Search results

1

„Obrzydliwe narośla płaczliwego romantyzmu”. O Beniowskim Juliusza Słowackiego

100%

Leszczyński M.

Świat i Słowo

|

2021

|

vol. 36(1)

197-210

PL

W 1841 roku Wacław Jabłonowski w recenzji Beniowskiego Juliusza Słowackiego dostrzegł w poecie ognisty deszcz, który oczyści naród z „obrzydliwych narośli płaczliwego romantyzmu”. Niniejszy artykuł ukazuje ironiczną grę z motywem łez w poemacie, która jest przede wszystkim grą z konwencjami literackimi. Przykład pożegnalnych listów miłosnych skrapianych obficie łzami rozpatrywany jest nie tylko w kontekście dystansu wobec afektywności sentymentalnej i romantycznej (zagadnienie sztuczności/autentyzmu) czy wobec literackich stylów, lecz także imagologicznych konstrukcji (projektowanej czy rzeczywistej) polskości i reakcji na utratę niepodległości. Poprzez zestawienie z Don Juanem Byrona artykuł ukazuje przełamywanie przez Słowackiego ironii i zmierzanie w stronę mistycyzmu.

2

„Obrzydliwe narośla płaczliwego romantyzmu”. O Beniowskim Juliusza Słowackiego

94%

Leszczyński M.

Świat i Słowo

|

2021

|

vol. 36

|

issue 1

197-210

EN

In 1841, Wacław Jabłonowski, in a review of Juliusz Słowacki’s Beniowski, depicted in the poet a fiery rain which would cleanse the nation of “disgusting growths of weepy Romanticism”. The paper presents an ironic play with the motif of tears in the poem, which is, above all, a play with literary conventions. An example of farewell love letters flooded with tears is regarded not only in the context of the poet’s distance from sentimental and romantic affects (the issue of authenticity and artificiality) or from literary styles, but also in the context of the imagological constructs of-real or projected-Polish identity as well as reactions to the loss of independence. Juxtaposing Beniowski with Byron’s Don Juan, the paper shows how Słowacki overcomes irony and moves towards mysticism.

PL

W 1841 roku Wacław Jabłonowski w recenzji Beniowskiego Juliusza Słowackiego dostrzegł w poecie ognisty deszcz, który oczyści naród z „obrzydliwych narośli płaczliwego romantyzmu”. Niniejszy artykuł ukazuje ironiczną grę z motywem łez w poemacie, która jest przede wszystkim grą z konwencjami literackimi. Przykład pożegnalnych listów miłosnych skrapianych obficie łzami rozpatrywany jest nie tylko w kontekście dystansu wobec afektywności sentymentalnej i romantycznej (zagadnienie sztuczności/autentyzmu) czy wobec literackich stylów, lecz także imagologicznych konstrukcji (projektowanej czy rzeczywistej) polskości i reakcji na utratę niepodległości. Poprzez zestawienie z Don Juanem Byrona artykuł ukazuje przełamywanie przez Słowackiego ironii i zmierzanie w stronę mistycyzmu.

3

A Digressive Poem: Słowacki—Norwid

83%

Toruń W.

Roczniki Kulturoznawcze

|

2014

|

vol. 5

|

issue 3

111-122

EN

The main purpose of the sketch is to show the relation of these two artists to digressive poem. Cyprian Norwid although not written in the strict sense digressive poem of this type as Beniowski of Juliusz Słowacki, but in the lectures O Juliuszu Słowackim [On Juliusz Słowacki] spoke about this poem and referred to the poetics of the genre. In such works of Norwid as: Wesele [The Wedding Party], Szczesna, Epimenides, Quidam, Rzecz o wolności słowa [On Freedom of Speech], Assunta, Emil na Gozdawiu [Emil in Gozdaw], A Dorio ad Phrygium we find numerous digressions, having different functions arts. Generally it can be said that for Norwid personality so rich and nonstandard digressive course was very useful. The patron of it was not so much parody, autothematicity or irony as the main purpose prevailed artistic creativity, reaching out for the truth.

PL

Głównym celem ninieszego szkicu jest ukazanie stosunku tych dwóch twórców do poematu dygresyjnego. Cyprian Norwid nie napisał, co prawda, sensu stricto poematu dygresyjnego tego typu jak Beniowski Juliusza Słowackiego, ale w wykładach O Juliuszu Słowackim wypowiadał się na temat tego poematu i nawiązywał do poetyki tego gatunku. W takich utworach Norwida jak Wesele, Szczęsna, Epimenides, Quidam, Rzecz o wolności słowa, Assunta, Emil na Gozdawiu, A Dorio ad Phrygium znajdujemy liczne dygresje, pełniące różne funkcje artystyczne. Uogólniając, można powiedzieć, że dla Norwida, osobowości tak bogatej i niestandardowej, tok dygresyjny był bardzo użyteczny. Partonowała temu nie tyle parodia, autotematyzm czy ironia, ile przyświecał główny cel twórczości artystycznej - docieranie do prawdy.

Refine search results

2 Świat i Słowo

1 Roczniki Kulturoznawcze

2 Leszczyński M.

1 Toruń W.

2 2021

1 2014

„Obrzydliwe narośla płaczliwego romantyzmu”. O Beniowskim Juliusza Słowackiego

„Obrzydliwe narośla płaczliwego romantyzmu”. O Beniowskim Juliusza Słowackiego

A Digressive Poem: Słowacki—Norwid