Full-text resources of CEJSH and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl

Refine search results

Journals help
Authors help
Years help

Results found: 164

first rewind previous Page / 9 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  Benedykt XVI
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 9 next fast forward last
EN
This article presents an African view of the world portrayed in the Post-Synodal Apostolic Exhortation Africae munus. The document is the result of the second Synod for Africa (2009). The theme of the Synod was the role of the Church in the service of reconciliation, justice and peace. African vision of life consists of the painful problems of the continent and hopeful situation. A characteristic feature of this vision is a holistic look at the man and the world, “as something that embrances and includes ancestors, the living and those yet to be born, the whole of creation and all beings: those that speak and those that are mute, those that think and those lacking thought. The visible and invisible universe” (AM 69). The value of life and a deep sense of the sacred are often confronted with a lack of reconciliation, justice and peace on the African continent.
EN
The author of this article presents the arguments cited in the speeches of Benedict XVI that are in favor of the fact that theology has a future. As the Catholic faith that believes in God the Creator, who is and who has revealed Himself in the Son of God – the Logos – the Reason – the Love, has a future, so does theology that leads to scientific reflection on this reality. Theology has a future as a science that sensitizes researchers of other sciences to transcendence, to the full truth about the logical world, about the spiritual and corporeal dignity of a human person, about God – the Lawgiver of natural law, readable by conscience.
PL
Autor artykułu ukazuje argumenty, które przytacza Benedykt XVI w swoich przemó- wieniach za tym, że teologia ma przyszłość. Przyszłość teologii związana jest z przyszłością wiary, gdyż wiara potrzebuje teologii, a teologia wiary. Wiara zaś jest odpowiedzią na tkwiące w naturze ludzkiej pragnienie prawdy, dobra, piękna, które człowiek może odnaleźć jedynie w Bogu. Pytanie o Boga jest pytaniem kluczowym, od którego zależy odkrycie sensu życia i świata. Teologia wraz z filozofią – oczywiście niepozytywistyczną, rezygnującą z badania transcendencji bytu – poszukuje pełnej prawdy o bycie ludzkim i podtrzymuje wrażliwość człowieka na pełną prawdę. Teologia jako pełnoprawna nauka pośród innych nauk wskazuje, że prawda naukowa uczestniczy w Prawdzie boskiej, pochodzi z tego samego źródła, tj. z Logosu, którego dziełem jest stworzenie. Kiedy w dzisiejszych czasach zaprzestaje się poszukiwania prawdy lub się z nią nie liczy, to teologia odkrywa wynikające stąd zagrożenia dla kultury europejskiej. Teologia uczy o Bogu, który przemówił do ludzi, a nie o kimś, kto byłby jedynie hipotezą myśli ludzkiej, dlatego podstawowym zadaniem teologii jest wnikanie w słowo objawione. Toteż przyszłość ma teologia wypracowana na podstawie zasad i norm wynikających z Objawienia wiary, a nie na podstawie wspólnych z innymi naukami kryteriów i norm czy też wzorców przejętych z nauk humanistycznych.
Teologia w Polsce
|
2019
|
vol. 13
|
issue 1
181-198
PL
Chrystologia sensu polega na ukazaniu Jezusa Chrystusa jako centrum rzeczywistości, gdyż Jego osoba daje odpowiedź na pytanie o właściwe rozumienie świata i jego skomplikowanych dziejów. Osoba Syna Bożego nadaje sens całej rzeczywistości, w tym bytowaniu rodzaju ludzkiego, gdyż posłannictwo Chrystusa odpowiada strukturze życia każdego człowieka. W Nim mamy przystęp do Boga w Duchu Świętym. Jest to żywa i konkretna obecność Boga, która ze względu na naturę wiary stanowi Kościół. Wydarzenie krzyża ma swoją kontynuację w Duchu Świętym. Doniosłość i prostota wiary – to, że jej kształt jest zamysłem samego Boga, a nie koncepcją ludzi – jawi się jako niezachwiana nadzieja kontynuacji Bożego dzieła w przyszłości. Chrystologia sensu jest więc prostym ujęciem wiary opartej na fundamentalnych prawdach odnoszących się do Chrystusa, który jest i „wczoraj i dziś, ten sam także na wieki” (Hbr 13,8).
EN
The article consists of a discussion about selected issues which were taken up in Cardinal Ratzinger’s lecture, Faith, Philosophy and Theology. The lecture was delivered by the Cardinal in 1984 on the occasion of receiving an honorary doctorate from the College of St. Thomas in St. Paul, Minnesota. In his lecture, Joseph Ratzinger refers to the first images of Christ that can be seen on the sarcophagi which date from the early centuries of the Church (the Good Shepherd, the Philosopher, etc.). According to Ratzinger, these depictions constitute an attempt to provide a Christian reply to questions about the sense of death. Today, this issue can bring theology and philosophy together and assist in the search for a new rationale.
PL
Ogłaszając Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia papież Franciszek wzywał, by na nowo postawić w centrum sakrament pokuty i pojednania. Zadanie to powierzył w szczególności spowiednikom. Od ich permanentnej formacji, zależeć będzie w dużej mierze realizacja tego zadania. Niniejszy artykuł przypomina najważniejsze działania na tym polu, które podjął papież Benedykt XVI. Najpierw autor podkreśla rolę dorocznych spotkań papieża z Penitencjarią Apostolską. Następnie wskazuje na wypowiedzi z Roku Kapłańskiego. Na koniec omawia najważniejsze wskazania dokumentu Kongregacji ds. Duchowieństwa Kapłan – szafarz miłosierdzia Bożego.
EN
In this article there was described culture in Joseph Ratiznger’s understanding. This topic has not been dealt with in a wider context so far. The scientific achievements of the German theologian have great scientific description, especially from the theological and philosophical perspective. The main purpose of this article is to introduce the retired pope’s theory of culture. The core of the theory are the three most important subjects: man, community and the relationship between faith and reason. Additionally, the text presents a short characterization of the source of the crisis of culture called by Ratzinger cultural relativism, which also strongly influences in the three mentioned issues. This article is an analysis of Ratzinger’s most important works from a cultural studies perspective: Faith, truth, tolerance – Christianity and world religions, Introduction to Christianity and Europe Benedict in the crisis of cultures.
PL
W artykule opisano zagadnienie kultury w ujęciu Josepha Ratzingera. Temat ten jak dotąd nie był poruszany w szerszym kontekście, chociaż dorobek naukowy niemieckiego teologa posiada bogate opracowanie (zwłaszcza z perspektywy teologiczno-filozoficznej. Głównym celem artykułu jest wprowadzenie do teorii kultury emerytowanego papieża. Przedstawiono trzy najważniejsze zagadnienia będące rdzeniem jego poglądów, jakimi są człowiek, wspólnota oraz relacja między wiarą a rozumem. Dodatkowo w tekście zaprezentowano krótkie przedstawienie źródła kryzysu kultury, czyli kulturowego relatywizmu, który również silnie oddziałuje na wspomniane trzy kwestie. Artykuł bazuje na analizie najważniejszych dzieł Ratzingera z perspektywy kulturoznawczej: Wiara, prawda, tolerancja – Chrześcijaństwo a religie świata, Wprowadzenie w chrześcijaństwo i Europa Benedykta w kryzysie kultur.
EN
The question of hope is an issue often raised by theologians over the centuries. It is the foundation and the leitmotif of the Gospel message. A special interest in Christian eschatological hope can be found in the works of Joseph Ratzinger/ Benedict XVI. The Germantheologian has dealt with the topic of hope many times, analyzing it from various perspectives and in many aspects. The article is a fundamental theological analysis of selected works of Joseph Ratzinger/Benedict XVI concerning Christian eschatological hope. The works of the German theologian are characterized by an original and deep look at the question of hope, both from the biblical and anthropological sides. They also constitute the factual and rational justification of the value of Christian hope in the modern world.
PL
Zagadnienie nadziei, to kwestia często podejmowaną przez teologów na przestrzeni wieków. Stanowi ona fundament i motyw przewodni przekazu ewangelicznego. Szczególne zainteresowanie chrześcijańską nadzieją eschatologiczną odnaleźć można w twórczości Josepha Ratzingera/Benedykta XVI. Niemiecki teolog wielokrotnie zajmował się tematem nadziei, analizując go z różnych perspektyw i w wielu aspektach. Artykuł stanowi fundamentalnoteologiczną analizę wybranych dzieł Josepha Ratzingera/Benedykta XVI dotyczących chrześcijańskiej nadziei eschatologicznej. Dzieła niemieckiego teologa charakteryzują się oryginalnym i głębokim spojrzeniem na kwestię nadziei, zarówno od strony biblijnej jak i antropologicznej. Stanowią również rzeczowe i racjonalne uzasadnienie wartości chrześcijańskiej nadziei we współczesnym świecie.
PL
Obecnie wiele się mówi o kryzysie Kościoła i jednocześnie wskazuje drogi jego naprawy. Problem jest na pewno złożony. Wiele czynników ma bowiem wpływ na kondycję wiary i Kościoła. Benedykt XVI wskazuje jako na jeden z wielu – konieczność odnowy teologii. Postuluje intensywny wysiłek obrony jej naukowej autonomiczności, doceniając wartość dialogu z innymi dziedzinami wiedzy, zwłaszcza filozofią. Przypomina także o zadaniach teologii w Kościele i świecie. Podkreśla zwłaszcza jej eklezjalność, chrystocentryczność oraz obowiązek nieustannej obrony prawdy.
PL
The Internet, unlike other mass media, since its beginnings has been treated favorably by the Catholic Church. We could say that it is an approving attitude. It does not mean that the Church does not perceive dangers associated with it. The article presents these dilemmas taking into account selected statements of representatives of the hierarchical Church in chronological order. Selected comments of the Catholic publicists were also considered as interpretation and complementation of what the Church had announced.
Sympozjum
|
2013
|
issue 2(25)
105-122
EN
The Church’s Mission in modern world is realized through the proclamation of the word of God, as a Good News. The source of the Church’s mission is a revealing God, who invites each person for trinitarian community of the Father, the Son and the Holy Spirit. The Church called to existence by God’s Son, Word-Logos, proclaims Him as “Logos of Hope” through missio ad gentes and the new evangelization. In this task the testimony of Christian life plays an irreplaceable role. The Word of God, like the Christian faith itself, has a profoundly intercultural character; it is capable of encountering different cultures and in turn enabling them to encounter one another. Interreligious dialog, led by the Church, is a particular instrument of inculturation. It searches for the common points, together with other religious representatives and denominations on both theological and anthropological basis.
Horyzonty Polityki
|
2018
|
vol. 9
|
issue 27
79-90
PL
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest nakreślenie jednej z możliwych dróg wyjścia z kryzysu sekularyzacji. Tę drogę powinny podjąć środowiska osób wierzących i związanych z Kościołem. Proponowane rozwiązanie idzie w duchu ignacjańskim w kierunku „zacieśnienia szyków”. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Podniesiony problem dotyczy sekularyzacji. Odniesiono go do aspektów indywidualnych. Metodą badawczą jest analiza i synteza wybranych tekstów w zakresie przedmiotowego problemu. PROCES WYWODU: Wywód oparto na analizie i syntezie wybranych tekstów z pozycji wierzącego katolika. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: W wyniku analizy stwierdza się, że sekularyzacja na poziomie indywidualnym, wiążąc się z wrażliwością sumienia, nie jest zjawiskiem nowym. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Jako drogę wyjścia z kryzysu sekularyzacji zaproponowano podjęcie podstawowego obowiązku wierzących, tj. indywidualnego rozwoju duchowego, kształtowania własnego sumienia w zgodzie z Ewangelią i dawania świadectwa życia chrześcijańskiego.
PL
Rok kapłański ogłoszony przez Benedykta XVI w 2009 r. jest okazją do teologicznej refleksji nad sakramentami Kapłaństwa i Eucharystii oraz ich miejsca wśród Bożych darów. Pierwsza część artykułu odnosi się do nauki Kościoła dotyczącej jedyności kapłaństwa i Eucharystii, która objawia wyjątkowy aspekt ofiary Chrystusa jako koniecznego środka na drodze do świętości. Część druga oparta jest na pismach św. Jana Marii Vianneya, który w swoim nauczaniu podejmował takie tematy, jak posługa pojednania człowieka z Bogiem, rozumienie konsekracji Eucharystycznej dla życia wspólnoty oraz wezwanie do nowego życia. Wymienione tematy wskazują na wykorzystanie dogmatów w praktyce katolickiej wiary. List papieski proklamujący Rok Kapłański wskazuje, jak możliwe jest wypełnienie wskazań nauki wiary w codziennym życiu. Przykładem jest tu osoba św. Jana Marii Vianneya, który kierował się nade wszystko miłością do Boga i powierzonej sobie wspólnoty i który stał się świadkiem działania Bożej łaski.
EN
The Year for Priests proclaimed by Benedict XVI in 2009 is a great opportunity for theological reflection on the sacraments of priesthood and the Eucharist, and their role in bestowing God’s graces and gifts. This publication consists of two parts. The first one is a reference to the Church doctrine on the question of the uniqueness of priesthood and on the uniqueness of the Eucharist, which essentially reveals the exceptional aspect of the Christ’s sacrifice as necessary means on the way to holiness. The second part of the publication is based on the works of Saint John Baptist Marie Vianney, who in his teaching took up the subjects such as the service of reconciliation between people and God, the meaning of consecrating the Host for the life of a community and the call for new life. The topics mentioned above are a form of practical use of the dogmas of the Catholic faith. The letter of Benedict XVI proclaiming the Year for Priests shows in what way it is possible to fulfill the recommendations of the teaching of the faith in everyday life. A great example (and at the same time an advocate) of this is Saint John Baptist Marie Vianney himself, who most of all was driven by his love to God and to the parish community which was entrusted to him, and which is the witness of the acts of God’s grace.
PL
In a contemporary, secularized society, faith is undervalued and marginalized.How can we find the “joy of faith” nowadays? A deepening response to this questionis found in “Joy of Faith,” which is a type of catechesis by Pope Benedict  XVI connected to the Year of faith. A re-reading of Pope’s thought gives a specialopportunity to realize the apparent truth that modern theology serves to awakenthe “joy of faith.” Turning this thought aside: believers need contemporary theologyso that their faith can be deepened, joyful and courageous in the discourse with“apostles” of religious indifference and moral relativism. Reading of papal catechesisreveals that faith gives a renewed glimpse into human existence, enables usto discover in God the source of truth, introduces in the experience of the action ofthe Holy Spirit and of the Church, and finally gives assurance of salvation, whichfor the Christian is the foundation of the ultimate (eschatological) joy.
PL
Sobór Watykański II zwrócił uwagę w 5. numerze Dekretu o posłudze i życiu prezbiterów Presbyterorum Ordinis, że „pozostałe (...) sakramenty, tak jak i wszystkie kościelne posługi i dzieła apostolstwa, wiążą się ze świętą Eucharystią i ku niej zmierzają”. W referacie przedstawiony został związek łączący Eucharystię z sakramentami w służbie komunii: kapłaństwem i małżeństwem. Sakramenty: Eucharystii i kapłaństwa zostały ustanowione w tym samym czasie, kiedy Chrystus zasiadł z apostołami do wieczerzy, zanim dobrowolnie wydał się na mękę. Spełnianie ofiary eucharystycznej jest niemożliwe bez szafarza z mocą kapłaństwa urzędowego. Podczas sprawowania liturgii występuje on „in persona Christi” – mało powiedzieć, że zastępuje Chrystusa, ale jest drugim Chrystusem, tym samym, który daje się wiernym w Sakramencie Ołtarza. Eucharystia stoi ponadto w centrum wszelkiej działalności kapłana, jest jego radością i sensem życia. Ta codzienna łączność z Chrystusem w Eucharystii zaczyna się już w seminarium i trwa przez lata kapłańskiej służby. Słowa konsekracji wypowiadane przez szafarza powinny stanowić również jego formułę życia, aby każdego dnia stawał się coraz bardziej podobny do Tego, który Go powołał. Można powtórzyć za św. Eremem: „Wino, pszenica i kapłaństwo łączą się z sobą ściśle”. Głęboki związek sakramentów Eucharystii i małżeństwa trwa od początku sprawowania Mszy św., która musiała być odprawiana w prywatnych domach. Mimo że zwyczaj ten został zastąpiony sprawowaniem Eucharystii w świątyniach, nie zanikł „rodzinny” charakter Mszy św., dzięki której wierni stają się „domownikami Boga”. Zaślubiny małżonków są wymownym symbolem nierozerwalnych zaślubin Chrystusa z Kościołem. Ponadto w obu tych sakramentach miłości następuje dawanie „kogoś” a nie „czegoś” – jak Chrystus daje się w sakramencie Eucharystii, tak małżonkowie są wezwani do poświęcania swojego życia dla drugiej osoby. Małżeństwo wyraża także jedność Trójcy Świętej; rodzina chrześcijańska jest wezwana, aby nie tylko naśladować Jej miłość, ale także karmić się nią w sakramencie Eucharystii, ponieważ dzięki temu sakramentowi będzie znała swoją tożsamość i dobrze rozpozna zadania, jakie są jej powierzone w świecie.
Vox Patrum
|
2009
|
vol. 53
7-17
EN
Apostolic Letter of Benedict XVI on the Occasion of the 1600th Anniversary of the Death of St. John Chrysostom
PL
List apostolski Benedykta XVI z okazji 1600. rocznicy śmierci św. Jana Chryzostoma
EN
Messages of Benedict XVI's for World Days for Social Communications appointed a new area of theology media, which can be described as a theology of social network. Article is an attemp of describing the most important research problems and systematize them. Some problems analysed in article: the human person in social network (the problem of virtual/real network relations; friendship and neighbourhood as a form of relationships), budiling community of people ins social network, capabilities of social network for evangelization.
19
71%
Studia Bobolanum
|
2021
|
vol. 32
|
issue 1
43-70
EN
The author of the article discusses, on the basis of the speeches of Benedict XVI addressed to people of science from various backgrounds, his vision of unity – polyphonic – of all fields of science. The Pope rejects the positivist idea of science which limits it only to experimental and natural sciences, because they do not solve all existential problems of the human being, such as his/her dignity, origin, destiny, meaning in life and others. If sciences seek the full truth about the surrounding reality, it cannot be achieved without broadening the mind to the issues of transcendence, i.e. a philosophy dealing with the ontology of being and theology, and recognizing their equal scientificity. The more, that the micro and macro cosmos studied by sciences has an encoded logic, rational laws that cannot be explained without referring to the Creator, the eternal Logos which assumed human nature and guides the history of the world and humanity.
PL
Autor artykułu omawia na podstawie przemówień Benedykta XVI skierowanych do ludzi nauki pochodzących z różnych środowisk jego wizję jednościową – polifoniczną – wszystkich dziedzin nauk. Papież odrzuca pozytywistyczną ideę nauki ograniczającą ją jedynie do nauk eksperymentalnych, przyrodniczych, gdyż one nie rozwiązują wszystkich problemów egzystencjalnych człowieka, takich jak jego godność, pochodzenie, przeznaczenie, sens życia i innych. Jeśli nauki poszukują pełnej prawdy o otaczającej rzeczywistości, to nie da się tego osiągnąć bez poszerzenia rozumu na zagadnienia transcendencji, a więc filozofii zajmującej się ontologią bytu i teologii, oraz uznania ich równoprawnej naukowości. Tym bardziej że badany przez nauki mikro- i makrokosmos posiada w sobie zakodowaną logikę, racjonalne prawa, których nie można wyjaśnić bez odwołania się do Stwórcy, odwiecznego Logosu, który przyjął ludzką naturę i kieruje historią świata i ludzkości.
EN
This article deals with the institutions and events that in 1997–2017 had a decisive impact on Church music in the Archdiocese of Krakow. It discusses the activity of the Archdiocesan Church Music Committee, the Archdiocesan Music Schools of the First and Second Level, the Interuniversity Institute of Church Music, and major liturgical events in which three popes participated.
PL
Artykuł omawia instytucje i wydarzenia, które w latach 1997–2017 miały decydujący wpływ na muzykę kościelną w archidiecezji krakowskiej. Omówiona została działalność Archidiecezjalnej Komisji Muzyki Kościelnej, Archidiecezjalnej Szkoły Muzycznej I i II stopnia, Międzyuczelnianego Instytutu Muzyki Kościelnej, a także wielkie wydarzenia liturgiczne z udziałem trzech papieży.
first rewind previous Page / 9 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.