomatycznej była Akademia Orientalna powołana w 1754 r. W 1898 r. szkoła ta została przemianowana na Akademię Konsularną. Mimo dość regularnych reorganizacji kadrowych, struktura wewnętrzna wiedeńskiego ministerstwa spraw zagranicznych pozostawała stosunkowo niezmienna, a poszczególne rozwiązania przyjęte tam jako standard bywały później wdrażane przez kolejne kraje sukcesyjne. Na administrację centralną składały się cztery departamenty. Monarchia Habsburgów miała swoje przedstawicielstwa dyplomatyczne na poziomie ambasadorskim w Cesarstwie Niemiecki, we Francji, w Wielkiej Brytanii, we Włoszech, w Rosji, w Turcji, a także w Stolicy Apostolskiej. Pozostałymi misjami dyplomatycznymi kierowali legaci oraz wyznaczeni ministrowie. Na kształt polityki zagranicznej prowadzonej przez monarchię miały znaczący wpływ dwa organy: wspólna rada ministrów oraz kongres militarno-polityczny.

EN

The Austrian Ministry of Foreign Affairs was established in 1848, during the heated months of the revolutions of the time and “the Spring of Nations.” Starting 1869, the ministry was called the Imperial and Royal Ministry of the Empire and Foreign Affairs. In line with the conservative character of the monarchy, most of its workforce was still drawn from the environment of aristocracy and gentry, and the system was organised in a way to ensure that the staff was suitably trained. The main institution responsible for the education of professionals was the Oriental Academy established in 1754. In 1898 the Oriental Academy was transformed into the Imperial and Royal Consular Academy. Despite regular reorganisations, the Vienna Ministry of Foreign Affairs maintained a relatively stable internal structure, whose individual components were later implemented by a number of successor states. The central administration was divided into four sections, or departments. At the ambassador level, the Habsburg Empire had representations in the German Empire, France, Great Britain, Italy, Russia, Turkey, and at the Holy See that year (1883). The other diplomatic missions were headed by legates and appointed ministers. Two bodies had a significant impact on the monarchy’s foreign policy decision- -making: the Joint Council of Ministers and the Military-Political Conference.

6

Upodobania i pasje hofrata Kazimierza Chłędowskiego

51%

Jaskólski M.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)

|

2019

|

vol. 66

|

issue 1

EN

The essay presents the life and work of Kazimierz Chłędowski (1843–1920), partly in recognition of his political merit, but first of all to acknowledge his contribution to cultural studies and the popularization of knowledge about the Renaissance and the Baroque. Being a mere clerk and occupying at first the lowest post in the administration of Galicia, the part of the Austro-Hungarian Monarchy, with time Chłędowski raised to the position of the minister for Galicia in the Austrian government. Throughout his career and during the retirement he wrote several powerful monographs devoted to the history and culture of the Renaissance and the Baroque in Italy and France. His works had many re-editions in Poland and their translations won great popularity mainly in Germany and Scandinavia. Today Chłędowski seems to be a rather forgotten figure, hence the idea of writing this essay.

PL

W eseju została przedstawiona postać Kazimierza Chłędowskiego (1843–1920) gwoli przypomnienia jego zasług po części politycznych, lecz głównie na polu kulturoznawstwa i popularyzacji wiedzy o renesansie i baroku. Chłędowski jako urzędnik przeszedł drogę od najniższych stanowisk w administracji Austro-Węgier i Galicji jako kraju koronnego, po stanowisko ministra dla Galicji w rządzie austriackim. W trakcie swej pracy, a potem na emeryturze, stworzył kilka potężnych monografii poświęconych dziejom oraz kulturze renesansu i baroku we Włoszech i Francji. Jego prace cieszyły się wielką popularnością na ziemiach polskich oraz miały wiele nakładów i tłumaczeń, głównie w Niemczech i Skandynawii. Dziś wydaje się postacią nieco zapomnianą, stąd cel napisania tego eseju.

Refine search results

2 West Bohemian Historical Review

1 Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)

1 Krytyka Prawa. Niezależne studia nad prawem

1 Slavia Meridionalis

1 Střed. Časopis pro mezioborová studia Střední Evropy 19. a 20. století. / Centre. Journal for Interdisciplinary Studies of Central Europe in the 19th and 20th Centuries.

1 Cmiel-Bażant M.

1 Garaczi I.

1 Halasz I.

1 Ifkovits K.

1 Jaskólski M.

1 Ukshini S.

1 2021

2 2019

1 2018

1 2013

1 2011

Austro-Hungarian Foreign Policy and the Independence of Albania

Słoweńcy i Europa Środkowa

"Doch ist es immerhin möglich, daß Sie sich ins Utopische verlocken lassen." Die Ereignisse der Jahre 1914 bis 1918 in der Korrespondenz Hermann Bahrs mit Jaroslav Kvapil

Mit der ungarischen Nation in Mitteleuropa

The foreign administration of the Austro-Hungarian Empire (1867–1918)

Upodobania i pasje hofrata Kazimierza Chłędowskiego