Search results

1

Comments for My Colleagues

100%

Schellenberg J. L.

Roczniki Filozoficzne

|

2021

|

vol. 69

|

issue 3

231-249

PL

Komentarze dla moich kolegów W artykule autor argumentu z ukrycia, J. L. Schellenberg, odpowiada na teksty zawarte w niniejszym tomie, które podważają jego rozumowanie. W swoich uwagach kładzie nacisk na pojęcie miłości Bożej i wyjaśnia, dlaczego nie jest ona związana tylko z ideą chrześcijańskiego Boga. Wyjaśnia również swoje stanowisko w sprawie ultymizmu.

EN

In the paper, the originator of the hiddenness argument, J. L. Schellenberg, responds to papers that challenge his reasoning. In his remarks he puts an emphasis on the concept of divine love and he explains why it is not only connected to the idea of the Christian God. He also clarifies his position on ultimism.

2

“You Would Not Seek Me If You Had Not Found Me”-Another Pascalian Response to the Problem of Divine Hiddenness

100%

Guillon J.-B.

Roczniki Filozoficzne

|

2021

|

vol. 69

|

issue 3

163-214

PL

„Nie szukałbyś mnie, gdybyś mnie nie znalazł” – inna pascalowska odpowiedź na problem Bożego ukrycia Jedna z wersji problemu skrytości dotyczy ludzi, którzy szukają Boga i martwią się, że Go nie znajdują. Mając na uwadze tak strapionych poszukiwaczy Boga, Blaise Pascal wyobraził sobie Jezusa, który mówi im: „Nie szukałbyś mnie, gdybyś mnie nie znalazł”. To właśnie nazywam Pascalowskim Warunkiem Ukrycia (PWU). W pierwszej części tego artykułu twierdzę, że PWU prowadzi do nowej interpretacji odpowiedzi Pascala na problem ukrycia, znacząco odmiennej od interpretacji Pascala u Hicka czy Schellenberga. Krótko mówiąc: dla każdej osoby, która jest przygnębiona nieznalezieniem Boga i która (z tego powodu) poważnie rozważa argument z ukrycia, PWU wykazuje, że ich własne cierpienie jest dowodem na to, że Bóg w rzeczywistości nie jest dla nich ukryty (ponieważ pragnienie Boga zostało w nich wzbudzone przez samego Boga). W drugiej części artykułu odkładam na bok pytanie egzegetyczne i staram się rozwinąć tę oryginalną strategię jako współczesną odpowiedź na jedną z wersji problemu ukrycia, którą nazywam „problemem pierwszej osoby”. Twierdzę, że strategia PWU oferuje wiarygodną odpowiedź na problem pierwszej osoby. W rezultacie nawet jeśli musimy uzupełnić strategię PWU innymi, bardziej tradycyjnymi strategiami (aby odpowiedzieć na inne wersje problemu), strategia PWU powinna być prawdopodobnie częścią pełnej historii o Bożym ukryciu.

EN

One version of the Problem of Divine Hiddenness is about people who are looking for God and are distressed about not finding him. Having in mind such distressed God-seekers, Blaise Pascal imagined Jesus telling them the following: “Take comfort; you would not seek me if you had not found me.” This is what I call the Pascalian Conditional of Hiddenness (PCH). In the first part of this paper, I argue that the PCH leads to a new interpretation of Pascal’s own response to the problem, significantly different from Hick’s or Schellenberg’s interpretations of Pascal. In short: for any person who is distressed about not finding God, and who (for this reason) seriously considers the Argument from Hiddenness, the PCH would show that their own distress constitutes evidence that God is in fact not hidden to them (because this desire for God has been instigated in them by God himself). In the second part of the paper, I set aside the exegetical question and try to develop this original strategy as a contemporary response to one version of the Problem of Divine Hiddenness, which I call the “first-person problem.” I argue that the PCH strategy offers a plausibly actual story to respond to the first-person problem. As a result, even if we need to complement the PCH strategy with other more traditional strategies (in order to respond to other versions of the problem), the PCH strategy should plausibly be part of the complete true story about Divine Hiddenness.

3

The Argument from Divine Hiddenness and Christian Love

100%

Jordan J.

Roczniki Filozoficzne

|

2021

|

vol. 69

|

issue 3

87-103

PL

Argument z Bożego ukrycia i chrześcijańska miłość W artykule argumentuje się, że konceptualne zasoby chrześcijaństwa obalają argument z ukryciu. Według autora zróżnicowanie Bożej miłości poddaje w wątpliwość słuszność rozumowania Schellenberga. Gdybyśmy rozumieli doskonałą miłość jako maksymalną i równą troskę oraz utożsamianie się ze wszystkimi i dla wszystkich, wtedy Boża miłość pociągałaby za sobą Bożą bezstronność, ale z powodu konfliktu interesów między ludźmi doskonała Boża miłość nie może być maksymalna.

EN

In the paper it is argued that the conceptual resources of Christianity topple the hiddenness argument. According to the author, the variability of the divine love cast doubt on the soundness of Schellenberg’s reasoning. If we understood a perfect love as a maximal and equal concern and identification with all and for all, then a divine love would entail divine impartiality, but because of conflicts of interest between human beings the perfect, divine love cannot be maximal.

4

Miłość Boga w pismach św. Tomasza z Akwinu

89%

Moskal P.

Verbum Vitae

|

2013

|

vol. 23

183-195

EN

In the present article the author argues that, according to Thomas Aquinas, there is love in God, because the act of will by its nature involves love. God naturally loves all existing things since he calls them into being. Consequently, the term “love” means the essence of God, the breath of love, and the person of the Holy Spirit. God loves the created things through the Holy Spirit. Then, through the Incarnation and the work of Jesus Christ God shows us how deeply He loved us. Finally, the notion God’s love is strictly connected with the idea that God is just and merciful.

5

Milosť v teológii Wincenta Granata v kontexte filozofie Tomáša Akvinského

54%

Adam A.

Rocznik Tomistyczny

|

2012

|

vol. 1

49-63

EN

Since the Middle Ages after Vatican II theological doctrine of grace is essentially built on the teachings of Thomas Aquinas, who has distinguished between the natural (innate) human life ends and supernatural ends. A man realises the first one with natural forces of nature, while the second end, which is not only superior to the natural target, but also achieved more than our natural strength and capabilities, is achieved through the special help of God, which is called grace. In this regard, the doctrine of the grace of the Second Vatican Council is not significantly different from the teaching of Aquinas. Wincenty Granat performs traditional scholastic, division of grace. From the point of view of the wide distribution he discusses the relationship of nature and grace in man. Also he notes that even God respects and protects human free will. God’s grace does not destroy any of the possibilities of human nature, but supports and promotes it. Both nature and grace come from God, and so it is clear that between grace and nature there is can not be a conflict. What is more, the grace builds on nature as a foundation. This scholastic thesis in terms of W. Granat does not interfere with the truth that human nature is weakened by original sin, but it is not destroyed by it and, therefore, can be the foundation grace. Grace – in turn – coming reinforces the same nature preserves in man a foundation. In this way, a man living by God’s grace perfects his humanity, is expanding his personal individuality and personal integrity.

PL

Od czasów średniowiecza po Sobór Watykański II teologiczna doktryna łaski budowała się zasadniczo na nauczaniu Tomasza z Akwinu, który odróżnia naturalne (przyrodzone) cele życia człowieka i cele nadprzyrodzone. Pierwsze realizuje człowiek przyrodzonymi siłami natury, natomiast cel drugi, który nie tylko przewyższa cel naturalny, ale również jego osiągnięcie przekracza ludzkie naturalne siły i możliwości, osiągany jest dzięki specjalnej pomocy Boga, którą nazywa się łaską. W tym zakresie również doktryna o łasce ostatniego Soboru nie różni się istotnie od nauczania Akwinaty. Wincenty Granat dokonuje tradycyjnego, scholastycznego, podziału łaski: 1) łaska Boga i łaska Chrystusa Odkupiciela, 2) łaska stworzona i łaska niestworzona, 3) łaska zewnętrzna i wewnętrzna, 4) łaska jako dar i łaska przetwarzająca, 5) łaska habitualna i łaska uczynkowa, 6) łaska działająca i współdziałająca, 7) łaska pobudzająca i wspomagająca, 8) łaska uprzedzająca, towarzysząca i następcza, 9) łaska lecznicza i podnosząca, 10) łaska skuteczna i dostateczna. Z punktu widzenia tego podziału omawia szeroko relację natury i łaski w człowieku. Zauważa, że Bóg szanuje i nawet chroni wolną wolę człowieka. Łaska Boża nie niszczy żadnej z możliwości natury ludzkiej, ale je wspiera i wspomaga. Od Boga pochodzi zarówno natura, jak i łaska, a więc oczywiste jest, że między łaską a naturą nie może być konfliktu. Co więcej: to łaska buduje się na naturze jako fundamencie. Ta scholastyczna teza w ujęciu W. Granata nie koliduje z prawdą, że natura ludzka jest osłabiona przez grzech pierworodny, lecz nie jest przezeń zniszczona i wobec tego może stanowić fundament łaski. Łaska – z kolei – przychodząc wzmacnia samą naturę, utrwala więc swój w człowieku fundament. W ten sposób człowiek żyjąc łaską Bożą udoskonala swoje człowieczeństwo, rozwija swoją osobistą indywidualność i osobową integralność.

Refine search results

3 Roczniki Filozoficzne

1 Rocznik Tomistyczny

1 Verbum Vitae

1 Adam A.

1 Guillon J.-B.

1 Jordan J.

1 Moskal P.

1 Schellenberg J. L.

3 2021

1 2013

1 2012

Comments for My Colleagues

“You Would Not Seek Me If You Had Not Found Me”-Another Pascalian Response to the Problem of Divine Hiddenness

The Argument from Divine Hiddenness and Christian Love

Miłość Boga w pismach św. Tomasza z Akwinu

Milosť v teológii Wincenta Granata v kontexte filozofie Tomáša Akvinského